San Salvator Paaswake 3 april 2021
Voorganger John Parker | Lectoren Maria Claessen & Maria Hoitink
Ik geloof dat alles ooit mooi wordt en goed
U kunt deze viering volgen via het YouTubekanaal van de San Salvator. Dat kunt u vinden via de volgende link: https://www.youtube.com/channel/UCgKq1QU2z2Iy48gT9lQ5UyQ . De viering wordt daar in de loop van zaterdag op gepubliceerd. U kunt dan de betreffende viering aanklikken. De link en de youtubeviering zijn natuurlijk ook te vinden op www.sansalvatorgemeenschap.nl bij de tekst van de viering. Wij wensen u een mooie viering en een zalig Pasen
Zet u een kaarsje klaar?
Welkom
Welkom allemaal, bij dit moment waarop we in het donker het licht vieren. Op Witte Donderdag vierden we de laatste maaltijd van Jezus met zijn leerlingen. Gisteren, op Goede Vrijdag, stonden we stil bij het lijden en de dood van Jezus. En vanavond vieren we een keerpunt. We vieren licht, lucht en leven in een
tijd waarin uitzicht lijkt te ontbreken. En toch, misschien durven we het aan om met elkaar te zoeken naar hoop in deze dagen. Verhalen nemen ons mee naar vroeger, naar het begin van tijd en ruimte. Ze vertellen ons over hoe mensen kracht vinden in de bange en onzekere dagen.
Genesis 1 In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed. Gods geest zweefde over het water. God zei: ‘Er moet licht komen’ en er was licht.
Gebed
Eeuwige, jij bent licht
jij bent woord ons gegeven
jij die bent begin en einde
wees bij ons in duister
wees als een kleine vlam
wees als lichtend vuur
nu en alle dagen van ons leven
Amen.
De Paaskaars wordt ontstoken
We zingen Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur
dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.
Genesis 1 Uit de Groeibijbel
Het moet ergens beginnen, de geschiedenis van een mens. Het begint bij God, en een aarde waarop eigenlijk niet te leven viel. Toen werd alles anders. God tekende in het stof dat overal op de grond lag een model; maar een beetje wind en het was weg. God zag wat gemaakt werd en blies er voorzichtig op. En het model ging leven. “Een aardmannetje,” dacht God. “Hij is stuk voor je het weet, maar leeft wel op mijn adem.”
God zei tegen de mens: “Luister, je bent vrij. Jij bent adam, dat betekent ‘aardmannetje’. Zo heb ik je gemaakt. Je bent breekbaar, weet je. Je kunt zonder mij niet leven.”
De mens knikte en God keek hem nog eens na. “Hij zit niet lekker in zijn vel,” dacht God. “Hij is alleen en dat is niet goed. Dat wil ik ook niet zijn. Ik zal iemand tegenover hem maken. Dan heeft hij iemand om mee te praten. Dan kunnen zij elkaar helpen.”
God speelde met aarde en water en maakte allemaal nieuwe modellen. De tuin werd vol, maar de mens bleef alleen. “Ik ga de mens verrassen,” dacht God. Mooier kon hij het niet maken. Hij maakte een vrouw en bracht haar bij de mens. Die keek ‘s morgens zijn ogen uit. “Jij bent het,” stamelde hij. “Jij hoort bij mij, jij bent net als ik. ‘Jij en ik’ , zo is het. Zo heeft God het bedoeld.”
We zingen
Het woord dat Ik jou geef is niet te zwaar, is niet te hoog, jij kunt het volbrengen.
Het is Pasen. De grote doortocht. De bevrijding en stap in het onbekende.
God zegt tegen eenieder: Herinner je deze nacht. Herinner je wat ik gedaan heb voor je bevrijding.
Farao staat op in de nacht. Zijn zoon, zijn eerstgeborene is dood. Heel Egypte is één grote schreeuw van pijn. Geen enkel huis, geen paleis zonder een dood kind. Het hart van Farao is eindelijk verscheurd. Hij bevrijdt alle slaven. Hij laat Mozes en zijn volk vertrekken. Overdag gaat een wolkkolom voor hen uit in de woestijn. ’s Nachts een vuurkolom. Ze volgen niet de gebruikelijke weg. Ze vertrekken in een onbekende richting. Recht op de zee af. Het volk wordt angstig en roept luid: Het is beter om slaaf in Egypte te zijn dan dood in de woestijn. Wees niet bang antwoordt Mozes. God is met ons.
Voor de immense zee wordt de nacht als licht. Mozes strekt zijn hand en zijn staf uit. De zee trekt zich terug en scheidt zich in twee delen zoals God een scheiding heeft gemaakt tussen de aarde en de wateren aan de oorsprong van de wereld. Het volk – bevrijd – gaat droogvoets midden door de zee tussen twee muren van water. Farao, gek van pijn en van wraak, heeft met zijn strijdwagens en zijn leger de achtervolging op de vluchtenden ingezet. Het water stroomt weer terug en sluit zich boven hen. Paarden en ruiters worden door de zee opgeslokt. De dood is voorbijgegaan. In vrijheid draaien de Hebreeën zich om en zien ze de lijken van de Egyptenaren op de kust liggen. Voor hen ligt de woestijn. En in het zand de weg van bevrijding en de verantwoordelijkheid. (Uit: Bijbel. De dragende verhalen, Serge Bloch & Frederic Boyer)
We zingen
Trek ik de zee door dan zal ik je vinden,
over het water zul je er zijn.
