San Salvatorgemeenschap 18-19 juni 2017
Titel: Het leven gaat door. . .
Voorganger: John Parker
Muzikale ondersteuning: de Cantorij.
Openingslied: Zomaar een dak
Inleiding
Welkom iedereen hier bij onze wekelijkse viering in Cello.
Welkom, vaste bezoekers; welkom aan diegenen die misschien niet zo vaak of zelfs voor het eerste hier zijn.
Met woord en gezang, in beeld en symbool komen we bij elkaar. Wie dat dat wil, wie dat kan mag delen met anderen. De weg al gevolgd, de hoop voor de weg die komt, waarvoor er geen Tomtom of wegenkaart bestaat, die we blind maar in vertrouwen mogen bewandelen; alleen en samen met elkaar.
Het leven gaat door. Zo luidt ons thema vandaag. Het leven gaat door, met zijn momenten van vreugde, van verdriet, van hoop en plannen, van vermoeidheid, van enthousiasme en hard werken, van alles dat we mee mogen maken.
Ik wens ons allen een fijne viering toe; een uurtje van gedachten, van dromen, van reflectie, van gebed.
Bezinning: van Leo Kaniek.
Misschien herken je dat wel. Je zit lekker ontspannen met een kopje thee in je luie stoel, en dan bekruipt je opeens het gevoel dat je nog iets moet: de was, je mail, de keuken, wat dan ook.
Als je goed naar dat ‘moeten’ kijkt, zul je zien dat het zelfs een lichte spanning in je lichaam teweegbrengt. ‘Moeten’ blokkeert de toegang naar het nu, naar dat wat is. In stilte lossen ‘moeten’ en spanning op en blijft de vrijheid van dit moment.
Acclamatie: Wek mijn zachtheid weer
1e lezing: Vrucht dragen, (Hans Waegemakers)
Dat je bij alle kwetsbaarheid
en ontoegankelijkheid
van de mensen
voor wie je zorgt
met wie je werkt
ontdekt
hoe kwetsbaar jijzelf bent.
En dat dit niet erg is
geen zwakte, maar juist je kracht
want wie zich breken laat
zal de stilte breken
wie verdriet durft tonen
zal schaterlachen zien
voor wie durft opengaan
zal de oester zich openen
voor wie kleur bekent
zal de vlinder zich ontvouwen
Lied za: De wijze woorden – zo: Je moet het eenzaam laten
2e lezing: Matteus 9, 35-38
Jezus trok rond langs alle steden en dorpen, hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws over het koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal.
Toen hij de mensenmenigte zag, voelde hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder. Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’
Daarop riep hij zijn twaalf leerlingen bij zich en gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen.
Acclamatie za: Wij hebben voor u gebeden – zo: Blijf niet staren
Overweging
Een paar weken geleden ben ik met ons gezin naar een escaperoom geweest, in Eindhoven. Ik weet niet of jullie bekend zijn met deze activiteit. Je wordt in een vrij donkere kamer opgesloten, en door het oplossen van een aantal puzzels vind je uiteindelijk een sleutel die de deur weer opendoet.
Het was een kleine kamer, misschien 5×3 meters, vol gepropt met oude kasten, koffers en oude kantoorartikelen; sommigen met een cijferslot, anderen die een sleutel moesten hebben. Woordpuzzels, licht en spiegelpuzzels, wiskunde puzzels, van alles om die cijfersloten open te krijgen en hopelijk een andere sleutel te vinden om zo verder te komen. Met zijn 5en in zo ’n kleine ruimte viel het niet altijd mee; mee gesleurd door het zoeken, in het verhaal dat ons voorgelegd werd. Het voelde als een uitdaging die we samen konden oplossen.
En gelukkig, binnen het uur waren wij eruit. De laatste sleutel deed de deur open, en wij vonden ons weer in de stad, onder een grijze aprilse hemel. Het leven kon doorgaan. Even een uurtje de werkelijkheid uit en dan weer terug erin. Het leven ging door.
Zoiets hebben we ook kunnen horen in onze lezing uit het evangelie vandaag. De schrijver beschrijft een moment uit het dagelijks leven van Jezus: rondreizen, dorpen bezoeken, zijn boodschap van hoop, van mildheid en medeleven doorgevend in woorden en tekenen. Hij voelt de behoefte van mensen om geholpen te worden, om oplossingen te vinden voor hun dagelijkse problemen, en hij weet dat hij dit niet alleen kan doen. Hij vraagt aan zijn vrienden om deze opdracht op zich te nemen. Misschien kunnen zij samen iets bereiken.
En zo gaat het leven door. De opdracht aan de leerlingen gegeven zou een voorbereiding op de tijd na Jezus z’n dood. Zelfs als hij er niet meer is gaat het leven door. Zijn boodschap van hoop, troost en liefde is groter dan één mens en zal verspreid moeten worden in alle tijden, in alle hoeken van de wereld.
Het leven van een mens is niet alleen een aaneenschakeling van gebeurtenissen, van feiten, van dingen. Er is een doel voor nodig, dat als een leidraad door het leven loopt. De mens is geen heilige, maar ieder mens kan vrucht dragen, om de beeldspraak van onze eerste lezing te gebruiken. Het gaat om hoe je je leven leeft; het gaat om hoe je het mens-zijn bekijk. Is ieder mens een eiland, zoals de Engelse dichter John Donne het zei; alleen met zichzelf bezig, zijn eigen geluk, zijn eigen ontwikkeling en zelfbeeld? Of is ieder mens afhankelijk van anderen en verantwoordelijk voor anderen?
