Welkom in het land van God

San Salvatorgemeenschap 17 april 2016
Thema: Welkom in het land van God
Eerste communie viering
Voorganger: Franneke Hoeks
Muzikale ondersteuning: Melodiek o.l.v. Gerard Luijten

Openingslied za: Zomaar een dak – zo: Lied van de poorten

Welkom
Heeft u het gezien? De poort waardoor u naar binnen kwam? Een poort versiert met het woord Welkom in verschillende talen. Dat geeft meteen een feestelijk gevoel. Ook slingers en ballonnen geven aan dat het vandaag feest is.
Een speciaal welkom vandaag aan Floor de Jong, Mijke Toorians en Julia Ooms. Jullie doen vandaag je eerste communie. Welkom ook aan jullie ouders, zusjes, opa’s, oma’s en andere familieleden. Fijn dat u dat jullie die feest vandaag hier in onze gemeenschap mee vieren.
Welkom aan de kinderen van de kinderkerk! Leuk dat jullie gekomen zijn om samen met Julia, Mijke en Floor dit feest mee te maken. Welkom aan u allemaal, aan jullie allemaal. Of je hier nu iedere zondag komt of gewoon af en toe met ons komt vieren. Fijn om u vandaag te mogen begroeten.
Iedere derde zondag vieren we kinderkerk in de gymzaal. Vandaag is het zo’n derde zondag en maken we een combinatie van kinderkerk en onze reguliere viering. We hebben de paaskaars aangestoken. Maar als kinderkerk hebben we ook een speciale kaars die altijd brand als we bij elkaar komen. Ook tijdens voorbereiding van de eerste communie brandde deze kaars in onze kring.
Lied: Lied van het licht

Inleiding
De poort waar we door binnenkwamen, speelde een belangrijke rol op de route naar de eerste communie een belangrijke rol. Met de communicanten gingen we namelijk op ontdekkingsreis, die ons steeds door andere poorten leidde. Wat dacht u van de poort van alle mensen, de poort die altijd openstaat, de poort van de goede gaven, de poort van de gedroogde tranen, de poort van samen eten en de poort van de herinnering. Prachtige poëtische namen. De poort was ook iedere keer anders versierd. De ene keer met foto’s van mensen, dan hingen er zakdoeken aan of was de poort versierd met bloemen en fruit.
Die poort speelt op de route naar de eerste communie een belangrijke rol. Met de communicanten gingen we namelijk op ontdekkingsreis, die ons steeds door andere poorten leidde. We gingen op zoek naar het land van God. Een land voor kleine en grote mensen waar iedereen welkom is. Waar mensen eerlijk delen en er genoeg is voor iedereen. Een welgemeend welkom dus ook voor u allemaal, hier vanavond. Afgelopen week hebben we voedsel ingezameld voor de voedselbank. Dat doen we bewust rondom de eerste communie. Een mooie manier om als gemeenschap heel concreet iets van het land van God zichtbaar te maken. Helemaal prachtig als we daar de kinderen bij kunnen betrekken. Breken en delen wordt letterlijk zichtbaar.
Het land van God is niet alleen een land van praten en doen. Het is ook een plaat waar het stil mag zijn. Laten we aan het begin van deze viering de stilte zoeken in onszelf. De stilte waarin we de fluistering van God kunnen verstaan. De fluistering die ons uitnodigt op weg te gaan.

Gebed
Goede God, dankzij Jezus zijn we hier bij elkaar.
Hij heeft ons gevraagd te blijven werken aan een mooie wereld en op die manier te blijven denken aan hem.
Hij heeft ons laten zien, hoe jouw liefde door de wereld gaat, hoe jij er voor ons wilt zijn.
Laat dit uur een feest van liefde zijn, een feest van verbondenheid met elkaar een feest van verbondenheid met Jezus, die ons vraagt met elkaar te delen,
in de naam van jou God die we kennen als Vader, Zoon en Goede Geest. Amen.
Acclamatie: Gij hart, gij bron van leven

