San Salvatorgemeenschap 1 maart 2017
Aswoensdag | Thema: Iemand heeft voor mij gekozen
Met medewerking van Cor Rademaker, piano; Gerard Luijten, cantor; Mary Terés Wierenga; pastoraatsteam
Openingslied Heer, onze Heer hoe zijt gij aanwezig
Welkom
Lieve mensen, van harte welkom in deze Aswoensdagviering. Wij zitten hier niet onbewogen. Het waren dagen met veel indrukken. De viering van afgelopen zondag was een viering van de vreugde. De vreugde van de blijde boodschap. Misschien hebt u heerlijk gefeest met carnaval. Of bent u lekker uitgewaaid elders in het land. En vanmorgen was er de uitvaart van onze geliefde Toon Merks. Wat zullen we hem missen.
Het waren stormachtige dagen met veel beweging. Zo gaan we in het leven steeds van hoogte- naar dieptepunten, van uitbundigheid naar ingetogenheid, van vreugde naar verdriet. Soms vraagt het om je staande te houden, door even stil te worden van binnen. Weer te komen bij de dingen die in jou leven. Te ervaren dat de basis van jouw bestaan diep in jou verankerd ligt. Ongeacht de bewegingen, de onrust om jou heen. En dat die stille basis van jou gedragen wordt. Iemand koos ooit voor jou. Iemand koos er voor om jouw bestaan mee te dragen.
Openingsgebed
Goede God,
op deze avond,
zoeken wij naar dat wat in ons gekend wil worden
dat stille
dat ongrijpbare
naar dat wat soms verwaait
in de beweging van alledag
dat wat ons onzeker kan maken
waar we niet voelen dat u er was
Laten we stil worden en ons openen
voor uw nabijheid
uw keuze voor mensen
Uw bevestiging van ons bestaan
dat het goed is
hoe het leven zich ontvouwt,
hoe de weg ook is.
Amen
Lied: De avond valt, het licht vergaat.
Eerste lezing NAAR PSALM 1
Was ik een boom, ik droeg mijn eigen lommer.
En verdor ik, stroomt toch weer de lucht,
ik hou hem niet meer tegen, zo vrij.
Maar ik ben een mens, en moet geloven
dat mijn lichaam eerlijk is en
dat de dag mij niet zal slaan
achter deze hoek, en achter
de volgende, dat de lucht mij
voeden zal, en ook mijn kinderen.
Maar ik ben een mens, en van het goede
maak ik een weg, omdat ik
niet anders kan.
Van moment tot moment overspoelt mij
aanwezigheid, als was ik hun koning.
En ik probeer zo snel te zijn
als de lichtvlek, zo lenig als de tak.
En alle momenten die ik heb gezien
krijgen van mij een blik, een voetstap,
een naam. Ik ben een mens, ik moet
wel geloven dat de wereld in mij
veilig is, en dat ik veilig ben in de wereld.
We stromen in elkaar, en ik denk:
zo stroomt genade in de rechtvaardige.
Maar: maakt blindheid ondergang
of maakt de ondergang blind? Zo
ben ik dus. Als ik struikel, vangt de dag
mij op, kan ik weer opstaan als de dag?
Als kind lag ik op mijn rug warm te worden
in bed. Te wachten op het vertrouwen
dat mij deed inslapen.
Mijn lichaam is mijn vertrouwen.
Veel is er niet te begrijpen. Iemand
heeft mij vandaag laten leven.
Iemand heeft mij vandaag
eten gegeven, aangekeken, gezegd
wie ik ben. Is dat genoeg voor nog een dag?
(gedicht van Guido Vanhercke)
Acclamatie: Niet als de storm als een vloed
Lezing uit het evangelie van Matteüs
Let op dat jullie de gerechtigheid niet beoefenen voor de ogen van de mensen, alleen om door hen gezien te worden.
Dan beloont jullie Vader in de hemel je niet.
Dus wanneer je aalmoezen geeft, bazuin dat dan niet rond,
zoals de huichelaars doen in de synagoge en op straat
om door de mensen geprezen te worden.
Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen.
Maar als je aalmoezen geeft, laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. Zo blijft je aalmoes in het verborgene, en jullie Vader,
die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.
En wanneer jullie bidden, doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden, zodat iedereen hen ziet.
Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen.
Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug,
sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is.
En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.
Wanneer jullie vasten, zet dan niet zo’n somber gezicht als de huichelaars,
want zij doen dat om iedereen te laten zien dat ze aan het vasten zijn.
Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen.
Maar als jullie vasten, was dan je gezicht en wrijf je hoofd in met olie,
zodat niemand ziet dat je aan het vasten bent,
alleen je Vader, die in het verborgene is.
