San Salvatorgemeenschap 19-20 nov 2016
Thema: Het laatste woord is nog niet gesproken
Voorganger: John Parker
Muzikale ondersteuning: de Cantorij
Openingslied: Een mens te zijn op aarde in deze wereldtijd
Welkom…
Traditioneel in de katholieke kerk is vandaag het feest van Christus Koning. De laatste viering van het kerkelijk jaar. Volgende week begint er iets nieuws, een nieuw kerkjaar, met het voorbereiden van het Kerstfeest: Advent.
Vandaag kijken wij uit naar de bekroning van het afgelopen jaar. Het kerstkind is koning geworden, van alles dat leeft. Alles is volbracht.
Wij vermoeden dat dit niet zo is. Het laatste woord is nog niet gesproken. Want het leven gaat door, met zijn verdrietige berichten, met zijn dagen van geluk, hoop en liefde.
Laten we even in stilte kijken waar we zijn, wie we zijn., in wat, in wie wij hopen en vertrouwen.
Gebed
Levende, Eeuwige, er gebeurt zoveel in ons leven.
Wij…Wij verlangen naar waarheid en geluk,
wij verlangen naar een thuis, warm en veilig,
wij horen van jouw beloftes, de hoop en het geloof van mensen van vroeger aan ons doorgegeven.
Wees een bron van kracht en licht voor ons vandaag. Amen.
Acclamatie za: Wek uw kracht – zo: Eeuwige, onzienlijke
1e lezing: De halsketting.
Op de bodem van een kristalhelder meer lag een prachtige halsketting.
Iedereen kon haar zien en velen doken het water in om de ketting te pakken te krijgen.
Maar het lukte niemand. Zo gauw iemand de bodem bereikte was de ketting verdwenen.
En toch was het sieraad vanaf de kant van het meer heel duidelijk te zien.
Op een dag kwam de meester langs en men vroeg hem om raad.
Hij keek in het water en zei: ‘De ketting ligt niet op de bodem van het meer. Wat jullie zien is alleen maar een weerspiegeling ervan.’
De mensen schudden hun hoofden en keken de meester twijfelend aan.
Maar deze wees met zijn arm naar een boom die aan de rand van het meer stond met zijn takken boven het water. Aan één van de takken hing de schitterende ketting.
Een vogel had haar gevonden en hier laten hangen, niemand had haar gezien, niemand had ooit naar boven gekeken.
En de meester zei: ‘Omdat jullie je blik niet verheffen zien jullie alleen de weerspiegeling.
De werkelijkheid is heel dichtbij, je kunt haar zo grijpen. Laat je niet misleiden door haar weerspiegelingen in de materie, die zijn maar schijn. Open je ogen en wordt wakker.’
Lied za: Hij die gesproken heeft – zo: Open mijn ogen, open mijn hart
2e lezing: Lukas 21, 5-19
Jezus hoorde de mensen zeggen dat de tempel zo mooi was en dat hij met mooie stenen en geschenken versierd was. Maar Hij zei: “Er zal een tijd komen dat alles wat jullie daar zien, zal worden afgebroken. Er zal geen steen van op de andere blijven staan.” Toen vroegen ze Hem: “Meester, wanneer zal dat gebeuren? En waaraan zullen we kunnen zien dat het zover is?” Jezus zei: “Let op dat jullie je door niemand laten bedriegen! Want heel veel mensen zullen beweren dat ze Mij zijn. Ze zullen zeggen: ‘Ik ben het.’ En: ‘Het is zover!’ Geloof hen niet. Ook zullen jullie horen over oorlogen en onrust. Word daar niet ongerust over. Die dingen moeten eerst gebeuren. Maar dat is nog niet meteen het einde.”
Toen zei Hij tegen hen: “Allerlei landen en volken zullen met elkaar oorlog voeren. Er zullen op allerlei plaatsen zware aardbevingen zijn. Er zullen nu hier, dan daar gevaarlijke ziekten en hongersnoden zijn. Ook aan de lucht zullen vreselijke dingen te zien zijn. Maar vóórdat dit allemaal gebeurt, zullen de mensen jullie mishandelen, vervolgen en gevangen zetten in de synagogen en gevangenissen. Omdat jullie in Mij geloven, zullen ze jullie voor koningen en bestuurders slepen. Zij zullen over jullie rechtspreken. Dat zal gebeuren zodat jullie hun over Mij kunnen vertellen.
