Mens worden: in een nieuwe wereld

San Salvatorgemeenschap 16-17 december 2017
Thema: Mens worden: in een nieuwe wereld
Derde viering van de Advent
Voorganger: John Parker.
Muzikale ondersteuning: de Cantorij.

Openingslied: De wijze woorden en het groot vertoon

Inleiding en welkom
De 3^e viering van deze Adventstijd.
Mens worden: in een vernieuwde wereld.
De hoop van mensen sinds het begin. De hoop die de mens drijft om zijn talenten, gaven te gebruiken om zichzelf te verbeteren, om samen met anderen onze wereld te vernieuwen, zoals de Schepper het bedoeld zou hebben.
Vandaag luisteren we naar 2 teksten uit de Schrift. De eerste van een leerling van de profeet Jesaja: een poëet die de ideale toekomst in woorden beschrijft. In de tweede tekst horen we woorden van de profeet Johannes, neef van Jezus.
Met deze woorden als achtergrond, in gebed en in gezang delen we dit komende uur, bereiden we ons voor op het Kerstfeest.
Een fijne viering voor ons allen.

Bezinning Johannes 1, 6-7
Er kwam iemand die door God was gezonden; hij heette Johannes. Hij kwam als getuige, om van het licht te getuigen opdat iedereen door hem zou geloven.
Het licht komt naar ons toe, de duisternis wijkt voorzichtig.
Het licht komt ons steeds meer nabij.
Mogen wij net als Johannes echte getuigen zijn van het licht, van de hoop op een vernieuwde wereld:
Laten we het licht verder dragen van vandaag naar morgen. Amen.

De derde kaars wordt aangestoken.
Lied: Wek mijn zachtheid weer

1^e lezing: Jesaja 65, 17 – 22
Zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, en aan wat vroeger geweest is wordt niet meer gedacht het komt niet meer in de gedachten op. Ik ga vreugde voor u scheppen en vrolijkheid voor altijd; Jeruzalem wordt door Mij herschapen in een stad vol vrolijkheid, met een bevolking vol blijdschap. Dan zal Ik juichen om Jeruzalem en mij verblijden om mijn volk; geween en gekerm worden er niet meer gehoord. Er is geen zuigeling meer met een kort leven, en geen grijsaard die zijn jaren niet vervult, want de jongste sterft op de leeftijd van honderd jaar, en wie de honderd jaar niet bereikt, wordt als vervloekt beschouwd. Zelf zullen zij wonen in de huizen die zij hebben gebouwd, en eten zij de vruchten van de wijngaard die zij zelf hebben geplant. Zij bouwen niet meer wat een ander zal bewonen en planten niets waarvan een ander eten zal. Want de levensdagen van mijn volk zullen even talrijk zijn als die van de bomen, en mijn uitverkorenen zullen zelf genieten van het werk van hun handen.
Lied za:  In het laatste van de dagen – zo: Luister volk

2^e lezing: Johannes 3 , 22 – 30
Hierna ging Jezus met zijn leerlingen naar het gebied van Judea, waar Hij zich met hen ophield en doopte. Ook Johannes trad als doper op, in Enon, een waterrijke plaats, en de mensen kwamen daar naartoe om zich te laten dopen. Johannes was toen namelijk nog niet in de gevangenis gezet.
Nu waren enkele leerlingen van Johannes met een Jood in discussie geraakt over de reiniging. Ze gingen naar Johannes en zeiden: ‘Rabbi, de man die bij u was aan de overkant van de Jordaan, en over wie u getuigenis hebt afgelegd, die is aan het dopen en iedereen loopt naar Hem toe.’ Johannes antwoordde: ‘Geen mens kan zich ook maar iets verwerven of het moet hem door de hemel zijn geschonken. Jullie kunnen toch zelf getuigen dat ik gezegd heb: “Ik ben de Messias niet, ik ben voor Hem uit gestuurd.” Hij die de bruid mag bezitten, is de bruidegom; de vriend van de bruidegom staat te luisteren en is vol vreugde als hij de bruidegom hoort. Nu is mijn vreugde volkomen. Hij moet groter worden, en ik kleiner.’
Acclamatie: God verscholen

