Allerzielen: Waken van Vertrouwen

San Salvatorgemeenschap 29 oktober 2016
Allerzielen
Thema: Waken van Vertrouwen
Voorganger: Franneke Hoeks
Koor afscheidsvieringen o.l.v. Gerard van de Weijer

Boom
Langzaam vierde zij het geheim van loslaten.
Eerst gaf zij haar groen prijs
toen het oranje geel en rood
en tenslotte liet zij het bruin los.
Toen haar laatste blad was prijsgegeven
stond zij daar leeg en zwijgend, uitgekleed.
En leunend tegen de winterlucht
begon zij haar waken van vertrouwen.
Ze liet haar laatste blad vallen en keek het na
hoe het naar de grond dwarrelde
Ze stond daar te zwijgen
gekleed in de kleur van leegte
Haar takken vroegen zich af:
“Hoe kun je schaduw geven als er zoveel weg is”.

En toen, oen begon het geheim van wachten.
Zonsopgang en zonsondergang
keken toe, vol tederheid.
Ze maakten haar omtrekken helderder
Ze hielden haar hoop levend
Ze hielpen haar te begrijpen
dat haar kwetsbaarheid,
haar afhankelijkheid en nood
haar leegte en haar bereidheid om te ontvangen
haar langzaamaan een nieuwe soort schoonheid gaven.
Elke morgen en elke avond stonden ze daar in stilzwijgen
en vierden samen het geheim van wachten.
Openingslied:Jij die voor alle namen wijkt

Welkom
Het geheim van dat wachten als alles in stilzwijgen is gehuld. Geknakt en gebroken voelt het leven als een geliefde, een naaste het leven los moest laten. Als een herfstblad dwarrelt hij, zij de eeuwigheid in. Woorden zijn ontoereikend, vertrouwen is niet vanzelfsprekend. En hoop is soms ver te zoeken als we te maken krijgen met kwetsbaarheid en eindigheid.
Welkom aan u allemaal. Naar hier gekomen om stil te staan, om te gedenken. We maken hier ruimte voor mensen die we verloren hebben. We zoeken naar woorden om te herinneren, zetten onze geliefden in het licht en laten de stilte spreken.

Gebed
Eeuwige, het is stil in ons.
Meer nog, stilte hangt om ons heen.
Jij weet dat in die stilte zoveel leeft
dat we niet in woorden kunnen vangen.
Mogen wij dit uur het woordeloze verdriet,
het sprakeloze gemis,
de mooie herinneringen voor jou neerleggen.
Wil ons horen, en spreek ons aan met je liefde,
opdat de leegte in ons kan ontkiemen tot ruimte
waar leven kan ontstaan,
vanuit het vertrouwen
dat zij die wij moeten missen
met ons en jou verbonden blijven.
Lied: Gij moet het eenzaam laten

Inleiding en uitnodiging om licht te ontsteken
Vandaag noemen we met name de overledenen die het afgelopen jaar zijn opgetekend in het gedenkboek van de San Salvator geloofsgemeenschap. Bij het noemen van de naam van diegene die u dierbaar is, willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken.

Wij willen een lichtje ontsteken en gedenken:

Modest Janssens | Ben Geertsen | Coby Voogt
Jan van der Velden | Gerda van Es-Gerritse
Joosje van Ruitenburg-Dijkstra | Karel Geerts
Gerard van Laanen | Harry Arts | Karel Huiskamp
Mieke Beckers | Nellie Verhagen-Bok
Bernardien Janssens-Wellen
Jacomien van Dijck-den Biezen | Sim van der Meer Johan van de Sande | Rien Vink|
Tonk van Lexmond | Maria van Acker-van Engelen
Lied: Koester de namen

Uitnodiging tot het ontsteken van lichtjes voor alle overledenen
We hebben de lieve mensen die ons het afgelopen jaar in deze gemeenschap zijn ontvallen met name genoemd. Vandaag gedenken wij alle mensen die ons zijn ontvallen. Afgelopen jaar of langer geleden. We blijven aan onze geliefden denken en zetten ze in het licht. Graag willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken voor hen, die een blijvende plaats innemen in uw hart.
Muziek: Protective Leaves

Tussen al deze lichtjes maken we ruimte voor nog drie kaarsen.

Met deze eerste kaars gedenken we alle mensen die zijn omgekomen door oorlog en geweld.
Met deze tweede kaars gedenken we hen die op de vlucht zijn gegaan, op zoek naar een beter bestaan, maar die bestemming nooit mochten bereiken.
Met deze derde kaars gedenken we hen die eenzaam zijn gestorven, dichtbij huis of waar dan ook in de wereld. Mensen niet meer gekend, genoemd, voorbijgelopen en voor altijd vergeten.

