Niet stuk te krijgen

San Salvatorgemeenschap 11 aug 2013
Thema: Niet stuk te krijgen
Voorgangers: Corrie Dansen, Esther Bressers,
                      Wilton Desmense enKitty Kramer

Openingslied: Hier gaan wij zingend de wereld te buiten

Welkom en inleiding
Lieve mensen, welkom vanavond/vanmorgen bij deze viering. Fijn dat we zo bij elkaar kunnen zijn, ieder van ons een blad dat de boom tot leven brengt. Welkom mede namens Esther Bressers en Wilton Desmense/Kitty Kramer die mee voorgaan.
In deze viering houden we ons bezig met de vraag wat geloof voor ons kan betekenen. Geloof, een moeilijk woord, wat is dat? We doen dat aan de hand van teksten die twee duizend jaar of nog langer geleden gedacht en geschreven zijn. Die dienden om mensen toen te inspireren. Mogen zij dat ook vandaag doen. Ik wens ons allen een goede viering toe. Laten we stil worden en ontvankelijk.

Openingsgebed
Gij, die zoveel namen kent,
die wij in zoveel gedaantes ontmoeten,
wees ons nabij deze avond/deze morgen,
help ons open te staan voor uw aandacht en aanwezigheid.
Stilte
Lied: Mijn God zijt Gij, u wil ik danken zo waar als ik leef

Inleiding op de lezingen
We gaan luisteren naar twee lezingen uit de Bijbel. Wilton/Kitty leest ons voor uit Jesaja, een lezing die een visioen schetst van vrede. Esther leest uit de Hebreeënbrief, een soort overweging over geloof.

Eerste lezing uit Jesaja
Zie, ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Wat er vroeger was raakt in vergetelheid, het komt niemand ooit nog voor de geest. Er zal alleen maar blijdschap zijn en groot gejuich om wat ik schep.
Ik herschep Jeruzalem in een jubelende stad en schenk haar bevolking vreugde. Dan zal ik over Jeruzalem jubelen en mij verblijden over mijn volk. Geen geween of geweeklaag wordt daar nog gehoord. Geen zuigeling zal daar meer zijn die slechts enkele dagen leeft, geen grijsaard die zijn jaren niet voltooit; want een kind zal pas sterven als honderdjarige, en wie geen honderd wordt, geldt als vervloekt.
Zij zullen zich niet tevergeefs afmatten en geen kinderen baren voor een verschrikkelijk lot. Zij zullen, met heel hun nageslacht, een volk zijn dat door de HEER is gezegend.
Ik zal hun antwoorden nog voor ze mij roepen, ik zal hen verhoren terwijl ze nog spreken. Wolf en lam zullen samen weiden, een leeuw en een rund eten beide stro en een slang zal zich voeden met stof.
Niemand doet kwaad, niemand sticht onheil op heel mijn heilige berg – zegt de HEER.
Lied: Wat vrolijk over jou geschreven staat

Tweede lezing uit de brief aan de Hebreeën
Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen. Door geloof komen we tot het inzicht dat de wereld door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.
Door zijn geloof ging Abraham, toen hij geroepen werd, gehoorzaam op weg naar een plaats die hij in bezit zou krijgen, en hij ging op weg zonder te weten waarheen. Door zijn geloof trok hij naar het land dat hem beloofd was maar hem nog niet toebehoorde. Samen met Isaac en Jakob, mede-erfgenamen van de belofte, woonde hij daar in tenten omdat hij uitzag naar een stad met fundamenten, door God zelf ontworpen en gebouwd. Door haar geloof ontving ook Sara, hoewel ze onvruchtbaar was gebleven en niet meer in de bloei van haar leven was, de kracht om een kind te verwekken, en wel omdat ze vertrouwde op degene die de belofte had gedaan. Zo bracht één man, wiens kracht al gestorven was, zo veel nakomelingen voort als er sterren aan de hemel staan, ontelbaar als zandkorrels op het strand langs de zee.
Acclamatie: Het woord dat ik jou geef