Overweging
Mens worden, in en voor een nieuwe wereld, een vernieuwde wereld. Hoop van mensen sinds het begin.
Velen hebben deze hoop beschreven, gezongen, uitgeschreeuwd, uitgebeeld. Artiesten en kunstenaars, filosofen en theologen hebben geprobeerd het uit te leggen, het vast te leggen, plannen voor te maken.
In onze eerste lezing hoorden wij een visioen, de droom van een profeet van Israël. Hij of zij schrijft als de tijd van ballingschap in Babylon bijna voorbij is. Jeruzalem wordt weer bewoond, herbouwd. Het volk heeft hoop en steun nodig, kan goed nieuws gebruiken, en de profeet spreekt ze aan, vertelt ze over wat en te wachten staat als ze goed samen leven, in vriendschap, vrede en vertrouwen, zoals de Heer het bedoeld heeft. De Israëlieten keren terug naar hun land, naar hun heilige stad. Het zal herbouwd moeten worden. Het zal vernieuwde moeten worden, er als nieuw uitzien. Er is hoop.

In de tweede lezing horen wij van Johannes die preekt en doopt. Jezus heeft dit ook gedaan. Hij staat in de lang rij van profeten die woorden van hoop spraken, die tot vernieuwing riepen. Vernieuwen betekent verandering, opnieuw beginnen; ook betekent het ontwikkelen, groeien, verbeteren. Prachtige, en vaak voorkomende thema’s voor deze tijd van het jaar. Nieuw leven, geboorte van een mensenkind dat hoop geeft; de mogelijkheden die een nieuw begin met zich mee brengt.
Johannes en Jezus dopen in de Jordaanrivier. Zij preken tot vernieuwing en gebruiken water als symbool hiervoor. Water: ter zuivering, reiniging, groei door water, levend water.

Dit afgelopen jaar hebben wij regelmatig berichten gehad van orkanen en stormen. Veel schade, veel doden. Voor de bewoners van de eilanden en steden dit jaar verwoest door tropische orkanen is er ook hoop. Er is aandacht aanbesteed van uit de rijkere landen, er is geld ingezameld Langzamaan wordt alles herbouwd, vernieuwd opdat het leven door kan gaan. Van slachtoffers mogen mensen weer mensen worden. Mensen herleven; zij veranderen, groeien.
Het geloof ook. Wij geloven niet zoals wij dat eerder deden. Zoals Paulus schreef: toen ik een kind was, leefde ik als een kind. Nu ben ik volwassen en ik leef, geloof als een volwassen.
De wereld is ook veranderd zoveel sinds dat Jesaja, Jezus, Paulus leefden. Mensenkennis is zoveel gegroeid, ontwikkeld. Als ik terugkijk, de wereld zoals wij het nu kennen is zo anders dan de wereld van mijn jeugd. Alles lijkt nieuw; veranderd, ook soms verbeterd… Het is gebeurd met kosten, met een prijskaartje: armoede, honger, ziektes. Misschien zijn die er altijd al geweest; in ons nieuw werelddorp zijn wij er veel meer van bewust. Wij kunnen alles zien, alles horen, alles te weten komen.
Een wereld die zoveel groter is als die van onze voorouders. Onze leefwereld is niet meer alleen ons dorp en misschien wat omringende dorpen. Wij dragen nu verantwoordelijkheid voor heel de wereld.
Een opdracht om samen uit te voeren, in vertrouwen en vrede.
Geloofslied za: Wat is de mens wat zijn de dagen zo: Gij die van ons verlangt

De tafel wordt klaargemaakt en er wordt gecollecteerd.

Voorbede
Eeuwige, wij bidden voor alle mensen die geen of weinig toekomst meer zien, om wat voor reden dan ook. Voor allen die niet meer durven hopen op een gelukkig leven. In deze donkere jaargetijde mogen zij mensen ontmoeten die hoop en licht weten te verspreiden.

