Opening
Ik ben een blad
dat tussen al die anderen
is gevallen op het pad.
Eerst nog groen
dan goud
dan bruin
dan slechts
een fijn geaderd silhouet
dan geur
in voorjaars-aarde
ingebed.
Openingslied Een mens te zijn op aarde
Welkomstwoord
Van harte welkom allemaal. Fijn dat u naar hier bent gekomen om tijdens deze Allerzielenviering samen even stil te staan bij mensen die we missen. Welkom aan familieleden en naasten van mensen waarvan we het afgelopen jaar afscheid moesten nemen. Goed dat jullie hier zijn voor dit moment van herinneren en gedenken.
Muziek, stilte, verhalen, licht zullen ons door dit uur leiden. We hebben net de herinneringsboeken van onze gemeenschap op de tafel geplaatst. De namen van mensen van wie we afscheid moesten nemen zijn opgetekend in deze boeken. Ieder moment van vieren zijn deze boeken aanwezig in deze ruimte. Op deze manier geven we aan dat onze dierbaren met ons verbonden blijven.
Vanavond zoeken we, in verbinding met hen, met allen die we missen, en met elkaar, troost en liefdevolle herinnering. Laten we hier met elkaar de stilte zoeken. Stilte waarin we ruimte mogen maken waarin we de stem van de Eeuwige kunnen horen.
Gebed
Eeuwige, het is stil in ons. De stilte hangt om ons heen.
Woorden vullen de stilte niet. Jij weet dat in die stilte zoveel leeft wat niet in taal gevangen kan worden.
Mogen wij dit uur het woordeloze verdriet,
het sprakeloze gemis, de mooie herinneringen voor jou neerleggen. Wil ons horen, en spreek ons aan met je liefde,
opdat de leegte in ons kan ontkiemen tot ruimte
waar leven kan ontstaan, vanuit het vertrouwen
dat zij die wij moeten missen met ons en jou verbonden blijven.
Lied Gij die uw naam hebt uitgeroepen
Inleiding en uitnodiging om licht te ontsteken
Vandaag noemen we met name de overledenen die het afgelopen jaar zijn opgetekend in het gedenkboek van de San Salvator geloofsgemeenschap. Bij het noemen van de naam van diegene die u dierbaar is, willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken. Licht dat de tere contouren van deze mensen weer even doet oplichten.
Lied: koester de namen
We hebben de lieve mensen die ons het afgelopen jaar in deze gemeenschap zijn ontvallen met name genoemd. Vandaag gedenken wij ook alle mensen die ons zijn ontvallen. Kort of langgelden. Hun namen blijven klinken. Herinnering trillen ergens in ons binnenste. Vandaag zetten we onze dierbare overledenen in het licht. Graag willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken voor hen, die een blijvende plaats innemen in uw hart.
Drie kaarsen
Tussen al deze lichtjes maken we ruimte voor nog drie kaarsen. Met deze eerste kaars gedenken we alle mensen die zijn omgekomen door oorlog en geweld.
Met deze tweede kaars gedenken we hen die op de vlucht zijn gegaan, op zoek naar een beter bestaan, maar die bestemming nooit mochten bereiken.
Met deze derde kaars gedenken we hen die eenzaam zijn gestorven, dichtbij huis of waar dan ook in de wereld. Mensen niet meer gekend, genoemd, voorbijgelopen en voor altijd vergeten. Dat ook hun levensverhalen blijven doorklinken.
Muziek
Lezing Vrij naar psalm 90
U weet hoe bedroefd wij zijn, o Heer
zie naar ons om.
Geef dat wij iedere nieuwe dag
met blijdschap begroeten.
Laat ons net zoveel vreugde mogen beleven
Als wij verdriet moesten verdragen.
Geef ons een teken van uw tegenwoordigheid,
en laat ook onze kinderen uw heerlijkheid zien.
Moge de lieflijkheid van de Heer onze God
over ons neerdalen.
Het werk van onze handen,
moge het niet voor niets zijn, Heer
ja, het werk van onze handen,
laat het niet verwaaien in de wind.
(Uit Nico Ter Linden, Het land van de regenboog)
Lied Kom in mij
Overweging
Allerzielen is terugkijken. In het voorbereiden van zo’n viering denk je altijd even terug aan de afscheidsvieringen van het afgelopen jaar. Mensen staan weer even op je netvlies en het gevoel van die momenten van afscheid passeren de revue. Je iets herinneren is een bijzonder proces. Iets is voorbij en jij denkt terug. Het is niet wat het was. Sommige dingen blijven je bij. Andere dingen worden metertijd misschien wat vager. Het beeld van een blad waarvan de contouren het langste zichtbaar blijven, vind ik een mooi beeld. Zoals het ragfijne weefsel van al die nerven, zo staan mensen misschien ook in ons binnenste gegrift. Dat wat er voor ons toe deed in deze man of vrouw, blijft ons altijd bij. De nerven van het bestaan. De levensaders die deze mens tot die unieke, prachtige persoon maakten. Andere zaken, verdwijnen naar de achtergrond.
De psalm die we lazen wordt toegeschreven aan Mozes en is waarschijnlijk de oudste psalm in het Bijbelboek. Mozes is degene die het joodse volk door de woestijn leidde op weg naar het beloofde land. Een tocht van veertig jaar door de woestijn. Afscheid nemen, rouwen en leren leven met gemis voelt vaak ook als tocht door onherbergzaam land. Soms overvalt je dan de twijfel is er wel iemand die naar mij omziet. God waar ben je?
