Op weg naar Jeruzalem

SAN SALVATORGEMEENSCHAP
4 & 5 april 2020 | Franneke Hoeks

Deze viering is geschreven gemaakt voor Youtube.Hieronder vindt u de tekst van de viering.
De link naar YouTube is https://youtu.be/41ZrzPeYFP0

WELKOM
Welkom lieve mensen. Wat fijn dat jullie kijken naar deze YouTube viering van de San Salvator of de tekst van deze viering lezen. De gedachte dat veel Salvatorianen tegelijk naar deze vier-filmpjes kijken of de teksten lezen, zorgt voor verbinding, bemoediging en inspiratie. Dat hebben we allemaal nodig. Want we hebben nog wel even te gaan.
Vandaag is het Palmpasen.  We luisteren naar het verhaal van Jezus die met zijn vrienden naar Jeruzalem gaat om daar Pesach te vieren. Deze week hebben we een kinderbijbel opengeslagen. We zouden vandaag namelijk vieren met jong en oud, maar….
Vanuit verschillende huiskamers wordt het verhaal gelezen en wordt er gezongen. Die stemmen uit verschillende huizen, het blijft bijzonder dat alles dan toch hier even samenkomt.
We vroegen jullie een groene tak te plukken. Buxus, rozemarijn of laurier, net wat jij in tuin, park bloembak kon vinden. Dat groen maakt iets van de lente zichtbaar. We nemen die groene takken mee in dit moment van bezinning.

Jezus op weg naar Jeruzalem: een verhaal met ups en downs. Succes, verdriet, boosheid en onbegrip wisselen elkaar af op de weg naar Jeruzalem.

We zoeken even de stilte. Ieder in zijn of haar eigen huiskamer.  Adem in. Adem uit. Hoor de stilte, de stilte waarin de stem van God klank en kleur kan krijgen.

Stilte

ACCLAMATIE
Strek naar mij uit uw gedachten.
Steek een hand naar mij uit.
Haast u toch mij te helpen.
Ere de vader, de zoon en de geest,
als in den beginne en nog,
en zo mag het blijven,
kome wat komt –
maar nu vlug komen mij helpen,
steek uw hand naar mij uit,
strek uw hart naar mij uit.

VERHAAL Op naar Jeruzalem
Jezus was heel beroemd geworden. Veel mensen vonden dat hij de koning was waar ze zo lang op gewacht hadden. Deze koning kwam van God. En nu zou Jezus naar Jeruzalem komen. Jeruzalem, de grote stad! De mensen popelden al om hem te zien. Hij zou vast prachtige kleren dragen en hoog op een fier oorlogspaard zitten. Zo deden alle belangrijke mensen het. De mensen plukten alvast palmtakken, dan konden ze goed naar hem zwaaien. En nu maar wachten.  Uit: Het begon met licht – Gerrie Huiberts en Anne Westerduin

GROEN TAKKEN een soort van zegen
Mensen wachten met groene takken in de hand.
Ook wij plukten groene takken uit tuinen, borders en parken.
Groen als lente bode.
Groen als eerbetoon aan die man
die toekomst was en is.

Laten we de takjes zegenen. Dat zegenen doen we samen, ieder in ons eigen huis, maar verbonden met elkaar en met de Eeuwige. Laten we samen bidden.
Goede God, ín al wat leeft groeit en bloeit
voelen wij jouw aanwezigheid.
Laat deze takken zijn  een voorbode van nieuw leven.
Laat dit groen zijn  een teken van Pasen.
Laat deze twijgen zijn een oproep
om verder te zien, om meer lief te hebben, om sterker te hopen.
Mogen deze takken, een teken van Jouw zegen zijn. Amen

