Sinds vrijdag 26 oktober is er in deze kerk een doorlopende kerkdienst aan de gang in buurt-en-kerkhuis Bethel. Hiermee wordt kerkasiel verleend aan het gezin Tamrazyan, dat al negen jaar in Nederland woont en met uitzetting wordt bedreigd. Om deze 24/7 kerkdienst mogelijk te maken worden predikanten, pastores en voorgangers uit het hele land gevraagd om een of meerdere uren voor te gaan in deze viering. Vanuit het Beraad van Kerken Den Bosch gaven we gehoor aan deze oproep.
Op 7 december vertrekken we, vijf man/vrouw sterk naar Den Haag om daar twee uur te vullen in het kader van het kerkasiel . Onze delegatie is afkomstig uit San Salvator en de Protestantse gemeente Den Bosch. Als we vertrekken voelt het een beetje als een schoolreisje. Een beetje wrang gevoel geeft het me ook. Ik kan vrij bewegingen maar de familie waar het hier om gaat heeft geen bewegingsruimte meer. Dit uitzichtloze gevoel geldt ook voor de vierhonderd andere gezinnen die met uitzetting worden bedreigd. We hebben Bossche Bollen meegenomen voor de vele vrijwilligers die hierbij betrokken zijn.
We maken ons klaar voor de twee uur die we hier zullen vullen. Vanuit San Salvator heb ik de eerste adventsviering een beetje aangepast. Het is mooi om met de twintig mensen die er zijn vieren op zijn San Salvators: met brood en wijn. Daarna neemt ds Ruud Stiemer het stokje van mij over met een alledagviering. Het laatste deel van onze 2 uur vullen we met een Taizé viering onder leiding van ds. Erica Scheenstra. En dan staat er weer volgende groep voorgangers klaar. We geven hen een hand en wensen hen een mooie viering toe.
In de ruimte naast de kerkzaal ontmoeten we de oudste dochter van het gezin Tamrazyan. Een mooie jonge vrouw die zo hoopt dat ze hier een toekomst op kan bouwen. “Wat mooi dat jullie helemaal uit Den Bosch komen om dit te doen!”, zegt ze.
Voor ons zit er op. We laden onze spullen weer in de auto en gaan terug naar Den Bosch. Dit gezin, en veel andere gezinnen, blijven achter in onmenselijke onzekerheid.
