Met je voeten in de aarde

San Salvatorgemeenschap 13 nov 2016
Thema: Met je voeten in de aarde
Voorganger: Mignon van Bokhoven
Muzikale ondersteuning: koor Melodiek

Openingslied: Heer onze Heer, hoe zijt Gij aanwezig

Wij steken een kaars aan voor de heer Ernst Koernap, overleden 8 november.
De uitvaart is gisteren 12 november verzorgd in de kapel van de begraafplaats Orthen door John Parker.

Welkom
Hartelijk welkom, u die hier elke week komt, en u die hier vandaag bent, u, die van dichtbij komt, en u, die van ver komt. Zo welkom in dit gebouw.
We hebben een turbulente week achter ons. We hebben feest gevierd, het leven was even vrolijk en mooi. En midden in de week was er de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen en waarschijnlijk heeft dat ook u geraakt en moest u zoeken naar wat dit betekent.
Gisteren was hier een ontmoetingsdag voor zelfstandige geloofsgemeenschappen in Zuid Nederland. We stonden in de krant. Er was veel beweging, hoogtepunten, dalen, beroering, beweging in ons en om ons heen.
Vanochtend mogen we ons bezinnen op deze roering. Mogen wij zoeken naar waarom wij ons geraakt weten, waarom wij ons bewogen weten. En dat wij ons bewogen weten in verbinding. In verbinding met de Levende. Juist dóór onze verbinding met het mysterie.
Laten wij stil worden.

Openingsgebed
God, wij mogen dit uur samen zijn
wij zoeken elkaar op
aangespoord, uitgedaagd
opgeroepen door uw stem
uw vuur en liefde
uw onvermijdelijke
duw naar vrijheid

U vraagt ons blootsvoets te komen
af te leggen wat ons scheidt van de aarde
om af te leggen wat ons scheidt van God
om af te leggen wat ons scheidt van ons zelf.
Heilige grond.

Aarde, God, Mens
Deze drie.

Mogen wij vandaag bijeen zijn in Zijn naam
Vader, Zoon en Heilige Geest
Acclamatie: Wees hier aanwezig

Toelichting op de lezingen
Wij lezen vandaag volgens rooster het verhaal van Mozes die geroepen wordt door God om zijn volk te bevrijden uit de onderdrukking door de Farao in Egypte. Wij lezen ook een tekst uit Handelingen. De tekst die gisteren centraal stond op de ontmoetingsdag.

1e lezing uit Exodus 3:1-15
Mozes was gewoon de schapen en geiten te weiden. Eens dreef hij de kudde tot voorbij het steppeland, en zo kwam hij bij de berg van God. Daar verscheen een engel aan hem in een vuur dat uit een doornstruik opvlamde. Mozes zag dat de struik in brand stond en toch niet door het vuur werd verteerd. Hoe kan het dat die struik niet verbrandt? dacht hij. Ik draai, om dat wonderlijke schijnsel eens van dichtbij bekijken.
Maar toen God zag dat Mozes dat ging doen, riep hij hem vanuit de struik: ‘ Mozes! Mozes!’ ‘ Ik luister,’ antwoordde Mozes. ‘ Kom niet dichterbij,’ waarschuwde God, ‘ en trek je sandalen uit, want de grond waarop je staat, is heilig. Ik ben de God van je vader, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.’
Mozes bedekte zijn gezicht, want hij durfde niet naar God te kijken.
God zei: ‘ Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk er in Egypte aan toe is, ik heb hun jammerklachten over hun onderdrukkers gehoord, ik weet hoe ze lijden. Daarom ben ik afgedaald om hen uit de macht van de Egyptenaren te bevrijden, en om hen uit Egypte naar een mooi en uitgestrekt land te brengen, een land dat overvloeit van melk en honing. Ik stuur jou naar de farao: jij moet mijn volk, de Israëlieten uit Egypte wegleiden.’
Mozes zei: ‘Maar wie ben ik dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden?’ God antwoordde: ‘Ik zal bij je zijn. En dit zal voor jou het teken zijn dat ik je heb gestuurd: als je het volk uit Egypte hebt weggeleid, zullen jullie God bij deze berg vereren.’ Maar Mozes zei: ‘Stel dat ik naar de Israëlieten ga en tegen hen zeg dat de God van hun voorouders mij gestuurd heeft, en ze vragen: “Wat is de naam van die God?” Wat moet ik dan zeggen?’ Toen antwoordde God hem: ‘Ik ben die er zijn zal. Zeg daarom tegen de Israëlieten: “IK ZAL ER ZIJN heeft mij naar u toe gestuurd.”’ Ook zei hij tegen Mozes: ‘Zeg tegen hen: “De HEER heeft mij gestuurd, de God van uw voorouders, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob. En hij heeft gezegd: ‘Zo wil ik voor altijd heten, met die naam wil ik worden aangeroepen voor alle komende generaties.’
Acclamatie: Hoor, maar ik kan niet horen

