Ontvangen is niet eenvoudig

San Salvator gemeenschap 5 – 6 juli 2014
Thema: Ontvangen is niet eenvoudig
Voorganger: John Parker.
Muzikale ondersteuning: de Cantorij.

Openingslied za: Hier wordt een huis – zo: Blijf geborgen in je naam

Inleiding
Welkom allemaal, gekomen om samen te vieren, zingen, bidden of watvoor reden dan ook.
Wij hopen iets uit deze viering te mogen krijgen. Wij staan open om een woord, een gebaar, een melodie, een glimlach van een ander te ontvangen. Aan het einde van een week vol werk, activiteiten, ontmoetingen, bezigheden, een moment van rust is welkom. Een vertrouwde omgeving waar we even stil kunnen zijn, tijd hebben om na te denken, om te bidden. Een fijne geschenk om te mogen ontvangen.
We beginnen met een moment van stilte om te bezinnen. Wat zou ik graag willen ontvangen? Van mezelf, van een ander, van God? En zou ik dat in alle eenvoud kúnnen ontvangen?

Gebed
Eeuwige, wij zien in kinderen de gave van eenvoud.
Zij vertrouwen erop dat een ander het goed bedoelt,
zij houden hoop overeind, in alle eenvoud, van nature.
Eeuwige, wij zien in onszelf hoe moeilijk het soms is om te vertrouwen.
Wij ervaren teleurstelling en verdriet,
en het is niet zo eenvoudig om altijd het goede te verwachten.
Eeuwige, Geest van openheid en eenvoud,
van ontvankelijkheid en vertrouwen,
mogen wij openstaan voor deze Geest in ons dagelijks leven.
Amen.
Acclamatie za: Hoe is uw naam – zo: Dat wij volstromen met levensadem

1e lezing: De arts (Kristina Reftel)
Een man keerde terug naar Amerika, nadat hij veertig jaar in Afrika als arts en leraar gewerkt had.
Hij stond op het dek toen het schip het land naderde en keek naar de haven. Wat hij zag verbaasde hem: er stond een groot fanfare-orkest op de kade, een rode loper was uitgerold en er was een grote menigte met vlaggen en wimpels. Even vroeg hij zich af of dit misschien een welkomstceremonie voor hem was, gearrangeerd door de organisatie die hem veertig jaar geleden naar Afrika had gestuurd. Maar toen dacht hij: “Nee, dat zal het wel niet zijn.”
“Wat heeft dat daar op de kade te betekenen?” vroeg hij een medepassagier.
“Weet u dat niet?” antwoordde de vrouw naast hem. “Onze president is op dit schip. Hij was een week in Afrika – en nu wordt hij thuis ontvangen.”
De president verliet uiteraard als eerste het schip, gevolgd door zijn bodyguards en hele aanhang.
Pas veel later mochten de andere passagiers van boord. Toen de gelovige arts het schip verliet, was de rode loper al weggehaald, de fanfare en het volk waren verdwenen, alleen een paar straatvegers veegden de resten van het feest bij elkaar.
De arts ging naar een hotel, huurde een kamer en wierp zich op het bed.
“God, ik begrijp het niet,” snikte hij in tranen. “De president was één week weg en kreeg een prachtige ontvangst. Ik was veertig lange jaren in Afrika om U te dienen door anderen te helpen, maar er was niemand om mij thuis te verwelkomen.”
Toen hoorde hij een stem in zichzelf: “Maar je bent ook nog niet thuis!”
Lied za: Zo vriendelijk en veilig – zo: Kom in mij

2e lezing: Mattheus 11 (25-30)
In die tijd zei Jezus ook: ‘Ik loof u, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat u deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo hebt u het gewild. Alles is mij toevertrouwd door mijn Vader, en niemand dan de Vader weet wie de Zoon is, en wie de Vader is, dat weet alleen de Zoon, en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren.
Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Acclamatie za: Oren en ogen – zo: Een schoot van ontferming

