In afwachting

San Salvatorgemeenschap 27 – 28 mei 2017
Thema: In afwachting
Voorganger: Gepke Kerssen
Muzikale ondersteuning: Koor Melodiek

Openingslied za: Heer onze Heer hoe zijt gij aanwezig – zo: Voor mensen die naamloos

Verbijsterd door zo veel geweld de afgelopen week, steken we een kaars aan voor de mensen in Manchester, de Kopten in Egypte, getroffen door aanslagen, de burgerslachtoffers van een aanval op IS in Syrië

Welkom en opening
Het thema van de viering is: in afwachting. Vroeger ging je vanzelfsprekend bij de kerk van je ouders horen. De mensen kwamen naar de kerk toe. Die tijd is voorbij. De kerk moet weer opnieuw naar de mensen.  Maar hoe doe je dat? Wat hebben wij te zeggenb.v. tegen mensen die getroffen zijn door de aanslagen? Dat was ook de vraag voor de leerlingen van Jezus. Hoe moesten de leerlingen van Jezus zijn werk voortzetten, toen hij niet meer bij hen was? Bij de leerlingen is ook Maria, aan wie we in deze dagen denken, aan haar ontmoeting met Elisabeth. We zullen dan ook haar Magnificat, haar lied van de hoop zingen. Het komt goed, al weten we nog niet hoe het moet. We zijn in afwachting van de Geest die Jezus bezielde. We wachten op de adem van God die onze ogen, oren en harten opent en zo nieuwe wegen wijst. Ons opent voor wie ons overstijgt, ons opent voor de ander die op ons wacht.

Openingsgebed
Naar U verlangen wij/ op u wachten wij vol hoop
Wij vertrouwen ons toe aan u
die ons doet zien, doet horen
doet voelen, doet ruiken
waar nieuw leven beginnen mag
Naar U verlangen wij
Op U wachten wij vol hoop
Kom in ons midden.
Acclamatie za: Naar u gaat mijn verlangen Heer – zo:.Alles wacht op u vol hoop

Eerste lezing: Johannes 15:26-16:4
Wanneer de pleitbezorger komt die ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid die van de Vader komt, zal die over mij getuigen. Ook jullie moeten mijn getuigen zijn, want jullie zijn vanaf het begin bij mij geweest. Dit alles heb ik tegen jullie gezegd om te voorkomen dat jullie je geloof verliezen. Jullie zullen uit de synagoge gezet worden en er komt zelfs een tijd dat iedereen die jullie doodt, meent daarmee God te dienen. Maar ze doen dat omdat ze de Vader en mij niet kennen.Ik zeg jullie dit nu, en wanneer die tijd komt zullen jullie denken aan wat ik gezegd heb. Ik heb dit niet al eerder verteld omdat ik nog bij jullie was.
Antwoordzang za: Wat altijd is geweest – zo: Kom jij beloofde

Tweede Lezing: Handelingen 1:12-14
Daarop keerden de apostelen van de Olijfberg terug naar Jeruzalem. Deze berg ligt vlak bij de stad, op een sabbatsreis afstand. Toen ze in de stad waren aangekomen, gingen ze naar het bovenvertrek waar ze verblijf hielden: Petrus en Johannes, Jakobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeüs en Matteüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon de IJveraar en Judas, de zoon van Jakobus. Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het ​gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broers.
Acclamatie za: Wij treden biddend in uw licht – zo: Magnificat (Taizé)

