Een nieuwe wereld zien: soms ….even
Verslag van de lieddag van Melodiek op 24 november 2012 in de St. Annakerk
Melodiek had de dag uitstekend voorbereid. Componist/dirigent Antoine Oomen was tijdig uitgenodigd. Die heeft bij een aantal nieuw geformuleerde psalmteksten van Oosterhuis prachtige ‘ademende’ muziek gecomponeerd.Een selectie daaruit kwam hij de deelnemers op deze dag aanleren. De liedboekjes waren juist op tijd door de drukker afgeleverd: een flinke doos vol, want er werden tachtig tot negentig deelnemers verwacht.
Ook de praktische zaken hadden voldoende aandacht gekregen: inschrijving en ontvangst van de deelnemers liepen gestroomlijnd, er waren voldoende helpers die voor koffie en thee zorgden en wie bij binnenkomst wat zoekend rondkeek, kreeg meteen de nodige informatie: links plassen, rechts de jassen ….
Dat het juist op deze dag, voor het eerst sinds lang, ongehoord mistig was, had niemand kunnen voorzien. Ook niet dat de trein van Amsterdam naar Den Bosch zulke ernstige problemen had, dat Franneke Hoeks en Gonnie van Osta na enkele sms’jes spoorslags met een geleende auto naar het Amstelstation reden (=sjeesden!) om Antoine daar op te pikken . . . Franneke reed, Gonnie fungeerde als levende Tomtom.
Marcel van der Maeden trad in Den Bosch intussen op als dagvoorzitter. In zijn openingswoord bleek dat hij al jarenlang vertrouwd is met de liederen van Oosterhuis: “Het zijn teksten die direct tot je hart spreken en de melodieën van Oomen zijn eenvoudig en mooi. Zingen brengt ons tot een ander verstaan, tot mooier, directer communiceren.”
Dan deelt hij mee dat Antoine Oomen later komt, in verband met de treinstoringen. ‘Hans Waegemakers zal beginnen met enkele bekende liederen uit de bundel’, zegt hij tegen de groep die op scherp staat om te gaan zingen!
Na het eerste lied, komt er een vraag van een deelnemer: 
‘Kunnen er meer lampen aan? Een begrijpelijke vraag . . . ‘Nee,dat is niet mogelijk,’ weet Toon naar waarheid te vertellen. Hm, dat valt niet bijster goed, zeker niet omdat het liedboekje in opvallend kleine letters en noten is gedrukt. Hans voelt de knoop goed aan en legt meteen uit dat de drukker zich jammer genoeg heeft vergist. Hij heeft telkens twee pagina´s op één A4-tje afgedrukt en dat was de bedoeling niet… De verklaring wordt aanhoord. Na een volgende strofe komt er een wat stekelige vinger omhoog: de noten kloppen niet, weet een kenner te melden……
Pastores hebben een eeuwigdurend merkteken, leerden we vroeger. Leerkrachten ook weet ik uit eigen ervaring. Vanuit mijn tenen kriebelt nu dus onrust omhoog. Is dit een begin van muiterij?!
Het valt gelukkig reuze mee. Dankzij de jarenlange training in onverstoorbaarheid die Hans van zijn Melodiekers heeft gekregen, geeft hij heel rustig aan dat er maar twee nootjes veranderd hoeven te worden en dan zingen we zonder problemen verder….
Even over half twaalf arriveren Franneke en Gonnie en spoedt Antoine zich, met wapperende haren en dito vingers meteen naar de microfoon. 
Zonder plichtplegingen gaat hij in volle vaart aan het werk en zal daarmee alleen maar ophouden als het programmaboekje een pauze voorschrijft….
Als Franneke even later met een stapel kopieën van het liedboekje op A4 formaat komt aansnellen, rolt er een golf welwillendheid door de kerk en zijn de laatste stekeltjes voorgoed gladgestreken. Knap werk, Melodiekers!
Hoe Oomen het klaarspeelt weet ik niet, maar hij verstaat de kunst om de aanwezigen zo te verwarmen met zijn muzikale élan en zijn efficiënte manier van instuderen, dat we samen zingen dat het een aard heeft! Het klinkt als een klok! Wat een prachtige liederen! 
Daarvan blijven er vast en zeker een paar dagenlang in mijn hoofd hangen, weet ik na één keer luisteren
De lunchpauze verloopt geanimeerd. Enthousiaste mensen, die genieten van de zang en van het feit dat zo´n dag een opwarmer is voor velen, vertellen graag over hun eigen situatie. ‘Veldhoven’ is vertegenwoordigd met liefst zeven mensen. Een van hen, Jeanneke, was me opgevallen door het aanstekelijke vuur waarmee ze zong. Ze is verrast ‘Als ik zing, dan komen de teksten ook zo diep bij me binnen´ zegt ze met volle overtuiging.´Wij vormen een Dependance van Leerhuis Liturgie Brabant,´ vertelt een ander van haar groep. ´Als wij een themaviering plannen, organiseren we eerst een Leerhuisavond, dan stellen we de viering samen en kiezen ook samen de liederen uit. Ja, we hebben ook contacten met Amsterdam.’ Betteke zingt in een koor bij de zusters van Schijndel. Met negen leden van dat koor zijn ze vandaag hier: vijf leken en vier zusters. ‘We leren hier weer liederen die we zeker gaan gebruiken,’ zegt ze. ‘Met tien leken versterken we het koor van de zusters. Die betaalden de onkosten van deze dag voor ons,’zegt ze trots.‘Ze zijn echt blij met ons!’ Een vertegenwoordigster van de ‘Jonge Kerk’ in Roermond, weet dat er vorig jaar een vertegenwoordiging van ons bij hen is geweest om ideeën op te doen.‘Het blijft hard werken, om het vuur brandend te houden,’zegt ze. ‘Je moet de boel iedere keer opnieuw aanzwengelen.’Dat lukt hen overigens al veertig jaar! Soortgelijke geluiden hoor ik van leden van de Studentenparochie in Nijmegen. Het gaat nergens zomaar vanzelf.
Dan zie ik een bekend gezicht: ‘Hebt u vorig jaar de lieddag in Eindhoven mee georganiseerd in de St. Cathrien?’vraag ik. ‘Ja, dat klopt!’ ‘Toen zaten wij juist op een dieptepunt en u verwelkomde de mensen van de San Salvator speciaal en meteen kwam er een geweldig applaus. Dat deed zo goed! Ik heb het bij ons aan zoveel mogelijk mensen verteld.’ Allebei zijn we opnieuw geraakt door de herinnering aan dat indrukwekkende moment van steun en kracht van velen.
Na de lunch gaat Oomen met onverminderde energie door. Iedereen werkt keihard mee.
De dag wordt besloten met een korte vesperviering, samengesteld en uitgevoerd door leden van Melodiek. De aandachtige stilte is indrukwekkend.De liederen worden niet vlekkeloos gezongen, na zo’n korte oefendag, maar wel met overtuiging.
Voor zover ik het kan zien en horen gaat iedereen dankbaar gestemd naar huis, dichtbij of ver weg. We hebben samen een heerlijke dag beleefd!
Gesterkt door de warmte en inspiratie die we vinden bij elkaar durven we te geloven: ‘Dat een nieuwe wereld komen zal.’
Toos Verdonk