2e lezing: uit Handelingen
De groep mensen die het geloof had aanvaard, leefde eendrachtig samen. Geen van hen beschouwde zijn bezittingen als zijn persoonlijk eigendom, want ze hadden alles gemeenschappelijk. De apostelen bleven met grote kracht getuigen van de opstanding van de Heer Jezus, en God begunstigde hen rijkelijk. Niemand onder hen leed enig gebrek: wie een stuk grond of een huis bezat, verkocht het, bracht de opbrengst naar de apostelen en legde die aan hun voeten neer, waarna het geld naar behoefte onder de gelovigen werd verdeeld.
Acclamatie: Wat eeuwen her begonnen is

Overweging
Ooit zijn mensen met dat christelijke gedoe begonnen. Begonnen met bij elkaar komen. Als zij daar niet mee begonnen waren vraag ik me af of wij jij en ik allemaal zo verschillend ooit op het idee gekomen waren om met z’n allen hier in Cello te gaan zitten. Hoe hadden we elkaar ooit gevonden?
Zij zijn begonnen met delen, met getuigen en zij hadden geen gebrek.
En deze mensen hadden elkaar nooit gevonden als niet ooit een Ene God zich bekend had gemaakt. Een God die zegt er te zijn. Die er was, die er is en die er zal zijn. Dat allemaal in één naam. Zich bekend had gemaakt als vuur, vuur dat nooit meer dooft, aan Mozes.

Mozes, uit de eerste lezing, had een turbulent leven. In het verhaal ontmoeten we Mozes terwijl hij de geiten aan het hoeden is. Maar zijn leven van daarvoor was heel anders. Hij groeide op aan het hof. In pracht en praal. Aan het hof van de Farao. Wij hebben soms turbulente tijden, voor Mozes liep het leven ook niet even gladjes.
Ik zal niet het hele verhaal vertellen, maar van zijn rijke leven werd hij een eenvoudige geitenhoeder.
En op een dag ziet hij dat wonderlijke vuur. Om het vuur goed te kunnen zien, moet Mozes van zijn pad afgaan, hij moet zich keren, draaien. Het Hebreeuwse woord is overduidelijk: hij wendt zich. Hij moet van zijn voorgenomen koers af. Zijn gebaande pad verlaten.
Zo voelde ik mij ook van de week. Na de feestdag waarin zoveel saamhorigheid was, voelde ik me door de verkiezingsuitslag in Amerika in een heel ander land. In een woestijn, in een vlakte die ik niet kende. Het beangstigde me ook, bleef het liefst met de gordijnen dicht zitten. Met warme choco. Laten we maar spelletjes gaan doen. Zoiets.
Ik kende het land niet waar ik terecht was gekomen. Met mensen die ik niet ken. Er klonken geluiden van ‘wie zijn die mensen’ die zo’n stem uit konden brengen. En ik moest mijn schoenen uittrekken. En daar staan in de woestijn. Ik moest mij omdraaien. En horen dat er 60 miljoen mensen zijn die zich sinds tijden voor het eerst gehoord voelden. Die zich erkend en gezien voelden en hoop kregen.
Die hoop konden anderen hun niet geven.
Draai je om, ga van je pad af, trek je sandalen uit. Ik las over een vrouw in Amerika, gepensioneerd, die zich hetzelfde had gevoeld als velen van ons. Die niet kon begrijpen wat er gebeurde in haar land. Zij had haar veilige vertrouwde omgeving verlaten en was naar die mensen toegegaan. En met hen geleefd en had uiteindelijk deze mensen leren begrijpen. Zij was er op uit gegaan, haar gebaande paden verlaten.

Wij hebben het hier goed, en laat deze plek vooral een veilige plek zijn, waar we geestverwanten mogen ontmoeten, maar laat het vooral ook een plek om vanuit de wereld in te gaan. Blootsvoets, terwijl we ons realiseren dat elke grond heilige grond is, dat elke mens heilige mens is.
Ik las van de week ‘Oke, gisteren was de revolutie van de Boze Witte Mannen.
Vanaf vandaag beginnen we met de revolutie van Lieve, Barmhartige, Sociale, Nieuwsgierige, Vriendelijke, Gastvrije, Oprechte en Soms Verdrietige Witte, Bruine, Gele, Rode, Oranje en Stroopwafel Mannen, Vrouwen, Kinderen, Dieren en Pieten. Misschien maken we dan nog een kan! (Facebook, Who cares)

Wij zijn misschien een doe-het-zelf kerk, zoals gisteren in het Brabants Dagblad stond. Maar vooral mogen wij ons aangeraakt weten door het vuur van de Ene. Mogen wij ons steeds wenden naar dat vuur, en steeds de ongebaande paden zoeken. In de Koran staat ook het verhaal van Mozes en de brandend braamstruik. Mozes is daar niet alleen bij het vuur. De Soera beschrijft: “Toen hij een vuur zag zei hij tot zijn mensen: ’Blijft staan, ik heb een vuur waargenomen, misschien zal ik jullie er een stukje vuur van brengen of misschien kan ik bij het vuur een aanduiding van de goede richting vinden.’
Zo wordt deze 13e november tot een Pinksterfeest en wenden wij onszelf toe naar het vuur.
Geloofslied: Als ik omkeer kom ik nooit weer

De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Er klinkt muziek

Voorbeden
Bidden wij met de woorden die gisteren op de dag met kleine geloofsgemeenschappen verzameld zijn. Dat deze gebeden vandaag in verbondenheid met deze gemeenschappen mogen klinken.

