TERUG NAAR DE STILTE

San Salvatorgemeenschap: 3 en 4 februari 2018

Thema: Terug naar de stilte
Voorganger: Maria van den Dungen

Opening: stilte

WELKOM…Wie je ook bent, waar je ook vandaan komt, wat je ook komt zoeken. Welkom in dit gebouw, in dit huis van mensen, dit huis van God. Welkom in dit uur van samenzijn, waarin wij samen luisteren, bidden en zingen, maar ook momenten van stilte ervaren. Fijn dat u er bent!
We zijn vandaag anders dan anders begonnen, vanwege het thema met een stilte. Deze werd onderbroken door vogelgeluiden, want in de stilte hoor je soms meer. Misschien wat veel vogels, maar na de viering hoor ik graag hoe u het hebt ervaren.

KAARSJE voor Pam Gerritsen, die dinsdag is overleden, om haar in onze gemeenschap te gedenken.

De lezingen vandaag gaan over de stilte, het evangelie gaat over Jezus, die een eenzame plek zoekt om te bidden, om een helder beeld te krijgen van zijn roeping.
Laten we zijn voorbeeld maar volgen en stil zijn om ruimte te ervaren, om te bidden.

Gebed:
Bron van liefde, “Ik zal er zijn”, is jouw naam.
Een naam, die met ons meegaat
zoals een vriend doet met een vriend.
Blijf bij ons in lichte en donkere tijden.
Open onze ogen, geef vrede in ons hart.

Jij, Bron van leven, adem in ons
zodat jouw adem ons tot leven wekt,
jouw liefde ons doorstroomt
en verbondenheid schept
met alles en allen. Amen.

Acclamatie: Herschep ons hart. /Strek naar mij uit uw gedachten

Eerste lezing:

Verhaal  ooit gelezen, nu  naverteld. Auteur onbekend  (W.v. der Heijden??)

Wij wandelen in onze vakantie heel wat af. En Nederlanders, plattelandsvolk als wij zijn, zien een top van berg of heuvel vaak als een uitdaging. Dus wordt er enthousiast aan een klim begonnen op een mooie namiddag. Al gauw merken we dat we zo af en toe even stil moeten staan om op adem te komen. Om ons heen kijkend zien we achter ons ook een oudere vrouw klimmen, ze loopt langzaam maar gestadig door. Wij klimmen verder en als we na een langere rustpauze boven komen is de vrouw bijna gelijktijdig ook daar. Ze knikt ons vriendelijk toe en gaat enkele meters verderop, waar het uitzicht nog mooier is.
Ze kijkt om zich heen en geniet duidelijk van wat ze ziet. We raken in gesprek en ze vertelt dat ze elke dag hiernaar toe klimt om te genieten van het uitzicht, van de stilte en het wisselende licht. “Dit doe ik al heel wat jaren; dit geeft me adem, ik heb dit nodig om me meer mens te voelen. Het verbindt me met alles om me heen, met het leven zelf.” En met een vriendelijke knikje draait ze zich om en begint rustig aan de afdaling, ons vol bewondering achterlatend.

Tussenzang: Zo vriendelijk en veilig./ Houd mij in leven/

Tweede lezing:

Marcus 1,29–‐39 De lezing begint nadat Jezus in de synagoge van Kafarnaum een duivelse geest heeft uitgedreven.

Toen ze uit de synagoge kwamen, gingen ze rechtstreeks naar het huis van Simon en Andreas, samen met Jakobus en Johannes. Simons schoonmoeder lag met koorts in bed, en ze spraken met Jezus over haar. Hij ging naar haar toe, pakte haar hand vast en hielp haar overeind. Toen verliet de koorts haar, en ze begon voor hen te zorgen.

‘s Avonds laat, toen de zon al was ondergegaan, brachten de mensen alle zieken en bezetenen naar hem toe; alle inwoners van de stad hadden zich bij de deur van het huis verzameld. Hij genas vele zieken van allerlei kwalen en hij dreef veel demonen uit, maar stond ze niet toe om iets te zeggen, want ze wisten wie hij was.

Vroeg in de ochtend, toen het nog helemaal donker was, stond hij op, ging naar buiten en liep naar een eenzame plek om daar te bidden. Maar Simon en de anderen die bij hem waren, gingen hem vlug achterna, en toen ze hem gevonden hadden zeiden ze tegen hem: ‘Iedereen is naar u op zoek!’ Toen zei hij: ‘Laten we ergens anders heen gaan, naar de dorpen hier in de omtrek, zodat ik ook daar het goede nieuws kan brengen. Daarvoor ben ik immers op weg gegaan.’

