Viering Allerzielen

San Salvatorgemeenschap 21 nov 2013
Viering van Allerzielen
Thema: Uitgesproken herinneringen
Voorbereiding: de werkgroepen ´Afscheidsvieringen´
en ´Individuele ondersteuning bij rouw en verlies
Voorgangers: Erick Mickers, Netty, Forra en Charles

Openingslied: Jij die voor alle namen wijkt

Openingsgedicht: Uit:“Rituelen helen” van Marijke Serné.
Alles van jou heb ik de deur uit gedragen.
Jouw geur weggepoetst,
alle sporen uitgewist.
Ik dacht dat het helpen zou
geen spullen en herinneringen om me pijn te doen.
Niets om me heen om me jouw afwezigheid
extra te laten voelen.
De pijn van het gemis zou er niet zijn, dacht ik.
Maar alles van jou leeft in mij en is pijn en troost.
Net als jouw pet die -vergeten – nog aan de kapstok hangt.
Ik groet je bij weggaan en bij binnenkomst.

Welkomstwoord
Zo herkenbaar, dat voorwerp, die foto,
dat moment, die geur, dat verhaal, die muziek
welke je zo dichtbij brengt
bij je lieve man of je lieve vrouw,
bij jouw moeder of je vader,
bij je opa of oma, bij jouw vriend of vriendin,
bij jouw broer of jouw zus,
bij die speciale tante of die lieve oom,
bij die ene mens die jou zo dierbaar was en is.

Ook dit is zo´n moment dat je weer dichtbij brengt
bij hem of haar die je zo lief is.
Zoals iemand van jullie vertelde,
dat je vorig jaar hier nog samen was, en dat hij toen zei:
“Volgend jaar moet je hier ook naar toe hoor,
want dan wordt ik genoemd.”
En dat je dan hier bent, met die gedachten, is zo natuurlijk.
Zo draagt ieder van ons, zijn of haar lieve dode, met zich mee.
Aan u allen, en al diegenen die in u zijn,
wens ik vrede toe, een warm welkom, in Godsnaam,
de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

Laten we met elkaar de stilte in gaan,
om te kunnen bidden tot de Ene,
die ons in liefde verbonden houdt.

Gebed
Hoe moeilijk is het om tot Jou te spreken,
als de meest nabije,
hoe moeilijk is het om met Jou te spreken
als de meest vertrouwde,
nu dat de meest nabije, de meest vertrouwde,
in ons woont.
Blijf ons nabij.
Laat jouw liefde in ons spreken,
wil er zijn in de leegte van het gemis,
als een zachte kracht die ons thuis brengt,
dicht bij ons zelf, dicht bij jou, om te leven,
ten volle, in vrede met wat was, is en nog mag komen.
Lied: een schoot van ontferming

Inleiding en uitnodiging om licht te ontsteken
Uit eerbied willen we de namen noemen van de overledenen die het afgelopen jaar zijn opgetekend in het gedenkboek van onze San Salvator Gemeenschap. Bij het noemen van de naam van diegene die u dierbaar is, willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken.
Tussendoor zingen we samen het lied: Blijf geborgen in je naam.

Wij willen een lichtje ontsteken voor en gedenken:
• Mevrouw van Well-Trimbach
• Boukje Veenker-Rolf
• Leo Timmermans
• Wil Sodderland
• Anneke v.d. Pol-Couwenberg
• Jan van den Boogaard
• Nel Al-Winnubst
• Wim van Heel
• Chris Kleijzen
• Johan van RooijChrist Peperkamp
• Louis Nabbe
• Corrie van Dongen
• Mevrouw van Baalen-Heysing

Lied: blijf geborgen in je naam

• Riet Veltman-Peijnenburg
• Constantia Brok-Bergmans
• Hanneke van Hoeckel-Janssen
• Engelina van Ravenstein-Mulders
• Marie-José Schneider-Volders
• Cornelis Kelders
• Cor Hermans
• Jan Hendrik Titselaar
• Rob van Kempen
• Loes Langenhoff
• Mientje Blitz-Soentjens
• Mgr Jan Bluyssen
• Toos Burg
• Annie van Nierop-Moseman
• Tonny van der Burght-Vesters

Met namen hebben wij genoemd,
de lieve mensen die ons het afgelopen jaar in deze gemeenschap zijn ontvallen.
Vandaag gedenken wij alle zielen, ook anderen die ons het afgelopen jaar zijn ontvallen en hen die al eerder van ons zijn heen gegaan..
Graag willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken voor hen,
die een blijvende plaats innemen in uw hart.

