Een zware last

Voorganger: John Parker Viering  4 & 5 juli 2020

Een zware last

De link en de youtubeviering zijn natuurlijk ook te vinden op www.sansalvatorgemeenschap.nl bij de tekst van de viering. Wij wensen u een mooie viering toe.

Welkom
Welkom aan iedereen die deze viering volgt, lezend of kijkend en luisterend. Het begin van de coronavirus pandemie lijkt heel lang geleden. Alle beperkingen die we hebben meegemaakt en nog mee maken, zijn voor sommige mensen een heel zware last. En toch, langzaamaan worden die beperkingen opgeheven, wordt die last minder zwaar en vinden wij een nieuwe vorm van het normale leven.
Het is een zware tijd geweest. In sommige aspecten zijn wij zwakker geworden, wij zijn veel kwijtgeraakt: dierbaren, vrijheden. Geplande gebeurtenissen waar wij naar uit gekeken hebben, zijn heel anders verlopen, of helemaal niet.
In andere opzichten zijn wij sterker geworden. Hierover mogen wij in deze viering nadenken en bidden.
Gebed
Jij die van mensen weet,
van hun verleden,
 van hun heden,
van hun toekomst,
van hun dromen en hun angsten;
wees bij ons als wij vieren,
geef ons licht en kleur, hoop en leven. Amen.

Lied:   Een mens te zijn op aarde
Een mens te zijn op aarde in deze wereldtijd,
is leven van genade buiten de eeuwigheid.
Is leven van de woorden die opgeschreven staan
en net als Jezus worden die ‘t ons heeft voorgedaan.

Een mens te zijn op aarde in deze wereldtijd,
is komen uit het water en staan in de woestijn.
Geen god onder de goden, geen engel
en geen dier, een levende, een dode,
een mens in wind en vuur.

Een mens te zijn op aarde in deze wereldtijd,
dat is de dood aanvaarden, de vrede en de strijd.
De dagen en de nachten, de honger en de dorst,
de vragen en de angsten, de kommer en de koorts.

Een mens te zijn op aarde in deze wereldtijd,
dat is de Geest aanvaarden die naar het leven leidt; –
De mensen niet verlaten,
   – Gods Woord zijn toegedaan,
dat is op deze aarde de duivel wederstaan

Bij de verhalen
Onze twee lezingen vandaag worden gelezen door Annette Beelen en Toon van Mierlo. De tweede lezing wordt genomen uit het evangelie volgens Mattheüs; woorden van Jezus die mensen uitnodigt om zijn weg te volgen. Eerst, een commentaar van oud-pastoor van Ogtrop van Haarlem over een verhaal van Mozes.

We lezen; Een zware last  naar H.van Ogtrop                  
In een joods verhaal wordt verteld hoe Mozes God aanklaagt. Hij doet dat heel beleefd door te zeggen: “Heer, God van heel de wereld, hebt ge uw kinderen niet erg veel lasten opgelegd? Ze moeten om te beginnen het juk van de Tora dragen, al uw opdrachten vervullen. Dat is een grote taak, dat juk is zwaar; met blijdschap willen we dat dragen. Als dat het enige maar was. Wat moeten we daarnaast niet een beproevingen doorstaan. Zo legt Gij uw arme volk eeuw in eeuw uit het juk op van de slavernij onder de wereldrijken. U vraagt te veel van ons, dat juk wordt ons te zwaar; we kunnen het niet meer dragen.”
Het verhaal van Mozes’ klacht is te begrijpen. Het is ontstaan binnen de kring van het joodse volk dat, als geen ander volk, voor zijn getuigenis moet lijden. Nee, het is geen pleziertje ‘uitverkoren volk’ te zijn. Dat Mozes met God in gesprek gaat, wijst erop dat hij een antwoord verwacht. Hij weet dat hij op Gods troost kan rekenen.

Acclamatie: Ik ben zegt Gij de Eerste en de Laatste.

