San Salvatorgemeenschap 4 – 5 juni 2016
Thema Wereld Milieudag: Genoeg is genoeg
Voorgangers: Mignon van Bokhoven, John Parker, Gijs Tolboom
Muzikale ondersteuning:

Welkom
In dit weekend waarin wij Wereld Milieudag vieren, mag ik jullie allemaal welkom heten bij deze viering van onze gemeenschap. Bekenden, of hier voor een eerste keer, welkom.
In deze viering willen wij bijzonder aandacht besteden aan onze aarde, aan de schoonheid ervan en aan onze verantwoordelijkheid voor het behoeden, voor het behouden van onze aarde.
Deze viering werd voorbereid door een groep mensen: Forra van Reijswoud, Mignon van Bokhoven, Gijs Tolboom en mezelf. Gijs, Mignon en ik zullen mee voorgaan in deze dienst.
Na een openingslied krijgen wij een korte meditatie over onze aarde. Laten wij de vrede naar elkaar toe zingen.
Openingslied: Vrede voor jou hierheen gekomen

Meditatie met beelden van de aarde vanuit de ruimte
Plotseling duikt er vanachter de maan in lange, langzame, momenten van een geweldige majesteit,
een lichte, tere, hemelsblauwe bol op, omhangen met zachte wuivende witte sluiers. Zij komt geleidelijk aan omhoog als een kleine parel in een dichte zee van zwarte geheimzinnigheid.

Het duurt even voordat je volledig beseft dat dit……..de Aarde………is, ons thuis.
De aarde die ons doet denken aan een sprankelend juweel in het duister van de ruimte.

Hoe verder wij ons van haar verwijderen, hoe kleiner zij wordt.
Uiteindelijk krimp ze tot de grootte van een knikker, de mooiste knikker die je je kunt voorstellen
Dat prachtige, warme levende voorwerp lijkt zo breekbaar, zo teer, alsof het zou verkruimelen en uit elkaar vallen als je het aan zou raken.

Die aanblik moet een mens wel veranderen, hem doordringen van een diep besef van Gods schepping en Gods liefde.

Als je in een ruimteschip zit en wegtrekt van de aarde en je bemerkt dat je binnen 10 min. door die luchtlaag bent en terecht komt in het zwarte eindeloze niets, dan besef je pas goed dat de luchtlaag die de aarde omgeeft eigenlijk maar een flinterdun laagje is. Hoe gevaarlijk het is, zelfs het kleinste deeltje van die ragfijne bedekking, die bewaarder van leven, te bedreigen.

Dan wordt het duidelijk dat het een opdracht van de schepping is om in respect en liefde om te gaan met de Aarde, zodanig dat zij niet in haar voortbestaan wordt bedreigd en al het leven op Aarde wordt gerespecteerd.
Lied: Een schoot van ontferming

Verhaal: Uit het boek van het Leven,
Enige jaren geleden zou ik een bolvormige struik gaan snoeien in een tuin. Verschillende bodemtakken en zijtakjes vormden deze bolvormige ruimte. Nabij het hart van de struik kwamen krullende takjes samen en hielden opgerolde blaadjes vast. In zo’n opgerolde blaadje trof ik drie, vier kleine slakjes aan; 3 mm groot. Zo ’n veilig huisje; bescherming gevend tegen vogels, te veel water en winters weer. . . Wonderlijk, mooi…
Wat een geluk dit te ontdekken!! ’n Stukje milieu
Stilte

Inleiding op de lezing
Ooit is het begonnen. Het boek Genesis verhaalt van dit begin.
Niet als een handleiding of een geschiedenisboek. Maar als een verhaal, een gedicht dat beschrijft waartoe de mens op aarde is.
De aarde is niet zomaar ontstaan. God heeft alles geschapen. Door te spreken: krachtig zijn Gods woorden. Zij scheppen de werkelijkheid. Vanuit de chaos maakt hij met zijn woord orde: een plek om te wonen. Zo is het begonnen.

Lezing: De schepping. Het veelbelovende begin.
Naar: ‘De Schepping’, uit Sterke Verhalen van Lily Burggraaff
‘Laat er licht zijn!’ spreekt God. En er is licht!
God begint met het licht. Eerste voorwaarde voor alle leven. De duisternis is niet langer overheersend. Die wordt teruggewezen en krijgt een grens gesteld.
Dan gaat God verder om de chaos te bedwingen. Want het is één en al water op de aarde.
‘Ik wil dat er droog land tevoorschijn komt!’ zegt God. En zo scheidt hij land en water, grond onder je voeten.
In die grond kunnen planten geplant worden. En dat gebeurt. Op die grond kunnen dieren worden uitgezet, in al hun verscheidenheid. En ook dat gebeurt. God strooit allerlei vormen van leven gul en ruimhartig uit over de aarde. Daar is hij zes dagen mee aan het werk.
En ten slotte maakt God de mens, man en vrouw. Uniek. Gods beelddragers.
Man en vrouw krijgen de opdracht om de aarde goed te beheren. Zo te beheren dat aan de aarde recht wordt gedaan.
Samen met God moeten zij de chaos onder controle houden.
Zo is het begonnen. Een plek om te wonen is gecreëerd. Een goede veelbelovende aarde. En de mens mag op deze aarde leven, als verantwoordelijk wezen.
God kijkt en zegt: ‘goed werk.’ De zevende dag neemt God rust. Een gezegende dag.
Lied za: Dat woord dat – zo: Waarom wanneer