 

Acclamatie: God heeft het eerste woord / Gij die uw naam hebt uitgeroepen/

 

Overweging:

Het evangelie gaat vandaag verder waar we vorig weekend zijn gebleven: Vanuit de synagoge gaan Jezus en de leerlingen rechtstreeks naar het huis van Petrus. Als hij hoort dat zijn schoonmoeder ziek is, gaat Hij meteen naar haar toe. Hij pakt haar bij de hand en laat haar opstaan. Ze is genezen en gaat zorgen. Meer details zijn er niet, de evangelist Marcus beperkt zich tot hoofdzaken: het gaat om wat Jezus doet.

Na zonsondergang eindigt de sabbat en komen van alle kanten de mensen toegestroomd, want het verhaal over de genezing van de bezetene heeft natuurlijk de ronde gedaan. En Jezus geneest de mensen, die om genezing van ziel of lichaam vragen. Een nieuwe wonderdokter.. hoe zou dat nu bij ons gaan?

Ik denk dat Jezus nog dezelfde avond bij Matthijs in De Wereld Draait Door zou zitten; Nieuwsuur zal het als Item hebben en ’s avonds moet hij aanschuiven bij Jinek. Druk, druk, maar niet met datgene waar zijn hart ligt, bij de mensen, die hem nodig hebben. Hij zal zich geleefd voelen en doodmoe.

Jezus moet zich toen ook moe gevoeld hebben, de confrontatie met al die mensen, al het lijden. Zoveel indrukken op een dag, dat moet iets met je doen, van slapen zal niet veel gekomen zijn. Hij staat vroeg op, zoekt de stilte om tot bezinning komen, om te bidden.

We horen tegenwoordig vaker over mensen, die voor enkele dagen of weken de rust van een klooster zoeken om te ontsnappen aan hun drukke bestaan. Om daar in de stilte en de regelmaat los te komen van de meningen en standpunten, die je dag bepalen. Om in alle rust indrukken te verwerken. daarna kunnen pas nieuwe inzichten ontstaan. Soms is dat heftig als blijkt dat je leven niet spoort met wat je echt wenst; dat je andere keuzes moet maken.

Mensen zoeken de verbinding met hun diepste verlangen ook in de stilte van de natuur. Ook daar ben je gevoeliger voor wat er speelt om je heen en in jezelf. Stilte is geen leegte, het is meer dan niet praten, geen geluid maken. Het is positief, je kunt raken aan je eigen kern. Dat lukt ons vaak niet, maar door oefenen kunnen we daar komen. Zodat de stilte ons als het ware overkomt. Bidden is ook een manier om de verbinding te zoeken. Bidden kan op vele manieren: opstandig, smekend, vol overgave of woordeloos. Het kan ook in allerlei houdingen. Jouw manier zul je zelf moeten ontdekken, woorden zijn daarbij niet perse nodig.

En er is een markt voor meditatiecursussen, voor yoga, mindfulness om mensen te helpen dichter bij zichzelf te komen.
De vrouw in de eerst lezing heeft zelf een manier ontdekt om zichzelf met de wereld – en god?. te verbinden. Ze heeft een ritueel gemaakt van de wandeling, zodat ze die steeds zal herhalen.
En Jezus? Jezus zoekt de verbinding met zijn Vader en zo, in gebed, kan hij bij zijn bron komen. Hij krijgt duidelijk in beeld wat zijn roeping is, hij blijft niet in Kafarnaum, hij zal het land doortrekken om de blijde boodschap te verkondigen en te genezen: lichaam en geest.
We leven in een spannende tijd, waarin belangrijke beslissingen moeten worden genomen. Meer en meer wordt ik me bewust dat gebrek aan stilte gevaarlijke kanten heeft. Keuzes voor duurzaamheid en welzijn zullen niet alleen de samenleving ingrijpend veranderen, maar ook ons eigen leven. Om dat verantwoord te doen, om vanuit ons hart keuzes te kunnen maken is tijd, ruimte, stilte en bezinning nodig.

Geloofslied: Niet als een storm./Voor kleine mensen

Collecte, tafel; klaarmaken

Voorbede:
Eeuwige God, die mij roept bij mijn naam
Wees licht in mij, opdat ik zie waar het op aan komt.
Wees vuur in mij, opdat ik niet uitdoof.
Wees kracht in mij, opdat ik sterk kan zijn.

Acclamatie: Gij hart / Bij u is de bron van het leven

Tedere God, die mij roept,
Beweeg in mij, opdat ik leven voel.
Wees zacht in mij, opdat ik niet versteen.
Wees een bron in mij, opdat ik levend water vind.