Vanuit het nadenken over communicatie in onze gemeenschappen
willen we luisteren
om te verstaan wat ons allemaal raakt.

Gij hart, gij bron van leven, gedenk ons hier bijeen.

Vanuit het nadenken over organisatie in onze gemeenschappen
hopen en bidden wij
dat er voor iedereen een plek is.

Gij adem, ziel van mensen, gedenk ons hier bijeen.

Vanuit het nadenken over vieren in onze gemeenschappen,
hopen en bidden wij
dat we in vreugde verder mogen gaan,
dat een nieuwe wereld komen zal,
dat het vuur mag blijven branden,
dat het verhaal mag blijven gaan en
dat de verbondenheid in verscheidenheid mag groeien.

Gij vuur dat voor ons uittrekt, gedenk ons hier bijeen.

Vanuit het nadenken over kinderen en jonge mensen in onze gemeenschappen
hopen en bidden we dat we de zaadjes van het geloof mogen blijven planten
en dat we de weg van Jezus mogen blijven voorleven.

Gij woord dat voor ons uittrekt, gedenk ons hier bijeen.

Vanuit het nadenken over diaconie in onze gemeenschappen
hopen en bidden we dat het dienstbare gezicht
en de helpende handen van onze gemeenschap kunnen inzetten voor de kwetsbaren in onze samenleving, opdat wij vitaler worden.

Gij stem in ons geweten, gedenk ons hier bijeen.

Eeuwige,
wij bidden voor alle zieken in deze gemeenschap,
en voor de mensen die daar zorgen over hebben.
Wij bidden ook voor onze eigen intenties,
en voor de intenties geschreven in dit boek.

Wij bidden voor onze lieve doden,
dat zij zich gedragen weten in uw milde hand.

Ook gedenken wij de 90 slachtoffers, veelal jonge mensen,
die omkwamen in de Bataclan in Parijs.

Tafelgebed
Jij, die er bent voor ons,
die ons enkel het goede gunt,
die ons meeneemt
naar plaatsen van rust, vrede en weldaad.
Die ons op het spoor brengt van hoop en liefde,
en zich zo laat kennen, als de Ene,
genoemd: ik zal er zijn.

Gezegend Jij, die ons vertrouwen geeft,
die de grond onder onze voeten wil zijn.
Die ons oproept,
die het vuur van enthousiasme
in ons ontsteekt.

Gezegend Jij, die zich laat zien
in de mens tussen mensen,
zoals eens, in Jezus van Nazareth,
die zich liet zien, door er te zijn
verwacht en onverwacht
gezien en ongezien.
gehoord en ongehoord.

Hij heeft zich gegeventrouw aan zichzelf,
vol vertrouwen in Jou, het Leven zelf;

Hij ging ons voor, door brood te nemen,
dankend tot Jou, door brood te delen,
door de beker door te geven
met de woorden:
deel van dit brood,
drinkt uit deze beker,
als teken van verbondenheid
met mij en met elkaar,
om zo verbonden te zijn met de Ene,
die er is en blijven zal, voor ieder van ons.

In zijn Geest willen wij leven,
brekend en delend,
vertrouwend op zijn goedheid en liefde,
alle dagen van ons leven.
Onze naam is jouw naam,
‘ik zal er zijn’
tot in lengte van dagen.

Laten wij bidden: Onze Vader

Vredeswens 
Vredeslied: Vrede zij u van God in de hemel

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn.
Communielied: Zoudt Gij ooit mij beschamen

Afsluitend gebed

Goed om te weten

Slotgedachte: Pad – van Merel Morre
Neem de bocht en als je wilt
vlieg je er zingend uit
klim de berg
en als je mag stop je vlak voor de top
volg de lijn als het je past
blijf je steeds er binnen
dwaal doodlopend als je botst
verleg en laag je lat
maar blijf in godsnaam
op het echte en niet het rechte pad

Zegenwens
Mogen wij van hier gaan
met in ons hart een groot
gevoel van dankbaarheid.

Mogen wij van hier gaan en
deze dankbaarheid
in liefde
delen met alle mensen
op ons pad.

Mogen wij ons gezegend weten
door de Ene, de Levende God,

die wij noemen
Vader, Zoon en Heilige Geest,
Amen

Slotlied: De boom is de aarde dankbaar