Daarom fluisteren wij zijn naam nog

SAN SALVATORGEMEENSCHAP
27 augustus 2023

Voorganger: Wilton Desmense
Lectoren: Liesbeth van Leijen en Albrecht Beeftink
Muzikale begeleiding: Marc Baghuis
Cantor: Machteld Terlingen

Thema: Daarom fluisteren wij zijn naam nog

Openingslied: Hoort hoe God met mensen omgaat

Hoort hoe God met mensen omgaat,
hoe Hij zijn belofte houdt,
die de mens van den beginne
adem geeft en gaande houdt.
Hoort hoe God met mensen omgaat,
hoe Hij onze Schepper is,
die ons maakt tot zijn getuigen,
dragers van zijn beeltenis.
Hoort hoe God met mensen omgaat
hoe Hij ons een dienaar zond
die met liefde als zijn wapen
ons voorgoed aan zich verbond.

Inleiding

Welkom, fijn dat we hier weer samenzijn. Het is vandaag de laatste zondag van het zomerreces. Volgende week keert de routine van door het jaar heen weer terug. Ons openingslied telt eigenlijk dertien coupletten: dat leek mij echter meer iets voor een viering met koor, koorzangers hebben een langere adem dan wij, simpele zielen. Bovendien: alle goede dingen in drieën! Wat dát – die goede dingen – betreft draagt de tekst van de coupletten die we net zongen, beweringen aan, waarvan wij ons persoonlijk kunnen afvragen, hoe wij daar tegenover staan, hoe wij dat voelen. Houdt God zijn belofte aan ons, heeft hij ons überhaupt iets belooft? Ik laat het aan u zelf over om het uwe te denken over wat wij allemaal zongen. Wat mij betreft raakt het derde couplet echter  wel de kern van ons samenkomen en samenzijn. Hier komt het nogmaals, bij wijze van acclamatie:

Hoort hoe God met mensen omgaat
hoe Hij ons een dienaar zond
die met liefde als zijn wapen
ons voorgoed aan zich verbond.

Voorbereiding op de lezingen

De bijbel is geopend bij het boek Genesis, hoofdstuk 2. Zó ging, volgens de tekst die Liesbeth van Leijen zal voorlezen, God in den beginne met ons om. Het is het verhaal over Eden, een dichterlijk en prachtig verhaal. ‘Prachtig’, dat is de betekenis van het woord Eden.

Lezing 1:  Genesis 2: 5-15 (Basisbijbel)

In het begin waren er nog helemaal geen struiken op de aarde. Er groeide zelfs geen gras. Want de Heer God had het nog niet laten regenen. Er was ook nog niemand om de grond te bewerken. Er steeg damp op uit de aarde. Die damp zorgde ervoor dat de grond vochtig bleef. Toen de Heer God de hemel en de aarde maakte, maakte Hij ook de mens. Hij maakte hem van het stof van de aard en blies de levensadem in zijn neus. Zo werd de mens een levend wezen. Ook maakte de Heer God een tuin in Eden, in het Oosten. Daar zette Hij de mens neer die Hij had gemaakt. Ook zorgde de Heer God ervoor dat daar allerlei bomen groeiden. Prachtige bomen met heerlijke vruchten. Midden in de tuin stonden de boom van eeuwig leven en de boom van kennis van goed en kwaad. In de tuin van Eden was de bron van een rivier, die de tuin vochtig hield. Deze rivier splitst zich in vier andere rivieren. De eerste rivier heet de Pison. Hij stroomt om het hele land Havila heen, waar goud wordt gevonden. Dat goud is heel zuiver. Verder vind je daar ook balsemhars en sardonyx. De tweede rivier is de Gihon. Hij stroomt om het hele land Ethiopië heen. De derde rivier is de Hidekel.  Hij stroomt naar het oosten van Assur. De vierde rivier is de Eufraat. De Heer God zette de mens in de tuin van Eden, om voor de tuin te zorgen.

 Tussenzang: betekenis van de woorden

En de mens zong:
Laat ons gelukkig zijn,
gelukkig en vrolijk zijn.
Laat ons zingen,
zingen en vrolijk zijn.
Word wakker, broeders.
wakker, met een gelukkig hart.

Tussenzang: Hava nagila

Hava nagila, hava nagila, hava nagila, venis mecha. (2x)
Hava neranena, Hava neranena, Hava neranena, Venis mecha. (2x)
Uru, Uru achim,
Uru achim belev sameach, (3x)
Uru achim, Uru achim belev sameach.

De tweede lezing komt uit de evangelist Marcus, hoofdstuk 7. Effata: Ga open!

