Lectoren Toon van Mierlo & Dorien Broekmeulen
Melodiek o.l.v. Machtelt Terlingen
Pianist Coby Wagemans
Fluit Maria Werner
Welkom
Dag lieve mensen. Fijn dat je er bent. Naar hier gekomen om te vieren, stil te zijn, woorden te horen, je stem te laten klinken, verbinding te zoeken, om je hart een beetje op te laden. Vandaag bevinden we ons tussen hemelvaart en Pinksteren. Een zondag tussen twee grote gebeurtenissen. Wezenzondag wordt deze zondag ook wel genoemd. Dit jaar valt wezenzondag samen met Moederdag, de dag waarop moeders in het zonnetje worden gezet. Ik voel me vaak een beetje ongemakkelijk op moederdag. Ik ken teveel mensen, mannen en vrouwen in mijn omgeving, die zo graag moeder/vader hadden willen zijn….Ik hoor te vaak over verstoorde verhoudingen tussen moeders/vaders en kinderen. En dan de moeders/vaders die voortijdig afscheid van hun kinderen moesten nemen. Of kinderen die hun moeders/vaders moeten missen.
Dat gevoel van ongemak past bij wezen zondag: die gekke zondag tussen hemelvaart en Pinksteren.
Vandaag drie lezingen. Drie maal woorden uit onze traditie die tot ons spreken. We luisteren wijsheid uit Exodus. Het joodse volk slaat zijn kamp op in de Sinaiwoestijn. Mozes is hun leidsman. Hij gaat de berg op en hoort de stem van de Eeuwige die het joodse volk aanspoort om zijn/haar woorden ter harte te nemen.
Het boek Handelingen in het Nieuwe testament verhaalt over hoe het verder ging met de eerste christengemeenten. Na de dood van Jezus moeten de volgelingen door. Zij willen hun vriend en leermeester niet vergeten maar hoe pak je de draad weer op. Een stukje van dat verhaal horen we straks.
Als scharnierpunt tussen deze twee verhalen horen we fragmenten uit het Johannes evangelie waarin Jezus bidt voor zijn leerlingen. Woorden die over de eeuwen heen misschien ook voor ons gebeden werden.
Laten we kijken of wij de woorden die vandaag horen ter harte kunnen nemen. Voordat de verhalen hier klinken, willen we ruimte maken in onszelf. We zoeken de stilte. In dit stille moment mogen we dat wat leeft in ons hart neer leggen voor de Eeuwige.
GEBED
Eeuwige, jij die ons aanspoort tot woorden van vrede
en daden van gerechtigheid, Wees bij ons als we ons
klein en onmachtig voelen. Wapen ons dit uur tegen moedeloosheid, wakker vonken van visioenen in ons aan
geef ons moed om tegen de stroom in te gaan en beziel ons met onbevangenheid zodat we mensen naar jouw beeld worden. Amen
Acclamatie Wek mijn zachtheid weer
1e LEZING Exodus 19, 1-5
In de derde maand, op precies dezelfde dag dat ze uit Egypte waren weggetrokken, kwamen de Israëlieten in de Sinaiwoestijn. Ze waren vanuit Refidim verder getrokken en in de Sinaiwoestijn gekomen. Daar sloegen de Israëlieten hun kamp op, vlak bij de berg. Mozes ging de berg op, naar God. De Eeuwige riep hem vanaf de berg toe: ‘Zeg tegen het volk van Jakob, laat de kinderen van Israël weten: “Jullie hebben gezien hoe Ik ben opgetreden tegen Egypte, en hoe Ik je op adelaarsvleugels gedragen heb en je hier bij mij heb gebracht. Als je mijn woorden ter harte neemt en je aan het verbond met Mij houdt, zul je een kostbaar bezit voor Mij zijn, kostbaarder dan alle andere volken – want de hele aarde behoort Mij toe.
Lied die mij droeg op adelaars vleugels
2E LEZING Johannes 17,14-26 – fragmenten: een gebed van Jezus
Ik heb hun uw woord doorgegeven.
Ze horen niet bij de wereld,
zoals ik niet bij de wereld hoor.
Heilig hen dan door de waarheid.
Uw woord is de waarheid.
Ik zend hen naar de wereld,
zoals U mij naar de wereld hebt gezonden.
