De kunst van het volhouden

16 & 17 mei | Franneke Hoeks

Onder het filmpje vindt u de tekst van de viering.

Welkom
Welkom lieve mensen, kijkers en lezers, vaste bezoekers en mensen die misschien wel voor de eerste keer met ons vieren. Fijn dat jullie er zijn. Dit weekend zouden zes kinderen in de San Salvator hun eerste communie doen. Het is jammer dat we dat moesten verplaatsen naar september. We hebben hen namens ons allemaal een kaartje gestuurd: als groet en teken dat we aan hen denken.
Het blijft een vreemd en mooi gebeuren om zo online te vieren. We zitten in onze eigen huizen, kijken misschien niet eens allemaal tegelijk en toch zijn deze filmpjes een moment van verbondenheid.
Verbondenheid met elkaar, verbondenheid met jezelf en verbondenheid met de Eeuwige. We zoeken de stilte. In de stilte is ruimte voor wat ons bezighoudt. In de stilte maken we ruimte voor wat ons ten diepste
draagt.
Gebed
God, bron liefde
Sterk ons in deze tijden van onzekerheid
Bescherm ons tegen moedeloosheid
Wees ons nabij als het niet meer gaat
God, bron wijsheid
Verbind ons met onszelf en met anderen
Verruim en verrijk ons
Maak ons open voor jouw geestkracht
God, bron van leven
Ga ons voor op de weg van volhouden
Leer ons vertrouwen op de kracht van leven en liefde
Laat ons worden tot mensen met veerkracht
Acclamatie Mij nabij
Mij nabij ben Jij, mijn God.
Mijn ziel zinge groot jouw Naam.
Een lamp op mijn pad jouw Woord.
Een helder licht op al mijn wegen.

Bij de verhalen
We lezen vandaag twee Bijbelverhalen. Verhalen die vandaag in veel kerken klinken. Eeuwenlang vonden mensen troost en steun in deze teksten. Ze klinken hier bij San Salvator en worden gelezen vanuit
verschillende huizen in de stad. Dat ook wij vandaag wijsheid, troost en volharding mogen vinden in deze
woorden.
We lezen Jesaja 41 17‐20 uit Het verhaal gaat van Nico ter Linden
Ben je bevreesd dat je, terugkerend naar je land,
in de woestijn vergeefs naar water zoekt
en dat je tong verdroogt van dorst?
Ik, de Eeuwige, zal naar jullie omzien,
ik laat je niet in de steek.
Op kale klippen doe ik rivieren ontspringen
en bronnen in valleien.
De woestijn maak ik tot een meer, met riet omrankt,
het dorre land tot een klare fontein.
In de woestijn laat ik cederbomen ontspruiten,
de acacia, de mirte en de olijf
in de steppe zal ik cipressen laten groeien,
platanten, dennenbomen,
zevenvoudig zullen zij hun schaduw schenken,
opdat elkeen het ziet, erkent en beseft,
dat de hand van de Eeuwige dit heeft gedaan.

Bezinning
Ook wij leven in een vreemd land, nu. Nog steeds. Het overviel ons allemaal. Niemand had ooit kunnen bedenken dat we door een piepklein virus zouden kunnen worden lamgelegd. Nu de maatregelen wat
versoepelen voelt het steeds vreemder. De eerste weken leken we een soort gezamenlijk doel te hebben.
We klapten voor de helden van de zorg, we beren voor onze ramen en zongen vanuit onze huizen en balkons. Met het versoepelen van de maatregelen groeit de onzekerheid, die van mij in ieder geval.
Hoelang gaat dit nog duren? Het nieuwe normaal, wat is dat dan? Wat kan er wel? Wat moet je juist niet doen? Daar komt nog bij dat we steeds meer beseffen dat normaal nog wel eens heel lang op zich kan laten
wachten. Als we al ooit terug kunnen naar hoe het ooit was. Kortom het punt op de horizon ontbreekt en onzekerheid is troef.
Vandaag klinkt een tekst van Jesaja. God laat zich hier kennen als levengevende kracht. Hoe uitzichtloos de situatie ook is, we worden niet in de steek gelaten, wordt hier gezegd. Misschien is dat wel de kern van
geloven, ook al weet je niet precies hoe hij, zij of het eruit ziet, toch is er dat besef dat er iets is dat ons overstijgt en draagt. Een vertrouwen dat God, hij, zij of het, naar ons omziet, het beste met ons voorheeft.
God als kracht die leven geeft en van woestijn een oase maakt.
Muziek