Overweging
Dit verhaal van de schepping brengt ons meteen terug bij het beginpunt van ons leven als gelovige mensen; mensen die hun weg door het leven gaan, volgend het voorbeeld van Jezus van Nazareth en van zoveel anderen. Wij zijn bewust van het feit dat we allemaal verbonden zijn, kinderen van die Ene, van die Eeuwige, en ook bewust van het feit dat we samen mede verantwoordelijk zijn voor de aarde waarop wij leven. In opdracht van de Schepper; uit verantwoordelijkheid voor onze kinderen, voor allen die na ons zullen komen. Het behouden van de schepping: een goddelijke opdracht.
Wij zijn begonnen met een bezinning over onze aarde zoals vanuit de ruimte gezien. Een mooi gekleurde bol; net een knikker tussen al die andere planeten en sterren. Zo klein, zo kwetsbaar, en zo belangrijk voor alles en allen die erop leven.
En daarom onze opdracht. Het is onze aarde. De mieren en andere insecten doen hun eigen, de dieren en vogels ook. De verstandige wezens, wij dus, hebben ook onze rol: de aarde beheren, de aarde niet vervuilen en verzieken maar het goed onderhouden. En omdat wij verstandige wezens zijn, weten wij onze fouten te erkennen, en weten wij oplossingen te zoeken voor de problemen die wij veroorzaken.
In dat verhaaltje van Gijs vonden kleine slakken asiel in een opgerold blad. Een mooi beeld van bescherming, van gebruik maken van wat de natuur te bieden heeft. Ik kan me voorstellen als die struik werd verwijderd, het leven van die slakjes een stuk moeilijker zou worden. Een nieuw plek zoeken, die beschermt en beschut.
Alles hangt samen, er is een harmonie in de schepping die bewaard dient te worden. Als verstandige wezens hebben mensen zich ontwikkeld; gebruik gemaakt van de aarde, van de verschillende materialen waarvan de aarde rijk is, en dit om zich te kunnen ontwikkelen. Met de rijkdom van de aarde is de mens zelf rijk geworden, heeft kennis opgebouwd, is nu van zoveel capabel. Ik kan me de geschiedenis voorstellen als stappen zetten, meestal vooruit, wel soms achteruit. Die foute stappen waren misschien wel nodig om de volgende sprong naar voren te kunnen maken. Maar dan, eenmaal verder gekomen zouden die foute stappen hersteld kunnen worden. Een voorbeeld: om snel woningen te kunnen bouwen, werd asbest een tijd lang gebruikt. Er zijn nieuwe materialen in de plaats gekomen en de nadelen van asbest zijn nu beter bekend. Daarom wordt er veel gedaan tegenwoordig om asbest te verwijderen.
Een ander voorbeeld: meer en meer mensen hebben tegenwoordig een volkstuin, waarin ze vruchten en groenten verbouwen, zonder al die middelen die vaak gebruikt worden om de productiviteit te vergroten.
Onze maatschappij is rijker geworden door het gebruik van de goederen der aarde. De stappen vooruit zijn gezet. Het zou normaal zijn, goed zijn, als we de fouten uit het verleden weer goed maakten. Een maatschappij worden die duurzaamheid hoger stelt dan groei en altijd meer. Als maatschappij, als individuen worden wij uitgenodigd tot omdenken: wat is goed voor de hele schepping, in plaats van wat is goed voor mij.
Een globaal probleem, waar de kleine stappen tellen. Beheer de aarde: betekent de aarde dienen en niet misbruiken.
Lied: O schoonheid

Voorbede
God , Vader Schepper van ons paradijs, U willen wij prijzen. Onder de mensen hangt het woord “ Milieu” samen met geiten fokkerij en ziekte, verwaarloosde dieren in de modder, stank van Megastallen, kiloknallers, etc. Vader u had ons een mooie, echt de mooiste Aarde geschonken en het vruchtgebruik daarbij. U vroeg ons dit goed te beheren. Wij hebben kunnen zien, op televisie, hoe wonderschoon, uniek uw Aarde is. Omdat wij met zo velen zijn, hebben wij ‘t echte beheer uit het oog verloren.
Wie herinnerde ons daaraan! Nu is onze Aarde in barensweeën. ’t Klimaat is verschoven. De warmte komt, waar het niet allemaal nodig is, ons zoet water slinkt dramatisch.
Moge dit alles ons raken in hart en ziel….

Vader, zend uw Geest over ons
dat uw mensen nu opnieuw hun afhankelijkheid beamen
en hun verantwoordelijkheid bewust uitdragen door duurzaam samen te werken; samen…samen.
Moge uw Geest ons bijeenhouden in deze noodzakelijke samenwerking.