Stiltemeditatie
Lied: Nada te turbe
Overweging
Even een paar dagen er tussenuit. Je kent het wel de clichés: even het hoofd leeg maken. Al het gedenk achter je laten. Een van die manieren is lopen. Voeten op de grond, stap voor stap. Het gaat nog beter als we door blijven lopen. Dan gaan de voeten zeer doen. Stap voor stap. Langzaam gaan de gedachten weg.
Een andere manier, die velen van ons overkomt in dit jaargetijde is een paar dagen flinke koorts. Het enige wat je kan doen is liggen. En dan blijken die dingetjes van je werk helemaal niet zo belangrijk meer. Je realiseert je: dit is het. Dit is mijn bestaan. Dit mijn lichaam.
De koorts wekt hitte op. Het verbrandt de waan van de dag. Je mag van alles loslaten.
Het vuur van het verbranden van de palmtakjes van het afgelopen jaar is ook het vuur van loslaten. We mogen dingen achterlaten. Je hoeft niet alles mee te zeulen. Dat wat oud is en niet meer bij je past mag je ook weer laten gaan. Net als koorts een reiniging van het lichaam is, is ook dit een reinigend vuur. Het vuur verandert de takjes tot as. Het leven weer gekeerd tot een handje stof.
Maar het stof is niet het einde. Het is wat het is. Daar even bij stil te staan.
Om daarna weer nieuw om je heen te mogen kijken. Daarom steken we het vuur aan. En dragen op dat wat we willen laten gaan.
Verbranding van palmtakjes, we dragen de palmtakjes naar buiten en laten die door het vuur verbranden.
Dat de verbrande as niet het einde is, wordt prachtige verwoord in het volgende gedicht dat afwisselend in het Spaans en Nederlands zal klinken.
Serán ceniza…
Cruzo un desierto y su secreta
desolación sin nombre.
El corazón
tiene la sequedad de la piedra
y los estallidos nocturnos
de su materia o de su nada.
Ik doorkruis een woestijn
en zijn geheime
naamloze verlatenheid.
Het hart
neemt de droogte van de steen aan
En de nachtelijke uitbarstingen
van zijn materie of zijn niets.
Hay una luz remota, sin embargo,
y sé que no estoy solo;
aunque después de tanto y tanto no haya
ni un solo pensamiento
capaz contra la muerte,
no estoy solo.
Toch is er een ver licht
en ik weet dat ik niet alleen ben.
Hoewel ik na zo veel denken
geen enkele gedachte heb
die iets tegen de dood vermag
ben ik niet alleen.
Toco esta mano al fin que comparte mi vida
y en ella me confirmo
y tiento cuanto amo,
lo levanto hacia el cielo
y aunque sea ceniza lo proclamo: ceniza.
Want ik beroer de hand die mijn leven deelt
en vertrouw mij daaraan toe
raak alles aan wat ik bemin
til het op naar de hemel
ook al is het as, ik noem en roep het: as.
Aunque sea ceniza cuanto tengo hasta ahora,
cuanto se me ha tendido a modo de esperanza.
Ook al is alles wat mij toebehoort slechts as
dan is het mij gegeven bij wijze van hoop.
(gedicht van José Ángel Valente)
Zegening van de as
Ook als is alles wat mij toebehoort slechts as
dan is het mij gegeven bij wijze van hoop.
‘Voor jou, mens, geliefd kind van God’
Uitnodiging voor askruisje
Lied: Een mens te zijn op aarde
Voorbeden
Ik ben een mens, een lichaam, van aarde en stof,
en vertrouw dat Iemand dit lichaam, dit stof,
heeft gezien en gekozen.
Acclamatie Dan nog, dan nog
Ik ben een mens, een ziel, een gedachte
en weet dat Iemand de stilte in mij
heeft gehoord en gekend
Acclamatie Dan nog, dan nog
Ik ben een mens, een naaste, een vriend,
en erken dat alleen in verbinding
met anderen, ik ben.
Acclamatie Dan nog, dan nog
Ik ben een mens en bid dat ik kies
voor het leven, het licht.
Zoals u voor mij gekozen hebt,
Onze Vader…
Laatste gedachten
Zo mogen wij de vastenperiode ingaan.
We mogen loslaten dat wat oud is en niet meer van ons,
We mogen weten dat we als mens gekend, geliefd, gekozen zijn.
En mogen de komende weken stilstaan bij de keuzes
die ons als geschenk onderweg naar Pasen gegeven zijn.
Zegenwens
Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen
is er één die jij te gaan hebt.
Die éne is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg
die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij de weg?
(gedicht van Hans Stolp)
Zo mogen wij gaan,gezegend door de Ene, die wij noemen Vader, Zoon en Heilige Geest.
Slotlied: De Heer heeft mij gezien en onverwacht