We lezen Johannes 16,16‐24
Jezus zei ‘Nog een korte tijd en jullie zien me niet meer, maar kort
daarna zien jullie me terug.’ Daarop zeiden een paar leerlingen
tegen elkaar: ‘Wat betekent wat hij nu zegt: “Nog een korte tijd en
jullie zien me niet meer, maar kort daarna zien jullie me terug”?
En: “Ik ga naar de Vader”? Wat betekent “nog een korte tijd”? Wat
bedoelt hij toch?’
Jezus begreep dat ze hem iets wilden vragen. Hij
zei: ‘Proberen jullie te begrijpen wat ik bedoelde met “Nog een
korte tijd en jullie zien me niet meer, maar kort daarna zien jullie
me terug”? Waarachtig, ik verzeker jullie: je zult huilen en weeklagen, terwijl de wereld blij zal zijn.
Je zult bedroefd zijn, maar je verdriet zal in vreugde veranderen. Ook een vrouw die baart heeft het zwaar als haar tijd gekomen is, maar wanneer haar kind geboren is, herinnert ze zich de pijn niet meer, omdat ze blij is dat er een mens ter wereld is gekomen.
Jullie hebben nu verdriet, maar ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij
zijn, en niemand zal je je vreugde afnemen. Dan hoeven jullie mij niets meer te vragen. Maar ik verzeker jullie: wat je de Vader ook vraagt in mijn naam – hij zal het je geven. Tot nu toe hebben jullie niets in mijn
naam gevraagd, maar vraag het en je zult het ontvangen. Dan zal je vreugde volmaakt zijn.

Bezinning
Deze tekst uit Johannes is stukje uit de afscheidsrede van Jezus. Drie keer horen we dezelfde zin. ‘Nog een
korte tijd en jullie zien me niet meer, maar kort daarna zien jullie me terug.’ De leerlingen weten niet hoe
ze het hebben. Wat bedoeld hij? Hoe kort is kort? Terugzien? Gaat hij weg dan? Ze snappen er niks van.Verwarring alom. Wat ik mooi vind is dat ze de verwarring delen met elkaar. Daar kan ik me in deze verwarrende tijd iets bij voorstellen.
In deze zin lopen verschillende betekenissen van zien door elkaar heen die een beetje wegvallen in de vertaling. Het eerst zien is letterlijk zien, kijken. De tweede zien heeft in het Grieks de betekenis van Inzien.
Zien met je hart. Dieper zien of beseffen.
Jezus belooft geen gouden bergen of gemakkelijke weg. In zijn voetsporen treden behoedt ons niet voor pijn, verdriet of tegenslag en geloven in God is geen garantie voor geluk. En toch biedt geloven een perspectief namelijk – en dat is niet gemakkelijk ‐ vertrouwen dat we hoe dan ook in goede handen zijn.
Hoop in een situatie waarin we geen overzicht hebben. Volhouden lijkt misschien een kwestie van wilskracht, maar dat is het denk ik niet, of niet ieder geval niet alleen.
Volhouden is ook af en toe een stapje terugdoen, voor jezelf en je naasten zorgen en aandacht hebben voor de grond onder je voeten – letterlijk
en figuurlijk. Volhouden begint misschien wel bij het blijven liefhebben, hoe de omstandigheden ook zijn.
En soms is het zwaar. Jezus gebruikt het beeld van een barende vrouw. Door die barensweeën wordt leven geboren. In de woorden van Jezus zit een belofte, zit perspectief ook al kunnen wij dat misschien niet
helemaal vatten.
Onze vreugde is niet volmaakt. Ik vraag me af of die volmaakte vreugde bestaat. Het klinkt zo groot en toch als ik ‘s‐ avonds stilsta bij het goede van de dag – al was het nog zo’n rotdag – dan voel ik
iets van die vreugde. Vaak zijn het kleine dingen die mij dankbaar stemmen. Die kleine dingen maken dat ik kan volhouden. Dat weet het leven met al zijn pijn, verdriet en onzekerheid, goed is. Dat ik ertoe doe, Dat jij ertoe doet. Dat we er samen toe doen als we proberen om liefde vol te houden.
Lied zolang wij ademhalen
Zolang wij ademhalen,
schept Gij in ons de kracht.
Om zingend te vertalen
waartoe wij zijn gedacht:
elkaar zijn wij gegeven
tot kleur en samenklank.

