Zaai

San Salvatorgemeenschap 15 juli 2017
Thema: Zaai
Voorganger: Mignon van Bokhoven
Muzikale ondersteuning: Marcel van der Maeden en Cor Rademaker

Openingslied Psalm 65: De stilte zingt U toe

Welkom
Van harte welkom op deze zaterdagavondviering. Een aantal van u is trouwe bezoeker op deze avond. U houdt van de rust en de stilte en de kleinschaligheid op zaterdagavond. Dus niet vanavond. Vanavond is het anders. Vanavond heten we ook vele zondagochtendbezoekers welkom. Waarom? Omdat we de vakantieperiode inluiden. En vakantie betekent ook vaak even verandering, van plaats, van mensen. En vooral ook even verandering van perspectief. Verfrissend. Even uit je comfortzone. We hopen dat u opgeschud en wakker weer hier vandaan zult gaan. In een omgewoelde akker zullen nieuwe planten opschieten, andere zaadjes naar boven komen en een kans krijgen om wortel te maken, op te groeien en tot bloei te komen.
Zo worden wij ook steeds uitgenodigd om tot bloei te komen. Om nieuwe woorden te herkennen, woorden van bemoediging, woorden van blijdschap, woorden van warmte. Kiemen van vertrouwen. Ons gegeven door de ander, en door de Ene, de Trouwe, onze God.

Openingsgebed
Goede God,
Aan het begin van deze viering
mogen wij staan voor uw aangezicht.

Voor u is het altijd goed, wie we ook zijn
wat we ook allemaal meenemen op
een onschuldige zomeravond

wat we hier komen halen
wat we hier komen brengen

Wees ook dit uur
voor ons de stille trouwe grond van ons bestaan
zodat wij vrij zijn om te luisteren
naar uw woord van toekomst
dat u zonder ophouden ons schenkt

Dat vragen wij in de naam
van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest,
Amen
Lied: Stilte nu

1e lezing: Een psalm van David.(Psalm 6)
Voor u is stilte een lofzang.
God die woont op de Sion,
U doet recht en redt ons, God,
op u hopen de einden der aarde,
de verten van de zee.
U hebt met kracht de bergen vastgezet,
u bent omgord met macht,
u brengt tot bedaren het geraas van de zeeën,
het gebulder van de golven,
het tumult van de volken.
Vrees voor uw tekenen vervult de bewoners der verten,
u brengt gejuich van het oosten tot het westen.
U zorgt voor het land en bevloeit het,
u maakt het vruchtbaar,
vol water staat de rivier van God.
U bewerkt het land voor het koren, zo bewerkt u het:
u doordrenkt de voren en effent de kluiten,
doorweekt ze met regen en zegent het jonge groen.
U kroont het jaar met uw goede gaven,
waar uw voeten gaan, druipt het van overvloed,
de velden in de steppe druipen,
de heuvels omgorden zich met gejubel,
de weiden kleden zich met kudden,
de dalen tooien zich met graan.
Zij zingen en juichen elkaar toe.
Lied: Dat ik aarde zou bewonen

2e lezing: Matheüs 13:1-9
Die dag verliet Jezus het huis en ging aan de oever van het meer zitten. Er kwam een grote mensenmassa om hem heen staan, en daarom ging hij in een boot zitten, terwijl de menigte op de oever bleef. Hij sprak hen uitvoerig toe en vertelde gelijkenissen: ‘Iemand ging eens naar zijn land om te zaaien. Tijdens het zaaien viel een deel van het zaad op de weg, en er kwamen vogels die het opaten. Een ander deel viel op rotsachtige grond, waar maar weinig aarde was, en het schoot meteen op omdat het niet diep in de grond kon doordringen. Toen de zon opkwam verschroeide het, en omdat het geen wortel had droogde het uit. Weer een ander deel viel tussen de distels, en toen die opschoten verstikten ze het zaaigoed. Maar er viel ook wat zaad in goede grond, en dat bracht vrucht voort, deels honderdvoudig, deels zestigvoudig, deels dertigvoudig. Laat wie oren heeft goed luisteren!’