Als laatste ontsteken wij een lichtje,
voor allen die een eenzame dood zijn gestorven,
dichtbij huis of waar dan ook in de wereld,
niet meer gekend, niet meer genoemd,
ongezien voorbijgelopen, voor altijd vergeten.
Dat ook zij zijn ontvangen in eeuwige liefde.
Muziek door Steven

Uitgesproken herinneringen
Ieder van ons heeft zo zijn of haar uitgesproken herinneringen.
Uitgesproken herinneringen waar je nooit over spreekt
omdat ze wellicht te intiem of te pijnlijk zijn;

uitgesproken herinneringen waar je niet over uitgesproken raakt,
zo liefdevol en vol van humor en vertrouwde warmte;

uitgesproken herinneringen die niet af zijn:
“ik had het hem nog zo graag willen vertellen”
of “wat jammer dat ze dit nu moet missen”;

uitgesproken herinneringen die zwijgend worden uitgesproken
in het eenvoudig samenzijn met je gezin of je vrienden,
in muziek, een gebaar of symbool.

Als symbool voor al die uitgesproken en onuitgesproken herinneringen
leggen we bij al die lichtjes een boek neer,
met schilderingen van Henri Titselaar,
kleurrijk met elk een eigen verhaal,
een eigen dynamiek en schoonheid.
Verhalen in gedachten, te vinden in alles om je heen.
Lied: Dat ik je mis – door Daniëlle Sluijmers en pianist)

Evangelie van de Emmausgangers
Twee mannen gaan op weg naar huis, van Jeruzalem naar het dorp Emmaus. Ze spraken met elkaar over alles wat voorgevallen was. Terwijl ze met elkaar in discussie waren, voegde iemand zich bij hen en liep met hen mee. Het was Jezus, maar zij herkenden hem niet.
Hij sprak tot hen:
‘Waarover lopen jullie zo druk met elkaar te praten?’
Met sombere gezichten bleven ze staan. Een van hen, die Kleopas heette, gaf Hem ten antwoord: ‘Bent U dan de enige inwoner van Jeruzalem die niet weet wat daar de afgelopen dagen is gebeurd?’
‘Wat dan?’ vroeg Hij.
Ze zeiden Hem: ‘Wat er gebeurd is met Jezus van Nazaret. Hij was een profeet, machtig in woord en daad in de ogen van God en van heel het volk. Onze hogepriesters en leiders hebben Hem overgeleverd om Hem ter dood te laten veroordelen, en ze hebben Hem zelfs gekruisigd.
En wij hadden zo gehoopt dat Hij het was die Israël zou verlossen, maar inmiddels is het al de derde dag sinds dat gebeurd is.
Wel hebben enkele vrouwen uit onze kring ons versteld doen staan.
Die waren vanmorgen vroeg naar het graf gegaan en toen ze zijn lichaam
daar niet aantroffen, kwamen ze terug met het verhaal dat ze ook nog een verschijning hadden gehad van engelen die zeiden dat Hij leeft. Een paar van ons zijn toen naar het graf gegaan en het bleek zo te zijn als de vrouwen gezegd hadden, maar Hem hebben ze niet gezien.’
Toen zei Hij tot hen:
‘Wat zijn jullie toch onverstandig en traag van begrip als het gaat om het geloof in alles wat de profeten hebben gezegd! Moest de Messias niet zo lijden en dan zijn heerlijkheid binnengaan?’
En Hij legde hun uit wat in heel de Schrift op Hemzelf betrekking had,  te beginnen bij Mozes en alle Profeten.  Toen ze bij het dorp kwamen waar ze moesten zijn,  deed Hij alsof Hij verder wilde gaan. Maar met aandrang vroegen ze:  ‘Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt al ten einde.’
Toen ging Hij mee naar binnen om bij hen te blijven.
Eenmaal met hen aan tafel nam Hij het brood,  sprak de zegen uit, brak het en gaf het hun.  Nu gingen hun de ogen open en ze herkenden Hem,  maar meteen was Hij uit hun gezicht verdwenen.
Ze zeiden tegen elkaar: ‘Was het niet hartverwarmend zoals Hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons opende?’ Meteen stonden ze van tafel op en gingen terug naar Jeruzalem; daar vonden ze de elf en hun metgezellen bijeen. Toen vertelden zij wat er onderweg was gebeurd en hoe ze Hem hadden herkend bij het breken van het brood.
Acclamatie: Gij die uw naam

