Groeien in gemeenschap – 14 januari 2024

Voorgangers Franneke Hoeks & Daniëlla Martina  | Lectoren Corrie Dansen & Frans Langemeijer
Koor Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden |  Pianist Coby Wagemans | Fluit Maria Werner

OPENINGSLIED Hier gaan we zingend de wereld te buiten
WELKOM
Welkom lieve mensen. Fijn dat jullie vandaag hier zijn. Een bijzondere dag. Welkom aan jou Daniëlla en dat welkom geldt ook voor de mensen die hier vandaag speciaal voor jou zijn. Een bijzondere dag voor ons als San Salvator en voor jou. Wij heten jou welkom en bevestigen je in je nieuwe functie als pastor van deze gemeenschap. Het is bijzonder om in deze tijd – laten we wel wezen: kerken en religieuze gemeenschappen zijn geen big business- een nieuw iemand aan te nemen. Het getuigt van vertrouwen dat we met elkaar deze stap zetten. Geen idee hoe we er als gemeenschap over vijf, tien of nog meer jaren uitzien. Maar we geloven in gemeenschap en dat we daarin willen investeren: letterlijk en figuurlijk.
We zijn blij dat jij gereageerd hebt op onze oproep waarin wij een nieuwe pastor zochten. De eerste stappen binnen de gemeenschap het je al gezet en wij kijken uit naar de weg die voor ons ligt.
We vieren vandaag gemeenschap: mensen die zich verbonden weten met elkaar en met het grote verhaal God die zich op zijn/haar beurt verbindt met mensen. Die verbinding vieren we vandaag. Dat doen we samen. We hebben zeven mensen uit de gemeenschap gevraagd om jou te zegenen.

Wij zijn een gemeenschap van mensen. Ons logo is boom van mensen die elkaar dragen. Ik mag jou dit logo omhangen. Deze sjaal, scapulier, wybertje hoe je het maar wilt noemen wordt door meerdere voorgangers gedragen en vandaag mag ik hem jou omhangen.

GEBED |  BEVESTIGINGSRITUEEL
Het is een zegen dat wij als gemeenschap,
midden in de wereld willen staan,
ons menszijn willen in zetten,
en zo op weg willen gaan,
dienend, delend  en dragend
om zo dat visioen van de Eeuwige vorm te geven.
Het is een zegen dat jij, Daniëlla
vanuit de gemeenschap
te midden in onze gemeenschap
je talenten wilt inzetten,
en zo met ons mee op weg wilt gaan,
begaan, betrokken en bevlogen.
in het spoor van de Eeuwige.
We spreken ons vertrouwen in jou uit,
en leggen je de handen op,
in de geest van verbondenheid,
met God en met elkaar. Laten we in stilte
om Gods’ zegen vragen,
dat de geest van liefde
jou en ons allen zal leiden,
zal hoeden en zal voeden.

Stilte

Laten wij samen bidden:
U die het licht hebt geroepen
die ons bij name noemde: “Mens”
en wij werden geboren.
Te midden van zoveel stemmen,
stemmen die ons mensen verwarren
klein maken en gevangenhouden
klinkt uw stem die ons roept bij onze naam.
Keer op keer.
Dat wij U horen, dat wij U ademen, dat wij U leven.

Acclamatie: Gij hebt ons in de moederschoot gekend

 INLEIDING OP LEZINGEN

We gaan op pad. Met elkaar en met jou, Daniëlla.  In een onze basisdocumenten staat dat wij geworteld in de Bijbelse traditie, gedragen door vriendschap, verbonden in liefde het leven willen vieren. Bijbelse wijsheid is voor ons een inspiratiebron om met elkaar over dat leven na te denken en zo op zoek te gaan naar wat ons draagt. Groeien in gemeenschap hebben we als thema van deze viering meegegeven. De teksten die voor vandaag op het leesrooster staan gaan over liefde en verbondenheid. In de eerste lezing klinken woorden uit het boek Jesaja. Een tekst vol metaforen over die gaan over verlangen naar die ander, een mens of een plek waar je thuis mag zijn. Als we bedenken dat die bij monde van de profeet de stem van de Eeuwige is dan spreekt hier ook een verlangen van de Eeuwige uit naar die verbinding met ons mensen. In het evangelie, vandaag woorden van Johannes, zijn we getuige van het eerste wonder van Jezus in Kana. Jezus zet hiermee zijn eerste stappen in de openbaarheid. Hoe passend bij wat wij als gemeenschap vandaag vieren

