Ontkiemen en groeien

San Salvatorgemeenschap    viering   16/17 juni 2018

Ontkiemen en groeien.

Voorganger: John Parker. Zondag mmv De Cantorij.

Openingslied:  zat:  Wie als een God wil leven
zon:  De woorden die wij spraken

Inleiding:

Welkom iedereen hier in onze wekelijkse viering, onze viering van het leven. Wie je ook bent, wat je ook komt zoeken, welkom.
De tijd van Pasen is voorbij en bij onze vieringen kunnen wij wat uitweiden qua inhoud en thema’s. Ik las het evangelieverhaal voor vandaag en koos voor een thema dat hoort bij dit seizoen; ontkiemen en ontwikkelen. Dit thema hoorde bij de tijd waar ik deze viering voorbereidde…
De groei van alles in de natuur; de groei die ieder van ons doormaakt iedere dag, bij iedere ontmoeting, bij iedere ervaring. De groei die ook bedreigd wordt, meestal door onze menselijke tekortkomingen.
Groei, ontwikkeling, heel worden.
Laten wij even stil zijn, om te bezinnen.

God
Geef ons elke dag voldoende kracht om steeds opnieuw te beginnen.
Geef ons elke dag genoeg inzet
om met onze beide handen te werken aan onze toekomst.
Geef ons elke dag de durf om (h)eerlijk met elkaar samen te leven.
Ja, God,
geef ons elke dag een beetje meer geloof in ons eigen kunnen
zodat we in onszelf geloven zoals Jij in ons blijft geloven. Amen.

Acclamatie: zat:  De woorden die wij spraken
zon:  Gij moet het eenzaam laten

1^e lezing:  Geknakt  uit Kiezels, SGO, Hoevelaken. (René Hornikx, ‘Een handvol verhalen’)
Zat: Marleen/zon: Maria
Onder de grond zit een jonge tulpenbol. De zon prikt met haar warme stralen in de aarde. De tulpenbol voelt de warmte op zijn vale witte schil. Zo voelt het goed in de aarde. Hij begint te groeien.
Met zijn sprietige wortels vindt hij voedsel en houvast. Want hij wil groeien en groter worden. Hij wil laten zien wie hij is. Er groeit een dikke, groengele punt uit de tulpenbol. Met al de kracht die in hem zit, stoot die punt door de aarde. Zwarte korrels duwt hij opzij. Ze wijken voor de stengel die maar één weg kent: omhoog. Als een boor die alles wat op zijn weg komt verpulvert.
Opeens…lucht, ruimte en de volle zon. Uitzicht tot aan de horizon. Een oogverblindende wereld. De stengel juicht: “Daar wil ik kleur aan geven. Mijn eigen kleur!” En hij groeit door. Met in zijn bol maar één gedachte: “Straks breek ik open en kan iedereen zien wie ik ben.”
Maar dan… De aarde dreunt, een dreigende schaduw en krakende geluiden. Afgebroken. Even later is het stil. Zwarte stilte in een zonovergoten landschap.
De bol heeft pijn in zijn binnenste. Zijn stengel ligt afgebroken op de aarde. Hij voelt de warmte niet meer en verdrietig trekt hij zich terug. Geknakt.
De regen komt en doorweekt de aarde. De winter komt en alles bevriest. Het voorjaar komt en de aarde ontdooit.
De bol is ondanks alles gegroeid. Dunne schilletjes zijn over elkaar heen gegroeid. Het ene over het andere. En wéér voelt de bol een kracht in zich die wil uitbreken. En wéér stuwt een stengel naar boven, dwars door de aarde naar het licht. Maar het duurt niet lang. Een vlijmscherp voorwerp snoeit zijn verlangen. Maar het voorwerp raakt zijn binnenste niet, of toch? Een pijnscheut trekt door hem heen, tot in het hart van wie hij is.
De tulpenbol neemt een besluit. Hij zal nooit meer naar boven groeien en bloeien. Over zijn binnenste groeien schilletjes, jaar na jaar, als een ondoordringbaar harnas. Vier zomers en herfsten en winters en lentes later wordt de bol gevonden. Hij wordt op de hand gewogen en bekeken. Iemand vraagt: “Waarom bloei jij niet?” Maar de tulpenbol geeft geen antwoord.
Voorzichtig legt de hand hem weer in de aarde. “Doe het voor mij!” fluistert een stem. “Ik zal je warmte geven en water. Gooi je schillen af. Laat zien wie je bent. Groei en bloei en geef mijn wereld kleur.”
De bol zucht, zo diep dat elke schil afzonderlijk trilt.