Overweging
Twee mensen gingen weer op weg naar huis. Vol van verdriet, onbegrip en boosheid met elkaar in gesprek over wat hun vriend en leermeester was aangedaan. Het was juist in dat verdriet en die geestdrift dat Jezus zich kenbaar maakten. Het was juist in het alledaagse van samen aan tafel gaan, dat hij werd herkend.
Wat sprak hij mooi en vol enthousiasme.
Wat voelde het vertrouwd toen hij met ons aan tafel ging.
Wat was hij weer even heel dichtbij ons.
We voelden zijn leven ten volle, zeiden ze.
Is het voor velen van jullie ook niet zo vergaan.
In het contact hoor ik meer dan eens:
´Wat was het zwaar die laatste maanden van het ziek-zijn.
Maar tegelijkertijd had ik het voor geen goud willen missen.
Het was zo intens hoe we als gezin met elkaar omgingen.
Zo veel liefde voor elkaar.
En heerlijk dat ik nog even tegen aan haar mocht kruipen in bed.
Het voelde zo vertrouwd.
En wat hebben we gelachen samen. Zelfs een dag nog voor het sterven.
Zomaar elkaars hand vasthouden was al genoeg.
Wat ben ik blij dat ik dat heb meegemaakt.
Dat gevoel van toen, dat neemt niemand me nog af.´
Dat nu juist, daar waar de dood zo dichtbij is,
het leven ten volle aanwezig kan zijn.
Zo mag ik af en toe ook heel dichtbij zijn, en meevoelen wat mensen in zo´n periode beleven. Ik mocht u deze ervaring vertellen. Het was tijdens een ziekenzegening, een moment waar je samen heel bewust afscheid neemt van elkaar. Het is samen zoeken naar woorden en gebaren, vertellen of laten merken hoe gezegend je was met elkaar. Ook de kleindochter was erbij, een aantal maanden oud. En ook zij mocht afscheid nemen van opa. Heel voorzichtig legde de schoondochter haar dochter op schoonvader. En de lange armen van opa kwamen moeizaam, maar heel voorzichtig om haar heen te liggen. Het was in die ene kus, dat het nieuwe en voltooide leven elkaar raakte, het was daar waar het leven er in alle kwetsbaarheid kan zijn, dat het leven er ten volle is.
Iets van God was daar goddelijk dichtbij.
Het was zoals bij die mensen die naar Emmaus gingen, dat in het diepste verdriet het Leven zich in alle rijkdom liet zien. Ongetwijfeld heeft ieder van jullie zo´n ervaring, dat dankbaar stemt, een glimlach brengt, maar wellicht op dit moment ook nog erg pijnlijk is.
Zoals ook die alledaagse momenten, waarin jullie zoveel gemis ervaren, aan tafel, bij het binnenkomen in huis, het telefoontje naar elkaar, in bed, bij het winkelen of op de zondag, noem maar op. Uitgesproken herinneringen die je meest dierbare heel dichtbij brengen.
Het verhaal vraagt ons daarbij te vertrouwen, op die ene die naastzij komt lopen, die jou meeneemt en weer opbeurt.
Zoals een krachtige vrouw dat omschreef in brief die zich in haar leven liet inspireren en leiden door dit verhaal, ze schreef: “we worden geboren en moeten met vallen en opstaan onze weg weten te vinden in dit leven. Maar:
– Wat is mijn weg?
– Wat zijn mijn mogelijkheden?
– Wie help en steunt mij op mijn zoektocht?
Als je dan het geluk hebt mensen te ontmoeten die jouw vragen serieus nemen en proberen te verstaan en ook nog bereid zijn met je mee te lopen. . . .
Zoals de Emmausgangers Jezus mochten ontmoeten, juist op ’t moment dat ze het niet zagen zitten. Ze niet meer wisten hoe ze verder moesten. Jezus luistert, is geïnteresseerd, denkt mee en….
Ze geloven weer in zichzelf, zien weer toekomst.
Als je dit mag gebeuren in je leven, dan is je een wonder overkomen.”
Dat wens ik u toe, een lieve mens naastzij, en dat elke uitgesproken herinnering
u gaandeweg tot troost kan zijn,
u gaandeweg kracht geeft om het leven,
in al haar kwetsbaarheid, in al haar rijkdom,
ten volle te omarmen.
Geloofslied: Zijt Gij mijn God een herder

De gaven van brood en wijn worden op de tafel geplaatst
Collecte
Instrumentaal intermezzo

Voorbeden
Laten we bidden voor al onze geliefden van wie wij het afgelopen jaar
noodgedwongen afscheid hebben moeten nemen.
Voorbij de horizon gegaan , naar andere verten….

