San Salvatorgemeenschap 23 – 24 mrt 2013
BRONNEN VAN LEVEN
Thema: Eenvoud en trouw
Voorgangers: werkgroep Jong & Oud en Erick Mickers
Muzikale ondersteuning: Melodiek
Openingslied: Toen Jezus naar zijn stede ging.
Welkom
Welkom allemaal, dat er hoop en vrede zijn mag voor iedereen hier aanwezig,
dat willen we vieren in dit komende uur,
in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Amen.
Welkom in deze viering van de zesde zondag van de veertigdagentijd, Palmzondag. Het is de vooravond aan de Goede Week waarin we de laatste dagen van Jezus’ leven gedenken. Het is het moment waarop vol hoop en blijdschap Jezus wordt ingehaald, waardoor Jezus zich nog meer gesterkt weet te doen wat hem goed lijkt.
We hebben de groene palmtakken al klaar liggen, teken van hulde en vreugde. Laat ons maar luisteren naar het verhaal van de inhuldiging van Jezus.
De intocht in Jeruzalem naar het evangelie volgens Lucas
Jezus en zijn vrienden gingen naar Jeruzalem. Halverwege de reis riep Jezus Andreas en Johannes bij zich.
‘Ga naar dat dorp daar?’ vroeg hij. ‘Je zult daar een jonge ezel vinden. Hij staat vastgebonden aan een paal. Maak hem los en neem hem mee.’
Johannes en Andreas keken elkaar aan. ‘Maar we kunnen toch niet zomaar een ezel meenemen?’
‘Maak je geen zorgen. Als iemand je iets vraagt, zeg je gewoon “Onze meester heeft hem nodig” ‘
Aarzelend gingen de leerlingen op pad. Toen ze het dorp binnenkwamen, zagen ze inderdaad een ezel aan een paal staan. Andreas maakte het touw los. Opeens kwam er een man aanrennen: ‘Hé, wat doen jullie daar! Dat is mijn ezel!’ De leerlingen schrokken. ‘Eh . . onze meester heeft hem even nodig.’ stamelde Johannes. Toen gebeurde er iets raars. De man bleef staan en knikte. ‘Ik snap het. Als jullie meester hem nodig heeft, is het goed’ Hij draaide zich om en liep weg.
‘Wat is Jezus toch een wonderlijk mens’, zei Johannes. ‘Het lijkt of hij precies weet wat er gebeuren gaat.’ Toen de leerlingen terug kwamen, ging Jezus op de ezel zitten. Zo reed hij Jeruzalem binnen. De mensen in de stad vonden het geweldig. Ze hadden al zoveel over Jezus gehoord. ‘Fijn hè’, zeiden ze tegen elkaar, ‘dat we Jezus nu echt kunnen zien. ’‘Nou, ze zeggen dat hij later onze koning wordt.’
Sommige mensen rukte palmtakken van de bomen en zwaaiden ermee boven hun hoofd. Anderen trokken hun jas uit en legden die op de weg. Het ezeltje mocht eroverheen lopen. Alle mensen zongen: ‘Lang leve de nieuwe koning! Het werd een heel feest. Zo reed Jezus door Jeruzalem naar de tempel.
Inleiding op de zegening van palmtakken
Zie het maar voor je, mensen juichend met takken in de hand. Hij had in een korte tijd van drie jaar al heel wat losgemaakt. Zijn spreken en zijn handelen sprak mensen aan. Niemand die er van op keek dat jezus op een ezelveulen kwam. Hij werd ingehaald als een koning. Misschien wel omdat hij zichzelf was en zich niet voorop liet staan als een koning. In alle eenvoud trouw aan zichzelf gebleven.
Het verhaal doet me denken aan de inhuldiging van paus Franciscus. Hoe mensen vol enthousiasme stonden te juichen. Niet alleen om zijn pausschap, maar uit de commentaren te horen, vooral om de wijze hoe hij zich presenteerde. Geen rode mantel en rode schoenen. Niet alleen de zegen geven, maar ook er om vragen.