Lied:  Waarom wanneer
2^e lezing:  Marcus 4, 26-34      zat: Corrie/zon: Liesbeth
Jezus zei: ‘Het is met het ​koninkrijk van God​ als met een mens die ​zaad​ uitstrooit op de aarde: hij slaapt en staat weer op, dag in dag uit, terwijl het ​zaad​ ontkiemt en opschiet, ook al weet hij niet hoe. De aarde brengt uit zichzelf vrucht voort, eerst de halm, dan de aar, en dan het rijpe graan in de aar. Maar zo gauw het graan het toelaat, slaat hij er de ​sikkel​ in, omdat het tijd is voor de ​oogst.’
En hij zei: ‘Waarmee kunnen we het ​koninkrijk van God​ vergelijken en door welke ​gelijkenis​ kunnen we het voorstellen? Het is als een zaadje van de mosterdplant, het kleinste van alle zaden op aarde wanneer het ​gezaaid​ wordt. Maar als het na het ​zaaien​ opschiet, wordt het het grootste van alle planten en krijgt het grote takken, zodat de vogels van de hemel in zijn schaduw kunnen nestelen.’
Met zulke en andere ​gelijkenissen​ verkondigde hij hun Gods boodschap, voor zover ze die konden begrijpen; hij sprak alleen in ​gelijkenissen​ tegen hen, maar wanneer hij alleen was met zijn ​leerlingen, verklaarde hij hun alles.

Acclamatie:  Omdat Gij het zijt

Overweging:
Enkele tijd geleden heeft mijn vrouw Rens een studiedag bijgewoond voor haar werk. Het dagthema was Aandacht doet groeien. Aan het eind van de dag kreeg iedereen een klein zakje zonnebloem zaadjes, met de opdracht om ervoor te zorgen. Dus nu hebben wij een pot met zonnebloemen in de tuin. Rens heeft ze eerst gezaaid in een klein bakje, potgrond erbij gedaan, iedere dag water gegeven. Beschermen als het dreigde om te gaan stormen Als de plantjes groeiden, in een groter pot gedaan. Nog steeds iedere dag water gegeven. Aandacht. Wat kleinere plantjes weggedaan om meer ruimte te bieden aan een stuk of 5 grotere planten. En ze groeien goed. Misschien een oude wet van de natuur: de sterkste bevoordelen ten koste van de zwakke.
Maar het gaat om hoe deze eenvoudige planten tot ontwikkeling komen. Van een zaadje dat misschien vorig jaar geoogst werd, met aandacht en zorg nu tot een grote plant kan uitgroeien. Aandacht doet groeien.
Het mosterdzaadje waar Jezus het overhad in zijn verhaal had ook zorg nodig om uit te groeien tot een grote gewas, groter dan alle andere tuingewassen. De aandacht van de boer, de bescherming van de natuur; want hoeveel gevaar loopt een klein zaadje niet? Opgegeten worden door vogels, uitgedroogd, geen grondstof. Een aantal voorbeelden door Jezus gegeven in zijn verhaal. Een verhaal dat vaak gebruikt wordt om de mens aan te moedigen om goed te zijn, om zijn of haar talenten goed te gebruiken om de wereld te helen. Om zich goed te ontwikkelen en groeien.
Er zijn vaak gevaren op de weg van de groei van een mens. Sociaal, economisch, cultureel, maatschappelijk, gaat zo maar door. Vele van deze gevaren komt door een gebrek aan respect, aan aandacht. Velen onder ons kunnen terugdenken aan momenten, of langer perioden, waar wij ons niet gewaardeerd voelden, niet gerespecteerd, niet gezien. Misschien kunnen wij terugdenken aan momenten in onze jongere jaren of als volwassenen, waar wij een ander of anderen onvoldoende aandacht hebben gegeven, om watvoor reden dan ook. In zulke momenten kan een mens niet groeien; hij of zij wordt tegengehouden, geremd, in de ontwikkeling als mens. In de ergste gevallen kan het een traumatisch gebeuren zijn, dat heel een leven verwoest, met gevolgen voor de bredere samenleving.
Maar: aandacht doet groeien. Groei, heling, ontwikkeling, bloei, kleur geven – de bedoeling van het mens-zijn.
Aandacht is de gezonde bodem, nodig om te groeien. Die krijg ik van mijn familie, van vrienden, van mijn mede-Salvatorianen, bij voorbeeld. Omzien naar elkaar.
Een rijke bodem voor de zaadjes die we zijn. Een bodem van aandacht en respect voor elkaar en iedereen.