Acclamatie  Kom over ons met uw geest

VERHAAL – Koning op een ezel
Intussen was Jezus met zijn hele groep leerlingen te voet onderweg naar Jeruzalem toe. Plotseling bleef hij staan. Hij wees twee leerlingen aan en zei: ‘Zien jullie dat dorpje daar? Als jullie daar naartoe lopen, dan is het allereerste dier dat jullie tegenkomen een jong ezeltje. Er heeft nog nooit iemand op gereden. Maak dat maar los, en breng het hier. Als iemand het niet goed vindt dat je het ezeltje meeneemt, dan zeg je maar dat ik het nodig heb en dat ik het gauw weer terug zal brengen.’ Even later kwamen de twee met het ezeltje aangelopen. Het was precies gegaan zoals Jezus gezegd had. Iemand had hen gevraagd: ‘Waarom nemen jullie mijn ezeltje mee?’ Toen hadden ze gewoon gezegd; ‘Onze Heer heeft het nodig en we brengen het later weer terug.’
De man en de vrouw die de ezel gehaald hadden, legden hun mantels op zijn rug. Daar bovenop ging Jezus zitten. Hij leek helemaal niet op een stoere koning die landen veroverde en versierd was met goud en zilver en purperen kleren. Hij leek op een heel gewoon mens. Zo wilde hij Jeruzalem binnengaan: op de rug van een ezeltje.
Ze waren nu vlak bij de stad. Ze moesten alleen nog van de Olijfberg afdalen. De leerlingen legden hun mantels op de weg. Daar reed Jezus op de rug van het ezeltje overheen. Een hele groep leerlingen kwam Jezus vanuit Jeruzalem tegemoet. Ze schreeuwden opgetogen dat hier hun koning aankwam. Ze trokken hun bovenkleren uit en legden die ook op de weg. Wild zwaaiden ze met hun palmen. De kinderen van Jeruzalem deden ook mee.
Ze riepen: ‘Gezegend de koning, die komt in de naam van God. Hoera voor Jezus. Hosanna!’ Maar er waren ook mensen die het helemaal niet leuk vonden. Ze zeiden tegen Jezus; ‘Zeg tegen je leerlingen dat ze dat niet zo mogen roepen. Ze mogen alleen de Romeinse keizer eren.’ Maar Jezus zei: ‘Als zij het niet roepen, dan zullen de stenen van de weg het roepen.’ Uit: Het begon met licht – Gerrie Huiberts en Anne Westerduin

BEZINNING
Een verhaal van een man op weg. Mensen verwachten een held, een koning. Maar hoe anders gedraagt deze man zich. Op een ezeltje. Niet stoer. Geen glamour. Gewoon; hij is wie hij is. Mensen schreeuwen en juichen en lijken te zien wat ze willen zien.
Wat wij deze dagen meer en meer beseffen is dat niet directeuren, managers en zakenlui de drijvende kracht van ons samenleven zijn. Nee leerkrachten, vakkenvullers, chauffeurs, artsen, verpleegkundigen, verzorgenden, postbodes, politiemensen, vuilnisophalers en al die mensen die zorgen dat we in contact kunnen blijven met elkaar. Zij zijn het! De gewone mensen. Zij zorgen voor leven.
Ach en natuurlijk moeten er altijd mensen zijn die tegen zijn. Die zichzelf groot moeten maken. Die in de contramine gaan. Maar wat er nu gebeurt, wereldwijd, zal voor een ongekende verandering zorgen. Voor mij staat dat als een paal boven water. De stenen van de weg roepen dat. Dit virus verandert alles. We zijn op weg, ook al kunnen we nergens heen.  

LIED Zeg nooit onze wereld is gebroken

1. Zeg nooit: Onze wereld is gebroken,
en de mens tot weinig goeds in staat.
Zeg nooit: Niemand kan op vrede hopen,
alles gaat nu als het gaat.
Refrein:
Want een land, een land om van te dromen
stuwt de mensen uit hun slavernij
tot zij juichen, met tranen in hun ogen:
Lieve God, we zijn er: eind’lijk vrij !

2. Zeg nooit dat de zeeën veel te hoog zijn,
dat een mens niet zonder bedding kan.
Zeg nooit dat woestijnen veel te droog zijn,
dat een volk daar eenmaal weer verzandt.  Refrein

3. Zeg nooit: God is zijn verbond vergeten,
er is niemand hier, die ons bevrijdt.
Zeg nooit: Van een droom kan ik niet eten.
Zeg nooit: Wie niet werkt, verknoeit z’n tijd. Refrein

VERHAAL De andere kant
Toen Jezus op het hoogste punt van de Olijfberg was, kon hij de hele stad zien.  Hij bleef staan en plotseling drupten er tranen langs zijn wangen. Met een schorre stem zei hij: ‘Oh stad toch. Ik hoop dat je vandaag eindelijk zult weten hoe het vrede kan worden voor jou! Er zullen nog een heleboel nare dingen binnen je muren gebeuren en de vrede zal nog lang verborgen zijn.’
Toen ging Jezus verder. Hij daalde de Olijfberg af en stuurde het ezeltje de stad binnen. Hij ging rechtstreeks naar de tempel toe. Daar stapte hij af. Op het tempelplein was het een drukte van belang. Er werden duiven en andere dieren verkocht om te offeren. Er werd geld gewisseld en er werd dik verdiend. Het leek helemaal niet meer op een tempel. 
Jezus begon iedereen eruit te jagen. Hij gooide tafels omver en riep dat de kooplieden weg moesten gaan. Hij zei: ‘De tempel is geen rovershol! Het moet een huis van gebed zijn.’ Vanaf die dag was hij elke dag in de tempel te vinden. Hij vertelde de mensen over God. Het was er altijd enorm druk. Iedereen kwam naar hem luisteren.
Uit: Het begon met licht – Gerrie Huiberts en Anne Westerduin

