Stroeve tanden

San Salvatorgemeenschap 1 okt -2017
Thema: Stroeve tanden
Voorganger: John Parker
Muzikale ondersteuning: de Cantorij.

Openingslied za.: Hier wordt een huis.
zo: De wijze woorden en het groot vertoonInleiding
Van harte welkom iedereen hier bij onze wekelijkse viering. Ik hoop dat wij allen iets hierin kunnen vinden, van wat wij komen zoeken of hopen te vinden. Welkom iedereen; de wekelijkse bezoekers, de minder frequente en in het bijzonder mensen die hier misschien voor het eerst zijn.
Een viering: woord, gezang, muziek, gebed, symbolen en dit alles leidt tot de grote herdenkingsgebaar – waarin wij breken en met elkaar delen.
Ik wens ons allen een fijne viering toe, en ik wil jullie uitnodigen om de stilte binnen te laten. De geluiden en beelden van buiten, de gedachten van binnen, loslaten; de stilte binnenlaten, de rust omarmen.

Gebed:
Aanwezig in de elementen, in zon, in regen, in wind en storm.
Aanwezig in de wereld, in bergen en zeeën, in bossen en woestijnen.
Aanwezig in mensen, in jongeren en ouderen,
in rijken en armen, in machtigen en machtelozen.
Geest van wonder, van leven, van humor, van vrede, Geest wees hier aanwezig. Strek naar ons uit. Amen.

Acclamatie za:: Wees hier aanwezig :-zo: Strek naar mij uit uw gedachten

1^e lezing: uit Ezechiel 18 (1-4.25-32)
De HEER richtte zich tot mij: ‘Waarom gebruiken jullie in Israël toch het spreekwoord: Als de ouders onrijpe ​druiven​ eten, krijgen de ​kinderen​ stroeve tanden? Zo waar ik leef – spreekt God, de HEER –, nooit meer mag iemand bij jullie in Israël dit spreekwoord in de mond nemen! Weet dat alle mensenlevens mij toebehoren: zowel het leven van de ouders als dat van hun ​kinderen​ ligt in mijn hand, en alleen wie zondigt zal sterven.

Nu zeggen jullie: “De wegen van de Heer zijn onrechtvaardig!” Maar luister, Israëlieten! Ben ik het die onrechtvaardig is? Gaan júllie niet eerder onrechtvaardige wegen? Iemand die rechtvaardig was maar dat niet langer is en onrecht begaat, sterft omdat hij onrecht heeft begaan. Iemand die goddeloos leefde maar dat niet langer doet, mij trouw is en het goede doet, zal in leven blijven. Als hij tot inzicht en ​inkeer​ is gekomen en niet langer misdaden begaat, zal hij zeker blijven leven en niet hoeven sterven. De Israëlieten zeggen: “De wegen van de Heer zijn onrechtvaardig!” Ben ik onrechtvaardig, Israëlieten? Zijn júllie het niet die onrechtvaardig zijn?

Ik zal iedereen beoordelen naar de weg die hij gegaan is – spreekt God, de HEER. Kom tot ​inkeer, bega geen misdaden meer, anders brengt jullie schuld je ten val. Breek met het zondige leven dat jullie hebben geleid, en vernieuw je hart en je geest. Dan hoeven jullie niet te sterven, Israëlieten! Want de dood van een mens geeft me geen vreugde – spreekt God, de HEER. Kom tot inkeer en leef!
Lied: za: Hoort hoe God (1-3-10 en 13.) – zo: Zij die stom zijn

2^e lezing: uit Matteus 21 (23-27)
Toen Jezus naar de tempel was gegaan en daar onderricht gaf, kwamen de hogepriesters en de oudsten van het volk naar hem toe. Ze vroegen hem: ‘Op grond van welke bevoegdheid doet u die dingen? En wie heeft u die bevoegdheid gegeven?’ Jezus gaf hun ten antwoord: ‘Ik zal u ook een vraag stellen, en als u mij daarop antwoord geeft, zal ik u zeggen op grond van welke bevoegdheid ik die dingen doe. In wiens opdracht doopte Johannes? Kwam die opdracht van de hemel of van mensen?’ Ze overlegden met elkaar en zeiden: ‘Als we zeggen: Van de hemel”, dan zal hij tegen ons zeggen: “Waarom hebt u hem dan niet geloofd?” Maar als we zeggen: “Van mensen,” dan krijgen we het volk over ons heen, want iedereen houdt Johannes voor een profeet.’ Dus gaven ze ​Jezus​ als antwoord: ‘We weten het niet. ’Daarop zei hij tegen hen: ‘Dan zeg ik u ook niet op grond van welke bevoegdheid ik die dingen doe.”
Acclamatie Mijn God zijt Gij, U wil ik danken

