Geloofsgemeenschap San Salvator 19 – 20 jan. 2013
Thema: Wat is een bruiloft zonder wijn?
Voorganger: Martien van Stiphout
Muzikale ondersteuning: de Cantorij
Openingslied: Heer, onze Heer, hoe zijt gij aanwezig
Begroeting en welkom
God heeft zijn heerlijkheid geopenbaard in wondere daden aan alle mensen. Van harte welkom!
Een bruiloftsfeest is in de bijbel een geliefd beeld om aan te geven hoe God met mensen wil omgaan. Geen wonder dat Johannes het eerste teken van Jezus vertelt in het kader van een bruiloft. Het gaat Johannes er niet om hóe Jezus begon, maar waar het hem om begónnen was in zijn leven: er is een nieuwe tijd doorgebroken, waarin mensen tot zichzelf komen en rust vinden, omdat ze elkaar als geliefden in hun waarde laten! Dat is de kernwaarde van een huwelijk.
Wij vragen ons nu af: Wat is een bruiloft zonder wijn?
Gebed om liefde
God van liefde, Gij die van mensen houdt,
die ons vraagt en smeekt en ons op handen draagt:
spreek dit uur uw woord.
Bij U is de bron van het leven, en in uw licht zien wij het licht.
Maak ons stil en aandachtig, open en ontvankelijk voor uw bedoelingen met ons.
Wek onze hartstocht voor gerechtigheid, vuur ons aan.
Bij U is de bron van het leven, en in uw licht zien wij het licht.
God van liefde, wees onze geliefde en maak ons gelukkig met elkaar.
Schenk uw zegen aan wat wij ondernemen en doe ons delen in het feest van Uw liefde.
Bij U is de bron van het leven, ……
Eerste lezing: Jesaja 62, 1-5
Omwille van Sion zal ik niet zwijgen, omwille van Jeruzalem ben ik niet stil, totdat het licht van haar gerechtigheid daagt en de fakkel van haar redding brandt. Alle volken zullen je gerechtigheid zien, alle koningen je majesteit. Men zal je noemen bij een nieuwe naam die de Heer zelf heeft bepaald.
Je zult een schitterende kroon zijn in de hand van de Heer, een koninklijke tulband in de hand van je God.
Men noemt je niet langer Verlatene en je land niet langer Troosteloos oord, maar je zult heten Mijn verlangen
en je land Mijn bruid. Want de Heer verlangt naar jou en je land wordt ten huwelijk genomen. Zoals een jongeman een meisje tot vrouw neemt, zo zullen jouw zonen jou ten huwelijk nemen, en zoals de bruidegom zich verheugt over zijn bruid, zo zal je God zich over jou verheugen.
Tussenzang 19.00: God die in het begin – 10.30: Boom, je stam was koud
Evangelie volgens Joh 2, 1-11
Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. De moeder van Jezus was er, en ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. Toen de wijn bijna op was, zei de moeder van Jezus tegen hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ ‘Wat wilt u van me?’ zei Jezus. ‘Mijn tijd is nog niet gekomen.’
Daarop sprak zijn moeder de bedienden aan: ‘Doe maar wat hij jullie zegt, wat het ook is.’
Nu stonden daar voor het Joodse reinigingsritueel zes stenen watervaten, elk met een inhoud van twee à drie metrete. Jezus zei tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’ Ze vulden ze tot de rand. Toen zei hij: ‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar de ceremoniemeester.’ Dat deden ze. En toen de ceremoniemeester het water dat wijn geworden was, proefde – hij wist niet waar die vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden wisten het wel – riep hij de bruidegom en zei tegen hem: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ Dit heeft Jezus in Kana, in Galilea, gedaan als eerste wonderteken; hij toonde zo zijn grootheid en zijn leerlingen geloofden in hem.
Acclamatie: Oren en ogen gaan open
Overweging:
Toen God, lang geleden, onze wereld overzag, viel zijn oog op de vele groepjes mensen die zich broer en zus noemden, maar die elkaar even zo goed verketterden, omdat ze verschillend dachten over wat komen moest. God wilde naar hen toe, maar vroeg zich af in welke hoedanigheid Hij dat zou doen. Hij riep Jeremia bij zich en zei: ‘Jeremia, jij bent me altijd trouw gebleven. Ik bewonder je, omdat je geen doorsnee-mens geworden bent. Zeg Mij: hoe kom ik aan het licht onder al die mensen met zoveel verschillende verwachtingen?’
Jeremia dacht diep na en na lang zwijgen sprak hij: ‘ik heb in mijn dagen heel wat aangeklaagd. Ik moest het kwaad bij name noemen, in naam van U. Ik deed het ook uit liefde voor uw afgedwaald volk. Ik moest het zeggen, ik was nu eenmaal met dat volk getrouwd. Ga dus als bruidegom van al die mensen, van heel dat verwachtingsvolle volk.’ En daarom besloot God mens te worden in Jezus en zo ter bruiloft te gaan. En toen de beste wijn geschonken werd, herkende men Hem als de beste minnaar van alle mensen samen.
Op een bruiloft gebeuren altijd dingen, die aangeven wat er in het leven van mensen aan de hand is; gebeurtenissen, die verwijzen naar de diepste betekenis van wat leven is en van wat liefde doet. Op een bruiloft wordt duidelijk waar het in ons leven om begonnen is: dat mensen van elkaar houden; dat er liefde in het spel is; dat je weet dat je leven gedragen wordt door iemand die van je houdt. Op een bruiloft wordt ook aansluiting gezocht bij een diep verlangen, om hemel en aarde met elkaar te verbinden, een diepmenselijke verwachting die in de relatie van mensen zichtbaar wordt: dat eens het goddelijke en menselijke met elkaar kunnen trouwen; dat het onmogelijke mogelijk wordt en dat wij de wereld met alle ups en downs aankunnen!