Overweging
Bij de voorbereiding voor deze viering was ik onder de indruk van hoe Paulus in zijn brief aan de Hebreeën onder woorden brengt wat geloof teweeg kan brengen. Hij grijpt terug op al die bekende verhalen uit het Oude Testament waarin mensen voor haast onmogelijke opgaven staan. Hij beschrijft hoe ze doorgaan, volhouden vanuit een groot vertrouwen dat het goed komt, ongeacht wat ze tegenkomen aan weerstand en tegenslag. Niet stuk te krijgen zijn ze. Sara ontving door haar geloof de kracht om een kind te verwekken, Abraham ging op weg naar een plaats die hij in bezit zou krijgen, zonder te weten waarheen. Ze vertrouwden op degene die hun de belofte had gedaan. Het is een prachtige tekst die spreekt van je leven toe durven vertrouwen aan dat wat groter is dan jezelf. Het spreekt van die betrouwbare Ander, die er voor je is en zijn zal.
Een paar weken geleden tijdens de Tour de France stond ik te strijken met een half oog gericht op de t.v. Daar werd verslag gedaan van de etappe van die dag. Een paar renners vormden een kopgroep, op een paar minuten gevolgd door het peloton met de gele truidrager. Ik vroeg me af wat maakte dat ze dit deden: kilometers voorop, langzaam je voorsprong zien slinken om dan vlak voor het einde ingehaald te worden. Wat was dit? De behoefte om op te vallen? Of was het (ook) het vertrouwen dat het eens, ooit, een keer zal lukken? Dat je met je armen in de lucht als eerste over de eindstreep gaat. Dat vertrouwen, er voor gaan, ondanks de pijn en de frustratie, het sprak me enorm aan. Op een heel ander vlak raakt me het vertrouwen van mensen die ernstig ziek zijn en die blijven zoeken naar positieve momenten. Die daar kracht uitputten en zo anderen weer tot steun zijn. Die blijven leven, blijven geven en ontvangen. Die zich ook als het heel moeilijk is gedragen weten, vertrouwen vinden. Dat geeft hoop, ook voor de mensen om hen heen.
En als het niet lukt in je leven, als je de moed opgeeft, als het niet goed afloopt? Geloof je dan niet genoeg?
Toen ik bijna veertien was overleed mijn jongste tante aan multiple sclerose. Een dominee die bevriend was met mijn oma zei haar dat mijn oma’s vertrouwen te klein was geweest en dat ze niet genoeg gebeden had. Waarop mijn oma antwoordde dat hij, als hij dan zo goed wist hoe het werkte, zélf beter zijn best had moeten doen. Een antwoord dat een pleister was op mijn verontwaardiging. Alsof je in geloof elkaar de maat kunt nemen. En alsof geloof een vrijwaring is van alles wat er aan ellende op je pad kan komen. In de Hebreeënbrief lijkt geloof een actieve daad van mensen, een houding waarmee ze in het leven willen staan. Ze worden gesteund doordat ze mede-erfgenaam zijn van de belofte, die God gegeven heeft. “Vertrouw op mij, ik zal er zijn voor jou”. Vanuit dat vertrouwen kunnen mensen bergen verzetten, hoe klein of groot ook, vanuit dat vertrouwen zijn ze niet stuk te krijgen.
Geloof geeft kracht en steun, helpt om uit te houden wat niet uit te houden is, helpt open te blijven staan voor alles wat je gegeven is en wordt. Niet: narigheid overkomt je om van te leren. Wel: ook in de narigheid kun je ervaren dat je er toe doet. Dat jouw leven betekenis heeft. Ook in de narigheid kun je ervaren dat je zelf een bron van licht bent, voor jezelf en anderen. Middenin de narigheid kan je ontdekken wat voor jou de wezenlijke dingen zijn, de zaken die er toe doen.
Geloof is voor mij vertrouwen dat het goed komt, hoe dan ook, ooit. Soms is vertrouwen van mensen zo beschaamd dat er geen geloof meer is in ‘ooit komt het goed’. Soms is het leven van mensen zo donker dat zij geen uitweg meer zien. Bij de voorbereiding van deze viering heeft het me bezig gehouden wat je dan nog tegen iemand zeggen kunt, zonder dat het makkelijk en goedkoop klinkt. Misschien is wat er over blijft: er zijn. En hopen dat de ander diep van binnen, onder de wanhoop en donkerte, toch ervaren mag gedragen te worden door die betrouwbare Ander, die zegt “ik zal er zijn voor jou”.
In de eerste lezing schetst de profeet Jesaja een uitdagend visioen van vrede: “Wolf en lam zullen samen weiden”. “Dan zal er alleen maar blijdschap zijn en groot gejuich om wat ik schep”. Het is een bemoediging voor de mensen toen, ook voor ons nu, individueel en als gemeenschap. Inspiratie om te blijven vertrouwen dat dat visioen werkelijkheid kan worden en een oproep om er onze bijdrage aan te leveren. Ed Andriessen heeft in de viering vorige week laten zien hoe rijk ieder van ons is in het vermogen van betekenis te zijn. Dat vermogen kunnen we inzetten binnen onze gemeenschap, bijvoorbeeld door oog te hebben voor elkaar. Door elkaar trouw te blijven en te vertrouwen dat het goed komt ondanks verschillen in inzicht. Door een bijdrage te blijven leveren aan wat er nodig is om als gemeenschap te functioneren, financieel en in het uitvoeren van alle taken die er te doen zijn. We kunnen dat vermogen ook inzetten buiten onze gemeenschap. Door oog te blijven houden voor de wereld om ons heen, zoals we met de kerstactie en de wereldwinkelverkoop doen. Door oog te blijven houden voor wat er nog meer op ons pad komt waar we individueel of als gemeenschap een bijdrage aan kunnen leveren.
Een visioen van vrede, inspiratiebron, geloof en vertrouwen. Net als Abraham en Sara “niet stuk te krijgen”.
Geloofslied: God, bewaar mij mij

Collecte en klaarmaken van de tafel

Voorbeden
God van liefde , steun ons in het behouden van moed,
daar waar het onbetrouwbare op ons pad komt.
Dat we ook op die momenten ons weten te verbinden
met onze innerlijke bron van vertrouwen.