Acclamatie za: De nacht loopt teneinde – zo: Wek mijn zachtheid weer
Overweging
Iedere week krijg ik een email van organisatie die Avaaz heet. De mails nodigen uit om iets te doen: voor het klimaat, voor slachtoffers van oorlog, geweld. Vorige week kreeg ik een mailtje waarin stond dat bij 2020 twee derden van de wilde dieren op onze planeet verdwenen zullen zijn, uitgeroeid door mensen en ons levensstijl. Zo ’n claim kan ik niet zomaar voor waar nemen. De cynicus in mij, of de pragmatist, denkt dat dit een vorm van angstwekkende propaganda is. Het kan niet waar zijn dat in 3, 4 jaar ⅔ van wilde dieren zullen verdwijnen. Volgens mij moet er nog beter onderzocht worden wat er zou gebeuren als wij blijven proberen onze lensstijl te veranderen. De discussie is nog niet af.
Ook vorige week in de V.S. is er een nieuwe president gekozen. Na een lange en, voor buitenstaanders, verwarrende campagne zal waarschijnlijk Donald Trump Barack Obama opvolgen als president. Hij wordt pas over 2 maanden geïnstalleerd; wat hij zal doen, hoe hij zijn ambt zal beleven en uitvoeren, dat weten we niet. Alles dat gezegd wordt tijdens de campagne, alles dat beloofd wordt van de ene kant of van de andere kant, heeft als doel de verkiezing te winnen. Hoe de winnaar gaat regeren blijft, voor ons, onbekend. De campagne is voorbij; nu pas kan het leven van de toekomstige president vorm en kleur beginnen te krijgen. Welk vorm, welke kleur weten we niet. Het laatste woord daarover is nog niet gesproken.
In onze lezing uit het evangelie hoorden we Jezus vertellen over “het einde”. Hij heeft het over dingen die zullen gebeuren, verschrikkelijke dingen. Zouden de mensen van toen dit hebben kunnen begrijpen? De mensen van de tijd waarin Lukas zijn evangelie schreef? Die hebben gezien dat de tijden waren veranderd. De Tempel van Jeruzalem bestond niet meer; de volgelingen van Jezus, van Petrus en Paulus werden vervolgd, mishandeld. Wees waakzaam; het is nog niet het einde. Het laatste woord is nog niet gesproken.
Ik ken mensen die beweren dat de Bijbel het geheel van Gods woord bevat. Ik kan zelf met moeite geloven dat die God alleen met een kleine groep mensen heeft gecommuniceerd. De schepper, de Vader zoals Jezus zijn God noemt, is wel de schepper, de vader van iedereen. Als we menselijke woorden zouden gebruiken en menselijke eigenschappen aan die God verlenen, zouden wij kunnen zeggen dat die God van iedereen houdt, dat iedereen gelijkwaardig is in zijn ogen, dat iedereen aandacht verdient. Ik moet denken dat zo ’n God blijft communiceren met mensen, sindsdien, door de eeuwen heen, vandaag nog, en zal morgen verder spreken.
Deze God spreekt met mij door mensen die ik tegenkom, door dingen die ik meemaak, door dingen die in de wereld gebeuren. Niet altijd even gemakkelijk te verstaan, maar wel waar. Deze afgelopen dagen heb ik 2 afscheidsdiensten mee gemaakt, een ziekenzalving in de familie, en ook de geboorte van een kind. Dat geeft stof tot nadenken, tot bewonderen, tot groeien. Nee, in dit weekend van het einde van het kerkelijk jaar, is het laatste woord nog niet gesproken.
Geloofslied zat: Hij die gesproken heeft – zo: Gij die de stomgeslagen mond verstaat
De tafel wordt klaargemaakt en er wordt gecollecteerd.