BEZINNING
De weg die we gaan is niet gemakkelijk. Muren die op ons afkomen. Zorgen over geliefden. Geen face to face contact met mensen van wie we houden. Angst voor je baan. Hoe lang. Dat durft niemand met zekerheid te zeggen.
Jezus huilt bij het zien van Jeruzalem. Ik moet denken aan het beeld van Paus Franciscus die in de regen en helemaal alleen op het Sint Pietersplein staat. Woordeloos spreekt hij het Urbi et Orbi uit.
De wereld van nu wordt gezien. Zorgen worden benoemd en tranen mogen stromen. Angst en verdriet om wat we nu meemaken, in je huis, in de stad, in het land, wereldwijd is van een ongekende omvang.  Dat verdriet, de angst en onzekerheid mogen benoemd worden.
Misschien hebben we dat in het verleden wel veel te weinig gedaan; onze kwetsbaarheid benoemen. Als mens, als samenleving en als wereld.
In de tempel gaat Jezus flink te keer. Hij is woedend. Handel, sjacheren, geld verdienen: nee dat is niet waar het om draait. Andere dingen zijn belangrijk. Andere dingen brengen leven. Hij vertelt over God, die kracht die mensen ten diepste verbindt met elkaar, met al wat leeft en met wat Eeuwig is. God die met ons is. God die ons draagt.

LIED Zeg nooit onze wereld is

4. Zeg nooit dat het godvergeten lijden
toch het noodlot is van ons bestaan.
Zeg nooit: Stil maar, wacht op beet’re tijden.
Zeg nooit: Niemand kan de dood weerstaan.
Refrein
Want een land, een land om van te dromen
stuwt de mensen uit hun slavernij
tot zij juichen, met tranen in hun ogen:
Lieve God, we zijn er: eind’lijk vrij!

VOORBEDEN – aangedragen door mensen uit de San Salvator
We bidden vandaag
voor mensen die zorg nodig hebben
voor mensen die in moeilijke omstandigheden die zorg bieden
voor mensen die nu eenzaam ziek zijn
voor mensen die alleen sterven
voor artsen en verpleegkundigen
voor mensen die elkaar niet kunnen bezoeken
voor leerkrachten en docenten
voor kinderen en hun ouders
voor kinderen in kwetsbare thuissituaties
voor mensen met een psychiatrische aandoening
voor mensen met een handicap
voor postbezorgers, vuilnismannen en supermarktmedewerkers
voor mensen die bezorgd zijn over hun baan of financiële toekomst
voor klanten van de voedselbanken
voor mensen in armoede
voor wie dakloos is
voor mensen in vluchtelingen kampen.
voor de aarde en al wie er op leeft.
voor wie we missen
voor onze dierbare overledenen.

Nu het coronavirus rondgaat bidden wij om echte saamhorigheid
om daden en gebaren van lotsverbondenheid.
Bidden wij allereerst dat wij ons bewust blijven van onze broosheid.
Dat wij ons vanaf vandaag bewust gaan inspannen
om echte saamhorigheid van valse te onderscheiden.
Dat het hart het moge winnen van ons hoofd en onze bedenkingen.
Bidden wij, dat wij elkaar weer spoedig een hand mogen geven,
een schouderklopje of een kus op de wang,
En… dat het weer mag: op straat, in een winkel, een park, een kerk, ja overal:
elkaar ontmoeten, met of zonder palmtakje in de hand.

Acclamatie Dat wij volstromen met levensadem
Dat wij volstromen met levensadem en schreeuwen eindelijk geboren.
Dat wij volstromen met levensadem en lachen eindelijk geboren.
Dat wij volstromen met levensadem en weten eindelijk geboren.

Onze Vader
Als teken dat we licht, zacht en vol liefde met elkaar willen omgaan
Laat ons daar samen om bidden

Onze Vader die in de hemel zijt
Uw naam worde geheiligd
Uw rijk kome.
Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.
En leid ons niet in bekoring maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid.
Amen.

LIED  Vrede voor jou
Vrede voor jou en alle goeds je vrienden
Wie aan God vasthoudt zal niets ontbreken
Vrede voor jou en alle goeds je vrienden
Alleen God slijt niet.

ZEGENWENS Laat ons deze takjes koesteren als tekens van hoop
die ons tijdens de dagen die komen gaan
wijzen op het licht van Pasen,
nu en alle dagen van het leven
in de naam van de Eeuwige die we noemen
Vader, moeder, zoon en heilige geest.

Op dit moment missen wij de collecte als inkomstenbron.  U kunt de San Salvator blijven steunen door een bedrag over te maken op NL96 INGB 0006 0407 13 van San Salvator in Beweging.