WIE IS DEZE MAN?

23 juni 2024
Voorganger: Wilton Desmense
Lectoren: Corrie Dansen en Liesbeth van Leijen
Muzikale begeleiding: Melodiek

Thema: WIE IS DEZE MAN?

Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis

Inleiding en gebed
Goede morgen allemaal.
Het is vandaag de vierde zondag na Trinitatis, zoals de zondag na Pinksteren kerkelijk wordt genoemd.
Als alternatief spreekt het oecumenisch leesrooster van de eerste zondag van de zomer.
Het is vandaag ook Internationale Olympische Dag, ter herinnering aan de oprichtingsdatum van het I.O.C.,in het jaar 1894.
Drie associaties dus: drie-eenheid, warmte en verbroedering.
Hopelijk herkennen we die in de viering van vandaag,zoekend naar identiteit van Jezus en in hem die van onszelf.
Laten wij de volgende woorden aan hem en de bron van het al opdragen.

Warme zomerdag,
eenheidskleuren blauw en geel,
sporen van een vast penseel
gestreken door jouw warme vriendenhand.
In ’t wijde bijbels land
vond jij voor de eeuwigheid
de bron van jouw onsterfelijkheid,
als wij jouw taal in brood en wijn verstaan.
En wij zien je gaan,
vierend in een feest van kleur,
warmte zoekend achter elke deur,
opdat het wonder ooit gebeurt
dat iedereen jou verstaat en kent,
begrijpend wie je bent.
Acclamatie: Onstilbare tonen

Voorbereiding op de lezingen
De Bijbel is geopend bij het Oude Testament, het boek Job.
Voor de tweede lezing zal ik doorbladeren naar het evangelie van Marcus.
Dit leek mij, na het lezen van beide teksten, genoeg inleiding.
Luister maar naar onze lectoren, luister naar de levenslessen die verre voorouders hebben opgetekend,
laat de woorden over je komen.

Lezing 1: Job 38
Toen zei de Heer tegen Job, vanuit een zware storm:
Job, hoe durf je aan mijn wijsheid te twijfelen?
Je praat over zaken waar je niets van weet.
Let op, ik ga je een paar vragen stellen, en jij moet antwoord geven.
Laat zien wat je weet, Job!
Waar was jij toen ik de aarde maakte?
Vertel het maar, als je zo veel weet.
Wie heeft de grenzen en de maten van de aarde bepaald?
Dat weet jij vast wel!
Waarop is de aarde gebouwd?
Wie heeft de eerste steen van de aarde gelegd?
Toen dat gebeurde, juichten de sterren van vreugde,
en alle engelen zongen een lied.
Job, ben jij bij de bronnen van de zee geweest?
En heb jij over de bodem van de zee gewandeld?
Weet jij waar de poort is naar het land van de dood,
dat land waar het altijd donker is?
Weet jij van hoe ver het licht komt?
En waar komt de duisternis vandaan?
Kun jij het licht en het donker de weg wijzen?
En kun jij ze weer naar hun plek brengen?
Jij weet dat allemaal vast wel, want jij bent zo lang geleden geboren, jij leeft al zo lang!
Job, kun jij de sterren bij elkaar zetten,
en ze ook weer naar hun eigen plaats laten gaan?
Laat jij ze op de juiste tijd verschijnen?
Vertel jij ze waar ze heen moeten gaan?
Weet jij hoe de seizoenen ontstaan?
En wat de sterren daarmee te maken hebben?
Kun jij de wolken opdracht geven
om het op jouw hoofd te laten regenen?
Kun jij de bliksem ergens heen sturen?
Staat die klaar als jij dat wilt?
Weet jij, Job …?

Tussenzang: Dat ik aarde zou bewonen

Lezing 2:  Marcus 4: 35-41
’s Avonds zei Jezus tegen zijn leerlingen: “Kom, we varen naar de overkant van het meer.”
Jezus zat al in de boot. Ze gingen weg, terwijl de mensen achterbleven bij het meer.
Er gingen ook nog andere boten mee.
Toen begon het hard te stormen. De golven sloegen over de boot, en de boot liep vol water.
Jezus lag achter in de boot op een kussen te slapen.
De leerlingen riepen: “Meester, word wakker! Doe toch iets, straks verdrinken we!”
Jezus werd wakker.
Hij zei streng tegen de wind en het water: “Houd op! Wees stil!”
Het hield op met waaien, en het water werd helemaal rustig.
Jezus zei tegen de leerlingen: “Waarom waren jullie zo bang?
Hebben jullie nog steeds geen geloof in mij?”
De leerlingen schrokken en waren diep onder de indruk.
Ze zeiden tegen elkaar: “Zelfs de wind en het water doen wat hij zegt. Wie is deze man?”
Acclamatie: Jij leert mij vliegen