Zijn manier van zijn maakte op mij meer indruk, dan de prachtig geënsceneerde opkomst van alle kardinalen
en mooie plaatjes van de St. Pieterskerk. De eenvoud stemde mij hoopvol, en velen met mij. Daarmee is de toekomst niet gegarandeerd, maar geeft wel vertrouwen in een nieuwe toekomst, met aandacht voor elke kwetsbare mens en alle mensen van goede wil.
Stilte en een enkele traan van ontroering en spandoeken en vlaggen van landen over de hele wereld gaven uiting van vreugde. De inhuldiging van Jezus verliep minder massaal, maar had dezelfde uitwerking op mensen. Jassen werden op de grond gelegd, palmtakken werden van de bomen gerukt. Opgewekt door èèn mens die uitzicht bood op nieuw leven.
Gebed
Goede God, ín al wat leeft, groeit en bloeit, in al wat is,
zien wij een teken van jouw aanwezigheid.
Uit donkere winter en harde grond, komt helder groen en nieuwe lente.
Deze groene takken zijn een voorbode van nieuw leven.
Dit groen is een uitnodiging tot Pasen, een oproep om verder te zien,
om meer te beminnen, om sterker te hopen.
Maak van ons mensen, die in alle eenvoud, durven te vertrouwen
op jouw zachte kracht, die door alles heen,leven brengt.
Acclamatie: Wij zingen Hosanna de koning ter eer.
Zegening van de palmtakken
De takken die hier liggen willen we besprenkelen met water.
Het water waarmee we onze kinderen dopen.
Het water waarmee de lichamen van onze doden gezegend worden.
Het water als teken van een nieuwe geboorte.
Mogen deze takken, een teken van jouw zegen zijn,
voor hen die ze een plaats geven in huis,
voor hen die verlangen naar hoop en levenskracht,
voor henzelf en voor elke mens, waar ook ter wereld.
Mag het water over deze takken, zijn als een zegen,
verfrissend en levengevend.
Zegening van mensen
Mag er zegen zijn, voor ieder van ons,
dalend als regendruppels over ons heen,
tot vreugde en vrede, elke dag weer opnieuw,
Lied: Gekomen uit de nacht.
Verhaal van de tempelreiniging naar het evangelie volgens Lucas
Jezus was aangekomen bij de tempel.
Daar stapte hij van de ezel en liep het tempelplein op.
Overal op het plein stonden kraampjes waar van alles te koop was.
De koopmannen schreeuwden zo hard als ze konden.
Ze wilden allemaal zoveel mogelijk verkopen.
‘Hier moet je zijn!! Drie halen, twee betalen!’ Het was een kabaal van jewelste.
‘Wat is dit?’, riep Jezus boos. Hebben jullie van God een handeltje gemaakt!
Verdienen jullie er goed aan! Daar zal God jullie wel dankbaar voor zijn hè.
Wegwezen hier. Jullie moesten je schamen.’
En toen er een niet wilde luisteren, trok hij zo de hele kraam omver.
Hij ging net zolang door tot alle koopmannen en al hun kramen weg waren.
Acclamatie: Oren en ogen gaan open voor Jezus.
Overweging
Het begon zo mooi allemaal. Jezus die wordt ingehaald met enthousiasme. Sommigen mensen hadden al hun vraagtekens. En wat Jezus daarna deed, kon al helemaal niet door de beugel. Wie was hij die de broodwinning van anderen mocht veroordelen. Wie was hij wel, dat hij mocht zeggen dat er in de tempel geen plaats is voor winstbejag en hebzucht. Weg met die man. Wat eerst de voorbode van de hoop was, werd nu de voorbode van de dood, zijn dood. Zo wordt ons het verhaal verteld, als een aanloop naar de gebeurtenissen die we in de komende week gaan horen. Hoe hij moest sterven. Toch zegt het verhaal nog meer dan dat.