We lezen Mattheüs  11, 25-30 
In die tijd nam Jezus het woord: ‘Ik dank u, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat u dit verborgen hebt voor wijzen en verstandigen en het onthuld hebt aan eenvoudigen. Ja, Vader, zo hebt u het goedgevonden. Alles is mij door mijn Vader in handen gegeven. Niemand kent de Zoon behalve de Vader, en niemand kent de Vader behalve de Zoon, en ieder aan wie de Zoon hem heeft willen onthullen. Kom allen naar mij toe die afgemat en belast zijn, en ik zal u rust geven. Neem mijn juk op en kom bij mij in de leer, omdat ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’

Bezinning
Het joodse volk van het eerste testament heeft vanaf het begin moeten lijden, en heeft vaak geklaagd tegen hun leiders, tegen hun God zelf, om hun zware last. Trouw zijn aan hun God, trouw blijven heeft het volk veel gekost. Temidden van volkeren die andere goden in eer hielden, zij hadden geen eigen land, zij werden misbruikt, slaven geworden. Zelfs toen zij vrij waren geworden leden zij honger en dorst, allemaal omdat zij trouw gezworen hadden aan hun God. Hun geloof werd soms gezien als een last die ze moesten dragen.
De woorden van Jezus in het evangelie komen als een verrassing. Woorden van een profeet, zoals zoveel vóór hem. Beloftes van een nieuw tijdperk, geen verdriet meer maar rust, zachtheid, geluk, zegen.
Is die Jezus weer zo ‘n profeet die van alles belooft voor wie in hem gelooft? Of is wat hij zegt de waarheid? Zijn boodschap is eenvoudig, en lijkt minder ingewikkeld als de Thora met al die regeltjes en wetten.
Iets wat mij opvalt sinds de ernst van het coronavirus herkend werd, is de eenvoud van de boodschap door vele overheden uitgegeven. Houd afstand, blijf attent, blijf veilig. Er zijn wel meer uitvoerige instructies maar de hoofdzaak is eenvoudig en duidelijk. Zo krijg ik het gevoel dat de situatie wel ernstig is, maar er is licht ergens in de toekomst. Lastig, zeker, maar er zijn zwaardere lasten.
Wat we allemaal kwijt zijn deze afgelopen maanden heeft ons verzwakt maar niet afgemaakt. Wij kijken uit naar het weerzien van familie en vrienden, naar het samen bidden en zingen, naar het samen vieren van het leven.
De boodschap is eenvoudig en duidelijk. Voor iedereen die oren en ogen heeft, voor iedereen die verstandig is en een hart heeft. Wees veilig, blijf attent, blijf aardig voor elkaar.
Lied:   Zij die stom zijn

Voorbed            
Eeuwige, keer de glans van uw gelaat naar hen voor wie we nu bidden:
zij die leven met verdriet, met pijn, met schuld. Schenk hun verlichting.
voor mensen die zorgen voor anderen, mensen die werken vanuit hun roeping, mensen die leven ten dienste van hun medemens. Schenk hun warmte, vrede.  Ieders eigen intenties.
Onze Vader

Slotgedachte   
Op een steile weg vol stenen ontmoette ik een meisje; ze droeg haar broertje op haar rug. “Kindje,” zei ik, “wat draag jij voor een zware last!” Ze keek me aan en zei: “Dat is geen last, mijnheer, dat is mijn broer.”

Zegen
Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
bij alles wat ons te doen staat,
alles wat we beleven mogen,
alles wat ons overkomt.
Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
in het leven dat we samen delen,
zo kwetsbaar als het is.
Mogen wij vandaag
voor elkaar een zegen zijn,
in ons verschillen en ons gelijken.
Dan zal God ons zegenen in Zijn Naam:
Vader, Zoon en heilige Geest.
Amen.


***
Reageren op deze viering vinden we fijn. Dat kan via
de website www.sansalvarorgemeenschap.nl Onder de tekst van de viering is gelegenheid om een reactie achter te laten.
door een mailtje te sturen naar info@sansalvarorgemeenschap.nl
Op dit moment missen wij de collecte als inkomstenbron.  U kunt de San Salvator blijven steunen door een bedrag over te maken op NL96 INGB 0006 0407 13 van San Salvator in Beweging.
Blijf vertrouwen, houd moed en let een beetje op elkaar
www.sansalvatorgemeenschap.nl