Dat zij zijn ontvangen in eeuwige liefde…
Kort instrumentaal

Lezing  Vrij naar psalm 139
Gij die God zijt, Gij peilt mijn hart
Gij doorgrondt mij
Gij weet mijn gaan en staan.
Gij kent mijn gedachten van verre
mijn reizen, mijn trekken, mijn rusten.
Mijn wegen, allen, zij zijn u bekend
ieder woord, dat komt op mijn lippen,
onuitgesproken, Gij hoort het al.
Achter mij zijt Gij en voor mij
Gij legt Uw handen op mij.
Dit is wat ik niet kan begrijpen.
Dit gaat mij te boven.
Hoe zou ik Uw adem ontkomen
waarheen vluchten voor Uw aangezicht?
Beklim ik de hemel, daar zijt Gij
daal ik af in de aarde, daar vind ik U ook.
Had ik vleugels van morgenrood
vloog ik over de verste zeeën
Ook daar: Gij, Uw hand,
Uw rechterhand die mij vasthoudt.
Zou ik roepen: “duisternis bedek mij,
licht, verander in nacht”
voor U bestaat de duisternis niet.
Voor U is de nacht even licht als de dag
de duisternis even stralend als het licht.

Uw schepping ben ik in hart en nieren
Gij hebt mij geweven
in de schoot van mijn moeder.
Ik wil U bedanken daarvoor.
Wat hebt Gij mij ontzagwekkend gemaakt.

Mijn ziel en gebeente, door U gekend.
In mij was niets voor Uw ogen verborgen
toen ik werd gevormd in het diepste geheim
prachtig gevlochten in de schoot van mijn moeder.
Ik was nog ongeboren, Gij had mij al gezien
en al mijn levensdagen stonden al in Uw boek
voordat Gij er een had gemaakt.
Gij eeuwige, peil nu mijn hart, doorgrond mij
toets mijn verborgen gedachten.
Ik ben toch niet op een doodlopende weg
Leid mij voort op de weg van Uw dagen
Lied: Hij die gesproken heeft ’n woord dat gaat

Overweging  Waken van vertrouwen
Bij een verlieservaring, lijkt de grond onder je voeten te verdwijnen. De bodem wordt onder je voeten uitgeslagen. De tijd staat stil. Het bestaan wankelt. Het leven ontwortelt. Doorgaan wordt een kwestie van volhouden. Dat volhouden doen we hier vandaag even samen. We waken hier met elkaar over alle mensen die ons dierbaar zijn. We noemen hun namen en zetten ze in het licht. Waken wil zeggen niet slapen, wakker blijven. Waken is alert blijven, erop letten, iets behoeden en beschermen. In Waken zit voor mij ook iets van het volhouden en het uithouden. Het is een actieve houding. Het uithouden na een afscheid is noeste arbeid. Het gaat niet zomaar, niet vanzelf.
De confrontatie met eindigheid van het leven brengt ons uit balans. Die dierbare ander, die levensdraad is er niet meer en we zullen onze krachten moeten hervinden. In de diepte van onszelf. Dat voelt en is een eenzaam proces. Toch mogen we daarin vertrouwen op anderen om ons heen, die met ons begaan zijn. De diepte van ons verdriet kunnen zij misschien niet peilen, maar zij staan er wel, mensen die ons overeind kunnen helpen. Ze kijken mee en dragen het verdriet met ons. Soms is het gewoon eventjes als een steuntje in de rug. Soms zijn er van die mensen als een stevige bast om tegen aan te leunen of geven mensen ons een plek waar je gewoon even mag schuilen. Je bent niet los van de wereld. De wereld, de tijd, de mensen, de aarde, de dag en de nacht… alles leeft met jou mee.
En tussen, naast, door, onder en boven al deze lieve mensen, als het leven om ons heen is soms Eeuwigheid voelbaar. God. God met ons begaan omdat zijn bestaan vervlochten is met dat van ons. God die ons omgeeft, ons koestert, ons doorgrondt, ons peilt, weet wat er in ons omgaat ook als wij dat zelf niet meer weten. Een God die ons opnieuw doet wortelen, die ons opnieuw laat ontkiemen, die ons opnieuw naar het licht laat reiken. Op die God mogen wij vertrouwen op een avond als deze.
Een God die niet alleen ons koestert maar ook al die mensen die ons zijn voorgegaan. Wij en zij komen in hem samen, gedragen door liefde, geestkracht en eindeloos vertrouwen. Zo kunnen we zingen ook in tijden verdriet en gemis over nieuw zicht, over licht, over morgen, over eeuwigheid.
Geloofslied: Licht dat ons aanstoot in de morgen

De gaven van brood en wijn worden op de tafel geplaatst
Collecte en instrumentaal intermezzo

Voorbede
Nu wij ons zo verbonden weten met alle zielen die ons zo lief waren,
vertrouwend dat zij zijn opgenomen in Jouw liefde,
spreekt ons hart van medeleven voor hen die achterblijven.