Overweging
De woorden die wij zongen – door mensenhand gemaakt –
en de woorden die wij hoorden – door meer dan mensengeest ingegeven – :
ik vond het bijzonder bij de voorbereiding van deze viering te merken hoezeer ze elkaar bevruchtten!
En daar was nog meer, dat op mijn pad kwam:
een Engelse tekst, en een vertaling ervan in het Nederlands,
opgedragen aan een een zekere Vincent, zijn achternaam wordt niet genoemd,
aan het eind van de viering kom ik er op terug!
De beide lezingen van vandaag banen de weg voor onze levenslange zoektocht naar antwoorden
op de vraag die het evangelie van vandaag stelt en die wij onszelf moeten blijven stellen:
“Wie is deze man?”
De arme Job kreeg al de ene vraag na de andere op zich afgevuurd van iemand groter dan hijzelf.
Ze klinken ons retorisch in de oren, als vragen waarop je het antwoord niet hoeft te geven:
het ligt er dik bovenop, wie of wat bedoeld wordt.
Het waren vragen naar de oorzaak van het bestaan van het al, het heelal.
Maar de vraag “Wie is deze man?”, is niet meer oudtestamentisch:
het is de evangelische vraag naar de reden van het bestaan:
en het antwoord erop, ligt er niet dik bovenop: Wie is toch deze man voor ieder van ons?

Ik hoop door deze viering wat aanknopingspunten aan te reiken voor onze zoektocht naar antwoorden,
geholpen door gelovige en ongelovige mensen, die wij allemaal tegenkomen op ons pad.
De weg is lang en kent vele keerpunten.
Ook vele wegwijzers: daar zijn de schrijvers, de liederen, hun componisten, zangers en spelers,
daar zijn de verhalen, die al die generaties die ons voorgingen hebben doorgegeven en beleefd,
en die hen hielpen om niet te verdrinken in het meer dat deze wereld is.
Geloven in zijn onvergankelijk testament:
dat is de paaltjes vinden onder de waterspiegel waar je je voeten op kunt zetten
om daarover naar de overkant te lopen van het levensmeer, ten eeuwig leven omgewend,
woorden waarmee wij ons geloofslied zullen beëindigen.
Geloofslied: Die chaos schiep tot mensenland

Collecte met muziek
Voorbede
Wij bidden dat het besef van eenheid in onze verscheidenheid
de volkeren van de wereld nader zal brengen tot elkaar.
Accl.: Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar
Wij bidden dat warme gevoelens voor andere mensen
een grensverleggende uitwerking zullen hebben
op onze betrokkenheid en ons besef van verantwoordelijkheid
voor de toekomst van alle bewoners van deze aarde.
Accl.
Wij bidden om verbroedering,
om geloof in wat wij voor anderen kunnen betekenen,
om recht op vrede, om trouw aan de rechten  van de mens.
Accl.
Wij bidden voor onze persoonlijke intenties
en voor hen die ons met de beste intenties
zijn voorgegaan in het doorgeven van
het licht van de blijde boodschap.
Accl.: Keer U om naar hen toe, keer ons toe naar elkaar