Geloofslied:  zat: De boom is de aarde dankbaar
zon:  Gij die van ons verlangt

Voorbede:  Luister Heer ontferm U over ons         zat: Corrie/ zon: Maria
1. Eeuwige, wij bidden voor die leven met verdriet,
voor die leven met pijn, voor die leven met schuld.
Mogen zij verlichting vinden.

2. Eeuwige, wij bidden voor jongeren die de juiste weg niet vinden,
voor ouderen die geen zin hebben in het leven,
voor kinderen die opgroeien zonder liefde.
Mogen zij warmte vinden.

3. Eeuwige, wij bidden voor mensen die zorgen voor een ander,
voor mensen die werken vanuit hun roeping,
voor mensen die leven ten dienste van anderen.
Geef hun vrede.

4. Eeuwige, wij bidden voor onze zieken, voor onze overledenen:
Bert Koolen.

Tafelgebed:          zat: Corrie/zon: Liesbeth
Om de weg te gaan van chaos
naar eerlijk-verdeeld land,
om het pad te vinden
naar het paradijs
voor mens, plant en dier
heb Jij een woord uitgezaaid
in ons gewe­ten:
‘Behoed de aarde,
maak haar vruchtbaar
voor allen die haar bewonen’.

Lieve Moeder, Vader God,
vanaf den beginne
heb Jij ons gescha­pen
om te bloeien in jouw tuin
als stralende men­sen.

Gegeven heb jij ons
deze aarde, dit leven,
het water, de luc­ht,
maar hoe zucht nog steeds
de hele schepping naar bevrijding.
Wie luistert naar haar klacht,
ziet onze aarde dolgedraaid
in de kringloop van roofbouw
en uitputting..
Overspoeld met onze overdaad,
voelt zij zich bevuild
en besmet als een zieke..
Ook in ons die haar bewonen,
horen wij het ruisen
van de stervende zee’n
het huilen van stervende bossen.
Daarom bidden wij:
Laat sterker worden in ons
het pijnlijk verlangen,
dat deze woestenij
een paradijs kan worden,
als Jouw Geest ons herschept
die de bron van is
van alle dingen

John
Maak ons tot mensen,
die een zegen zijn voor deze aarde
zoals die Ene, Jezus van Nazaret,
die alleen maar rijk en gelukkig was
met beter leven voor de min­sten en
met om­keer van de sterken;
die zo geworden is een weg naar een
geheelde we­reld.
Hij was de nieuwe mens,
die met groot geduld
het kleine zaad
van Jouw rijk deed ontkiemen
bij eenvoudigen van hart.
Wij gedenken en vieren Hem
in dat liefdesge­baar
dat Hij daags voor zijn sterven maakte
toen Hij brood nam, het brak
en het uitdeelde aan zijn vrienden.
Hij zei: Neem en eet,
dit is mijn lichaam en mijn leven,
dat ik breek en deel met jullie.
En ook een beker wijn nam Hij
en liet hem rond­gaan:
Drink deze beker
en weet dat mijn bloed als wijn
voor jullie is vergoten.
Kies met mij voor een nieuw verbond
en houd zo mijn naam levend
in jullie midden
omwille van Hem
die ons allen heeft gemaakt
naar zijn beeld en gelijkenis:

Dat was Zijn levensdoel:
ieder mens, heel onze aarde
overal vol leven.
In zijn geest bidden wij
om respect en waardering
voor water, grond en lucht;
om zorg en eerbied voor de minsten
van deze aarde,
dat wij met kracht en fantasie
onze aarde herscheppen
tot een goed land voor allen
een paradijs voor jou en mij.
Daar zal God alles in allen zijn
en wij bidden dat land
reeds naar ons toe
met de woorden
die hij ons gegeven heeft
ONZE VADER…

Vredeswens:  Ubi caritas

Communie:  zat:  Een zaaier ging uit om te zaaien
zon:  Tebe poem

Mededelingen:

Slotgedachte: Een gezonde bodem (Phil Bosmans)     
Ik zie dat een plant, een boom,… alleen maar groeien,
groot en sterk worden in goede, gezonde bodem.
Zo is het ook met de mens!
Hij kan maar groeien, groot en gelukkig worden
als hij in goede bodem staat.

Zegen en wegzending:

Slotlied:   In ’t laatste van de dagen.