1E LEZING  Jesaja 62, 1-5
Omwille van Sion zal ik niet zwijgen,
omwille van Jeruzalem ben ik niet stil,
totdat het licht van haar gerechtigheid daagt
en de fakkel van haar redding brandt.
Alle volken zullen je gerechtigheid zien,
alle koningen je luister.
Men zal je noemen bij een nieuwe naam
die de Eeuwige zelf heeft bepaald.
Je zult een schitterende kroon zijn
in de hand van de Eeuwige,
een koninklijke tulband
in de hand van je God.
Men noemt je niet langer Verlatene
en je land niet langer Troosteloos oord,
maar je zult heten Mijn verlangen
en je land Gehuwde.
Want de Eeuwige verlangt naar jou
en je land wordt ten huwelijk genomen.
Zoals een jongeman een meisje tot vrouw neemt,
zo zullen jouw zonen jou ten huwelijk nemen,
en zoals de bruidegom zich verheugt over zijn bruid,
zo zal je God zich over jou verheugen.

2E LEZING Johannes 2,1-11
Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. De moeder van Jezus was er, en ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. Toen de wijn bijna op was, zei de moeder van Jezus tegen Hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ ‘Vrouw, wat wilt u van Me?’ zei Jezus. ‘Mijn tijd is nog niet gekomen.’ Daarop sprak zijn moeder de bedienden aan: ‘Doe maar wat Hij jullie zegt, wat het ook is.’ Nu stonden daar voor het Joodse reinigingsritueel zes stenen watervaten, elk met een inhoud van twee à drie metrete. Jezus zei tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’ Ze vulden ze tot de rand. Toen zei Hij: ‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar de ceremoniemeester.’ Dat deden ze. En toen de ceremoniemeester het water dat wijn geworden was, proefde – hij wist niet waar die vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden wisten het wel – riep hij de bruidegom ₁₀en zei tegen hem: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ Dit heeft Jezus in Kana, in Galilea, gedaan als eerste teken; Hij toonde zo zijn grootheid en zijn leerlingen geloofden in Hem.Acclamatie Herschep ons hart