Kom over ons met uw Geest

God van liefde, help ons steun te vinden
als ons geloof op afstand lijkt te zijn geraakt.
Laten we op die momenten kunnen terugvallen
op betrouwbare anderen die het lied van geloof weer voor ons zingen.

Kom over ons met uw Geest

God van liefde, laat ons inzien
dat wij juist ook in donkere nachten
het licht mogen vinden wat ons geloven doet sterken,
ons als mens sterker maakt en onze gemeenschap kracht geeft.

Kom over ons met uw Geest

God van liefde, wij bidden voor hen die ziek of gestorven zijn

– stilte –

Tafelgebed
Gij, God, dieper in ons leven dan wij vermoeden,
meer met ons begaan dan wij beseffen,
meer onze toekomst dan wij verwachten.
Soms wordt Gij door ons gehoord
als wij rust vinden
en de stilte laten spreken
als we leeggehaald voor u kunnen openstaan
en verlangend bidden:
“Kom over ons met uw Geest”.

Gij, Geest en adem, zonder wie wij niet zijn, zonder wie het geen leven is
Gij zijt helemaal tot uw recht gekomen in Jezus van Nazareth
Hij werd meer en meer zoon van u,  herboren uit uw geest,
Uw woord en stem geworden.
Hem gedenken wij hier en wij bidden u:
“Kom ook over ons met Uw Geest”
In vertrouwen in U heeft hij van dit leven afscheid genomen.
Hij nam brood van het veld verzameld,
zegende het, brak het en zei:
“Dit ben ik. En ik beloof je dat je zult eten en drinken aan mijn tafel.
Neemt daarom en eet en belichaam samen wat ik heb voorgeleefd”.

Hij nam de beker met leven gevende wijn
uit druiven geperst,  zegende en reikte hem over en zei:
“Neemt deze beker en geef er uit te drinken aan allen die na mij komen
want ook zij hebben deel aan leven en dood
ook zij zijn uit God geboren  en zullen in Gods liefde sterven.
Zijn naam is blijven leven.
Over de dood heen is hij voor ons bezieling geworden,
geestkracht, troost en bemoediging, liefde en vrede.
Jezus van Nazareth, die ons leerde bidden tot zijn en onze vader
Onze Vader

Vredeswens
Vanuit vertrouwen droeg Jezus zijn geloof naar de ander uit. Met een hart vol liefde verbonden met de ander gaf hij het leven licht. Laten wij vanuit dat licht elkaar de vrede toewensen.
Lied: Maak mij tot een bedding van uw vrede.

Uitnodiging: Delen van brood en wijn
Ieder van ons is erfgenaam van de belofte dat het visioen van vrede ooit waar zal zijn. Ieder van ons is uitgenodigd er een bijdrage aan te leveren. Ieder van harte uitgenodigd om dit met elkaar te vieren in het gebaar van breken en delen, zoals Jezus van Nazareth ons heeft voorgedaan.
Communielied: Hoe is uw naam, waar zijt gij te vinden

Afronding tafelgedeelte
Geloven is ademen
Steeds meer begin ik te merken dat geloven voor mij Ademen is
Adem geeft leven
Adem geeft ruimte
Adem geeft zin
Diep doorademen lukt alleen als je het met aandacht doet
Vanuit vertrouwen dat het goed is.

Adem geeft ruimte
Ruimte voor een langere adem
Voor de moeilijke momenten
Voor echte aandacht voor mijn medemens
Langere adem, Vertrouwen, Geduld

Zuivere adem laat vooroordelen verdwijnen
Vanuit een meer open blik naar de ander
Naar de wereld, naar jezelf.

Slotgedachte door: Arthur Japin
De rots ligt onveranderlijk in de rivier
Onder het zachte mos of het geweld van de stortregens
Blijft hij altijd dezelfde.
Het bamboe groeit er pal naast, hoog wordt het.
Beide krijgen hetzelfde te verduren.
De één overleeft omdat hij solide is en onverzettelijk,
de ander omdat hij hol is en meegeeft.

Zegen en wegzending
Zo meteen gaan we weer naar huis, met hopelijk een fijn weekend/fijne dag voor ons.
Laten we voor we weggaan elkaar zegenen, voor de momenten van vreugde en verdriet, bij licht en donker. En laten we de zegen vragen van die wij noemen Vader, Zoon en Goede Geest.
Wel thuis. Fijne avond/dag.

Slotlied: Wonen overal nergens thuis