Daarom bidden wij,
om mensen die stil kunnen zijn.
die de leegte niet vullen met holle woorden,
maar van harte betrokken zijn,
die de moed hebben om te blijven.
Ik ben zo stil vandaag
niet alleen, ik hoor je in de stilte.
om mensen die het verdriet
van een ander niet kleineren,
die kunnen luisteren met een eindeloos geduld,
die met een half woord verstaan

Ik ben zo stil vandaag
niet alleen, ik hoor je in de stilte.
om mensen die aandacht hebben
voor het leed van mensen
door honger, onderdrukking en oorlog,
die opkomen voor vrijheid en rechtvaardigheid,
waar ook ter wereld.
Ik ben zo stil vandaag
niet alleen, ik hoor je in de stilte.

Tafelgebed
Wanneer zoals nu, het leven verstilt,
geen blad ritselt, geen vogel vrijuit zingt –
alle leven in zich zelf keert
stil ingetogen rust –
dan verlangen wij ernaar
het oor te luisteren te leggen,
bij de stilte,
die spreekt van Jou

Wanneer zoals nu
de nachten lengen, de dagen korten –
zon en warmte verliezen,
koud, kil en duisternis winnen –
dan groeit in ons de hoop
geborgen te zijn, gedragen te worden
door een hand die ons vasthoudt

Wanneer zoals nu
de aarde geen vrucht draagt,
de grond verhardt van de kou
wanneer bomen en struiken
hun blad niet voeden
dan ontwaakt bij ons een diep besef
dat onze adem jouw adem is,
ons leven gegéven is door Jou.

Geworteld in jou
stond hij voor ons als baken van hoop.

Hij die in al wat Hij zag jouw hand bespeurde,
overal jouw adem voelde
en het leven liefhad –

Die brood heeft gebroken,
dankend en delend
met de woorden:
‘Neem en eet van dit brood,
dit is mijn leven, ik geef het aan jullie.’

Die een beker nam,
zijn dank uitsprak
en tot zijn vrienden zei:
‘Drink hieruit en proef van mijn liefde,
zodat mijn vreugde in jou zal zijn
en haar volheid bereikt.
Heb elkaar lief,
zoals ik jou heb lief gehad.’

Die daags daarna
ons voorging in liefde,
voor ons zijn lijf en ziel
voor eeuwig gegeven heeft,
zodat onze woorden en daden
bezield zouden worden van zijn geest,
dromend van zijn visioen van liefde:
veiligheid en geborgenheid,
vrijheid en vertrouwen,
vreugde en vrede voor iedereen.

Die ons leerde bidden tot God met de woorden:

Onze Vader die in de hemel zijt,
Uw naam worde geheiligd, Uw rijk kome.
Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood,
en vergeef ons onze schuld
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.
En leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk
en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen.
Vredeswens 
Vredeslied: Een schoot van ontferming

Uitnodiging aan de tafel | Communie
Communielied: Eet en drinkt van brood en wijn

Afsluitend gebed
Goede God, Het breken en delen hier
liet voelen we dat we niet alleen zijn
In ons verdriet en gemis.
Gesterkt, beetje bij beetje
door jouw liefdevolle aanwezigheid.
Amen.

Slotgedachte Boomplantdag
Je had nog zoveel te bieden.
Je was schaduw en steunpilaar.
Je werd te vroeg aangeknaagd.
Je werd te vroeg ontworteld.
Toch blijf je leven in mijn ziel.
Je wordt opnieuw geworteld in mij.
Ik hoor in het ruisen je stem.
Je begint een nieuw leven in mij.
Je geeft me kracht opnieuw te wortelen.

Dankwoord

 Zegenwens
Dat je hier vandaan mag gaan
met handen die vol vrede zijn,
met voeten die de goede kant op gaan,
met ogen die licht en donker zien,
met oren die in de stilte God verstaan.
Dat je stem met elke nieuwe klank
de oude wereld kleur en inhoud geeft,
je hart altijd plaats voor liefde heeft.
Wees zo door God gezegend,
God die we noemen,
Vader, zoon en goede geest.

Slotlied: Blijf geborgen in je naam