Onze eerste lezing werd geschreven met het oog op mensen die in de zorgsector werkzaam zijn, maar ik heb altijd gedacht dat iemand die zich christen, religieus, spiritueel, een zorgende mentaliteit zou hebben. Niet dat je hoeft in de zorgsector te werken. Maar wat je ook doet, waar je ook maar ben, je denkt na, je denkt aan anderen met wie je onze wereld deelt. Naar het voorbeeld van Jezus; waar hij ook ging, hij had aandacht voor mensen – de zieken, de armen, de buitengeslotenen, de kwetsbaren.
Ik werd geraakt door de verhalen van mensen betroffen door de verschillende aanslagen deze afgelopen tijd. Ja, geweld is monstrueus, maar wat een moed, een menselijke moed getoond door die reddingwerkers. Mensen in Manchester, in Londen die slachtoffers gingen helpen. En de leerlingen uit Geldrop die hun leerkrachten hielpen toen hun bus verongelukte. Wat een teken van mens-zijn: er zijn voor anderen. Een hart open voor anderen.
Zo kunnen we verdergaan, met hoop en vertrouwen, in het leven, in de goedheid van de mens, in de God op wie wij hopen.
Geloofslied: Voor mensen die naamloos
Voorbeden
Wij bidden voor onze wereld, voor onszelf en voor alle mensen.
Wij bidden voor mensen die in de steek zijn gelaten of terzijde zijn geschoven;
dat zij ons nabij kunnen zien, barmhartig, menselijk, goddelijk.
Als alles duister is
Wij bidden voor mensen die door een wending van gebeurtenissen
onverwacht hun zekerheden en bezittingen hebben verloren;
Wij bidden voor mensen, slachtoffers van geweld of van ongelukken;
dat wij als medemensen weten ze op te vangen, in barmhartigheid en waardigheid.
Als alles duister is
Wij bidden voor allen die ons in de dood zijn voorgegaan
Tafelgebed
Geprezen zijt Gij, onze God
die ons tot op de dag van vandaag
in leven hebt gehouden.
Gij, God van Abraham, God van Isaak
God van Jacob,
wees ook onze God nu wij aan U denken
en tot U roepen.
Gij, bron van alle herinnering,
die weet dat vergeten vaak verlaten is
Gij zult ons dit niet aandoen.
Want wie zouden wij nog zijn
als Gij niet meer aan ons denkt?
Wij herinneren U aan de uittocht
toen U de ellende van uw volk hebt gezien
en hen de weg naar vrijheid hebt gewezen,.
naar het land waar het leven goed is.
Gij onze God,
die het verdriet en de wanhoop van mensen deelt:
wij bidden U:
richt ook ons hart op waarachtig medeleven
met die onze naasten zijn.
Herinner U,
wat er in ons omgaat aan hoop en twijfel,
domheid, drift, plezier, onzekerheid.
Gij zijt groter dan ons hart
op elk van ons houdt Gij uw oog gericht
en niemand of hij heeft een naam bij U.
en niemand valt of hij valt
in Uw liefdevolle handen.
Omdat Gij het zit
John
Herinner U die man uit Nazareth, Jezus,
die vol was van uw kracht
die zijn verleden niet verloochende
en die in diepste nood
aan U bleef vasthouden.
Hij is het levende bewijs geworden
dat Hij de dood en alle wanhoop overwonnen heeft.
Nog steeds denken wij aan Hem
en is Hij voor ons een teken van hoop,
en een levende herinnering geworden voor allen die rond Hem samen komen.
Zo hebben zijn volgelingen gedaan
in die laatste nacht dat Hij nog leefde;
toen Hij het brood in zijn handen nam het brak
en aan zijn vrienden uitdeelde met de woorden:
Hier, neemt en eet, mijn leven met u gedeeld.
Blijf dit doen om mij te gedenken.
Ook de beker liet Hij rondgaan en zei:
Dit is mijn leven, mijn bloed.
Drink eruit,
zo blijf ik met jullie verbonden in een nieuw verbond.
Blijf aan mij denken en Ik zal in jullie midden zijn.
Omdat Gij het zit
Zo houden wij zijn naam levend
en met Hem alle levenden en doden
die ons dierbaar zijn.
Zo versterken wij de hoop die in ons leeft:
dat het toch mo¬gelijk is:
vriendschap, vrede en recht
overal in deze wereld
ook hier en nu
in deze kleine gemeenschap
van San Salvator.
Want niemand ontkomt
aan Uw grenzeloze liefde
en niemand leeft of hij leeft door U
die groter zijt en liefdevoller
dan ieder van ons.
Omdat Gij het zit
Onze Vader….
Vredeswens
Vredeslied: Jij leert mij vliegen
Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn
Communielied za: Houd mij in leven – zo: Zij die stom zijn
Goed on te weten
Slotgedachte: van Vaclav Havel
Ik geloof dat we moeten leren te wachten,
zoals wij ook moeten leren te scheppen.
We moeten geduldig de graankorrels zaaien,
de aarde waarin ze gezaaid zijn
koppig water blijven geven
en de planten verder hun eigen tijd gunnen.
We kunnen een plant nu eenmaal niet voor de gek houden,
net zo min als we de geschiedenis voor de gek kunnen houden.
Maar we kunnen wél water geven,
geduldig, elke dag, met begrip,
met nederigheid, maar ook met liefde.
Zegen en wegzending
Slotlied: Om warmte gaan wij een leven.