‘Wat is een huwelijk waard?’ vragen we ons bezorgd af als een huwelijk vast loopt; als bruid en bruidegom van weleer gaan scheiden. Van het bruidspaar in Kana wordt alleen verteld, dat ze geen wijn hebben. Wat is een bruiloft zonder wijn? Om dat dode tij te keren staat Jezus op of beter: hij wordt erbij geroepen. Het verhaal vertelt niet dat Jezus water in wijn verandert, maar water wordt wijn waar hij aanwezig is. Voor Johannes is Jezus iemand die van Godswege het leven van ieder mens tot een feest wil maken. Hij reikt het ons aan in het beeld van de beste wijn die tot het laatst bewaard is. Het leven dat hij mensen aanbiedt, is rijker en dieper dan ons waterige leven van alledag. Dat zal Johannes in zijn hele evangelie verder uitwerken in alle tekenen die Jezus nog zal verrichten. Het evangelie van de bruiloft in Kana nodigt ons uit tot de diaconie; tot een levensstijl waarin dienen het uitgangspunt vormt. Waarden als verbinding, duurzaamheid, eenvoud en respect vormen de kern ervan: vol mededogen nabij zijn waar mensen wonen en werken, zwoegen en lijden, ziek en kreupel zijn, om hen te bevrijden.
Er is reden tot bezinning op onze eigen plaats en roeping binnen het levenswerk dat Jezus van Nazareth voor ogen stond. Wat staat ons te doen? Wat is de grondtoon van ons bestaan? Kan het teken van Kana ons daarbij helpen? We zijn voor die bruiloft uitgenodigd, al zijn we ook hopeloos verdeelde kerkmensen. Dat bedacht ik vorige week in de Grote Kerk bij het gebed voor de eenheid van christenen. Wij die schoorvoetend over elkaars drempel heen stappen. Wij die meer letten op onderlinge verschillen dan oog hebben voor de rijkdommen die ons met elkaar verbinden; en nauwelijks beseffen hoezeer wij elkaar nodig hebben om het rijk Gods in onze tijd gezicht te geven. Met elkaar zijn wij uitgenodigd ter bruiloft. Wezenlijk aan een bruiloft is dat zij verbondenheid tussen mensen wil vieren, en dat mag elke dag opnieuw beginnen!
Deze dag zou ons ertoe kunnen inspireren weg te stappen uit alle engheid van denken en ons niet telkens te laten verlammen door kerkelijke verdeeldheid. Wij kunnen zo veel samen: ons geloof delen, onze hoop en ons gebed delen, onze beker heffen met de wijn die ons is uitgeschonken. Zo kunnen wij met elkaar een klein beetje vooruitlopen op de toekomst die God met ons voorheeft. Wij kunnen zoveel. Maar doen wij het ook?
De bruiloft in Kana maakt ons bewust van het gewone en van het bijzondere. Wat gezegd is, moet gehoord worden; wat gehoord is, moet gedaan worden. Water wordt wijn van de beste soort, als liefde in het spel is!
Geloofslied 19.00: De Geest des Heren heeft – 10:30 Wat in stilte bloeit
Voorbede met: Zegen ons met het licht van uw ogen
Behoed de liefde van de geliefden.
Gij die weet hoe broos en bijna niets twee mensen zijn,
Gij die hen toegekeerd hebt naar elkaar, opdat zij niet meer half zijn,
onbestemd en onvervuld, leer hun verstaan het geheim dat geven leven doet.
Zegen ons met het licht van uw ogen,
Geef ons de tijd elkaar te kennen en te troosten,
blaas onze hartstocht aan, maak ons geduldig en oneindig lief,
dat wij de nacht doorkomen met elkaar.
Zegen ons met het licht van uw ogen
Kom tegemoet de ontluisterde, de door het leven geleerde,
die niet kan geloven, in meer dan hij ziet;
de eenzame, de zieke, de verdorde van hart.
Zalf zijn wonden, zijn zere huid, wek zijn zachtheid opnieuw.
Geef hem terug de ogen van een kind.
Zegen ons met het licht van uw ogen
Geef gehoor aan ons bidden voor slachtoffers van de strijd in Mali;
Troost ons als wij onze lieve doden gedenken:
Toon en Rinie Verhagen, Louis Nabbe, oud-burgemeester Ben van Zwieten, Christ Peperkamp,
Corrie van Dongen, Antonia van Baalen
Dat hun licht ons blijft verwarmen.
Tafelgebed met: Kom, adem ons open,
Onze Vader
Vredeswens: Doe maar wat hij jullie zegt. Vrede!
Vredeslied: Waar vriendschap heerst en liefde
Communielied 19:00: Om warmte gaan wij een leven – 10.30: De woorden die wij spraken
Slotgebed:
God, uw liefde gaat uit naar al uw mensen.
In die gulheid mogen wij ons geborgen weten.
Maak ons open en ontvankelijk en roep ons
naar uw bruiloftsmaal, feest van verbondenheid
met U en elkaar, vandaag en al onze dagen. Amen.
Zegen en zending:
Wat gezegd is, moet gehoord worden;
wat gehoord is, moet gedaan worden.
De God van wie geschreven staat, dat Hij liefde is
en trouw, Hij moge ons zegenen en behoeden.
Slotlied: Uit vuur en ijzer