Eerste lezing: Toen het op feesten aankwam
Op een kleine heuvel, even buiten de stad, tussen groen en bloemen staat een prachtig huis.
Het is heel groot, met brede ramen, mooie balkons en wijd openslaande deuren naar een schitterende tuin. Binnen weet je al helemaal niet wat je ziet. Brede gangen en trappen, een grote keuken en prachtige kamers. ‘Veel te groot voor mij alleen’, zegt de vrouw die er woont. Ze houdt van gezelligheid en van leven en van mensen om haar heen. En zeker vandaag, want vandaag is er feest. Het hele huis is versierd met kransen en slingers, met overal bloemen en duizenden lichtjes zodat alles glanst en geurt. Langs de kant staan tafels met allerlei lekkers en er is brood en wijn in overvloed. In alle kamers wordt muziek gemaakt, om bij te zingen of op te dansen. De vrouw van het huis heeft heel veel mensen uitgenodigd. Twee weken geleden al heeft zij e-mails verstuurd en uitnodigingen op de post gedaan. Ze heeft geschreven dat het feest al om 4 uur zou beginnen zodat ook de kleinste kinderen mee konden doen.
Maar nu is het al over vieren en de bel is nog niet een keer gegaan. De kaarsen branden, de muzikanten spelen al, de koffie geurt en de taart staat klaar… maar niemand komt opdagen. De vrouw wordt ongerust. Wat kan er zijn? Was er iets mis met de uitnodigingen? Na een half uur stuur zij een paar mensen op pad om te vragen wat er zou kunnen zijn. ‘Sorry, ik kom niet’, zegt de eerste, ‘ik voel met niet zo lekker vandaag en dan al die drukte, er is trouwens een goede film op tv. Volgende keer beter zullen we maar zeggen.’ ‘Sorry, ik kom niet, ’zegt de tweede, ‘ik ga naar een ander feest, daar komen allerlei beroemde mensen van film en tv. Dat wil ik natuurlijk niet missen.’ ‘Sorry, ik kom niet’, zegt de derde, ‘ik ga een nieuwe auto komen en ik heb straks een afspraak bij de bank om alles prettig te regelen, snap je. ‘’Sorry ik kom niet’, zegt de vierde, ‘kinderen op zo’n feest, dat zie ik helemaal niet zitten. Ik heb de hele week al herrie om me heen, dat kindergedoe hoeft echt niet voor mij. En zo gaat het door, iedereen heeft wel wat. Als de mensen die erop uitgestuurd waren terugkomen, weten ze gewoon niet wat ze aan de gastvrouw moeten vertellen wat ze allemaal voor smoezen hebben gehoord. Eerst is de vrouw boos, daarna verdrietig, maar dan heft ze haar hoofd op en zegt: ‘Willen jullie er nog een keer op uit gaan? Ga maar naar de hoeken van de straten, naar de sloppen en de stegen en nodig iedereen uit die je daar tegenkomt. De zwervers zonder huis of haar, de mensen zonder vrienden. De kinderen zonder schoenen…. Vraag iedereen en zeg dat ze welkom zijn in mijn huis en dat ze gast mogen zijn op mijn feest. ‘Maar mevrouw’, zeggen de mannen, ‘als die mensen niet durven komen, omdat ze geen feestkleren hebben, bijvoorbeeld…’ ‘Blije ogen en gelukkige gezichten zijn de mooiste feestkleren die er zijn’, zegt de gastvrouw, ‘ga nu maar want alles is klaar’. En terwijl de mannen zich haasten wacht de vrouw vol verlangen bij de poort van haar huis.
Lied: Waar staat een gedekte tafel