OVERWEGING |Tweespraak

Daniëlla: Zowel in de evangelielezing, eeuwen geleden, als vandaag in 2024, in dit kersverse nieuwe jaar, vieren we feest! In de evangelielezing gaat het om een bruiloftsfeest. Een feest van liefdevolle verbondenheid, trouw, belofte en een nieuw begin. En zo ook in de viering van vandaag. Een viering waarin woorden van verbondenheid klinken.  Wat bijzonder dat ik vandaag op deze manier welkom wordt geheten.  Het voelt als een feest waarin betrokkenheid en verbinding zichtbaar worden. We vieren trouw aan deze gemeenschap. Voor mij, net nieuw hier, voor u/jullie voor langere of kortere tijd betrokken bij San Salvator: we zetten die verbinding in het licht. We spreken een belofte uit en kunnen en mogen samen een fris nieuw begin maken in dit nieuwe jaar.
Franneke, hoe is dat eigenlijk voor jou nu je opeens na jaren weer een collega aan je zijde hebt?
Franneke Ik ben blij, maar vind het ook spannend. Ik vind het dapper van de gemeenschap om deze stap te zetten en ik kijk uit naar samenwerking. De laatste jaren werkte ik alleen. Nooit echt alleen natuurlijk, want San Salvator zijn we samen. Maar hoe fijn is het als je als trekker, drager en organisator dingen kunt delen. Dat je elkaar gaande kunt houden, plannen kunt maken en de uitdagingen die voor ons liggen samen op te pakken. Daar hoop ik op, nu we samen met jou op pad gaan.
Daniëlla wat heeft je er toe bracht om ja te zeggen tegen onze gemeenschap?
Daniëlla: Toen ik opgroeide gingen wij als kinderen, mijn zus, broer en ik mee naar de enige parochie die Woudenberg rijk was. Onze pastor, Gerard Huiskamp, was destijds lid van de acht mei beweging. Hij was dus Rooms-Katholiek met een oecumenisch tintje en een kritische blik. Hij heeft de wortels van mijn geloven kleur gegeven, gevoed als het ware Ik ben altijd dol geweest op samen vieren, samen zingen. En als ik dan ook thuiskwam op zondag van de kerk dan zette ik al mijn knuffels op een rijtje en ging ik de eucharistie naspelen. Het zat er dus al vroeg in bij mij. Ik vond en vind niets mooiers dan om samen een liefdevolle gemeenschap te vormen waarin je betrokken bent op elkaar en elkaar inspireert om te leven vanuit God. Die verbondenheid samen te delen. Eerlijk gezegd zag ik die droom niet snel uitkomen aangezien ik bewust niet gekozen heb voor een katholieke zending. Ik wil een geestelijk verzorger/ pastor zijn voor iedereen, niemand uitgesloten. Toen ik de vacature las over de San Salvator bleef deze trekken ook al ging ik een paar dagen later op huwelijksreis. Ik ben blij dat ik toen toch de stoute schoenen heb aangetrokken en gereageerd heb op deze vacature die op verschillende social media plekken maar bleef opduiken. Ik kijk er dan ook zeer naar uit om met iedereen kennis te maken en deel uit te mogen maken van jullie gemeenschap.
Hoe is dat dan voor jou, Franneke? Hoe ben jij er destijds op gekomen om “ja” te zeggen tegen deze gemeenschap?
Franneke: De San Salvator – toen nog parochie- was de plek waar ik me binnen de kerk weer thuis voelde. Grappig – jouw verhaal over kerkje spelen. Ook ik deed dat als kind. Ik wilde wel pastoor worden. Ik hield van theater, van mensen en zocht naar manieren om iets goeds voor de wereld te doen. In de RK kerk liep ik stuk. Na mijn studie werkte ik als theoloog in de meer maatschappelijke hoek. Bij de San Salvator vond ik een kerk, een gemeenschap, om in te geloven. Toen ik gevraagd werd of ik voor de inmiddels zelfstandige geloofsgemeenschap wilde komen werken heb ik niet getwijfeld. Hier ben ik thuis! Hier klinken Bijbelverhalen zonder dogmatisch te worden. Hier proberen we Bijbelse en christelijke wijsheid te spiegelen aan het leven nu.  Voor mij is Bijbel of traditie geen absolute waarheid, maar een bron van wijsheid waar wij ons verhaal aan toe mogen voegen.  Ik heb de laatste jaren vooral het oude testament leren waarderen. Mooi hoe die verhalen het wel en wee van een volk beschrijven. Het troost en bemoedig me dat mensen lang voor onze jaartelling met dezelfde thema’s  worstelden als wij nu. Anders, maar in de kern hetzelfde. De schaduwkanten van het leven, maar ook de opbeurde zaken. Ik hou van profeten die mensen toen en nu aansporen tot het goede. De Jesajatekst die hier vandaag klonk spreekt van een diep verlangen naar verbinding, relaties, een plek waar het leven goed is. Als ik met dit soort teksten bezig ben voel ik me een gezegend mens dat ik uit deze woorden mag putten.