Jezus komt in zijn leven op voor mensen in de knel. Door hen te genezen, door mensen te verlossen van hun schuldgevoel waaronder ze gebukt gaan, door recht te doen aan mensen. Hij zorgt dat mensen weer opstaan, letterlijk en figuurlijk. In de grond is het hele verhaal van Jezus een opstandingsverhaal. Ook dit is een opstandingsverhaal. Hier komt Jezus zelf in opstand en zorgt voor veel opschudding. Nu wordt hij boos omdat mensen de tempel verkeerd gebruiken. Het huis van God zal een huis van gebed zijn. Maar wat is het huis van God? Is dat enkel de tempel, de kerk, dit gebouw, waar we samen komen? Of waar zou je iets van God tegen kunnen komen? Waar woont God eigenlijk?
Iets van het goddelijke vind je in de verbondenheid met elkaar, in de verbondenheid tussen de mens en de schepping, in de schoonheid, de kwetsbaarheid en de kringloop van het bestaan, in de bezielde mens, in jouzelf.
Wat Jezus laat zien is dat je in opstand mag komen, nee, moet komen, wanneer er zaken gebeuren die geen recht doen aan het goddelijke. In opstand komen wanneer er geen respect is voor de natuur. In opstand komen wanneer niet de menselijke maat geldt, maar enkel geld en macht de boventoon voert. In opstand komen wanneer geen recht wordt gedaan aan jouw manier van zijn. In opstand komen wanneer jij jezelf enkel laat leiden door hebzucht, wellust en kortstondig genot.
Nee, zegt Jezus, in het huis van de Ene is er aandacht voor de schepping, voor elkaar, voor de goddelijke kern in jezelf. Trouw aan de Ene, is trouw aan jezelf. Gooi overboord wat je weghoudt van de bron van jouw leven. Zo wordt boosheid niet een emotie waarin jij jezelf verliest, maar juist een bron waarmee je jezelf en het leven hervindt.
Het gaat niet om uiterlijk vertoon, maar om eenvoudig en eerlijk te durven kijken waar het werkelijk om draait. Ruim op wat in de weg zit. Eenvoud en trouw worden zo bronnen van leven.
Geloofslied: Kom en volg mij op de weg.
De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Muziek
Voorbede met: Luister Heer, ontferm u over ons
Goede God,
Ik doe zo gemakkelijk iets omdat iedereen dat doet
Soms zelfs als ik voel dat het niet goed is.
Het is fijn als er iemand in mijn buurt is
die mij helpt daar niet aan mee te doen
Luister Heer, ontferm u over ons
Goede God,
We laten ons zo gemakkelijk meeslepen door . . . door wat eigenlijk?
Laten we even stilstaan bij: “In eenvoud leven”
We zijn dankbaar voor mensen om ons heen zijn,
die ons daarop wijzen.
Luister Heer, ontferm u over ons
Goede God,
Wij kijken bij tijden zo kritisch naar binnen
Het lijkt gemakkelijker mild te zijn voor anderen dan voor onszelf.
We zijn dankbaar voor mensen om ons heen zijn,
die ons daarop wijzen.
Luister Heer, ontferm u over ons
Ons gebed gaat uit naar de intenties die geschreven staan in dit boek,
naar paus Franciscus en alle mensen die op hem vertrouwen,
naar de zieken die hopen op herstel,
en naar hen die stervende zijn.
Laat uw liefde voelbaar aanwezig zijn.
We bidden voor hen die door jou ontvangen zijn over de grens van de dood van heen,
voor iedere dierbare mens die we met ons meedragen.
Dat er licht mag zijn, voor ieder van hen,
voor ieder van ons hier aanwezig.
Luister Heer, ontferm u over ons
Tafelgebed
Goede God, wanneer wij rond deze tafel staan, denken wij aan Jezus,
hoe hij Jeruzalem binnenliep, om het Paasfeest te vieren.