Jij kent mijn wegen in den blinde,
gaat met mij mee door de woestijn.
Trek ik de zee door dan zal ik je vinden,
over het water zul je er zijn.
Trek ik de zee door dan zul je mij wachten,
over het water ben je mijn vuur.
Dicht aan je hart wil ik overnachten,
zonder hou heb ik rust nog duur.
Trek ik de zee door dan zal ik je vinden,
over het water zul je er zijn.
Trek ik de zee door dan zul je mij vinden,
over het water stil je mijn pijn.
Nog ken ik nauwelijks wie ik beminde,
maar ga met mij mee door de woestijn.
Trek ik de zee door dan zal ik je vinden,
over het water zul je er zijn.
We steken onze lichtjes aan
We lezen Marcus 16, 1-8
Toen de sabbat voorbij, kochten Maria van Magdala, Maria van Jakobus en Salomé kruiden om Hem te gaan zalven. In alle vroegte, op de eerste dag van de week, gingen ze na zonsopgang naar het graf. Ze zeiden tegen elkaar: “Wie zal voor ons de steen bij de ingang van het graf wegrollen?”. Toen ze opkeken, zagen ze dat de steen weggerold was; deze was overigens buitengewoon zwaar. Toen ze het graf binnen gingen, zagen ze rechts een jongeman zitten, met een wit kleed om, en ze schrokken hevig. Maar hij zei hun: “Schrik niet. U zoekt Jezus van Nazareth, die gekruisigd is. Hij is niet hier, Hij is tot leven gewekt! Kijk, dit is de plaats waar ze Hem neergelegd hadden. Ga tegen zijn leerlingen en tegen Petrus zeggen: “Hij is u voorgegaan naar Galilea. Daar zullen jullie Hem zien, zoals Hij u gezegd heeft.” De vrouwen vluchten naar buiten, weg van het graf, bevend van angst en buiten zichzelf. Ze zeiden niemand iets, want ze waren bang…
Bezinning
De Paaswake: dé viering van het christelijk jaar. Een viering met oude verhalen die ons nog steeds kunnen verrassen, iets vertellen, iets onthullen. Een viering met oude symbolen die ons nog steeds aanspreken in onze moderne wereld met al zijn problemen en mogelijkheden.
Een verhaal over de schepping, dat ons doet nadenken over onze afkomst, over de betekenis van ons leven. Hoe komt het dat wij, op dit moment van de evolutie, hier op aarde zijn? Wat zou het doel van ons bestaan kunnen zijn? Er zijn geen eenvoudige antwoorden op zulke vragen. Elk volk, elke groep mensen, elk individu worstelt ermee een leven lang. Mensen hebben stappen gezet op weg naar antwoorden; denkers en doeners, ieder op een eigen manier, ieder met zijn eigen lichten, laten wegen zien die een antwoord kunnen bieden aan de grote vragen. Elkaar helpen, erkennen, goed doen, goed zijn.
Een tweede verhaal gaat over wat alle leven nodig heeft. Vrijheid en ruimte waar het leven zich kan ontwikkelen, groeien. Dit verhaal eindigt goed voor het volk van Israël, veel minder goed voor hun eerdere meesters. Het volk is op weg naar vrijheid, het zoekt naar ruimte om veilig te kunnen leven. Het volk moet leren vertrouwen op hun leiding; hun leiding, de profeet Mozes moet leren vertrouwen op zijn eigen licht, zon eigen God. Dit afgelopen jaar hebben wij onze vrijheid gemist, de ruimte die nodig is om te groeien. Soms heb ik het gevoel om een pas op de plaats te maken; dan komt er een telefoontje binnen, of ik lees een appje van Karel en Joosje, of ontmoet ik iemand buiten en mijn wereld bloeit weer open als een bloem in de lente. Vrijheid, ruimte, anderen op wie ik kan vertrouwen.
Ons derde verhaal vertelt over iets dat ontbreekt, over een mysterie, over iets dat verder gaat dan het menselijke verstand. De vrienden van Jezus gaan op zoek naar zijn lichaam en vinden een leeg graf. Hij is er niet, hij leeft op een manier die zij zich niet kunnen voorstellen. Zij hebben met hem meegereisd, hem leren kennen en bewonderen, van hem geleerd om te hopen.
Het verhaal van Pasen is een verhaal dat hoop doet herleven. Hoe het er ook maar uitziet, het leven nodigt ons uit om op te staan, om vooruit te gaan, vol vertrouwen, levenslustig en met vernieuwde hoop.
