San Salvatorgemeenschap 31 dec 2012
Thema: Op de drempel van een nieuw begin
Voorgangers: Corrie Dansen, Ed Andriessen, Erick Mickers, John Parker
Openingslied: Mensenvolk van alle tijden
Welkom en openingswoord
Welkom…Op de drempel van een nieuw jaar, komen we bijeen om dit afgelopen jaar te gedenken en om hoop en wensen uit te spreken voor het komend jaar. Een jaar voorbij, met al zijn geuren en kleuren, zijn vele geluiden, zijn momenten van stilte, van gelach en van gehuil, zijn doen en laten. Een jaar voorbij, met daarin de zaden van het jaar dat komt.
Een jaar dat vóór ons open staat, vol belofte en ook open plekken: een agenda nog niet vol afspraken, maar al vaste data waar we naar uit kijken, misschien een bruiloft in de familie, of een jubileum. Een nieuw jaar dat ook zijn donkere dagen zal tellen. Door dit alles willen wij groeien, in hoop, vertrouwen en liefde.
Wij staan op de drempel.
Gebed
Op de drempel van een nieuw begin komen wij tot jou, met dankbaarheid,
wetend wat geweest is,
met aarzelingen, bang voor wat komen gaat,
in stilte om woorden die gevallen zijn,
in vreugde om woorden die van liefde spraken,
met weemoed wat niet meer is,
met verlangen om intens leven.
Wil ons dragen, over de drempel naar een nieuw begin.
Acclamatie: De avond valt het licht vergaat,
Eerste lezing: “Gedachten rondom een verjaardag” van Marinus van den berg
“onderweg terug naar de oorsprong”
Ik lees deze dichtregel op de dag voor mijn 64e verjaardag. Onwillekeurig denk ik terug.
Al jaren, ook dit jaar, vier ik mijn verjaardag buitenshuis, in kleine kring op een vertrouwde plaats.
In mijn kinderjaren bestonden er nog geen kinderfeestjes. Als jarige nam ik snoepjes mee naar school om uit te delen, en was bang dat ik er niet genoeg had. Mijn ouders, oom en peettante feliciteerden me, maar ik heb geen herinneringen aan versierde stoelen of slingers aan het plafond. Er was niet zoveel tijd voor een verjaardag van een kind; alles was sober.
Ook later was mijn verjaardag niet iets waar ik echt naar uitzag.
En verjaardagen van anderen bezoek in niet trouw.
Ik kan er zomaar een vergeten of er te laat aan denken, al probeer ik wel te bellen of een kaart te sturen. Anderen doen dat in mijn ogen beter.
In het afgelopen jaar veranderde er veel. Zo ging ik op zoek naar een ander tempo van werken en leven.
De dichtregel “onderweg terug naar de oorsprong “ gaat over durven dromen.
Het trekt een dubbele streep : dromen van morgen en terug naar de oorsprong.
Van alles neem ik mee in het nieuwe jaar in, maar wat is er waardevol?
In ieder geval veel dankbaarheid om zoveel wat ik mocht ontvangen.
Ik stel me open voor een nieuw jaar en hoop te ontdekken wat het van mij vraagt.
En wat het bijdraagt aan het aanvaarden en beamen van mijn eigen levensloop.
Lied: Genoeg gezongen voor hem.
Tweede lezing: Evangelie Lucas 2,16-21 (door Ed)
De herders gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het kind dat in de voederbak lag. Toen ze het kind zagen, vertelden ze wat hun over dat kind was gezegd. Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd.
Toen er acht dagen verstreken waren en hij besneden zou worden, kreeg hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.
Acclamatie: In den beginne het woord roeping,
OverwegingDe herders vertelden dat hen gezegd was dat er een kindje is geboren in de stad van David. Dat Kind zou de redder zijn, de Messias, de lang verwachte die mensen zou verlossen uit hun ellende.
En Maria bewaarde alles in haar hart en bleef er over nadenken.
Wat zou dat betekenen? De redder, de Messias.
Wat voor gevolgen heeft dat voor mijn zoon. En voor ons als ouders.
Het antwoord had ze niet.
De dagen gingen voorbij en ze noemde hem Jezus.
Het stond haar nog bij welke ingeving ze had gehad, als door een engel aangezegd, toen ze net zwanger was.
Het verhaal wordt vervolgd dat Simeon, een vroom en rechtvaardig man,
Jezus als baby optilt en luid roept dat het licht is geopenbaard voor iedereen.
Ook een profetes, Hanna genaamd, sprak over het kindje tegen allen die uitzagen naar de bevrijding.
Jaren later, na het Pesachfeest in Jeruzalem, verliezen de ouders hun kind uit het oog.
Toen ze hem weer vonden, zei Jezus verontwaardigt:
“waarom hebben jullie mij gezocht. Jullie wisten toch dat ik hier thuis hoor. “
En weer staat er in dat verhaal: Zijn moeder bewaarde alles in haar hart.