Ik bid niet alleen voor hen,
maar voor allen die door hun verkondiging in Mij geloven.
Laat hen allen één zijn, Eeuwige.
Zoals U in Mij bent en Ik in U,
laat hen zo ook in Ons zijn,
opdat de wereld gelooft dat U mij hebt gezonden
en dat U hen liefhad zoals u mij liefhad.
Ik heb hun uw naam bekendgemaakt
en dat zal Ik blijven doen,
zodat de liefde waarmee U Mij liefhad
in hen zal zijn en ik in hen.
MUZIEK
3DE LEZING Handelingen 1, 15-26
In die dagen stond Petrus op te midden van de leerlingen – er was een groep van ongeveer honderdtwintig mensen bijeen – en zei: ‘Vrienden, het schriftwoord waarin de heilige Geest bij monde van David heeft gesproken over Judas, de gids van hen die Jezus gevangen hebben genomen, moest in vervulling gaan. Judas was een van ons en had deel aan onze dienende taak. Van de beloning voor zijn schanddaad kocht hij een stuk grond, maar bij een val werd zijn buik opengereten, zodat zijn ingewanden naar buiten kwamen. Alle inwoners van Jeruzalem hebben van deze gebeurtenis gehoord, en daarom noemen ze dat stuk grond in hun eigen taal Akeldama, wat “bloedgrond” betekent. In het boek van de Psalmen staat namelijk geschreven: “Laat zijn woonplaats een woestenij worden en laat niemand daar meer verblijven.” En ook: “Laat een ander zijn taak overnemen.” Daarom moet een van de mannen die steeds bij ons waren toen de Heer Jezus onder ons verkeerde, vanaf de doop door Johannes tot de dag waarop Hij in de hemel werd opgenomen, samen met ons getuigen van zijn opstanding.’
Ze stelden twee mannen voor: Josef Barsabbas, die de bijnaam Justus had, en Mattias. Daarna baden ze als volgt: ‘U, Eeuwige, doorgrondt ieders hart. Wijs van deze beide mannen degene aan die U gekozen hebt om als apostel zijn dienende taak te verrichten en de plaats in te nemen van Judas, die naar de voor hem bestemde plaats is gegaan.’ Ze lieten hen loten en het lot viel op Mattias. Hij werd aan de elf apostelen toegevoegd.
Acclamatie Herschep ons hart
OVERWEGING
Daar staan ze dan: de leerlingen van Jezus! Na zijn afschuwelijke dood moeten ze door. De verschijningsverhalen geven de volgelingen van Jezus weer een beetje moed. Dan is daar het moment van Hemelvaart: een soort definitief afscheid. Het besef dat Jezus niet meer bij hen is, dringt tot de groep van Jezus-mensen door. Hoe moet het dan verder met dat verhaal, met die droom van het goede leven voor allen? Het boek Handelingen vertelt over hoe het verder ging na de dood van Jezus. Dit boek begint met het verhaal van hemelvaart. De leerlingen zien Jezus in wolken verdwijnen. Engelen sporen de achterblijvers aan om niet naar de hemel te blijven staren.
Ze zijn nog niet helemaal klaar en trekken zich terug, mannen en vrouwen, om te bidden. Hoe moet je in hemelsnaam de draad weer op pakken na zo’n gewelddadige dood? En dan ook nog de onzekerheid in eigen midden. Een van hen was immers verantwoordelijk voor het verraad. Ga er als vriendenclub maar aanstaan!
In dat moment van bezinning staat Petrus op. Er zijn meer mensen aanwezig dan de elf overgebleven apostelen. Een grote groep mensen, een 120- tal, zo hoorden we was blij elkaar. Mannen en vrouwen zo stel ik me voor. Er wordt gesproken over Judas en hoe het verder moet. Ze missen niet allen hun leermeester, maar ook Judas heeft een lege plek achtergelaten in deze groep rondom Jezus. Vanuit de oude woorden, zoeken ze naar antwoorden op de vraag hoe nu verder. kan me voorstellen dat deze groep wijsheid zocht in teksten die hen bekend waren. Zoals wij ons wenden tot teksten die voor ons belangrijk zijn zo deed deze groep mensen dat ook. Psalmwoorden doen Petrus beseffen dat de lege stoel van Judas opgevuld moet worden. Er is immers werk aan de winkel ook al hebben zij nog geen en enkel idee hoe. Er zijn twee “kandidaten”. Wat prachtig dat er gebeden wordt voor er gekozen moet worden. Een moment van bezinning voor belangrijke beslissingen daar zou de wereld wel bij varen. Dan bezinning in de ruimste zin van het woord: ruimte maken voor de wijsheid van het grote geheel. Even buiten je eigen denkkaders treden en je hart doorgronden. Dan pas ben je klaar voor de beslissing. De lege plek van Judas wordt opgevuld, maar de leegte die Jezus achterliet is niet zo gemakkelijk op te vullen.