Acclamatie: Gij vuur / Bij u is de bron van het leven

Trouwe God,
Wees grond onder mijn voeten, opdat ik verbonden blijf met de aarde.
Wees ruimte in mijn hart, opdat ik mij niet afsluit voor de ander.
Bewaar het visioen in mij, opdat ik blijf geloven in morgen.
Roep me bij mijn naam opdat ik leven zal zoals jij het bedoelde.

Acclamatie: Gij woord / Bij u is de bron van het leven

Met eerbied noemen wij Pam Gerritsen, Ouders Van Roussel-Beekwilder
Ouders van Bakel-van Lijssel, Dhr. Van Alphen Dhr. Liebers
Nico ter Linde, Abt Baeten,
Dat zij en allen zijn in Licht en Leven.

Acclamatie: Koester de namen / Voor uw aangezicht

• TAFELGEBED
In dankbaarheid noemen wij jouw naam,
God, schepper van al wat is,
Jij die ons adem geeft,
ons tot leven wekt,
jij die met ons meetrekt,
ons bevestigt op onze weg,
jij die liefdevol nabij bent,
ons erkent om wie wij zijn,
jij die ons aanvaardt,
ons ruimte en vrijheid geeft,
om tot bloei te komen,
mens te worden, ten volle.

Acclamatie: Omdat Gij het zijt /Kom in mij

In dankbaarheid noemen wij zijn naam,
Jezus, één met Jou, één met ons,
die ons voorging op zijn weg
Jou aansprak als Vader,
mensen deed opstaan,
licht gaf aan blinden,
stem gaf aan doven,
mensen tot leven wekte
ja zei tegen Jou,
ja zei tegen Liefde,
ja zei tegen elke mens.

Acclamatie: Omdat Gij het zijt / Kom in mij

Zo herinneren wij ons dankbaar
de avond voor zijn sterven
Jezus ging aan tafel met zijn vrienden.
Hij nam brood, dankte, brak het en zei:
Gebroken om te delen, dit ben ik.
Hij nam de beker en zei:
Neem deze beker van mij over
en geef hem elkaar dóór.
Dit is mijn leven, dit ben ik.
Zo wil ik er zijn voor mensen.
Blijf mij gedenken in dit gebaar.
Groei aan elkaar.

Acclamatie: Omdat Gij het zijt / Kom in mij

zo willen wij het leven vieren,
in zijn Geest,
verbonden met elkaar,
verbonden met Jou, God,
zo willen wij bidden,
met woorden die Jezus ook gebeden heeft:

ONZE VADER

Vredeswens:
Open deuren brengen mensen bij elkaar.
Als wij aandacht hebben voor wat ons met elkaar verbindt
als wij zorg hebben voor elkaar,
dan kan Gods vrede in ons midden groeien.
Shalom voor iedereen.

Lied: Zuster en broeder/ Ubi caritas

Uitnodiging:

Communie lied: Hij brak het brood./ May the road (Irish blessing)

Gebed: in stilte

Mededelingen:

Slotgedachte:

De zin van stilte

Een eenzame monnik kreeg eens bezoek van een groep mensen. Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte had.  De monnik, die net een emmer water uit een bron omhoog haalde, zei: “Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?” De mensen tuurden naar het water en zeiden: “We zien helemaal niets.”  Wat later herhaalde de monnik zijn vraag. “Kijk nog eens. Wat zien jullie nu?” De mensen bogen zich over de rand.  “We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!” “Juist,” zei de monnik. “Eerst was het water onrustig en zagen jullie niks. Stilte zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien.” Wat later zei de monnik weer: “Kijk nu nog een keer in de bron. Wat zien jullie nu?” Ze keken en riepen uit: “Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!” “Juist,” beaamde de monnik, “als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte, kun je de grond van alles aanschouwen.”

Zegen

May the sun bring you new energy by day, may the moon softly restore you by night, may the rain wash away your worries, may the breeze blow new strength into your being, may you walk gently through the world and know its beauty all the days of your life.” — Apache Blessing

Mag de zon je overdag nieuwe energie geven, mag de maan ’s nachts je zachtjes herstellen mag de regen je zorgen weg wassen mag de bries nieuwe kracht in je bestaan blazen dat je zachtaardig door de wereld mag gaan en de schoonheid daarvan alle dagen van je leven mag ervaren.

Zo zegene ons vandaag en alle dagen van ons leven die wij noemen: vader, zoon en heilige Geest. Amen.

 

Slotlied: Wonen overal../ Wat altijd is geweest