Ik geloof
Het lied geloof van Jeroen van Merwijk trok de afgelopen weken met ons mee. We vroegen mensen van de gemeenschap waar gelooft u in… en voegen nu op basis van de geloofswoorden nieuwe zinnen toe aan zijn prachtige lied.
Ik geloof in het veelbelovend ochtendlicht
dat ons doorschijnen zal
en de volle aar tevoorschijn roept
die diep in ons verborgen ligt.
En ik geloof lichtpuntjes die ons gaande houden
en ik geloof in toegeven en toevertrouwen
en ik geloof in zingen, steeds hetzelfde refrein
en ik geloof in veelkleurig en jezelf kunnen zijn.
En ik geloof in dat wat ons te boven gaat
in omzien naar een ander, de kleine goede daad.
En ik geloof in groen en duurzaam doen.
in eerlijk delen, een hemel op aarde visioen
En ik geloof in achterstevoren en in spiegelbeeld
en in tijd die met zachtheid wonden heelt.
ik geloof in Liefde met hoofdletter geschreven
in een mens die zichzelf voor een ander wil geven.
En ik besef dit is tegendraads en ook gewoon
maar ik blijf geloven in die mensenstroom
en geloof ik dat alles mooi wordt en goed
en met de moed der wanhoop, soms tegen beter weten in
blijf ik geloven omdat ik wel moet
Het verhaal van deze tijd (Bron: boodschap van Roger Schütz)
Zoals er vroeger profeten waren die de weg wezen om te bouwen aan Gods Rijk, zo zijn er ook vandaag de dag nog profeten die Gods Boodschap verkondigen en voor leven.
Zo iemand was Roger Schütz, stichter en bezieler van de oecumenische broedergemeenschap in Taizé, die in 2005 tijdens een gebedsviering vermoord werd. De volgende tekst is van hem:
Samen met het volk van God, samen met mensen uit de hele wereld,
word je de kans gegeven om leven te geven aan het onverhoopte.
Onze ogen kunnen God niet zien.
Maar Christus maakt God zichtbaar voor ons.
Of wij Christus kennen of niet? Hij staat vlakbij ons.
Hij is zozeer met de mens verbonden dat Hij in iedereen woont,
ook al heeft niet iedereen er weet van.
God is gebrand in het hart van de mens. Hij is een licht in de duisternis.
Maar Christus is ook iemand anders dan jezelf,
Hij gaat je voor, Hij is je vooruit.
Het geheim van God is dat Hij je eerst heeft lief gehad.
Daarin ligt de zin van je leven, bemind te zijn voor altijd opdat jij op jouw beurt zou liefhebben.
Zolang wij de liefde niet verliezen is er niets ergs
zowel in de inzet als in het gebed.
Inzet en gebed putten uit één en dezelfde bron: Christus die liefde is.
Als je bidt is dat uit liefde.
Als je strijdt om de onderdrukte zijn menswaardigheid terug te geven is dat ook uit liefde.
Willen wij Christus in ons leven werkzaam laten zijn voor de medemensen?
Samen met heel het volk van God is het mogelijk een vuur op aarde te ontsteken.
Denk alleen aan het positieve dat je in de ander hebt ontdekt.
Heb woorden van bevrijding op je lippen.
Zo kun je met verwondering getuige zijn dat er nu al op aarde tekenen van opstanding tot leven komen.
Laten we samen vol vertrouwen en levenslust bidden met de woorden die Jezus ons heeft meegegeven.
Onze Vader
We zingen
Vrede voor jou en alle goeds je vrienden, wie aan God vasthoudt zal niets ontbreken
Vrede voor jou en alle goeds je vrienden alleen God slijt niet.
Zegen
Geloof het. Maak een begin. Alles wordt anders, alles wordt nieuw.
Hemel wordt aarde, aarde wordt hemel. Alles bloeit open, komt tot z’n recht.
Geloof het zoals vogels het geloven; Verwacht het, zoals bloemen en bomen het verwachten;
geloof het in het volste vertrouwen waaruit Jezus van Nazareth het beleefde;
in de naam van Vader, de Zoon en de heilige Geest.
We zingen
Het zal in alle vroegte zijn, als toen.
De steen is weggerold.
Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet.
Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet –
wij zijn in bekenden veranderd.
Het zal in alle vroegte zijn als toen
De ochtendmist trekt op.
Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, lange halmen,
aren waarin de korrel zwelt.
Bomen omranden het bouwland.
Heuvels golven de verte in,
bergopwaarts, en worden wolken.
Daarachter kristal geworden, verblindend;
de zee die haar doden teruggaf.
Wij overnachten in elkaars schaduw.
Wij worden wakker van het eerste licht.
Alsof iemand ons bij naam en toenaam heeft geroepen.
Dan zal ik leven.
+++
Zalig Pasen voor u allemaal!
Op eerste paasdag kunt u om 10.30 kunt u aanschuiven bij een zoomontmoeting. We kijken terug op de goede week en wensen elkaar zalig Pasen. U kunt inloggen via https://us02web.zoom.us/j/86099455164