Voorbereiding: Corrie Dansen, Marian Veenker, Franneke Hoeks & Daniëlla Martina
Cantor Machteld Terlingen
Pianist Joost Broekhoven
Fluit Maria Werner
Instrumentale muziek
Welkom
In de verte klinkt nog de muziek
Het echoot na in ons hart…
De rood, wit, gele das hangt op sommige plekken
al aan de kapstok
Het samenzijn was warm en we zongen uit volle borst
We hieven het glas.
Op het leven, op ons!
We dansten tot we niet meer konden
En langzaam begint de stilte te klinken
In onze huizen en in onze harten.
Het is Aswoensdag
We mogen naar binnenkeren
We mogen gaan ontdekken wat leeft in ons binnenste
Wat naar buiten wil komen
Nieuw leven vanuit de as herrezen.
Nieuw leven, samen met anderen en samen met de Ander
Dat nieuwe leven dat geboren kan worden
Vanuit de donkere aarde
Ontkiemen vanuit het leven zelf.
Vanuit de stilte…
Stilte
We brachten de palmtakjes van vorig jaar mee naar hier.
Verdord en verkleurd door de tijd.
We laten de takjes los en vertrouwen ze toe aan het vuur.
Dat het vuur van Gods Geest al onze zorgen, als ons verdriet mag vernietigen,
en dat de as een warme belofte in zich mag dragen.
Dat het vuur van Gods Geest
deze warme belofte tot leven laat komen
als houvast die ons door het leven draagt
Stilte
Openingsgebed
Ik-zal-er-zijn
Zo liet jij je kennen.
Een naam als een belofte
die vertrouwen wekt.
Een naam die ons draagt,
vast houdt,
grondt en leven doet
keer op keer.
Leer ons leven
als mensen
die durven vertrouwen
op die belofte,
op dat houvast.
Woel los wat vast zit
verwaai wat beklemt
en verwarm wat verkilt
opdat we worden
nieuwe mensen
naar jouw beeld en gelijkenis
Lied neem mij aan zoals ik ben
We lezen Jesaja 58, 6-8
Is dit niet het vasten dat Ik verkies:
misdadige ketenen losmaken,
de banden van het juk ontbinden,
de verdrukten bevrijden,
en ieder juk breken?
Is het niet: je brood delen met de hongerige,
onderdak bieden aan armen zonder huis,
iemand kleden die naakt is,
je bekommeren om je medemensen?
Dan breekt je licht door als de dageraad,
je zult spoedig herstellen.
Je gerechtigheid gaat voor je uit,
de majesteit van de Eeuwige vormt je achterhoede.
We zingen Psalm 57 – Ik zoek bij jou naar toevlucht
We lezen uit Matteüs 6,6-13
Maar als jullie bidden, trek je dan terug in je huis, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.
Bij het bidden moeten jullie niet eindeloos voortprevelen zoals de heidenen, die denken dat ze door hun overvloed aan woorden verhoord zullen worden. 8Doe hen niet na! Jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben, nog vóór jullie het Hem vragen. 9Laten we dan samen bidden met de woorden die Jezus ons heeft voorgedaan:
Onze Vader in de hemel,
laat uw naam geheiligd worden,
laat uw koninkrijk komen,
laat uw wil gedaan worden
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons vandaag het brood
dat wij nodig hebben.
Vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven
wie ons iets schuldig is.
En breng ons niet in beproeving,
maar red ons van het kwaad.
Want van U is het Koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid Amen.
As als een warme belofte
Als het vuur gebrand heeft,
gezellig en hartverwarmend,
of verwoestend en meedogenloos…
dan blijft er altijd as over.
As als een herinnering aan wat gebeurd is.
As als een restant van de vreugde of de pijn.
En als die as droog blijft
dan is de kans groot dat de wind ze meeneemt,
soms kilometers ver.