Jezus noemen we zoon van God. We zetten Jezus gemakkelijk op een voetstuk. Een wijze Ierse monnik zei me ooit; ‘We letten veel te veel op de handen van Jezus, op wat hij precies deed, maar daardoor zien we niet meer helder waar die handen van Jezus naar wijzen.’ Hij bedoelde hiermee dat als we teveel kijken naar wat Jezus deed we het grote geheel van het visioen van het goede leven voor allen, het rijk God -zo je wil- een beetje uit het oog kunnen verliezen. Daar gaat volgens mij die eerste lezing over. Het Joodse volk moet het zien uit te houden in de woestijn. Een god die je help ontsnappen uit slavernij is een god waar iedereen wel in wil geloven, niet waar. Maar hoe geloof je in woestijntijd? Hoe blijf je gaande als de weg onduidelijk is? Hoe kun je vertrouwen als alles om je heen wankelt? Hoe geloof je in een tussentijd?
Op een berg krijgt Mozes woorden van de Eeuwige. Een berg is hoog, dicht bij de wolken. Op die berg vinden verschillende “gesprekken” tussen Mozes en de Eeuwige plaats. Die berg is later ook de plek waar Mozes de 10 geboden krijgt aangereikt. Wat we vandaag hoorde is het verhaal van een van de eerste contactmomenten tussen Mozes en God. De Eeuwige roept Mozes toe. Het is belangrijk dat woorden van God verstaan worden. “Ik draag jullie op adelaarsvleugels en heb je tot hier gebracht”. Een tekst die ons aanspoort om te vertrouwen op de Eeuwige. Woorden van de Eeuwige zijn woorden om ter harte te nemen. Woorden om in je binnenste te laten resoneren en dan je hart te laten spreken. Dan ben je een mens zoals God ons mensen graag ziet.
Het lijkt zo simpel, maar is in de praktijk vaak lastig om dat Woord te horen, echt te horen. God heeft godzijdank veel geduld met ons mensen. Hij/zij kent onze gebreken. Ook Jezus als iemand die als geen ander weet had van Gods woorden, kent onze menselijke tekortkomingen. Is het misschien daarom dat hij bidt tot de Eeuwige voor de mensen die hem volgen. Een gebed als een smeekbede: laat de mensen die mij volgen niet in de steek. ‘Zoals u in mij bent en ik in u laat hen zo ook in ons zijn’ maak hen tot deel van dat grote visioen en zorg dat ze het waar kunnen maken. Jezus bidt niet alleen voor groep die hem volgde, maar voor iedereen die in hem gelooft. Deze tekst is ook een gebed voor ons.
Woorden als waarheid. Mooi, maar ook ingewikkeld. Woorden zijn immers altijd mensen-woorden en raken misschien nooit helemaal de bedoeling van de Eeuwige. Hetzelfde woord kan op zoveel verschillende manieren gesproken worden en op nog veel meer manieren worden gehoord. Dan is dat moment van gebed, bezinning of jezelf even leeg maken een wijze manier om voorbij je eigen kader, voorbij je eigen invulling te komen. Als we allemaal durven leven vanuit dat vertrouwen dat ik, dat jij, dat wij gedragen worden door die adelaarsvleugels en vanuit dat gevoel de ruimte van woorden opzoeken dan komt het goed. Dan worden wensdromen waar – vast anders dan gedacht- maar vinden we elkaar in een taal van hoop en vrede. Een taal die wij ter harte nemen, hoe dan ook!