Voorbede
In vertrouwen op jouw liefde en nabijheid bidden wij om wat ons bezighoudt.
Voor onze wereld, waarin medemensen slachtoffers worden van geweld en onrecht;
dat wij wegen vinden die leiden naar bevrijding,
dat vrede en gerechtigheid het winnen van oorlog en onderdrukking.
Houd mij in leven
Voor ons die hier bijeen zijn, tot eer van jou, tot bemoediging van elkaar;
dat ieder van ons de weg blijft volgen waarin wij geloven;
dat we met ons leven blijven getuigen van dat waarop wij hopen;
dat we aandacht en respect hebben voor elkaar.
Houd mij in leven
Voor onze Intenties
Tafelgebed
Gij die voor ons in mist en nevel zijt gehuld,
die bij al ons tobberig gedoe
vaak over het hoofd wordt gezien
bedekt onder het stof dat wijzelf doen opwaaien,
Gij die door ons vrijblijvend
van mooie namen zijt voorzien,
alsof wij U zomaar volledig in pacht hebben
Gij die door ons, bezige bijen op de vlucht
druk in de weer om ijl gewin,
telkens wordt voorbij-geleefd
Gij hebt U laten zien in uw sprekend evenbeeld:
Jezus Christus: een mens op U bedacht,
die al wie Hij ontmoette toeriep:
keer u tot God, Hij is nabij –
die in de minste der mensen Uw gezicht zag:
in kwetsbare zieken, overtroefde kleinen,
in allen die het zwart voor de ogen is
die U zag op de berg en straalde van geluk
zoals de vroege morgen in het licht van de zon
die in de stilte tot bidden kwam
tot spreken met U en U “Vadertje” noemde,
Vader van alle mensen die de zon doet opgaan
over goeden en slechten over alles wat leeft.
Alle mensen samen
die Uw verlangen heeft uitgeleefd
toen hij met zijn vrienden
die laatste avond aan tafel ging en zei:
dit is mijn testament, het nieuwe verbond:
alle mensen samen rond dezelfde tafel
niemand honger en niemand dorst.
Toen nam hij brood, brak het
en gaf het aan die bij hem waren
en zei: neemt en eet
dit ben ik ten voeten uit
gebroken om de wereld heel te maken.
De beker liet hij rond gaan
in de kring van zijn vrienden en zei:
Neem deze beker van mij over
en geef hem door aan elkaar.
Doe wat ik heb gedaan,
maak een nieuw begin
voor een rechtvaardige wereld.
Daarom willen wij in zijn naam
inkeer zoeken bij onszelf
om het kwaad te weren
en te doen wat goed is.
Alle mensen samen
We sluiten onze ogen
om te zien wie of wat wij missen
zoeken de stilte
om te horen wie of wat ons aanspreekt.
Proeven willen wij
hoe diep Hij ons tot leven is,
de grond onder onze voeten
bij vreugde en verdriet.
Tot Hem willen wij bidden
zoals Jezus gebeden heeft
Onze Vader
Vredeswens
Vredeslied za: Vrede voor jou – zo: Nooit hoorden wij andere stemmen
Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn.
Communielied za: Om warmte gaan wij een leven – zo: Kom in mij
Mededelingen
Slotgedachte
Ons levensperspectief verschuift, wijkt elke keer. Het telkens wijkende perspectief is typerend voor de joodse spiritualiteit. In de christelijke kerk kun je deze spiritualiteit terugvinden. De volgende tekst van Dorothee Sölle maakt dit duidelijk.
De bouwers van middeleeuwse kathedralen hebben in grote meerderheid nooit het gebouw klaar gezien. Zij hebben er nooit kunnen bidden, zij hebben opkijken naar de ramen ervan of naar andere schoonheden van dat werk waar zij hun leven aan besteedden. Een vriend zei tegen haar: “Dorothee, wij bouwen een kathedraal van vrede, maar misschien zullen wij die ook nooit zien. We zullen sterven vóórdat die voltooid is. En toch gaan we door met hem te bouwen, ook al zullen we nooit in dat gebouw wonen.
Zegen en wegzending
Slotlied: Op mijn levenslange reizen.