Tweede lezing – Vijf broden en twee vissen
Het was altijd druk om Jezus heen. Overal waar hij kwam, stroomden de mensen toe. Ze wilden horen wat hij te vertellen had. En ze brachten alle zieken bij hem. Waar Jezus was, gingen de mensen zich beter voelen. Niet alleen doordat hij zieken genas, maar ook door zijn woorden. Iedereen vertelde het aan elkaar door. Er kwamen steeds meer mensen die wilden horen wat hij over God te zeggen had. Op een dag wilde Jezus alleen zijn om te bidden. Hij ging het dorp uit en zocht een stil plekje in het veld. Maar er was een vrouw die hem had zien lopen. Ze kwam achter hem aan, en binnen de kortste keren stond er weer een hele groep mensen rond Jezus. Jezus keek hen aan. Hij wilde eigenlijk gaan bidden, maar kon het toch niet laten om weer met de mensen te gaan praten. Hij zag dat het mensen zonder hoop waren, die hij zou kunnen helpen. De hele dag bleef hij bij hen, en vertelde over het land van God. Hij leerde hun hoe ze konden leven en gelukkig zijn, en hoe ze er iets goeds van konden maken met elkaar.
Toen de zon al laag stond, begonnen zijn leerlingen zich zorgen te maken. Bartholomeus zei tegen Jezus: ‘Nog even en de nacht valt, en dit is zo’n eenzame plek. Kunt u de mensen niet beter haar huis sturen? Je kunt hier nergens eten kopen!’ Jezus keek zijn leerlingen aan en zie: ‘Jullie moeten de mensen te eten geven.”
Thaddeus en Filippus begonnen te lachten. ‘Hoe zouden wij dat kunnen? Er zijn hier zoveel mensen, en we hebben niets bij ons. Ik heb net geprobeerd de mensen te tellen,’ zei Petrus. ‘Het zijn er wel vijfduizend!’ ‘Als je de vrouwen en kinderen ook meetelt, zijn het er nog meer,’ zei een vrouw die bij de leerlingen van Jezus hoorde.
Jezus keek hen allemaal aan. ‘Geven jullie hun te eten,’ zei hij nog een keer. Zijn leerlingen begrepen er niets van. Hoe moesten ze dat voor elkaar krijgen? ‘Er is hier wel een kind dat vijf broden en twee vissen bij zich heeft,’ zei iemand uiteindelijk. Dat was niet veel. Maar Jezus zei tegen zijn leerlingen dat ze alle mensen in groepen op het veld moesten laten zitten. Dat ze gewoon konden beginnen met uitdelen wat ze wél hadden. Een beetje lacherig begonnen ze ermee. Ze verdeelden de mensen in groepen. Toen braken ze het brood in brokken en deelden het rond, met stukjes vis erbij. De mensen die iets kregen braken dat weer, en gaven een brokje brood en vis aan anderen. Zo ging het maar door. Iedereen at. Het brood raakte niet op. Er bleef zelfs over. Toen iedereen genoeg gegeten had, haalden de leerlingen de overgebleven brokken brood op. Daar konden ze nog twaalf manden mee vullen. Iedereen stond er verwonderd over.
Acclamatie za: Oren en ogen – zo: heeft gesproken en gezegd