Al is mijn stem gebroken,
mijn adem zonder kracht, 
het lied op and’re lippen
draagt mij dan door de nacht
Door ademnood bevangen
of door verdriet verstild:
het lied van uw verlangen 
heeft mij aan’t licht getild!

Het donker kan verbleken
door psalmen in de nacht.
De muren kunnen vallen:
zing dan uit alle macht!
God, laat het nooit ontbreken
aan hemelhoog gezang,
waarvan de wijs ons tekent
dit lieve leven lang.

Ons lied wordt steeds gedragen
door vleugels van de hoop,
het stijgt de angst te boven,
om leven dat verloopt.
Het zingt van vergezichten,
het ademt van uw Geest.
In ons gezang mag lichten
het komend bruiloftsfeest.

Voorbeden
God, bron van liefde,
wij bidden voor mensen in verpleeghuizen en hun naasten die elkaar al weken alleen op afstand zien en snakken naar aanraking en echt contact. Dat zij het volhouden in deze barre tijd en zich gedragen weten door jou.
God, bron van wijsheid,
wij bidden voor goede besluiten van overheid en organisatie als het gaat om het oppakken van activiteiten. Dat de samenleving het volhoud om zich te laten leiden door zorg voor wat kwetsbaar is .
God, bron van leven,
wij bidden voor onszelf in deze verwarrende tijden. Dat we het volhouden in deze onzekerheid en zoeken naar manieren al wat leeft duurzaam lief te hebben.
God, Gij die ons draagt over de grenzen van leven en dood, wij herdenken in deze ruimte onze dierbare overledenen.
Vandaag noemen wij met name Trees Wouters, Betsy van Lith, Truus de Meulder en Frans Schiks
God in de stilte horen we jou misschien het beste. Laten we met elkaar even stil zijn en ruimte geven aan wat ieder van ons bezigheid. Dat doen we in het vertrouwen dat jij ons draagt.
Acclamtie Dat wij volstromen met levensadem
Dat wij volstromen met levensadem en schreeuwen eindelijk geboren.
Dat wij volstromen met levensadem en lachen eindelijk geboren.
Dat wij volstromen met levensadem en weten eindelijk geboren.
We bidden allemaal in ons eigen huis op onze eigen manier. Dat is mooi en goed. Hier in dit moment van vieren willen we ook samen bidden. Dat doen we met woorden die Jezus aan zijn vrienden en vriendinnen woorden meegaf. Woorden die eeuwenlang, in alle talen, tot op de dag van vandaag door mensen gebeden worden. Het zijn woorden van volhouden. Woorden liefde en zicht op een wereld met ruimte voor al wat leeft.
Onze vader……..

Slotgedachte
Ook al versoepelen de maatregelen, de wereld is in de greep van gemeen virus. Maar wat nou als we zouden dromen van andere virus dat net zo besmettelijk is. Een gedicht van Marinus van de Berg.
Het virus van de liefde
die niet discrimineert
die geen haat verspreidt.
Het virus van de liefde
die ons scherp houdt
die ons waakzaam houdt.
Het virus van de liefde
die de omgebrachten
die de lijdenden nu niet vergeet.
Het virus van de liefde
die zich niet aan de leiband
van de angst laat leggen.
Het virus van de liefde
overgedragen vanuit
de Bron van de Eeuwige.
Het virus van de liefde
alsmaar aangewakkerd
zal ook morgen ons leiden.
Zegen
Moge God die liefde ons richten op elkaar
Moge God die wijsheid is bij ons zijn in angst en onzekerheid
Moge God die leven ons maken tot veerkrachtige mensen
Laat ons zo deze ruimte verlaten om de dagen die komen, keer op keer, liefde vol te houden.
***
Reageren op deze viering vinden we fijn.Onder de tekst van de viering is gelegenheid om een reactie achter te laten. U kunt natuurlijk ook een mailtje sturen.
Op dit moment missen wij de collecte als inkomstenbron.
U kunt de San Salvator blijven steunen door een bedrag over te maken op NL96 INGB 0006 0407 13 van San Salvator in Beweging.
Blijf vertrouwen, houd moed en let een beetje op elkaar
www.sansalvatorgemeenschap.nl