Hoe is dat voor jou? Uit welke bronnen put jij?
Daniëlla: Hoe kun je dat kort en krachtig verwoorden? Volgens  mij zijn  een aantal dingen van belang voor mij: God, de Nabije, die mij draagt en inspireert in alles om mij heen waarin ik ben opgegroeid en die door de jaren heen met me mee is gegroeid. Zelfs in tijden waarin ik de Nabije niet  ervaarde bleek zij achteraf toch een inspiratiebron te zijn, zelfs in die afwezigheid.  Peter, mijn man en ons ‘thuis’ met de dieren, familie en vrienden. Zij voeden mij met liefde en plezier en ik mag aan hen groeien en door hen leren, in gesprek, reflectie en het leven zelf. De verbondenheid met de mensen om me heen, het samenzijn, samen een gemeenschap vormen en ook mijn andere werk, mijn collega’s en de mensen van het centrum met een beperking in horen en zien, met wie ik mag werken als geestelijk verzorger. Ook zij dragen en inspireren mij. En tenslotte is het de Verwondering van en over dat alles om ons heen. De natuur en ook de wonderlijke wereld waarin wij wonen die soms onbegrijpelijk gruwelijk en tegelijkertijd onbeschrijfelijk mooi kan zijn. Dat verwondert en inspireert mij.
Kun jij ook iets delen met ons over jouw inspiratiebronnen, Franneke?
Franneke: Voor mij begint het bij mensen. Nu ik dit zeg, denk ik nee bij alles wat ik om me heen zie gebeuren. Ik  ga ervanuit dat we als mensen niet het begin en einde van alles zijn. Daar heb ik dan mijn geloofstraditie voor nodig. Daarin voel ik me een zoeker. Ik weet het allemaal niet zo zeker, maar vind in die oude verhalen wel een spoor van vertrouwen wat mij ook weer bemoedigd en gaande houdt. Daarnaast zijn kunst, cultuur, poëzie voor mij plekken waar waar ik soms een spoor van dat onzegbare op het spoor kom. Ook natuur, wandelen en kamperen zijn manieren om te voelen dat er meer is ik-alleen. Zorgen voor mijn moeder, mensen die me lief zijn, mensen in de Taling, deze gemeenschap en voor de wereld zijn voor mij manieren om  handen en voeten te geven aan waar ik in geloof.
Vandaag zeg je “ja” tegen onze gemeenschap. Je gaat een commitment met ons aan. Waar verlang je naar in de toekomst?
Daniëlla: Inderdaad ga ik een commitment aan. Ik mag ‘ja’zeggen. Ergens vind ik het ook spannend, hoe ga ik dat doen met 12 uurtjes? Tegelijkertijd weet ik me gedragen door de Nabije en de mensen om me heen. Dat komt ook terug in de lezing van vandaag. Maria, de moeder van Jezus, geeft hem een duwtje in de rug. Kom, Jezus, tijd om te gaan staan waarvoor je gekomen bent! Mooi eigenlijk dat zijn moeder hem over de drempel heen helpt. Zij staat als het ware symbool voor het nest waaruit hij komt. Daarom vind ik het ook zo bijzonder dat mijn ouders en zus hier vandaag bij zijn. Het maakt de cirkel rond.
Voor Jezus is het niet voor niets het eerste wonderteken. Opvallend dat hij in de eerste instantie met tegenzin ‘aan de slag’ gaat. Hij antwoord op de vraag van zijn moeder Maria: mijn tijd is nog niet gekomen. Tegelijkertijd spreekt er vertrouwen uit zijn handelen en uit het antwoord van zijn moeder: Doe maar wat hij jullie zegt! En Jezus voegt de daad (het water) bij het woord (de wijn). Ik kan u vertellen dat ik zeker niet met tegenzin aan de slag ga. Ik kijk er juist naar uit om u te leren kennen en deel uit te mogen gaan maken van deze prachtige gemeenschap vol initiatieven en betrokken mensen Om me in te gaan zetten voor inspirerende en verdiepende vieringen en samen vanuit verbondenheid zaadjes te planten vol inspiratie, nabijheid en betrokkenheid. Zodat er veel mooie bomen geplant mogen worden zoals het prachtige logo van de San Salvator , dat we samen blijven groeien en bloeien in samenzijn. Dat is mijn verlangen en daar zeg ik graag ‘ja’ tegen. Tegelijkertijd besef ik me dat ik het niet alleen kan. De hulp van mijn collega Franneke, het bestuur en jullie als gemeenschap zal ik daarvoor nodig hebben. Het zal even tijd nodig hebben om te landen en ik zal hier en daar vast en zeker fouten maken. De zegeningen van vandaag en het vertrouwen dat jullie uitspreken in deze viering zal me zeker de kracht geven om het opnieuw te proberen en samen verder te bouwen met Franneke en jullie allemaal.