Overweging in gesprek met de kinderen
De afgelopen maanden mochten Han van Uden en ik samen met Floor, Julia en Mijke optrekken. Zes zaterdagochtenden kwamen we hier in de gang van cello bij elkaar. Ook de ouders/grootouders waren bij deze bijeenkomsten aanwezig. We hebben verhalen vertelt, geknutseld, liedjes gezongen, samen gegeten. We hebben vandaag geluisterd naar twee verhalen. In het eerste verhaal staat als klaar voor het feest. Eten in overvloed, spelletjes voor de kinderen, muziek om op te dansen. Alleen de gasten laten het afweten. Niemand heeft tijd. Dan worden er allerlei andere mensen uitgenodigd. Mensen die niet gezien worden en vaak niet mee mogen of kunnen doen.
Wie zouden jullie willen uitnodigingen?
Het verhaal vertelt ons niet hoe het afloopt maar ik stel met zo voor dat rond etenstijd de vluchteling het glas van de mevrouw met beginnende dementie vult met haar lievelingsthee. Dat in de tuin twee kinderen van het woonwagenkamp samen met de andere kinderen verstoppertje spelen. Dat een oudere man die kind nog kraai heeft een bord eten brengt naar de alleenstaande moeder met baby op schoot.
Wat gebeurt er in het andere verhaal. Staat daar ook een tafel met allerlei lekkere dingen klaar? Wat gingen de mensen doen?
Een grote groep mensen die willen luisteren naar de verhalen van Jezus. Ergens op een afgelegen plek. Hier staat geen feestmaal klaar terwijl de avond begint te vallen. De leerlingen maken zich zorgen. Laten we de mensen naar huis sturen, want hier kunnen we niet aan eten komen. Nee zegt Jezus. Jullie moeten hun te eten geven. Paniek bij de leerlingen. Zoveel mensen – vijfduizend, ze zijn geteld- en niets te eten! Hoe kan dat nu. Jullie moeten ze te eten geven, zegt hij nogmaals. Een kind heeft vijf broden en twee vissen bij zich. Die mogen de leerlingen hebben om te delen. Begin met delen van wat er is zegt Jezus. De leerlingen weten zich geen raad en beginnen dan toch maar. Ze delen brood en vis en wat gedeeld wordt, wordt ook weer gedeeld en zo ontstaat er op dat afgelegen grasveld een feest van verbondenheid. Wij komen hier als kerk bij elkaar, als een gemeenschap van mensen die geloven in het land van God.
Dat land van God: hoe ziet dat eruit?
De verhalen van Jezus laten ons iets zien van hoe dat land eruit kan zien. Dat land is een manier van leven. Een manier van leven die ruimte geeft aan iedereen. Een manier van leven vanuit het besef dat we dank je wel mogen zeggen voor alles wat ons gegeven wordt. Een manier van leven waarin verdriet en tegenslag niet weggemoffeld hoeven worden. Een manier van leven waarin we zoeken naar manieren om het goed te maken. Een manier van leven waar herinneren belangrijk is. Een manier van leven waarin samen delen centraal staat. De afgelopen maanden hebben we samen met Julia, Floor en Mijke over deze manier van leven, over dit land van God nagedacht. Alleen met elkaar kunnen we dat, zo leven. Daarvoor moeten we keer op keer ingaan op de uitnodiging van God en door de poort gaan. Gaat u mee? Door de poort? Weet dat u welkom bent in het land van God.
Geloofslied: Niet zonder jou erbij

De gaven worden op tafel gezet
In het land van God is samen aan tafelgaan belangrijk. Wij gaan hier de tafel klaar maken. We zetten brood, wijn en druivenstap op tafel en we vragen aan u om ook iets voor deze tafel te doen. De grote mensen vragen we of ze een bijdrage willen leveren aan de collecte.
De kinderen mogen een kaarsje aan steken voor iemand die ze lief vinden of aan wie ze vandaag extra willen denken. Dat is een vast ritueel binnen de kinderkerk. Met lichtjes en als uw gaven maken we er een mooie feesttafel van hier in ons midden.

Voorbeden
Wij bidden jou lieve God dat kinderen overal op de wereld
veilig op kunnen groeien, dat zij naar school kunnen
en voldoende ruimte hebben om te spelen, te lachen en kind te zijn.

Keer u om naar ons toe

Wij bidden tot jou lieve God denk aan alle mensen op de wereld
Zorg dat mensen vrienden worden en geen oorlog voeren,
Zorg dat mensen delen zodat niemand honger hoef te hebben,
Zorg dat mensen veilig kunnen wonen en niet hoeven vluchten

Keer u om naar ons toe

Wij bidden tot jou lieve God voor mensen die ziek zijn,
zich alleen voelen of gewoon verdrietig zijn,
dat zij mogen voelen dat er iemand is die om hen geeft.

Keer u om naar ons toe

Wij bidden tot jou lieve God voor alle kleine en grote zorgen
die mensen hebben opgeschreven in dit intentie boek.
We bidden hier voor onze geliefde doden
die we ons blijven herinneren en die deel van ons leven zijn.