En weer die gedachten.
Wat heeft dit alles te betekenen?
Wat staat ons nog te wachten?
Is dit wat mijn kind gelukkig maakt?
En wat zou mijn man er van vinden?
Allemaal vragen die niet beantwoord worden.
En weer vervolgt ze haar weg.
Het zijn die momenten van voor die tijd en die tijd erna. Ieder van ons kent ze wel. Het zijn die drempels in het leven, die de overgang van de ene naar de andere tijdsspanne markeren, die je mee draagt in je hart.
Twee kerstkaarten die dat zo mooi verbeeldden. De ene met een vlam waarin de afbeelding staat van een dierbare overledene. De andere met een foto van een stralend bruidspaar en hun twee zoontjes.
Net zoals het Kerstfeest kan de overgang van het oude jaar naar het nieuwe jaar ons helpen stil te staan bij die drempels.
Die drempels van geluk en die drempels van pijn. Stil staan bij datgeen wat je met je meedraagt. Het verlies van die ene, maar ook het geluk wat je samen hebt gedeeld. De rijkdom van het leven, maar ook de kwetsbaarheid daarvan.
Oud en nieuw, een feest van terugblikken en vooruitkijken, van dromen van morgen en terug naar de oorsprong gaan. Dat dacht ik altijd, totdat ik een keer met oudjaar op het Inloopschip werkte. “Daar maken we met elkaar een feest van”, dacht ik. Het tegenovergestelde was waar. Een enkeling wilde wel opblijven tot na 24.00 uur. De meesten gingen naar bed. Morgen zou het immers een dag als alle andere dagen zijn.
Een vooruitzicht dat zeker niet tot vreugde stemt. En terugblikken zou te confronterend zijn.
Voor sommigen is oud en nieuw een onecht feest. Voor anderen komt op dat moment de pijnlijke werkelijkheid te dichtbij. Voor velen is het de kans om weer eens uit je dak te gaan, of om uit te zien anderen te ontmoeten en hen alle goeds toe te wensen.
Hoe het ook zij, voor heel veel mensen is oud en nieuw, net zoals Kerst, een feest van tradities.
Om twaalf uur komen de kinderen altijd even thuis.
Vader bakt altijd oliebollen.
Met zijn allen naar moeder gaan.
Met zijn tweeën mooie programma’s kijken.
Een goed boek, mooie muziek en jezelf verwennen met een goed glas wijn.
Samen lachen om goede voornemens.
Door de veranderingen van het bestaan zijn die gekoesterde momenten voelbaar aanwezig. De tradities markeren de veranderingen van jouw leven.
Vorig jaar was moeder er nog bij.
Toen woonde we nog daar.
Hoe nu verder, zonder mijn man?
Wat zal mijn ziekte brengen?
Zal ik volgend jaar weer werk hebben?
of
Fijn dat jij nu bij me bent.
Nog even en dan is ze geslaagd voor haar eindexamen!
Voel je het leven in mijn buik?
Volgend jaar mag ik zelf vuurwerk kopen.
Dit is het laatste jaar thuis, ik ga binnenkort verhuizen.
Het zijn de drempels die de overgang markeren naar een nieuwe ruimte, een nieuwe periode. Je ontkomt er niet aan in het leven. Het leven is vol veranderingen, mooie en minder mooie. Je kunt het niet ontkennen.
Ook al wil je afstand nemen van al dat vuurwerk, je kunt het niet ontlopen, het licht en de kleuren zijn van verre zichtbaar. Ook al wil je je oren sluiten voor harde knallen en jankende geluiden, de geur en de rode resten op straat zijn onontkoombaar. Ook al zou je elke dag wel oliebollen willen eten, over een week verlang je echt wel naar een bruine boterham met kaas.
Blijf niet op die drempel staan, neem die drempel en bewaar hem in je hart, op weg naar een nieuw begin.
Zoals eens Maria deed, zoals miljoenen mensen doen, telkens wanneer ze een lichtje ontsteken bij Maria,
daar neerleggen wat hun hart zo beroerd, van pijn en verdriet, van dankbaarheid en geluk, en weer verder gaan, hoopvol en met vertrouwen, dat er weer licht zal zijn, hoe dan ook.
Mag de drempel die jij draagt, de drempel zijn naar een nieuw begin, vol van hoop en levensvreugde, knallend en vol van kleur, mogen we, waar nodig en kan, elkaar over die drempel dragen, om samen te kunnen genieten van het vuurwerk dat leven heet.
Vuurwerk, vonken van licht, een gloed van kleuren, bron van verwondering, sporen van God lichten op, wie zal het zeggen.
Laat ons dat maar staande uitzingen met elkaar.
Geloofslied: Wat vrolijk over U geschreven staat
Voorbede met Gij hart, Gij bron van leven
Op de drempel van een nieuw begin komen we tot Jou, God en bidden wij:
voor ieder die zich eenzaam voelt en alleen
dat zij zich gekoesterd en geborgen weten bij Jou.