Overweging
Drie weken geleden op Vaderdag kreeg ik van onze kinderen een enorm kaart, geadresseerd aan De beste vader van de wereld. Nou ik ben niet zo blind dat ik dit geloof; er zijn zeker heel veel goede vaders in ons land. |Maar toen ik erover nadacht vond ik het een prachtig compliment. Onze kinderen hadden allen getekend en opgeschreven waarom ik, in hun ogen, zo ’n titel verdiende. Het geeft een warm gevoel als je zoiets leest, zelfs op zo ’n dag als vaderdag. Ik zou wensen dat alle vaders zo ’n compliment konden krijgen van hun kinderen.
Iets heel anders is een compliment krijgen van iemand die je misschien niet zo goed kent. Ik heb geleerd dat daar moeite mee heb. Bijvoorbeeld na een bijeenkomst die je samen met anderen mee heb voorbereid komt er iemand jou bedanken voor de goede samenzijn. Nou, het was een samenwerking, zou ik dan zeggen, met die en die en die. De dankbetuiging is om met anderen te delen. Of een natuurlijke achterdocht of wantrouwen doet dat ik twijfel aan de oprechtheid van het dankwoord. En toch heb ik, zoals wij allen, behoefte aan zo ’n erkenning die een welgemeende compliment is. Net zoveel behoefte aan goede kritiek, dat helpt om beter te worden. Een compliment, een woord van erkenning, een opbouwende kritiek, dit heb ik nodig om te kunnen groeien als mens. Een kind dat nooit zo ’n goed woord krijgt draagt een last de rest van zijn leven mee. Een zware last.
In onze evangelielezing hoorden we Jezus die mensen uitnodigt om naar hem te komen, naar hem te luisteren, om zoals hem te leven. Je zou kunnen zeggen dat hij praat tegen mensen die onderdrukt door het leven gaan. Onderdrukt door de Romeinse bezetting van hun land aan de ene kant; en door hun eigen religieuze leiders aan de andere kant. De ene kant eist belasting en gehoorzaamheid, de anderen eisen nederigheid en gehoorzaamheid. Een zwaar juk op hun schouders. Jezus bood hen een veel zachter juk aan. Vertrouwen in hun eigen goedheid, hun eigen waarde, vertrouwen in de goedheid van de Heer hun God. Een juk draag je altijd als mens. Wij zijn sterfelijk. Maar de vrije mens die die Jezus was, koos zelf het juk dat hij zou dragen: liefde voor ieder mens en solidair zijn met de onderdrukten. De weg naar diegene die hij zijn vader noemde.
Uiteindelijk werd zijn uitnodiging niet ontvangen en hij moest ervoor sterven. Maar zijn voorbeeld is doorgegeven en tot ons gekomen. Die uitnodiging hebben wij ontvangen en op onze beurt geven wij het door, door onze manier van leven.
Want wij vertrouwen in wat ons verteld is, en dit geeft hoop en moed om zo door te gaan. De mens, de wereld is van oorsprong goed. Daarom kan ik durven ontvangen wat er op mijn weg komt. Schoonheid van de wereld om me heen; alhoewel niet alles ziet er even schoon uit. Schoonheid van de mens die ik tegenkom; alhoewel dit vraagt soms veel lef. Proberen achter de schijn, het masker te zien, naar dat wat ik God durf te noemen.
Het geloof is iets dat ik van mijn ouders heb gekregen, als een soort zaadje, waar ik zelf lang mee werk. Niet altijd gemakkelijk. Je krijgt ook tegenslagen in het leven, die je ook mag ontvangen en te boven komen, verwerken.
De reiziger in ons eerste verhaal was eerst teleurgesteld dat er niemand was om hem en zijn verhaal te ontvangen, te verwelkomen. Maar zijn reis was nog niet af. De echte ontvangst zou gebeuren als hij thuis kwam, zijn reis beëindigd. Teleurstellingen ontvangen wij ook: een mooi natuur vervuild door wat mensen daar achterlaten; een mens die mij verraadt of die zijn woord niet nakomt. Zulke teleurstellingen ontvangen wij, en toch blijven wij durven vertrouwen.
Zo ’n juk mogen wij voor kiezen: zacht, licht, zoals die mooie mens Jezus ooit aanbood.
Geloofslied: Gij komt tot ons waar niet verwacht

Voorbede
Eeuwige, wij bidden:
Behoed ons ervoor lauw en onverschillig neer te zitten
en alleen maar kritiek en afkeuring te laten horen
over ontwikkelingen om ons heen…

Jij die onze gedachten raadt

Eeuwige, wij bidden:
behoed ons ervoor mensen die nieuwe ideeën hebben
of die andere wegen gaan, af te remmen
vanuit het denkbeeld dat het vroeger alleemaal beter was.