Geloofslied Geen taal die hem vertaalt
TAFEL | COLLECTE| MUZIEK
VOORBEDE
Laten we rondom deze tafel bidden voor mensen die zich verweesd voelen en zoeken naar nieuw perspectief. Dat zij steun en geestkracht mogen vinden om hun weg in het leven te gaan.
ACCLAMATIE
Laten we rondom deze tafel bidden voor mensen die als moeders/vaders zorgdragen voor al wat leeft. Vrouwen en mannen die werken aan vrede, duurzaamheid en rechtvaardigheid. Mensen die Jouw woorden leven. Dat zij ons tot voorbeeld mogen zijn.
ACCLAMATIE
Laten we rondom deze tafel bidden voor mensen in oorlogsgebieden. Dat kinderen daar kind mogen zijn en moeders/vaders zich geen zorgen hoeven maken over de dag van morgen.
ACCLAMATIE
Rondom deze tafel bidden we voor wat werd toevertrouwd aan ons intentieboek. We bidden voor wie ziek zijn en voor onze dierbare overledenen. Dat degenen van wie we afscheid moesten nemen zich geborgen mogen weten in de palm van uw hand.
LIED KOESTER DE NAMEN
TAFELGEBED
Jij die God bent, een zachte kracht alom aanwezig, wij danken Jou voor de wereld waarop wij wonen, deze aarde met alles wat er leeft en groeit.
Jij die God bent, die ons wil ontvangen om wie wij zijn, die ons roept, groot en klein, om goed te zijn, om brood te delen, die ons oproept te blijven werken aan de vrede, die ons vraagt om trouw te zijn aan de goddelijke liefde in ons.
Wij danken Jou voor Jezus, die mooie mens uit Nazareth, die lang geleden heeft gezegd: behandel anderen zoals jezelf behandelt wilt worden. En wat Hij altijd deed, deed Hij ook de laatste avond.
Hij ging met zijn vrienden aan tafel. Hij nam het brood, brak het, deelde het uit en zei: Weet jij hoe je gelukkig kunt leven? Als je het brood van iedere dag niet allèèn eet maar breekt en deelt met elkaar. Zo heb ik het ook gedaan toen ik bij jullie was.
Daarna nam hij de beker en zei: Drink uit deze beker en als ik er niet meer ben, vertel elkaar wat echt belangrijk is: deel vreugde en verdriet en wees bevriend met iedereen.
Daags daarna is Jezus gestorven, maar niet voorgoed Hij leeft nog temidden van ons en gaat met ons mee naar een betere wereld. Hij zegt: vier dat je bij elkaar hoort, dat je niet alleen op de wereld bent. Weet dat je elkaar kunt inspireren om te worden wie je echt wilt zijn. Kijk maar goed:
overal in de wereld waar mensen elkaar ontvangen en ontmoeten, samen het leven delen,
daar gebeurt het.
In zijn Geest zijn wij onderweg, met zijn woorden willen wij bidden, woorden van vrede, woorden van toekomst.
ONZE VADER
VREDESWENS | VREDESLIED Zuster en broeder
BREKEN EN DELEN
LIED Eet en drinkt van brood en wijn
MEDEDELINGEN
SLOTGEDACHTE
Een aantal jaren geleden werd ergens in Engeland een schilderij onthuld. Hierop stond Jezus afgebeeld. Hij stond voor een huis en klopte op de deur. De mensen die het schilderij zagen vonden het heel mooi.
Toen merkte een toeschouwer iets bijzonders op. Hij ging naar de kunstenaar die het schilderij gemaakt had en zei: ‘Ik vind het een mooi schilderij, maar u bent iets vergeten. De deur waar Jezus op klopt heeft geen klink. Hoe kan Jezus dan naar binnen gaan?’ De kunstenaar antwoordde: ‘De deur is de deur van ons hart. Ze kan alleen van binnenuit open gemaakt worden!”
ZEGENWENS
We gaan nu van hier, ieder naar ons eigen plaats.
Laten we woorden van liefde ter harte nemen
en vol vertrouwen de wereld tegemoet treden
om zo elkaar en al wat leeft tot zegen te zijn
steeds vanuit het visioen van de Eeuwige die we
kennen als vader/moeder, zoon en heilige geest. Amen.
SLOTLIED Wie ten einde toe