SAN SALVATORGEMEENSCHAP | 31 maart Pasen
Hou vol & hou vast- Dan zullen wij leven!
Voorganger: Daniёlla Martina | Lectoren: Toon van Mierlo en Liesbeth van Leijen
Cantor: Machteld Terlingen| Pianist Joost Boekhoven | Dwarsfluit Maria Werner
Openingslied: Licht dat ons aanstootWelkom
GEBED
Het zal in alle vroegte zijn
Op het moment van het eerste ochtendgloren
Want dan breekt het Licht door…
Bij de eerste zonnestralen.
Daar mogen we zijn.
Vandaag in het bijzonder waar de zomertijd ons vertelt:
Er is een nieuwe morgen aangebroken.
Het is Pasen!
Licht van de zon en de dag,
Beweging van het nieuwe uit het bestaande.
Pasen, nieuw leven
Laten we samen op weg gaan in dat nieuwe leven en laten we dat doen met
De Eeuwige aan onze zijde
Amen
Acclamatie: Herschep ons hart
Openen van de Bijbel
INLEIDING OP LEZINGEN
Eerste lezing Jesaja 25, 6-9
Op deze berg richt de HEER van de hemelse machten
voor alle volken een feestmaal aan: uitgelezen gerechten en belegen wijnen,
een feestmaal rijk aan merg en vet, met pure, rijpe wijnen.
Op deze berg vernietigt hij het waas dat alle volken het zicht beneemt, de sluier waarmee alle volken omhuld zijn.
Voor altijd doet hij de dood teniet.
God, de HEER, wist de tranen van elk gezicht,
de smaad van zijn volk neemt hij van de aarde weg – de HEER heeft gesproken.
Op die dag zal men zeggen: ‘Hij is onze God!
Hij was onze hoop: hij zou ons redden.
Hij is de HEER, hij was onze hoop.
Juich en wees blij: hij heeft ons gered!’
Lied: Een mens te zijn op aarde
Tweede lezing Johannes 20, 1-18
Vroeg op de eerste dag van de week, toen het nog donker was, kwam Maria uit Magdala bij het graf. Ze zag dat de steen van de opening van het graf was weggehaald. Ze liep snel terug naar Simon Petrus en de andere leerling, van wie Jezus veel hield, en zei: ‘Ze hebben de Heer uit het graf weggehaald en we weten niet waar ze hem nu neergelegd hebben.’ Petrus en de andere leerling gingen op weg naar het graf. Ze liepen beiden snel, maar de andere leerling rende vooruit, sneller dan Petrus, en kwam als eerste bij het graf. Hij boog zich voorover en zag de linnen doeken liggen, maar hij ging niet naar binnen. Even later kwam Simon Petrus en hij ging het graf wel in. Ook hij zag de linnen doeken, en hij zag dat de doek die Jezus’ gezicht bedekt had niet bij de andere doeken lag, maar apart opgerold op een andere plek. Toen ging ook de andere leerling, die het eerst bij het graf gekomen was, het graf in. Hij zag het en geloofde. Want ze hadden uit de Schrift nog niet begrepen dat hij uit de dood moest opstaan. De leerlingen gingen terug naar huis.
Maria stond nog bij het graf en huilde. Huilend boog ze zich naar het graf, en daar zag ze twee engelen in witte kleren zitten, een bij het hoofdeind en een bij het voeteneind van de plek waar het lichaam van Jezus had gelegen. ‘Waarom huil je?’ vroegen ze haar. Ze zei: ‘Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze hem hebben neergelegd.’ Na deze woorden keek ze om en zag ze Jezus staan, maar ze wist niet dat het Jezus was. ‘Waarom huil je?’ vroeg Jezus. ‘Wie zoek je?’ Maria dacht dat het de tuinman was en zei: ‘Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem meenemen.’ Jezus zei tegen haar: ‘Maria!’ Ze draaide zich om en zei: ‘Rabboeni!’ (Dat betekent ‘meester’.) ‘Houd me niet vast,’ zei Jezus. ‘Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader. Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is.’ Maria uit Magdala ging naar de leerlingen en zei tegen hen: ‘Ik heb de Heer gezien!’ En ze vertelde alles wat hij tegen haar gezegd had.