Overweging
De leerlingen van Jezus moeten zonder Hem verder. Jezus waarschuwt hen dat het niet gemakkelijk zal zijn. Ze worden uit de geloofsgemeenschap gezet, net als Luther later. Ook voor ons was er geen plaats meer binnen de moederkerk. Er wordt geweld tegen hen gebruikt. Ook dat gebeurt tot op de dag van vandaag. Geweld om je geloofsovertuiging, daar hebben wij gelukkig niet mee te maken, maar wel is het zo dat  we te maken krijgen met mensen die negatief staan t.o.v. de kerk. En ook in Ordune zitten lang niet alle bewoners op een kerk te wachten. En toch,  ik geloof niet dat kerk verdwijnt. 2000 jaar bestaat er zoiets als kerk. In de geschiedenis van de kerk zie je altijd weer oplevingen ontstaan met nieuwe vormen van kerk-zijn. Vaak tegen de verdrukking in. In dit jaar van de Hervorming denk ik aan Geert Grote, Johannes Hus, ,Luther, Zwingli en Calvijn. Er ontstonden nieuwe kerken met een nieuw elan. Ook de mensen die hen niet volgden gingen nadenken over hun geloof en hun manier van kerk-zijn, Religieuzen kwamen in beweging als in hun kerk de beweging verdwenen leek. Zij vroegen b.v. aandacht voor de armen en gingen een sober leven leiden. Maar we kunnende kerk van de toekomst niet plannen. De leerlingen van Jezus zijn niet meteen op Hemelvaartsdag de wereld in gegaan en ook zijn de bewegingen niet ontstaan na het opstellen van een beleidsnota. We hebben nieuwe adem nodig. Een vonk die overspringt.  De Geest die trooster, pleitbezorger, helper wordt genoemd. Hulp om te getuigen. De leerlingen moeten vertellen wat ze hebben gehoord en gezien toen ze bij Jezus waren. Wij vinden dat moeilijk om met anderen te praten over ons geloof, over wat wij daarin zelf ervaren. Alsof wij het allemaal zo goed weten. Alsof de buitenwereld daarop zit te wachten. Ik denk dat de buitenwereld daar wel op wacht. Niet op een kant en klare geloofsleer. Veel mensen hopen dat iemand hen ziet. Hun zorgen en hun talenten. Hun zoeken naar een zinvol bestaan. Wie wijst hen de weg? Mensen verlangen naar een wereld zonder geweld, naar gerechtigheid,  naar een thuis, mensen om bij te horen. Ze lijken op die twee mensen die op weg zijn naar Emmaus, verslagen door de dood van Jezus.

Vroeger droomde ik dat ik op reis zou gaan. Ver weg, naar een land waar geen romeinse soldaten zijn. Waar de amandelbomen altijd bloeien.  Waar brood genoeg is en geluk voor iedereen. Maar ik vergat mijn droom. Tot ik op een dag Jezus tegenkwam met zijn leerlingen. “Hier is dit land,” zeiden ze. “Doe mee als je wilt.” We deelden wat we hadden en altijd brandde die droom in ons hart. En toen was het voorbij. Jezus was dood. Mijn hart was koud. Ik kon niet meer mee doen met de anderen alsof er niets gebeurd was . Ik ging weg uit Jeruzalem met Cleopas. Elk met onze eigen gedachten lopen we de weg naar Emmaus. En dan gebeurt er iets. Waar komt hij op eens vandaan die man die plotseling naast ons loopt? En vreemd, dat hij niet heeft gehoord over de dood van Jezus in Jeruzalem. Ik vertel hem alles. Dan begint hij te vertellen. Over de bevrijding uit Egypte, over de profeten. Dat ze een mens dood kunnen maken, maar niet een droom.  Ik ruik opeens de amandelbloesem. Mijn hart wordt warm.

Dat zouden wij ook willen: verhalen vol hoop vertellen. Er komt altijd weer licht, leven, een nieuwe aarde. Maar hoe doe je dat? Hoe krijg je de adem, vind je de woorden, het juiste moment om iets te doen. Door samen in afwachting te zijn, te vertrouwen op de toekomst. De leerlingen bidden, vurig en eensgezind. Bidden is voor mij niet een wensenlijst voor God opstellen. Bidden is, in gesprek met de Eeuwige, je openstellen voor mensen getroffen door geweld en onrecht, tegenslag, maar je ook openstellen voor de mogelijkheden om iets te doen.  Bidden dat jij die derde mag zijn op weg naar Emmaus. Een mens die hoop geeft. Bidden is met je beide benen in deze werkelijkheid staan, maar gericht zijn op de nieuwe wereld. Daar hoort  samen dromen bij, samen die oude verhalen van hoop lezen, samen daarin ons leven en onze wereld herkennen. Elkaar vertellen  waar je die droom van een nieuwe aarde ook in onze tijd al werkelijkheid ziet worden. Samen zingen met Maria over de machtigen die van de troon worden gestoten. Samen het brood breken en delen, zoals hij het deed, een oefening in hoe we ook met anderen ons leven mogen delen . Want in het delen worden de woorden waar.  Wordt zichtbaar dat we Jezus volgen op zijn weg naar de nieuwe aarde. De drie komen aan bij Emmaus. “Blijf bij ons, want het wordt avond,” zeggen we. Hij neemt het brood en bidt met ons: Onze Vader Hij breekt het brood en deelt het met ons. Dan herkennen we Hem Daarom blijven we breken en delen, totdat er niemand meer honger heeft, tot iedereen erbij hoort, tot het geweld verdwenen is. Breken en delen ook, omdat het ons moed geeft. Adem.  Woorden worden in onze mond gelegd die het hart van anderen verwarmen. Moed om te doen wat hij heeft gedaan.
* Het verhaal in de overweging is naar “De vrouw die naar  Emmaus ging”
uit: Het hoogste woord 2003 Kwintessens NZV Uitgevers
Geloofslied za: Ik zing van ganser harte voor de Heer – zo: Hierheen Vrouwe Ademtocht

De tafel wordt klaargemaakt en er wordt gecollecteerd.
Breken en delen, dat is ook bidden voor de wereld,
en onze bijdrage leveren aan de gemeenschap,
zodat onze gemeenschap er voor de nieuwe wereld kan zijn.