Overweging
Een rijk schilderij wordt ons getoond. Waarin veel beelden te ontdekken zijn. De zaaier, het zaad, de aarde, de vogels, de rotsen, de distels, de brandende zon en de goede grond en de rijke vruchten.
Misschien kent u het ook wel dat er beelden zijn die met u meegaan in uw leven. Vaak zijn dit van die oerbeelden. Zoals het stromen van de rivier, de eindeloze zee, of juist een berg, of de weg, de pelgrimsweg, het beeld van de poort of misschien de regenboog. Als je alert wordt op zo’n beeld dan kan dat je helpen om de weg in je leven te vinden. Dat je kan helpen in tijden dat het je even niet meer weet. Het oproepen en overdenken van een dergelijk beeld, kan je vertrouwd worden, iets waar je steeds naar terug kan keren.
Ook voor een gemeenschap kan een verhaal in beelden, van betekenis zijn. Het verhaal van de zaaier kan ons inzicht geven over hoe wij omgaan met het woord van God, hoe wij omgaan met de woorden van elkaar. Over hoe wij kunnen uitdelen in warm gebaar en goed gesproken woorden. Hoe we een ontvankelijke houding kunnen aannemen. Hoe we geduld moeten hebben. Gras groeit nooit harder als je er aan trekt.
Dat de voorwaarde voor een gezonde plant een gezonde vruchtbare bodem is.

Ik zei al dat een bepaald beeld als het eenmaal met je vertrouwd is, een leidraad in je leven kan worden, wat steeds bij je terugkomt. Zo was ik dankbaar, maar niet heel erg verrast dat volgens rooster de lezing van dit weekend het verhaal van de zaaier was.

Het beeld van aarde, zaad, tot bloei komen is het beeld dat al lang met mij meegaat en dus ook vanavond weer op mijn pad komt. Het is een beeld dat mij ook weer troost geeft en de moed om door te gaan. De uitnodiging om steeds uit te blijven delen van het goede. Het goede woord, het warme gebaar. Het werken in deze gemeenschap heb ik als een tuinman gedaan. Grappig. Toen ik voor tuinman leerde wilde ik priester zijn. Tot iemand tegen me zei: je kunt je werk ook op priesterlijke wijze doen. En nu toen ik pastor was, werkte ik als een tuinman. En wat ik vooral belangrijk vind is het werken aan een goede grond. Wat ik hier maar even vertaal naar het werken aan ontvankelijkheid, aan stilte, aan luisteren.

Morgen staat deze tekst weer centraal in de meditatieve viering. Het zaad in de aarde is een prachtig beeld voor hoe wij meditatief om kunnen gaan met het woord van God, met de woorden uit het evangelie, met het ervaren van God zelf.

We weten allemaal dat niet elk goed woord, elk warm gebaar, elke bemoedigende gedachte misschien meteen voluit tot bloei komt. Het wordt soms zelfs verkeerd begrepen. Maar we kennen ook dat soms iemand naar je toekomt en zegt: wat je vorig jaar tegen me zei, toen ik het even niet meer wist, dat is tot grote steun geweest. Soms weet je zelf geeneens meer wat je precies tegen deze persoon gezegd hebt. Misschien was je vooral doorgever. Doorgeefluik. Iemand waar het goede spreken doorheen stroomt. Ik moet denken aan het gebaar van de zaaier. De zaaier loopt rechtop. De beweging van de hand gaat van het midden, door het hart met een wijd openend, bijna zegenend gebaar over de akker. Of zoals in het evangelie van vandaag, over de vruchtbare grond, maar evengoed over de rotsachtige grond, en tussen de distels.
Een gebaar van eerst ontvangen, van koesteren en van delen. Een gebaar in dienst van God. Dankbaar.
Geloofslied: Waarom wanneer uit welke luchtlaag

De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Er klinkt muziek

Voorbeden
Laten wij bidden
God,
wij bidden dat wij mensen mogen zijn die zonder
aarzelen bereid zijn goede woorden te spreken,
ook al worden we niet altijd gehoord of begrepen.