Geloofslied Die chaos schiep tot mensenland

KLAARZETTEN VAN BROOD EN WIJN |COLLECTE
INSTRUMENTALE MUZIEK

 

VOORBEDE

Eeuwige, wij danken U voor alle zegeningen in het leven. Voor het brood en voor de wijn. Voor alle mensen die wij mogen ontmoeten op onze weg en die er voor ons zijn of ons inspireren. Voor de feesten die we samen mogen vieren. En voor het geloof dat er bij U genoeg is voor iedereen.
Acclamatie Gij die onze gedachten raadt
Eeuwige wij danken U voor de San Salvatorgemeenschap. De verbondenheid en de betrokkenheid die voelbaar is hier in ons midden. Blijf ons bezielen en inspireren met Uw liefde. Vanuit die verbondenheid blijven wij U trouw en mogen we elkaar trouw blijven.
Acclamatie Gij die onze gedachten raadt
Eeuwige, vanuit diezelfde verbondenheid leven wij mee met de wereld om ons heen waarin we dagelijks geconfronteerd worden met beelden van geweld en oorlog. Bid met ons mee voor de vrede en wees ook daar, in die mensonterende omstandigheden, aanwezig. Acclamatie Gij die onze gedachten raadt

Wij bidden voor de intenties die zijn toevertrouwd aan het intentieboek. We vragen steun voor mensen die ziek zijn en zin in gedachten bij mensen van wie we afscheid moesten nemen.
Acclamatie Gedenk ons hier bijeen

TAFELGEBED

In dankbaarheid noemen wij jouw naam, God, schepper van al wat is, Jij die ons adem geeft, ons tot leven wekt, jij die met ons meetrekt, ons bevestigt op onze weg, jij die liefdevol nabij is, ons erkent om wie wij zijn, jij die ons aanvaardt, ons ruimte en vrijheid geeft, om tot bloei te komen, mens te worden, ten volle.

In dankbaarheid noemen wij zijn naam, Jezus, één met Jou, één met ons, die ons voorging op zijn weg, mensen deed opstaan, licht gaf aan blinden, stem gaf aan doven, hoop gaf aan onderdrukten, mensen tot leven wekte
ja zei tegen Jou, ja zei tegen Liefde, ja zei tegen elke mens.
Zo herinneren wij ons in dankbaarheid, de avond voor zijn sterven, waar Hij het brood nam, het zegende en brak met de woorden: ‘dit ben Ik en Ik zeg jullie,   dat jij met mij aan tafel zult eten en drinken  in het huis van de Eeuwige. ‘

Zo nam hij ook de beker, met alles wat Hem lief en heilig was, en gaf deze aan hen die bij Hem waren met de woorden: ‘neem de beker van mij over en drink hem samen; maak een nieuw begin en doe wat ik heb gedaan.’

Zo willen wij telkens weer opnieuw gedoopt worden in zijn Geest, zo willen wij het leven vieren, in zijn Geest, verbonden met elkaar, verbonden met Jou, God,

zo willen wij bidden,  als geliefd kind van Jou,

met woorden die Jezus ons heeft gegeven:

ONZE VADER
VREDESWENS
VREDESLIED De vrede, de vrede zal zijn
UITNODIGING AAN DE TAFEL VAN BROOD EN WIJN
LIED ‘Dit huis vol mensen’

Afsluiting van de tafel door een moment van stilte
MEDEDELINGEN

SLOTGEDACHTE

ZEGENWENS

Laten wij elkaar zegenen met rood van passie
waardoor we voelen dat er bloed door onze aderen stroomt, dat we leven.
Laten we elkaar zegenen met oranje van de ondergaande zon, waarin wij ons kunnen hullen als een deken van troost
laten we elkaar zegenen met geel van narcissen
opdat we blijven geloven in opstaan uit de dood.
Laten we elkaar zegenen met groen van het gras
zodat we weten dat er een weg onder onze voeten is, een weg om te gaan.

Laten we elkaar zegenen met blauw van het water
om af te spoelen wat misgaat en waar we op stuklopen in het leven.
Laten we elkaar zegenen met paars, dat als een mantel van waardigheid om ieder van ons heen geslagen ligt.

Laten we elkaar zegenen met het veelkleurig licht van de Eeuwige, waarin alle kleuren samensmelten en we thuiskomen in wie we zijn als mensen en als gemeenschap.

 

SLOTLIED ‘Wat in stilte bloeit – de tafel der armen’