Lezing 2:  (Marcus 7: 31-37)
Jezus ging weer verder. Hij ging via de stad Sidon naar het Meer van Galilea. Onderweg kwam hij door het gebied Dekapolis. Daar brachten mensen een man bij hem die doof was en slecht kon praten. Ze zeiden: “Leg alstublieft uw hand op hem.” Jezus nam de man met zich mee, weg van de mensen. Hij stak zijn vingers in de oren van de man. En hij deed wat spuug op de tong van de man. Toen keek Jezus omhoog naar de hemel. Hij zuchtte diep. En hij zei: “Effata!” Dat betekent: “Ga open!” Meteen gingen de oren van de man open. Hij kon zijn tong bewegen en goed praten. Jezus zei streng tegen de mensen die daar waren: “Jullie mogen aan niemand vertellen wat er gebeurd is.” Maar dat hielp niets. De mensen vertelden het toch door. Iedereen was diep onder de indruk. Ze zeiden: “Alles wat Jezus doet, is geweldig. Hij kan zelfs mensen helpen die niet kunnen horen of praten.”
(Deze Bijbeltekst is ontleend aan de Bijbel in Gewone Taal, © Nederlands Bijbelgenootschap 2014)

Acclamatie: Jij leert mij vliegen

Jij leert mij vliegen, jij geeft mij vleugels, jij leert mij leven zonder gewicht;
te spelen met vuur, te lopen op water, je ademt mij open, mijn duister wordt licht.
Jij geeft mij handen, jouw handen die delen, jij geeft mij ogen naar het licht.
Op alle wegen daar kom ik jou tegen, in alle mensen jouw gezicht.

Overweging

Hoort hoe God met mensen omgaat! Dat zongen wij in het openingslied. Ervaren wij dat zo: ervaren wij dat God omgaat met ons? Met ons, ieder individueel, of met ons in de zin van ‘met deze wereld’? Of is voor ons deze vraag actueler: hoe gaan wij met God om? De vraag kan nog korter: gaan wij met God om? Bijvoorbeeld: voelen wij onze samenkomst op zondag als een omgaan met God? Wat zijn dit lastige vragen! Het geven van een concreet, rechtstreeks en duidelijk antwoord lijkt mij al een bijna onmogelijke opgave. Dat ligt aan mij, maar misschien voelt u wel hetzelfde. Wie is God, waar is God, wanneer is God? Ik ben blij met de slotwoorden uit de eerste lezing. Ze sluiten aan bij het over het algemeen positieve gevoel dat ik bij de Bijbel heb: God zette de mens in de tuin van Eden, om voor de tuin te zorgen. Als het gaat om de zin van het leven en om de zin die wij aan het leven kunnen of – zo u wilt – mogen geven, hoeft er niet dieper gezocht te worden. Vind er je eigen zingeving in! En lezing twee? Ik vond het bijzonder te horen, hoe twee zinnen uit de lezingen bij elkaar horen. Want in de tweede lezing staat: Jezus stak zijn vingers in de oren van de man en deed wat spuug op diens tong. Hij keek omhoog naar de hemel, zuchtte diep en zei: “Ga open!” Dat maakt Jezus tot zoon van God en één met God. Want in de eerste lezing lazen wij, hoe God de mens schiep, door hem de levensadem in de neus te blazen. Eden en Effata, woorden die ruimte scheppen, en Jezus, de naam die wij fluisterend nog steeds beminnen!

Geloofslied: Wij leven op aarde

Wij leven op aarde en dromen de hemel: een land in de verte, een mooi schilderij,
waar mensen en dieren de rijkdom verdelen, maar niet zonder jou er bij.
Wij leven op aarde en dromen de hemel: de machtigste mensen voor kind’ren opzij!
Daar is volop ruimte en tijd om te spelen, maar niet zonder jou erbij.

Wij leven op aarde en dromen de hemel: met ergens in ’t midden een plekje voor mij.
Ook ik ben daar welkom en kan vrij bewegen, maar niet zonder jou er bij.
Wij leven op aarde en dromen de hemel: een land in de verte, een mooi schilderij.
We maken het samen en God zal ons helpen, maar niet zonder jou er bij.

Collecte met muziek

Voorbeden

Bidden wij dat God ons de tuin van Eden niet voor niets heeft gegeven.
Bidden wij om inspiratie op onze zoektocht naar de zin van het leven.
Bidden wij om woorden die ruimte scheppen: Effata.
Bidden wij voor de intenties die in ons hart leven.

Acclamatie: Woord dat ruimte schept

Woord dat ruimte schept.
Toekomst, wijd licht land waar gerechtigheid als rivieren stroomt, waar een wijnstok bloeit tegen klippen op.
Even is het waar en dan is het weg. Toon mij niet vergeefs wat mijn ziel verlangt. Geef dat ik volhard in uw vergezicht.