Evangelieacclamatie: Blijf niet staren
OVERWEGING
Liesbeth heeft het zojuist gelezen…het was in alle vroegte toen Maria uit Magdala naar het graf liep. Ik stel het me zo voor…het is nog koud en donker in de vroege ochtend, misschien is het mistig en ligt er dauw op de struiken…daar in de schemer…Wie er wel wakker zijn? De vroege vogels. Zij waren toeschouwers en hebben een lied ingezet voor Maria van Magdala…over nieuw leven…maar door verdriet overmand zullen de tonen van het lied niet tot haar hebben doorgedrongen. Zij wilde maar één ding op dat moment en dat was haar geliefde leraar de eer brengen die hij verdiende. En toen ze bij het graf aankwam zag ze dat de enorme steen was weggerold. Zelfs de laatste eer bewijzen aan haar dierbare werd haar niet gegund en in tranen bracht ze snel het nieuws aan de andere vrienden van Jezus. Jezus lag niet meer in het graf…
Een zeer bekende lezing, voor u, voor mij…en toch vallen ook dit jaar weer nieuwe dingen op. Dat blijft bijzonder, vind ik, aan deze eeuwenoude geschriften. Je moet er wel voor open staan. Soms wordt je zo geleefd, door het leven zelf of door verdriet, dat het soms moeilijk is om die openheid te voelen…en dat hoeft gelukkig ook niet. Niets menselijks is vreemd in de Bijbel, niets menselijks is vreemd voor de Eeuwige, de Nabije, niets menselijk is ons vreemd. Door hier samen met u deze Stille week te vieren en in de voorbereidingen met Franneke, Maria en Marian…het ging ook voor mij weer opnieuw leven.
Dit jaar vielen mij ook een aantal dingen op in deze lezing die zich afspeelt in de vroege ochtend. Zou dat zijn omdat God graag in het Verborgene werkt? Dat het Liefdevolle Licht op aarde soms te licht is? Niet iedereen dat verdragen kan? Of weet hoe er mee om te gaan?
Wat ook opvalt is dat nadat Maria van Magdala de vrienden van Jezus heeft gehaald en zij ook gezien hebben dat de steen is weggerold, de vrienden van Jezus niet blijven. Zij gaan naar huis om daar te vertellen dat Jezus is weggehaald. Weg van de plaats des onheils. Ook zij zaten in zak en as. Tegelijkertijd laten zij Maria van Magdala alleen achter, verdrietig in de rouw om het heengaan van haar lieve inspirerende leraar. Ze wilde zo dicht mogelijk bij Jezus zijn en nu dat niet kan blijft ze daar enigzins verdooft achter. Ergens ook niet op willen gevend, blijven zoekend naar een houvast van waar Hij is.
Ook in het verhaal van vandaag moest ik weer denken aan Navalny. Dit keer aan zijn moeder. Ook zij bleef wachten en vechten totdat zijn lichaam eindelijk vrij werd gegeven door het regime. Ze liep er niet voor weg en ook zij bleef vragen omdat ze zo dicht mogelijk bij haar zoon wilde zijn. In dat opzicht voel ik groot verdriet voor de moedige vrouw van Navalny. Wat zal zij graag aan de zijde van haar schoonmoeder hebben gestaan om nog één keer het lieve lichaam van haar man aan te kunnen raken.
Terug naar Maria van Magdala. Van de engelen die daar zitten schrikt ze niet eens. Als of het de normaalste zaak van de wereld is antwoord zij de engelen. Misschien hebben ze haar in hun stralend witte gewaad wat warmte en wat troost kunnen geven want veel hebben ze niet gezegd behalve haar de vraag gesteld waarom ze huilt. Mooie vraag is dat eigenlijk. Niet gelijk het verdriet op willen lossen alleen maar een uitnodigende vraag: waarom huil je? Dezelfde vraag wordt haar nog een keer gesteld. Dit keer door een voor haar op het eerste gezicht onbekende. Zij vermoed dat hij de tuinman is, de man die de tuin rondom de graven verzorgt. Ook hij vraagt haar: waarom huil je? Wie zoek je? Bij het horen van zijn stem, herkent Maria de vertrouwde stem van Jezus. De tuinman verandert in een bekende…Rabboeni, Meester! Haar trouwe wachten en haar liefde voor haar meester worden beloont. Zij herkende hem meteen. Ondanks haar verdriet stond haar hart open en kon ze haar Rabboeni opnieuw ontmoeten, weliswaar niet met letterlijke open armen maar wel met een hart dat wagenwijd openstond!
Daar in de vroege ochtend in die prachtige tuin…daar gebeurde het nieuwe leven opnieuw. Zoals het eerder ook gebeurde in die eerste tuin, in Genesis waar gisterenavond over verteld werd. Wat een prachtig beeld, die vruchtbare tuin. Een tuin waarin alles stilletjes tot bloei mag komen. De eerste bloesem en het frisse groen dat opkomt uit de dorre grond. Daar waar het leven zich vanuit de oorsprong ontkiemt. Daar begint het nieuwe leven van Pasen. Daar in die tuin, daar in alle vroegte… Daar in de ontmoeting tussen de opgestane Jezus en Maria van Magdala. Daar geschiet zich een wonder…er is leven na de dood. Maria van Magdala mag dat als eerste aanschouwen met haar hart wagenwijd open. Dan zal Jezus leven maar dan zal ook Maria van Magdala leven. Dan zullen wij leven!