Luister Heer ontferm U over ons

Wij bidden dat wij mogen luisteren,
en dat wij het aandurven om ons te openen
voor al het goede dat op naar ons toe komt.

Luister Heer ontferm U over ons

Wij bidden voor de zieken in onze gemeenschap,
voor de mensen die daar zorgen over hebben.
Wij bidden voor onze eigen intenties
voor wat vandaag toevertrouwd is in het intentieboek.

Wij bidden voor allen die we moeten missen door de dood,
maar met wie wij ons nog altijd zo diep verbonden voelen.

Luister Heer ontferm u over ons

Tafelgebed
Goede God,
In het begin heeft u
aarde en water onderscheiden.
Zodat er grond zou zijn
voor mensen.

De aarde is vruchtbaar geworden,
door zon en regen
en mensen die het land bebouwen.

Uw zoon werd medemens
mens onder mensen.
Hij leefde vanuit uw liefde,
die hij doorgaf zonder ophouden.

Aan deze tafel gedenken wij
wat Jezus ons heeft voorgedaan.

Hij heeft vrede gezaaid.
Hij kwam op voor de
mensen die aan de rand van het leven leven.
Tegen de gevestigde verwachtingen in. dwars.
Blij met zaadjes die groeien tegen distels
en droogte in.

Op de laatste avond van zijn leven
zat hij met zijn vrienden aan tafel en
deelde brood en wijn.

Brood dat ons doet denken aan:
zaaien en maaien,
kneden en bakken,eten en delen.
Het is weten dat de ene mens voor de andere leeft.

Wijn die ons doet denken aan:
de ranken en de druiven, plukken en pletten,
opbergen en bewaren tot op de dag van het feest.
Het is weten dat de vreugde ligt in het samenzijn.

Zo zijn wij dankbaar en vreugdevol
om ons samenzijn rond brood en wijn.
En willen wij samen bidden:
Onze Vader. . .

Vredeswens
Vredeslied: Honderd bloemen

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn
Communielied: Wat in stilte bloeit

Afsluitend gebed

Slotgedachte
De gebarsten emmer
Een waterdrager in India had twee grote emmers; elke emmer hing aan één kant van een juk dat hij over zijn schouders droeg. Eén van de emmers had een barst, de andere emmer was in perfecte staat. Dagelijks liep de waterdrager de lange weg naar de bron. En met één volle emmer en één halfvolle emmer kwam hij terug bij het huis van zijn meester.
Het ging zo twee jaren door. De waterdrager leverde altijd anderhalve emmer water af in het huis van zijn meester.
Op een dag begon de gebarsten emmer bij de rivier tegen de waterdrager te praten en zei “Ik schaam me en ik wil me bij jou verontschuldigen.”
“Waarom?,” vroeg de waterdrager, “waarom ben je beschaamd?”
“Door die barst in mijn zijwand verlies ik voortdurend water onderweg naar het huis van je meester. Jij werkt zo hard en je krijgt niet het volle loon voor je inspanning,” antwoordde de emmer.
De waterdrager zei tegen de emmer: “Als we dadelijk teruggaan naar het huis van mijn meester moet je eens goed op die prachtige bloemen letten aan de kant van de weg”.
En inderdaad: toen ze de heuvel opliepen zag de gebarsten emmer kleurige wilde bloemen langs de kant van de weg.
De waterdrager vroeg: “Heb je gezien dat er alleen maar bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte. Ik heb bloemzaadjes gezaaid aan jouw kant van de weg en elke keer als we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. En zo heb ik twee jaar lang prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel van de meester mee te versieren.”
(gelezen op beleven.org)

Zegenwens
Mogen wij van hier gaan met de zegen,
de goede woorden die tot ons gesproken worden.
De Ene zegene ons en Hij behoede ons.
De Ene doe zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig.
De Ene verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede.
Amen.

Slotlied: Nu wij uiteengaan vragen wij God