Overweging
Toen ik de Bijbellezingen van dit weekend las, kreeg ik daar een bepaald beeld bij. Het beeld van een vader en zijn zoon, de mogelijke relaties die kunnen ontstaan tussen die twee.
En ik moest op een bepaald moment terugdenken aan mijn vader. Hij overleed bijna 50 jaar geleden en ik kende hem eigenlijk niet. Ik weet dat hij schoolverliet toen hij 14 was, zoals de meeste jongeren van toen. Hij ging werken als hulp bij zijn vader, een vrachtwagenchauffeur. In 1942 trouwde hij met mijn moeder en werd opgeroepen voor militaire dienst. Hij praatte nauwelijks over de oorlog, maar ik weet dat hij in Noord-Afrika heeft gediend, Frankrijk en zelfs hier in Nederland. Na de oorlog vond hij werk in een metaalfabriek, waar hij bleef tot zijn dood. Hij praatte niet veel, liet dat aan mijn moeder over. Ik zie hem nog voor me, in zijn stoel, met de krant, of, later, voor de televisie een western te kijken. Ik geloof dat hij slim was, en als hij de kansen had gekregen had hij meer kunnen bereiken dan hij heeft gedaan. Een aardige man, rustig, met een mooie glimlach. Ik geloof ook dat hij van zijn gezin hield. Hij was handig en met wat eenvoudige gereedschappen kon veel goeds maken. Dit laatste heb ik zeker niet geërfd. Wat hij voor belangrijke eigenschappen bezat, ik denk dat die zijn doorgegeven aan mij en mijn broer.

Stroeve tanden heb ik niet als ik aan mijn vader terugdenk. Dankbaarheid om wie hij was, om wat hij voor ons deed, om wat ik van hem weet. Ja, dankbaarheid. Ook wat verdriet dat ik hem niet beter heb mogen leren kennen.

In onze eerste lezing had de profeet Ezekiel het over de negatieve kant van relaties. De zonden van de vader worden bij de zoon gestraft. Ik kijk het liefst baar de positieve kant. Wel bewust van de wat slechtere eigenschappen, maar vooral gericht op het opwaarderen van de goede dingen.

Stroeve tanden, nee, die heb ik niet als ik denk aan wat vóór mij is gebeurd, als ik denk aan wat ik geërfd heb van mijn ouders. De minder goede dingen, die heb ik waarschijnlijk ook op mijn beurt geërfd, maar ik kan proberen ze te verbeteren, of tenminste zorgen dat niemand er te veel last van heeft.

Onze tweede Bijbellezing is een deel van een van die twistgesprekken tussen Jezus en zijn tegenstanders binnen het joods volk. Jezus gebruikt in zijn argument de profeet Johannes de Doper. De zoon van een priester Johannes groeide op in een rijk spirituele omgeving, gevoed door zijn vader, een geleerde en vrome jood. Geen echte verrassing dan als hij ook op zoek gaat naar het spiritueel, en wordt hierdoor geleid in zijn wijze van leven en in de manier waarop hij mensen aanspreekt en behandelt. Zijn aard: deels geërfd, deels van zijn eigen zoektocht en de verlichting die hij hiervan kreeg.
Dus, een mooie vraag van Jezus, inzichtvol. Wie is Johannes? Enkel een zoon van zijn vader, of zijn eigen mens, of komt hij elders vandaan? Vanuit de hemel of van mensen? Zoals wij allemaal is Johannes een complex wezen. Deels een product van zijn opvoeding, van erfelijke karaktertrekken, van zijn eigen ervaringen, gedachtes, en ook van zijn ontmoetingen met anderen.
Door mijn wijze van leven, van anderen behandelen, door mijn respect voor anderen en voor mezelf kan ik de aardse en de hemelse kanten dichterbij elkaar brengen. Het beeld van God: ongrijpbaar, vluchtig, nastreefbaar.
Ik ook kom ergens vandaan: familie, opvoeding, opleiding, vrienden, ervaringen, die allemaal maken van mij wie ik ben. Ik hoor erbij; dus ben ik dankbaar.
Geloofslied zat: Kom en volg mij op de weg. – zo: God bewaar mij

Er wordt gecollecteerd

Voorbeden
Wij bidden voor wat ons bezighoudt:
de slachtoffers van orkanen,
van aardbevingen en andere natuurlijke rampen;
mensen die alles kwijt geraakt zijn;
mogen zij de steun en hulp krijgen die ze nodig hebben.