Met zijn vrienden vierden hij hoe jij, God, altijd nabij was,
en mensen geholpen had en dat zou blijven doen.
Zoals hij komen wij samen rond de tafel,
als vrienden van hem en van elkaar.
Zoals hij willen ook wij jou danken,
voor jouw zachte kracht die ons tot vrijheid brengt,
trouw aan jouw liefde die in ons woont.
Wij danken jou voor hem,
die het niet laten kon naar arme mensen te gaan,
die vreemden tot zijn vrienden maakten.
die kinderen in het midden plaatsten.
In hem werd jij, God, zichtbaar, door op te komen voor het goede,
door eerlijk en eenvoudig te zijn, door te delen van wat je hebt,
zodat ieder tot leven komt.
Zo nam hij brood in zijn handen,
brak het en gaf iedereen een stukje
Hij zei daarbij: “Breek dit met elkaar en eet het samen.
Ik wil zoals dit brood onder jullie worden gedeeld. “
En Hij nam ook de beker met wijn, liet hem rondgaan en zei:
“Niets wil ik voor mezelf houden. Drink allemaal uit deze beker.
Met jullie wil ik delen wat elke dag ons brengen zal:
vreugde en verdriet, angst en vrede.
Deze beker is een nieuw begin.”
In zijn geest willen wij leven, vol vertrouwen in hem,
in zijn liefde voor jou, die jou zijn vader noemde.
Lied: gezegend zijt gij
Zoals hij willen wij bidden, voor bronnen van leven,
waar ook ter wereld. Met zijn woorden zeggen wij:
Onze Vader
Vredeswens: uitnodiging aan de kinderen om de vrede te delen.
Vredeslied: Zuster en broeder, vrede voor jou, vrede voor u van de Eeuwige.
Uitnodiging deel te nemen aan de tafel van brood en wijn
De palmtakjes worden uitgereikt door de 1ste communicanten
Lied: Kom in mij.
Slotgedachte
Ik ben dr. Sujit.
Nadat ik de kans kreeg om te studeren in Leuven ging ik terug naar Calcutta. In kindertehuizen van Moeder Teresa mocht ik veel ervaring op doen. Ik zag wat goed ging en wat beter kon. In 1989 begon ik met een eigen consultatiebureau voor moeders en hun kinderen in een oude stal. Eerst kwamen er per dag 20 moeders met kun kind. Al gauw kwamen er al 200 moeders per dag. Naast medische verzorging was er ook educatie nodig over hygiëne en voeding. Ik besloot al snel enkele mensen op te leiden tot sanitaire helpers om de moeders bij te staan. Nu zijn er 5 poliklinieken waar elke dag honderden mensen , bijna gratis, medische hulp en medicijnen krijgen.
In deze klinieken is een oogarts, een tandarts, prenatale zorg voor de zwangere moeders die ook versterkend voedsel meekrijgen, een consultatiebureau voor baby’s en jonge kinderen, een röntgenafdeling en een apotheek.
Ook medische studenten uit Europa en elders werken daar om zo hun kennis van tropische geneeskunde te vergroten.
Op 15 januari jl. is een nieuwe kliniek geopend in Chakberia. Deze kliniek is helemaal betaald met geld van de Nederlandse stichting Indian Mother & Child. Daarom dat een groep Nederlandse bestuursleden onder leiding van voorzitter Peter Thijssen daarbij aanwezig was. Het gebouw dat is geopend is meer dan een kliniek. Het is een monument voor de vriendschap tussen Nederland en de mensen hier. Vriendschap die zich tekent door eenvoud en trouw.
Mij rest alleen maar dankbaarheid.
Zegenwens
Gezegend door het water, de hoop in handen gegeven,
zo gaan wij op weg naar Pasen, als een bode van de lente,
als een zegen voor elkaar, moge dat zo zijn, in Godsnaam,
de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Amen.
Slotlied: Hij gaf aan blinden het gezicht.