Tafelgebed:
Wij prijzen Jou, God, bron van al wat is en leeft;
oorsprong van duizend dingen, van aarde en hemelgewelf,
van ons mensen uit aarde gemaakt,
van de bloemen op het veld, de vogels in de lucht,
de vissen in het water.
Wij danken Jou om het vertrouwen in onze mogelijkheden:
je maakte ons naar jouw beeld, als jouw geesteskinderen.
Jij schonk ons de tijd,
gaf ons talenten mee, een, twee of zelfs vijf,
en zond een wegbereider om jou in te herkennen:
Jezus van Nazaret.
Met hem voelen wij ons verbonden
als een evenbeeld van wie jij moet zijn,
van wie jij bent.
Zijn woord en daad openden voor ons een vergezicht
op een nog onbekend land, waar mensen elkaar vinden
en een nieuwe toekomst tegemoet zingen,
verzinnebeeld in het gebaar van breken en delen,
zoals hij het voordeed, toen hij met zijn vrienden zijn leven bekroonde.
Want hij nam brood, brak het en deelde het uit met de woorden:
Neemt en eet: zo blijf ik onder jullie als brood dat wordt gedeeld
tot geluk van alle mensen van goede wil.
Ook een beker liet hij rondgaan en zei:
Drink hieruit, dit is als een bloedband met mijn leven.
Blijf zo met mij en met elkaar verbonden
om samen een nieuw begin te maken.
Zo is hij als een levende in ons midden,
telkens als er twee of drie in zijn naam bijeen zijn
en hun leven willen delen.
In zijn geest en verbondenheid met jou,
bron van al wat is en leeft,
zingen wij het gebed,
dat hij als leidraad ons heeft nagelaten.
Lied: Onze Vader verborgen

Vredeswens
Wie was deze man?
Hij was een mens op aarde
en een man van vrede voor de oneindigheid.
Met ons gebleven in de tijd leeft die geest van hem in ons voort.
Laten wij die bevestigen naar elkaar in een simpel woord, gebaar en lied.
Vredeslied: Komen ooit voeten gevleugeld

Communie
En in een eenvoudig gebaar bevestigen wij onze trouw aan zijn levende boodschap,
als wij doen zoals hij deed: breken en delen met elkaar.
Daartoe nodigen wij elkaar van harte uit: voel u vrij daarin mee te delen.
Communielied: Die mij droeg op adelaarsvleugels

Mededelingen

Slotgedachte
Wie is deze mens? Wie ben ik? Wie was deze mens?
Het is een vraag die men na het eind van iemands leven probeert te beantwoorden
en die je vaak te denken geven over dat van jezelf.
Als slotgedachte volgt hier een gezongen interpretatie
van het leven van Vincent van Gogh, om te denken te geven.

Lied: Vincent
( naar Don McLean (mel.) /Martine Bijl (tekst) / André van Duin (zang) )

Een warme zomerdag
Zinderend in blauw en geel
Sporen van een wild penseel
Gedreven door jouw rusteloze hand
In het wijde Franse land
Vond jij voor de eeuwigheid
De bron van jouw onsterfelijkheid
Maar niemand zag je rijke bron ontstaan

En ik zie je gaan
Schuilend in een feest van kleur
De waanzin loerend achter elke deur
Omdat het wonder nooit gebeurt
Dat ze je taal verstaan en dan, Vincent,
Begrijpen wie je bent

Avond op het land
Eenzaamheid in blauw en grijs
Maaier met een zware zeis
De laatste vonken van een heilig vuur
Hemel van azuur
Die heel het Franse land omspant
Cypres die als een zwarte hand
Zich uitstrekt naar een smalle bleke maan

En ik zie je gaan
Schuilend in een feest van kleur
De waanzin loerend achter elke deur
Omdat het wonder nooit gebeurt
Dat ze je taal verstaan en dan, Vincent,
Begrijpen wie je bent

Wat jij ze wou geven
Nam niemand van je aan –
En in die warme zomerdag
Heb je ’t eindelijk opgebracht
Wanhopig van de wereld weg te gaan
Vincent, een man als jij
Kan in een wereld vol van onbegrip
Onmogelijk bestaan

Wolkeloze nacht
Ergens is nog jouw gezicht
Ingelijst en fraai belicht
Gekoesterd in een veel te mooie zaal
Zo hopeloos verdwaald
Een hart dat zoveel liefde had
Jij schilderde je eigen pad
Een weg die doodliep in het rijpe graan

Zo zie ik je gaan
Schuilend in dat feest van kleur
De waanzin loerend achter elke deur
Omdat het wonder nooit gebeurt –
Toch zijn er meer nu dan je denkt, Vincent,
Die weten wie je bent

Wegzending
Gaan wij nu de week in die voor ons ligt
gedreven door de wens dat wij het evangelie verstaan
en dan begrijpen wie jij bent,
die wij in één adem noemen: vader, zoon en Heilige Geest.
Moge het zo zijn.

Slotlied: Niet als een storm als een vloed (= Mensen van God, A. Oomen)