Zo is as het beeld geworden
van de vergankelijkheid van het leven:
van de ervaring dat alles uiteindelijk ooit sterft of kapot gaat…
Op het eerste gezicht is dat geen aangename gedachte,
maar eerder een deprimerende boodschap,
die ons ertoe aanzet om krampachtig te genieten
om verkrampt vast te houden aan datgene
wat we straks kunnen verliezen.
Maar diezelfde as kan ook stilletjes zingen
van een warme belofte en een smeulende, nieuwe toekomst,
van nieuwe vruchtbaarheid, fris groen dat onder het verkoolde omhoog kiemt……
.Daarom daagt ons geloof ons elk jaar weer opnieuw uit,
om op Aswoensdag een grijze grens te trekken,
een grens bij het begin van veertig dagen vasten.
Om bewust een aantal dingen te verbranden, achter te laten
en dan 40 dagen lang te oefenen in een leven zonder…
… een leven zonder wat?
Wat zou je willen los laten? Iets wat je blijft doen, ook al voel je
je er niet goed bij
Iets voor een ander doen ook al denk je er geen tijd voor te hebben
Iets waaraan je verslingerd bent of verslaafd…
Voel bij jezelf wat jij nu zou willen los te laten
We maken het stil in onszelf en mogen daarbij mijmeren over wat los te laten in deze 40 dagentijd. Mijmeren over die warme belofte die ons wacht en welke onder de as mag ontkiemen en tot nieuw leven komt.
Stilte
Lied: Onhoorbaar, onzichtbaar
As
Takjes van vorig jaar, verteerd door het vuur…
As als teken van vergankelijkheid,
en tegelijk ook een teken van nieuw leven.
as maakt aarde vruchtbaar.
as zorgt voor leven.
Vuur, takken, loslaten.
Er ontstaat nieuw leven
We vinden houvast.
Het as vermengt zich met water.
Water dat ook leven geeft. As en water als teken van ontkiemend leven.
Voorbede
We zijn gezegend met het askruisje als een warme belofte. As waar nieuw leven uit kan groeien. Wij bidden dat uit de pijn, verlies en verdriet in ons leven ook scheuten van hoop en liefde mogen opbloeien.
Acclam: Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar
Wij zijn gezegend met het askruisje als een warme belofte. As die ons laat uitkijken naar wat komen gaat. Wij bidden dat de komende 40 dagen een bezinnende tijd mag zijn waarin wij ons hart naar de Eeuwige, naar elkaar en naar de wereld toekeren
Acclam: Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar
Wij zijn gezegend met het askruisje als een warme belofte. As die ons tot inkeer brengt. Wij bidden dat dit de voedingsbodem mag worden van waaruit het vuur van de liefde wordt aangewakkerd.
Acclam: Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar
Stilte
Tekst van Teresa van Avila
Wij zijn sterk door de wereld in beslag genomen, vervuld van duizend en één dingen waar we ons meestal in gedachten mee bezig houden en waar we zo aan vast zitten. We denken er wel eens over om ons ervan los te maken. Maar we zijn zulke verstandsmensen dat alles ons weerhoudt omdat alles ons vrees aanjaagt. En zo durven we niet verder. Het komt er juist niet op aan veel te denken, maar wel veel te beminnen. Dus: doe al wat je kan aanwakkeren om meer lief te hebben.
Uit: De innerlijke burcht, Teresa van Avila (1515-1582)
Zegen
Met de as op ons hoofd, bewust van onze vergankelijkheid en kwetsbaarheid, en tegelijkertijd bezield en aangespoord door Gods levensadem, gaan we deze veertigdagentijd in.
Moge de Eeuwige ons allen nabij zijn,
in het gewone, alledaagse van wat we doen,
in onze zorg voor mensen en aarde, in onze dromen en idealen, in ons streven naar een betere wereld hier en overal.
Mogen wij zo een warme belofte in ons dragen en een zegen zijn voor iedereen,
In de naam van Eeuwige die we kennen als
vader/moeder, zoon en heilige geest.
LIED: Van grond en vuur zult Gij ons maken