Amen
Geloofslied: Tijd van vloek
KLAARZETTEN VAN BROOD EN WIJN
UITNODIGING VOOR PERSOONLIJKE BIJDRAGE VIA DE COLLECTE
De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Intentieboek wordt naar voren gebracht.
INSTRUMENTALE MUZIEK
VOORBEDE
Wij bidden om hoop
Hoop voor een wereld zonder verdrukking, zonder oorlog, zonder haat…
Wij bidden voor een wereld waar mensen in vrijheid mogen leven
Waar vriendschap heerst en liefde…
Acclamatie Gij hart, Gij bron van leven
Wij bidden om saamhorigheid
Saamhorigheid in een wereld waar mensen worden buitengesloten om wat voor reden dan ook…
Wij bidden voor een wereld waarin een ieder mag zijn, uniek!
Waar saamhorigheid heerst en liefde…
Acclamatie Gij hart, Gij bron van leven
Wij bidden om troost
Troost voor iedereen die eenzaam is of een dierbare moet missen
Wij bidden dat zij geborgenheid vinden bij iemand die hun naaste is
Waar troost heerst en liefde
Acclamatie Gij hart, Gij bron van leven
NA DE NAMEN WORDT HET INTENTIEKAARSJE OP TAFEL ONTSTOKEN
TAFELGEBED
Gezegend Jij,
bron van hoop
die vrijheid schept
die warmte geeft
die voelbaar in ons midden
er wil zijn
voor elke kleine en grote mens
Gezegend Jij,
bron van leven
die ruimte schept
die liefde geeft
die als een kracht in ons,
ons doet opstaan
voor vrede en gerechtigheid
Gezegend Jij,
bron van moed
die kansen schept
die toekomst geeft
die ogen opent
om te zien wat ons te doen staat,
werken aan jouw wereld
van menswaardigheid.
Gezegend jij,
tot ons gekomen
in Jezus van Nazareth,
belichaming van hoop,
leven en toekomst,
die jouw woorden sprak,
die jouw daden deed,
om licht te zijn,
om mens te zijn,
om God te zijn,
om goed te zijn, voor elke mens.
Hij gaf zijn liefde
tot het uiterste toe.
Op de avond voor zijn sterven,
nam Hij brood in zijn handen,
sprak een dankgebed,
brak het,
gaf het aan zijn vrienden en zei:
ontvang en eet dit brood,
als teken van mijn leven,
gebroken en gedeeld,
ter wille van u.
Ook nam hij de beker
liet hem rondgaan en zei:
neemt deze beker en drinkt er uit
samen aan dezelfde tafel.
Zo zal er vrede komen in stad en land.
Blijf dit doen om mij te gedenken.
Zo willen wij leven,
in zijn geest,
zodat er lente komt voor iedereen,
een wereld vol hoop,
vertrouwen en medemenselijkheid.
Zo willen wij bidden,
als broers en zussen van elkaar,
de woorden die Jezus ons gegeven heeft:
ONZE VADER
VREDESWENS
VREDESLIED Waar vriendschap heerst en liefde, daar is God
UITNODIGING AAN DE TAFEL VAN BROOD EN WIJN
LIED: Wat in stilte bloeit
GEBED
Gebeden, verhalen en woorden zijn uitgesproken.
Brood en wijn hebben we gedeeld,
En in dat alles klinkt het leven van Jezus door…
Dat hij ons een voorbeeld mag zijn
Dat Maria van Magdala een voorbeeld mag zijn.
In haar open blik waarin iemand haar tegemoet komt
Die een bekende blijkt…
Mogen ook wij op die manier de wereld in gaan
Met een open blik.
MEDEDELINGEN
SLOTGEDACHTE
Dat er licht mag zijn,
Licht in onze ogen,
zodat we elkaar zullen zien,
zo goed als nieuw.
Licht in onze huizen,
dat er vriendschap en gastvrijheid mag wonen.
Licht op onze wegen,
dat we niet dwalen
en elkaar tot doolhof zijn.
Licht op deze plaats,
om elkaar bij te lichten,
elkaar toe te schijnen,
Met het geloof in Hem
die eens geroepen heeft:
“Ik ben het licht van de wereld!”
ZEGENWENS
Droom de wereld open
Zing tegen beter weten in
Zing en droom van de mens
die je zijn mag in Gods Naam
Gezegend je hand
die uitreikt naar de ander
Gezegend je woorden
die de ander geluk wensen
Gezegend je voeten
op weg naar de ander,
op weg naar recht en vrede
en laten we elkaar tot zegen zijn.
Laten wij samen op weg gaan
Laten we gehoor geven
aan de onweerstaanbare roep tot leven
en mogen we ons gedragen weten
door de Eeuwige
die ons zegent en behoedt.
Amen
Zalig Pasen!
SLOTLIED: De Steppe zal bloeien!