Tafelgebed

In de opgaande zon groet je mij met een zonnestraal en toon je mij het gelaat van je schoonheid.
Als ik de aarde bespeur onder mijn voeten, beleef ik hoe je me steun geeft, dag na dag.
De roos verbergt je geheim, kunstig uitgewerkt in het bloesemblad.
Jij bent de wind die me streelt, ademtocht na ademtocht.
Jij kust me met elke regendruppel die van mijn gezicht parelt.
In het spelend kind versta je de kunst om in het ogenblik te leven.
Jij bent mijn droom in het donker van de nacht, jij, morgenster, wijst mij de weg.
Van jou is de zee die je hebt gemaakt, de bergen en de dalen.
Want jij bent berg en dal, zee en boom, zon en wind, jij in alles aanwezige God,
en zo bijzonder in Jezus, die begaan was met alle mensen,
die ons voorging op de weg, opdat niemand verloren zou gaan.
In de avond voor zijn sterven nam hij brood in zijn handen,
sprak zijn dank uit naar Jou, brak het en deelde het aan zijn vrienden met de woorden:
“Dit is mijn leven, gebroken voor jullie,
deel en eet dit met elkaar, telkens opnieuw,
breng zo de hemel bij de mensen.”
Zo nam hij ook de wijn, gaf die door en zei daarbij:
“Dit is mijn liefde, tot vreugde van iedereen,
drink samen uit deze beker, als vrienden aan één tafel.
Blijf dit doen, als levende herinnering aan mij.”
Zo willen wij op weg gaan, in zijn geest
en zo willen wij bidden, met woorden die hij ons gegeven heeft.

Onze Vader

Vredeswens

Er zijn zo veel plaatsen, waar vrede en geluk ver weg zijn. Een beetje vrede, dat kan het begin zijn van heel veel. Wensen wij elkaar dat toe!

Vredeslied: Een beetje vrede

Een beetje vrede, een beetje liefde
voor deze wereld waarop we wonen
Een beetje vrede, een beetje vreugde
erover dromen, dat doen we al

Een beetje vrede, een beetje liefde
dat er weer hoop is voor alle mensen
Een beetje vrede, een beetje vreugde
toe laat ons wensen dat het komen zal

Communie

Wij blijven Jezus in ons levend houden in breken en delen. Daarin herkennen wij zijn stem, daarin wenkt zijn vrede en daarin is hij altijd met ons, in eeuwigheid. Kom, fluisteren wij zijn naam nog!

muziek

Communielied: Vergeten

Vergeten…
Hoe zouden wij jou ooit vergeten
De eeuwen zijn voorbij gegleden
Voorgoed verdwenen in de tijd
En dromen…
Wij zullen altijd blijven dromen
Je zult ons nooit worden ontnomen
Jij bent van ons in eeuwigheid
En daarom fluisteren wij je naam nog
Horen steeds je stem
Wij zien je levenswerk bestaan nog
Omdat je altijd met ons bent
Daarom doen wij steeds als jij nog
Of je bij ons bent
Wij blijven breken en wij delen
Omdat jij daarin wordt herkend

Ons leven…
Het gaat gewoon zijn gang, ons leven
Maar soms verlangen wij heel even
Verlangen even weer naar jou
Gekoesterd…
Jouw voorbeeld hebben wij gekoesterd
We weten samen dat het moet zo
Dat dit dan eeuwig duren kan
En daarom fluisteren wij je naam nog
Horen steeds je stem
Wij zien je levensgroot hier staan nog
Omdat je altijd met ons bent
Daarom doen wij steeds als jij nog
Of je bij ons bent
Wij blijven breken en wij delen
Omdat daarin jouw vrede wenkt

Mededelingen

Slotgedachte en wegzending

Hoort hoe God met mensen omgaat, hoe Hij van zich spreken laat, die bij monde van profeten met ons is in woord en daad. Als slotgedachte laat ik de profeet Jesaja aan het woord:

 Lezing 3: (Jesaja 51: 1-6)

De Heer zegt: ‘Inwoners van Jeruzalem, luister naar mij. Ik zal jullie troosten. Ik zal jullie troosten, omdat jullie stad verwoest is. Ik zal die verwoeste stad weer mooi maken. Ik maak van Jeruzalem een stad zo mooi als de tuin van Eden. Een stad waar overal muziek klinkt, een stad waar de mensen zingen en vrolijk zijn. Luister naar mij, mijn volk. Luister goed! Kijk eens omhoog naar de hemel. En kijk naar de aarde hier beneden. Misschien zal de hemel verdwijnen, zoals rook verdwijnt. Misschien zal de aarde vergaan, zoals een oude, versleten jas vergaat. En misschien zullen de mensen allemaal sterven. Maar de bevrijding die ik breng, zal altijd blijven. De overwinning die ik geef, zal nooit verdwijnen.
Daarmee gaan wij onze wegen: we hopen dat er zegen rust op onze wens om de wereld zo mooi te maken als de tuin van Eden, als een stad waar mensen zingen en vrolijk zijn. In de naam van die wij in één adem noemen: Vader, Zoon en Heilige Geest. Amen.

En zingen wij, denkend aan hoe graag wij Jezus’ naam nog altijd fluisterend in ons hart bewaren, aansluitend op de zegenbede ons slotlied.

Slotlied: Vervuld van uw zegen

Vervuld van uw zegen
gaan wij onze wegen
van hier, uit dit huis
waar uw stem wordt gehoord,
in Christus verbonden,
tezamen gezonden
op weg, in een wereld
die wacht op uw woord:
om daar in genade
uw woorden als zaden
te zaaien tot diep
in het donkerste dal,
door liefde gedreven
om wie met ons leven
uw zegen te brengen
die vrucht dragen zal.