Heer ontferm U

Laten we bidden voor elkaar, ieder met zijn of haar eigen herinneringen en verdriet.
Dat wij elkaar tot steun mogen zijn, hoe moeilijk dat soms ook is…

Heer ontferm U

Laten we bidden voor alle mensen die zich in een uitzichtloze situatie verkeren.
We denken met name aan de duizenden vluchtelingen
in Syrië of waar dan ook ter wereld, d
ie door het afschuwelijke oorlogsgeweld hun land moesten verlaten….

Heer ontferm U

God van Leven, ga met hen mee,
houd ze overeind en wakker in hen aan de droom dat niets blijvend is
en laat het goede van onze doden in ons voortleven,
dat zij allen mogen rusten in de palm van Uw hand .

Tafelgebed
Om mensen willen wij Jou danken, die met ons meegaan,
om te lachen en stil te zijn, die ons ontvangen en liefde geven.
om mensen willen wij Jou danken God,
die met ons aan tafel zaten, met ons brood deelden,
lief en leed, vreugde en bezorgdheid,
zoals eens die mens Jezus, die voor de avond van zijn dood
brood nam in zijn handen, zijn dank uitsprak,
het brak voor zijn vrienden, en zei:
telkens als je eet van dit brood, denk dan aan mij,
met warmte en genegenheid, opdat Ik leef in jou.

Zo nam Hij ook de beker, gaf die door aan zijn vrienden,
met de woorden, drink hieruit,
tot vreugde van Mij, blijft dat doen om mij te gedenken.
Zo gedenken wij hem en al onze lieve doden,
niet door de leegte aan de tafel,
maar door de volheid van hun bestaan.
Zo willen wij leven en bidden in zijn geest,
met woorden die Hij ons gegeven heeft
Onze Vader

Vredeswens
Het is die hand, die je mist,
het is die hand die je nodig hebt,
het is die hand die jou uitnodigt,
het is die hand die vrede wenst.
Mag jouw hand reiken naar een andere hand
en vrede vinden. Vrede en alle goeds.
Vredeslied: In ’t laatste van de dagen

Communie
We breken en delen het brood, en herinneren ons zo die ene mens,
die mensen nabij kon zijn.
In het breken en delen is Hij dichtbij,
komt Hij tot leven, om er te zijn voor ieder van ons,
dus voel je welkom aan zijn tafel,
en ontvangt en wordt brood van leven, brood van liefde.
Communielied: Jij komt tot ons waar niet

Slotgedachten: Verder zonder jou.
Geschreven door W. van Opheim – van der Meer: Uit boek van Leo Fijen “leven met de dood”
De wonden die we bij ons dragen zullen tot littekens vervagen,
maar blijven zichtbaar alle dagen.
Als onuitwisbaar vast gegeven
heb jij daarin jouw naam geschreven.
We willen slechts aan jou nog vragen blijf jij ons helpen ze te dragen ?
Onzichtbaar, zichtbaarheid te geven om verder, zonder jou, te leven.

Graag wil ik iedereen bedanken die meegeholpen heeft aan deze viering.
Met name de werkgroep afscheidsvieringen, de werkgroep rouw – en verliesverwerking en de kosters. Dank ook aan Danielle Sluijmers, Steven van Gool, de dirigent Gerard van de Weijer en het koor de Cantorij. Dankzij jullie heeft deze viering haar vorm en inhoud kunnen krijgen. En natuurlijk wil ik u allen bedanken dat u hier met zovelen kon zijn.
Wilt u de viering nog eens nalezen,
dan liggen bij de uitgang de teksten voor u klaar.

Zegenwens
Mag het u goed gaan, mag er vrede zijn voor en in u,
mag er iemand u nabij zijn,
een lieve mens, een vriend of vriendin,
waarin u herkennen mag
de Ene die Liefde is, die wij noemen:
de Vader, de Zoon en Heilige Geest. Amen

Slotlied: Licht dat ons aanstoot

Uitreiken van gedachteniskaartjes