Gij hart, Gij bron van leven, ontferm U over ons.
Gij adem, ziel van mensen, Ontferm U over ons.
voor ieder die met verdriet of spijt op het afgelopen jaar terugkijkt.
Mag er troost voor hen zijn en medeleven.
Gij vuur dat voor ons uittrekt, ontferm U over ons.
Gij vlam, Gij licht in mensen, ontferm U over ons.
voor ieder van ons,
voor levensvreugde en perspectief
voor het jaar dat komen gaat.
Gij woord dat door ons mens wordt, ontferm u over ons.
Gij stem in ons geweten, ontferm U over ons.
We leggen voor je neer alles wat geschreven staat in dit boek alles wat wij bewaren in ons hart,
we bidden voor hen die ziek zijn, een spannend jaar tegemoet,
voor hen die zijn overleden, die wij noemen met naam: Corrie van Dongen
voor hen die wij met ons meedragen, dat jouw licht en liefde hen mag omringen
Voor uw Aangezicht gedenken wij onze doden naam voor naam;
Voor uw Aangezicht onze levenden,
allen met wie wij zijn, kinderen ons toevertrouwd, vrienden dichtbij en ver;
Allen die ons aanbevolen zijn dat wij hen zouden noemen voor uw Aangezicht.
Tafelgebed
Vervuld met het licht van Kerstmis ontkiemt in ons het geloof dat alles klaar is
om de duisternis te verdrijven,
om de zon haar kracht te geven
zodat de kou verdwijnt en de aarde tot leven komt,
om al wat kwetsbaar is in bloei te zetten,
om al wat klein is tot grootsheid te brengen,
om teken te zijn van hoop;
de eerste stappen op weg naar een nieuwe toekomst.
Wij danken jou, bron van Licht, om alles wat ons leven zo zinvol maakt:
om alles wat wij zomaar ontvangen,
om zoveel dat wij mogen geven;
om elke oproep die gehoord wordt,
om elke uitdaging die begrepen wordt.
Wij danken Jou, om mensen die naast ons staan
als steun en bemoediging, als lot- en tochtgenoot.
Om de vriendschap en de kracht die van mensen kan uitgaan,
om het wonder dat ook dit samenzijn meer is dan mensenwerk.
Wij danken jou, bron van Leven, om Jezus van Nazareth:
zijn woorden van hoop blijven gehoord,
zijn daden van goedheid roepen ons blijvend op,
zijn aanklacht tegen kwaad en onrecht blijven onrustig maken,
zijn keuze voor kleine mensen wordt ook onze keuze,
zijn trouw ten einde toe, wordt ook onze kracht.
Steeds weer blijven wij vertellen hoe Hij – vlak voor zijn dood –
zijn leven samenvatte, toonde wie Hij was
en wie Hij blijven wou voor ons.
Zo nam Hij brood, zegende, brak het en zei:
‘Dit ben ik en ik beloof jullie vast dat je zult eten en drinken
aan mijn tafel in Vaders huis, neem het, eet het. ‘
Hij nam de beker, zegende die, reikte hem over en zei:
‘Neem de beker van mij over doe wat ik heb gedaan,
geef hem door. en vergeet me niet.’
Zo willen ook wij eten van dit brood,
drinken uit deze beker om hem te gedenken,
die doorheen de dood weer tot leven is gekomen,
zo willen wij leven in zijn geest,
met handen vol vrede, met woorden van leven,
met een hart vol liefde, vandaag en alle dagen die nog komen gaan.
Zo willen wij zingend bidden met woorden die Hij ons gegeven heeft:
Onze Vader verborgen (gezongen)
Vredeswens met Shaloom aleichim
Slotgedachte: Elke dag is een uitnodiging (M. van den Berg)
Elke dag is een nieuwe uitnodiging om goed te zijn voor jezelf,
om jezelf op te bouwen.
om jezelf te oefenen in waardering voor dit leven,
in waardering voor je kunnen.
Elke dag is een uitnodiging om je te verwonderen over zoveel goeds in anderen,
over zoveel verlangen naar liefde.
Elke dag is een uitnodiging om tijd te nemen voor zorg,
om aandachtig te leven. om intenser te leven dan nodig is,
om meer te horen dan gisteren. Elke dag is een uitnodiging
om elkaar te bemoedigen, om te bouwen aan een wereld van liefde.
Wie op de uitnodiging ingaat beleeft zin aan dit leven.
Zegenwens naar Numeri 6,22-27
Bewaren wij de Ene in ons hart,
opdat de Liefde zich laat zien tot weldaad van iedereen,
opdat het Licht warmte brengt en vrede geeft,
opdat wij een Zegen zijn voor elkaar, elke dag opnieuw
laat ons zo de drempel van het nieuwe jaar overgaan,
elkaar zegenend in Gods’ naam,
de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen
Slotlied: Overal wonen, nergens thuis