Keer u om

Wij bidden voor onze eigen gemeenschap
die met inspiratie van het verleden,
kijkt naar de toekomst en blijft zijn weg zoeken.

Keer u om

Intenties

Blijf geborgen in uw naam.

Tafelgebed:
Gezegend zijt Gij, de Enige
die ons bijeenbrengt
mensen van ver en van dichtbij
die ons opbouwt tot een huis vol talenten
ruimte voor velen.

Gezegend Jij,  die ieder van ons bij name kent
en ons elkaar doet kennen
met of zonder woorden
in zoveel gezichten, ogen, monden.

In stilte zijn we aanwezig  bij hen die ziek zijn
vooral bij hen die leven tussen hoop en vrees
bezig met hun laatste uren.

Verbonden zijn we in deze viering
met hen die een verbond met ons zijn aangegaan
een uitwisseling van vriendschap en hoop.

Wij roepen in herinnering
al die mensen die, gedreven door Jouw Geest,
woord en daad geworden zijn  van Jouw dromen
Mensen van recht en vrede
die al hun gaven aanwenden
om elkaar tot bloei te brengen.

Vrouwen en mannen, profeten en dichters
maar ook al die kleine naamlozen
die elkaar in pijn en wanhoop de hand reiken.

Wij roepen in herinnering
al die zoekers die met Jou worstelen
zoals Jakob deed tot aan de dageraad,
al die getuigen van Jouw hartstocht
voor gerechtigheid,
al die mensen die aan Uw kerk
een ander warm gezicht willen geven.

Gezegend Jij om hen
die blijven geloven dat dat kan.

Zo gedenken wij hem die voorop ging
in die lange stoet van God-zoekers
onze broer en lotgenoot
Jezus van Nazareth
geworteld in onze aarde
geplant als wijnstok om vruchten voort te brengen van bevrijding
en menselijke waardigheid.

Hij groeide uit tot Levensboom
met wie wij ons verbonden voelen.
Hij heeft laten zien wie Jij bent:
leven gevende stroom die uitgroeit
in allen die zich openen willen
voor zijn lokroep van liefde.

Zo gedenken wij hem in dat sprekend
gebaar op die laatste avond
toen hij met zijn leerlingen
bijeen was, brood nam, het brak
en uitdeelde met de woorden:

Neemt en eet, mijn hele leven  Gedeeld met jullie,
gebroken brood voor deze wereld.
En ook de beker liet hij rondgaan
en zei: Drinkt er allemaal uit,
deze beker hier  is nieuwe verbondenheid
door mijn bloedeigen leven.
Doe dit, telkens als je hem drinkt
om mij te gedenken.

Zo is hij in ons midden als brood gedeeld
als wijn voor ons geschonken
om volop te leven, de dood voorbij.

Doe ons delen in zijn geest
die al zo velen heeft bezield
die met zachte maar sterke drang
mensen naar elkaar toe drijft
om te leven hand in hand
elkaar aanvullend, dienend, en heel makend.

Doordrenk ons met Jouw levenssap
maak ons vruchtbaar voor elkaar
door Jouw kracht die opwelt  in het verborgene
en doe ons bidden
Onze Vader….

Vredeswens
Vredeslied za: Vrede voor jou en alle goeds – zo: Ubi caritas

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van Brood en wijn

Communielied za: Zo vaak wij delen. – zo : Kom in mij

 Mededelingen

Slotgedachte:  van B. Simons, uit Liturgiekatern 2004
Een man zat met zijn kinderen aan de koffie. Ze waren al wat groter aan het worden en hadden zo hun mening over hun vader en moeder. Een van hen zei plots: “Pa, ik erger me er al jaren aan, maar nu zeg ik het maar eens. Laat het alsjeblieft een keer over zijn met die herrie als je je koffie drinkt. Dat lawaai is toch nergens voor nodig!”
Hij, vader, was geschrokken en geërgerd over de opmerking van zijn kind, maar tegelijk moest hij er hartelijk om lachen. Hij antwoordde:
“Het is toch wel bijzonder dat jij dit nu zegt. Jarenlang heb ik me aan mijn eigen vader gestoord. Hij maakte zo ’n lawaai als hij wat zat te drinken. Maar ik heb het nooit durven zeggen. Nooit had ik gedacht dat ik het zelf op gelijke wijze zou doen. Dat heb ik blijkbaar geërfd terwijl ik zo mijn best heb gedaan om die gewoonte thuis te laten. Pas maar op, jullie erven het ook nog!

Zegen en wegzending:

Slotlied:  Wie ten einde toe, alles durft te geven.