Koester de namen

Tafelgebed
In de geest van jouw Liefde zijn wij hier samen,
als vrienden aan één tafel, om Jou te danken voor alles wat groeit en bloeit, voor de wereld waarop wij wonen,
dat Jij een moeder en vader wilt zijn, voor grote en kleine mensen, dat Jij ons roept om goed te zijn,
om brood te delen met elkaar, dat jij ons samen brengt,
tot verbondenheid met iedereen.

Alle mensen samen
niemand meer alleen
rond de ene tafel
Alle mensen één

Wij danken Jou voor Jezus van Nazareth, mens onder mensen,
in wie Jij zichtbaar werd, als die nabije Ander,
als vriend begaan met ons, als broeder uit één familie,
verbonden en betrokken met ieder die op zijn pad kwam.
Zo ging hij ons voor, op weg naar vrede en geluk,
door blinden een gezicht te geven, door onderdrukten op te tillen,
door stommen een stem te geven,
door verlamden op de been te zetten, door doden te laten leven.
Zo vroeg Hij ons te doen wat hij heeft gedaan:
Het leven te delen, in vriendschap met elkaar.

Alle mensen samen

Daarom zijn wij hier bijeen, zoals die laatste avond.
Terwijl Hij dankte voor de gaven, brak Hij het brood
en deelde het uit aan zijn vrienden en zei:
Dit is mijn lichaam dit ben ikzelf voor jullie gebroken. Doe wat ik heb gedaan
noem niemand je vijand, maar iedereen je vriend
deel met elkaar het brood van alledag en blijf samen onderweg.
Toen nam Hij een beker met wijn gaf die aan zijn vrienden en zei:
Drink uit deze beker mijn bloedeigen leven
deel met elkaar vreugde en verdriet
deel met elkaar de lucht het water en het land
en alles wat de aarde je te bieden heeft.

Alle mensen samen

Daags daarna is Jezus gestorven maar niet voorgoed.
Telkens als wij samenzijn, als vrienden aan één tafel,
ontmoeten wij Jezus, in het delen van brood en wijn,
voelen we ons door Hem en met Hem verbonden,
herkennen we Hem in elkaar.
Zo houden wij zijn geest levend, zo kunnen wij leven in zijn geest.
Zo bidden wij in zijn geest,
het gebed dat Hij ons gegeven heeft.
Onze Vader

Vredeswens
Vredeslied: Vrede voor jou

Uitnodiging aan de tafel
Onze verhalen gingen over samen eten.
Begin maar te delen van wat je hebt, zei Jezus. Als we wat we hebben delen met elkaar is er meer dan genoeg voor iedereen

Eerste communie van Mijke, Julia en Floor

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn.
Communielied: Hier wordt een huis voor god gebouwd

Dankgebed
Goede God, wat fijn dat we hier aan tafel brood en wijn
mochten delen met grote en kleine mensen.
Zo wordt het land van god zichtbaar.
Dat voelt mooi en goed. Amen.

Mededelingen

Slotgedachte 
Land van liefde, brood en dromen
zouden wij daar ooit nog komen?
Vrijheid, vrede, hartenwensen
komen uit voor alle mensen.
Ooit kome je dat land wel binnen
als je nu al wilt beginnen
en dan doorzet stap voor stap
wees niet bang en zet je schrap
ga niet halverwege terug
als je doorgaat stoer en stug
als je wat je hebt wilt delen
en je liefde geeft aan velen
ben je nu al aangekomen
in het land van onze dromen.
Uit de kinderbijbel: Het begon met licht, 2010
Titel van het gedicht: Land van liefde, brood en dromen
Auteur: Gerrie Huiberts

Lied: Lichtje mag uit

Zegenwens
Lieve god, laat ons nu naar huis gaan met jouw uitnodiging in ons hart. De uitnodiging om iedere dag de wereld een beetje mooier te maken Dat doen we in jouw naam, goede God die we kennen als vader, zoon en goede geest.

Slotlied za: Is een mens trouw – zo: Dat ik aarde zou bewonen