Als alles duister is

Eeuwige, wij bidden voor onszelf, voor allen die deel uitmaken van onze geloofsgemeenschap, die proberen om als gelovige mensen te leven. In deze donkere jaargetijde mogen wij het licht blijven dragen, voor onszelf en voor anderen.

Als alles duister is

We bidden voor onze intenties

Voor uw aangezicht

Tafelgebed
Wij bidden U in dit uur
om de lang verwachte
de mens die onbestaanbaar lijkt
maar evengoed niet wijkt
uit onze dromen.

Om de Messias bidden wij
die mens van recht en vrede
die met zijn warmte en licht
alle kilte van mensenharten
doet verdwijnen
die voor ons uitgaat
als een lichtende morgenster.

Het volk dat woont in duisternis
Zal weten wie zijn heiland is
Onverwacht komt van heind en ver
De mensenzoon de morgenster

Wij roepen en bidden om de mens
die meer dan wie ook
Uw stem geworden is
en de stem van naamloze mensen
die wat hij doen kon heeft gedaan
om naaste te worden van de minsten
die hartstochtelijk bleef zoeken
naar gerechtigheid voor iedereen
voor de armsten vooral
in de hoop en verwachting
dat wij hetzelfde zouden doen:
de nacht verdrijven
het daglicht naderbij brengen
vrede en alle goeds voor iedereen

De nacht loopt ten einde
De dag komt naderbij

Biddend danken wij U
om die ene mens, Jezus Messias
die onder ons is opgestaan
die het vuur van Uw liefde
voor ons zichtbaar heeft gemaakt.

Hij leerde ons de weg
van eerbied voor elkaar
van berouw en vergeving.

Hij koos voor al wat klein en nietig leeft
en bracht licht voor mensen
zonder naam, zonder aanzien,
zonder uiterlijke schoonheid.

Een twijgje weerloos en ontdaan
Zonder gestalte, zonder naam
Maar wie gelooft verstaat Hem wel
Dat twijgje heet Emmanuel

Zo bracht hij U nabij in woord en daad
in niet mis te verstane gebaren.
Vooral die avond voor zijn dood
toen hij met zijn leerlingen
aan tafel bijeen was
brood ij zijn handen nam
het brak en uitdeelde met de woorden:
Dit ben ik geheel en al
mijn lichaam gebroken voor jullie.

En zo deed hij ook met de beker
die hij rond liet gaan met de woorden:
Drinkt hieruit
en neem hem van mij over.
Het is mijn bloedeigen leven.
Voel je met mij verbonden
en doe wat ik gedaan heb:
maak een nieuw begin in mijn naam.

Die naam zal ons ten leven zijn
Een zoon zal ons gegeven zijn
Opent Uw poorten metterdaad
Dat uw verlosser binnengaat

Dan stroomt genade en recht
onze wereld binnen
worden wij elkaars bondgenoten
in zijn Geest;
beminnen wij elkaar
zoals hij heeft liefgehad
en zijn wij één met hem
in het verlangen
naar de dag van licht en bevrijding.

De nacht loopt ten einde
De dag komt naderbij

In zijn Geest mogen wij bidden:
Onze Vader. . . . .

Vredeswens
Vredeslied za:  Naar u klimt mijn ziel – zo: Liefde, dal van liefde

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel met brood en wijn

Communielied:  God bewaar mij

Mededelingen

Slotgedachte
Een asceet vertelde trots aan de Boeddha dat hij over water kon lopen.
Hoelang heb je erover gedaan om die gave te krijgen?” vroeg de Boeddha hem.
“Ik heb er tien jaar op geoefend,” antwoordde de asceet.
“Wat zonde,” antwoordde de Boeddha,
“als je die kant gelopen had, had je de brug kunnen nemen.”
Uit Verhalen vertellen deel 3, van Stichting ‘Midden onder u.’

Zegen en wegzending

Slotlied: Voor mensen die naamloos.