Barre tijden leren je ook nadenken over prioriteiten in je leven. Wat doet er nu echt toe? Wat neem ik mee op mijn levensreis en wat zou ik misschien wel los willen laten? Vaak zijn het kleine dingen die het leven de moeite waard maken. De zon die door de bladeren van de boom in park schijnt, gewoon een lekker kopje koffie en de lach in de ogen van een ander mens. Van die dingen. Het zijn juist vaak ook die kleine dingen, die we zo missen van iemand van wie we afscheid moesten nemen.
Een mensenleven bestaat niet alleen uit geweldige, leuke, mooie, succesvolle momenten. Ieder van ons krijgt te maken met verdriet, afscheid en dingen die tegenzitten. Juist dat kwetsbare maakt het leven waardevol en bijzonder. Pluk de dag! Niet om er maar op los te leven, maar om iedere dag, ieder moment te laten tellen en dankbaar te zijn voor al die mooie, kleine momenten in een mensenleven. Misschien zijn die momenten wel de nerven van ons bestaan.
Allerzielen vieren wij op het noordelijk halfrond in de herfst. De bladeren van de bomen kleuren, oranje, geel, rood en het blad raakt los van takken en stam. Het valt om te vergaan en voedsel te worden voor planten en bomen. Een levensloop. Een kringloop. Niet in de zin van een eindeloze herhaling van hetzelfde maar een voortdurend groeiproces waar ieder van ons een klein, maar wezenlijk onderdeel van is. Wie jij bent doet ertoe. Het werk van jouw handen is belangrijk. De mensen die we missen deden ertoe. Doen ertoe. Ze zijn door hun leven verbonden met ons hier en nu. De nerven van hun leven zijn en blijven verbonden met de nerven van ons bestaan. En zo zijn en blijven we verbonden met elkaar en met de Eeuwige.
Stilte | Geloofslied Om warmte
Klaarmaken van de tafel| Collecte
Voorbede We bidden hier vandaag voor allen die we vanavond bij naam genoemd hebben en al onze geliefden die ons al eerder ontvallen zijn. Opdat we niet vergeten waarvoor zij zich ingezet hebben, welke idealen en dromen zij hadden en alles wat zij voor ons betekend hebben. Acclamatie Ik ben zo stil vandaag
We bidden hier voor allen die door agressie en oorlogsgeweld om het leven gekomen zijn. Opdat hun naasten steun ervaren om verder te gaan ondanks de pijn van hun gemis. Acclamatie Ik ben zo stil vandaag
We bidden hier voor allen die door natuurgeweld zijn omgekomen. In het bijzonder denken we aan de ramp in Sulawesi en alle andere rampen van het afgelopen jaar. Opdat de nabestaanden in staat zijn de draad van het leven weer op te pakken nu de grond onder hun voeten is weggeslagen.
Acclamatie Ik ben zo stil vandaag
Laat ons ook bidden voor allen die ernstig ziek zijn, of niet meer weten hoe ze verder moeten in het leven. Opdat er weer uitzicht komt en hoop op een betere toekomst. Dat er mensen zijn die zich om hen bekommeren. Acclamatie Ik ben zo stil vandaag
Laat ons bidden dat we ons steeds weer geborgen voelen, dat we er niet alleen voor staan in dit leven, dat er altijd vrienden zijn, die speciale aandacht voor ons hebben, die in ons geloven en voor wie wij altijd de moeite waard zijn.Acclamatie Ik ben zo stil vandaag
Tafelgebed
Om mensen willen wij Jou danken, mensen die met ons
verbonden waren en van wie het silhouet getekend door levensaders, met ons verbonden blijft.
Om mensen willen wij Jou danken, mensen die met ons meegaan, om te lachen en stil te zijn, die ons ontvangen en liefde geven. Om mensen willen wij Jou danken God, mensen die met ons aan tafel zaten, met ons brood deelden, lief en leed, vreugde en bezorgdheid.
Laat ons als mensen die samenzijn ook die ene herinnering delen aan die mens die zoveel liefde in zich droeg dat wij daar nog steeds door gedragen worden. Laten we samen
de woorden van herinnering uitspreken.
We denken hier aan hem die de avond voor zijn dood
brood in zijn handen nam, zijn dank uitsprak,
het brak voor zijn vrienden, en zei: telkens als je eet van dit brood, denk dan aan mij, met warmte en genegenheid,
opdat Ik leef in jou. Zo nam Hij ook de beker, gaf die door aan zijn vrienden, met de woorden, drink hieruit, tot vreugde van Mij, blijft dat doen om mij te gedenken.
Zo gedenken wij hem en al onze lieve doden, niet door de leegte aan de tafel, maar door de volheid van hun bestaan. Zo willen wij leven en bidden in zijn geest, met woorden die Hij ons gegeven heeft.
Onze Vader die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd, Uw rijk kome. Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood, en vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.
En leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen.
Vredeswens | Vredeslied Wat in stilte bloeit
Communie | Communielied Eet en drink van brood en wijn
Slotgedachte |Dankwoord
Zegenwens
Dat gezegend is de aarde die ons draagt, de weg die ons leidt
de toekomst die ons wacht. Behoeden en bewaren wij elkaar.
Vragen we de zegen van elkaar en van die wij noemen Vader, Zoon en Goede Geest. ( naar Peter Denneman)
Slotlied In’t laatste van die dagen