Jij die onze gedachten raadt

Eeuwige, wij bidden:
behoed ons ervoor dat wij woorden spreken
die anderen pijn doen of buitensluiten,
die twist en tweedracht veroorzaken of die onze gemeenschap te niet doen.

Jij die onze gedachten raadt

Eeuwige, wij bidden voor zieken en voor overledenen

Tafelgebed
Gezegend Onuitsprekelijke, altijd aanwezig
en op zoek naar Uw beeld in ons.
Gezegend, onpeilbare diepte van ons hart
goddelijke stroom van licht en kracht
geheim van ons bestaan
en eeuwige vraag naar een luisterende metgezel.
Wij bidden U: leef in ons op
dat wij volstromen met het vuur van Uw Geest
want al wat wij zijn is dorst naar U.
Uw gedachten gaan de onze te boven
maar U hebt ze uitgezaaid in onze geest.

Een visioen staat U voor ogen:
wij mensen in vrede
wij mensen samen een akker van licht
oprijzend graan, brood voor elkaar
hemel en aarde die elkaar raken
Uw bedoelingen gekend en verstaan.
Wij bidden U:  dat wij blijvend mogen drinken
uit Uw bron van levend water
en dat dit water onze dorst zal lessen.

Uw levensdroom is mens geworden
in Jezus van Nazareth.
Als een lopend vuur zocht zijn woord
een weg onder de mensen.
Hij bad met heel zijn leven:
met handen die helen en delen
met voeten die over het water gaan
voor kleine zoekers altijd bereikbaar
met ogen die de Bron weerspiegelen
en de weg vinden naar het hart.

Hij leerde ons om net als hij gebed te zijn
met heel ons leven aan woorden en beelden voorbij.

Ook op die laatste avond  toen hij met zijn vrienden bijeen was
bracht hij goed nieuws toen hij zei:
“Mijn Vader en ik wij zullen bij je komen
en gaan wonen in het diepste van je hart”.

Toen gaf hij ons een teken van zijn grenzeloze liefde:
Hij nam brood, brak het  en deelde het uit aan zijn vrienden
met de woorden: Hier, neem dit brood
mijn liefde; mijn leven voor jullie gegeven.
Neem ook deze beker,  laat hem rondgaan en drink er uit
want het is mijn bloedeigen leven.
Blijf met mij en met elkaar verbonden
dorstend naar vrijheid en naar vergeving
die vreugde geeft en heel maakt.

Nu wij Hem gedenken die meer dan wie ook
Uw zoon geworden is nu bidden wij in zijn geest:
Houd in ons levend zijn levenslust
zijn opstandingslied tegen al wat ons bang maakt
en dodelijk vermoeid.
Maak groot al Uw vrienden die naar U zoeken.
Blaas met Uw Geest door ons heen en laat Uw rijk komen.
Zo bidden wij:
Onze Vader..

Vredeswens za: Vrede voor jou en alle goeds – zo: Onstilbare tonen

Communielied: Kom en volg mij

Gebed: In eenvoud te ontvangen is niet eenvoudig.
Eeuwige, geef moed om een ander het vertrouwen te schenken,
ook als de kans op teleurstelling groot is.
Geef mildheid om te zien wat de ander mij wil geven,
ook als ik zijn daden niet begrijp.
Geef de kracht om te onderscheiden wat de last is
die de ander draagt, juist als deze dreigt mijn eigen last te worden.
Eeuwige, geef rust, gun mij de tijd,
leer mij om in eenvoud te ontvangen.
Amen.

Mededelingen

Slotgedachte: Khalil Gibran.
Generosity is giving more than you can,
pride is taking less than you need.

Zegenwens

Slotlied: Uit vuur en ijzer.