Voorbeden,
Wij bidden voor mensen die op een doodlopende weg zijn beland,
geen toekomst zien
Dat zij mogen ervaren dat er iemand met hen meeloopt die hen hoop geeft

Jij die onze gedachten raadt

Wij bidden voor de mensen in Manchester,
de kopten in Egypte,
de burgerslachtooffers bij een aanval op IS,
voor de nabestaanden die kinderen of ouders verloren
voor wie gewond zijn, voor wie erbij waren,
Wees erbij God, in het verdriet, de wanhoop,
Wees heilzaam aanwezig in de mensen die om de getroffen heen staan.
Maak gemeenschappen meer vastberaden dan ooit
om de verbinding te zoeken.

Jij die onze gedachten raadt

Wij bidden voor jonge mensen in oorlogsgebieden
of in moeilijke wijken in onze steden
Dat er mensen zijn die hen de vrede leren,
die hun mogelijkheden zien
en hen kansen bieden op een goede toekomst.

Jij die onze gedachten raadt

Wij bidden voor de moslims die de Ramadan houden;
dat deze dagen hen dichter bij U
en bij mensen  in nood mogen brengen dichter bij vrede

Noemen van de intenties
Lied: Gedenk ons hier bijeen

Tafelgebed
Wij danken u voor deze stralende lentedag
vol kleur, geur en muziek
Voor het licht dat altijd weer doorbreekt.
Voor mensen die met hun woorden en daden ons hart verwarmen.
Mensen die ons laten zien dat het kan: de nieuwe wereld hier en nu.
Die ons uitnodigen om mee te doen.

Jezus deed dat als geen ander.
In woord en gebaar liet hij uw liefde zien.
Hij verenigde mensen rondom de tafel
zoals op die avond voor hij werd opgepakt.
Hij nam het brood, dankte daarvoor,
brak het en deelde het met zijn vrienden
En hij zei: “Dit ben ik,
als dit brood gebroken en gedeeld.
Als ik er niet meer ben blijf mij dan gedenken
door je brood en je leven met elkaar te delen.

Zo nam hij ook de wijn en hij zei:
Zoals ik deze wijn schenk, schenk in jullie mijn leven
Het is het teken van onze nieuwe verbondenheid
Ons gezamenlijk verlangen naar een nieuwe wereld
zit ons in het bloed als deze wijn.
Samen bidden wij voor die nieuwe wereld.
Onze Vader

Dat zijn vuur in ons mag branden
zodat we leven in zijn Geest
Vredeswens
Juist in een tijd met zoveel geweld is het belangrijk:
dat wij elkaar de vrede toewensen.
Vredeslied za: God is die goed is – zo: Vrede zij u van God in de hemel

Uitnodiging:
Wij denken aan hem, Jezus van Nazareth die ons uitnodigt om met elkaar te delen. Welkom, groot en klein, aan deze tafel
Communielied za:. Eet en drinkt van brood en wijn – zo: Wat gaat mij ter harte

Dankgebed
Wij danken u voor de woorden die wij hoorden.
Woorden die mensen goed doen.
Dat wij ze mogen doorgeven.
Wij danken u voor brood en wijn;
die ons helpen om de woorden waar te maken
zodat mensen hem herkennen
als wij ons leven met hen delen.

Goed om te weten

Bloemetje

Slotgedachte: “Godefridus de bidder”
Monnik Godefridus kon heel goed bidden.
Hij kon het zo goed dat zijn gezicht begon te glanzen,
nadat hij vijf uur achter elkaar zijn gebeden had gezegd.
Na tien uur zijn gebeden te hebben gezegd,
begon hij boven de grond te zweven.
Wel tien centimeter hoog,
wat veel was volgens de andere monniken.
Nadat hij vijftien uur zijn gebeden had gezegd,
verscheen er een engel aan zijn zijde.
De monniken wisten nu zeker,
hoe onvoorstelbaar goed in bidden hun broeder was.
Ze hoorden alleen niet wat de engel in Godefridus’ oor fluisterde:
“Door al die gebeden tot God te zeggen,
hoor je niet meer wat God tot jou zegt.”
* uit “De Open Deur”, van Stephan de Jong, jan. 2017

Zegen
Dat hoop en verwachting ons mogen leiden.
Vertrouwend op de zegen van wie we noemen
Vader, Zoon en Heilige Geest. 

Slotlied za: Wie ten einde toe – zo: O schoonheid