In vertrouwen op weg gaan

SAN SALVATORGEMEENSCHAP | 14 juli 2024 

In vertrouwen op weg gaan

Voorganger:  Daniёlla Martina | Lectoren: Corrie Dansen en Maria Claessens
Cantor: Jacolien van Breemen Pianist: Coby Wagemans Fluitist: Maria Werner

Openingslied: Wonen overal

Welkom Daniella

Goedemorgen allemaal en van harte welkom hier in de San Salvator op deze zomerse zondag. Wij, Maria Claasens en Corrie Dansen zullen samen voorgaan in deze viering en wensen u allemaal van harte welkom. Veel van onze gemeenschapsleden en onze dierbaren zijn hun vakantie aan het vieren…ze wonen als het ware even overal en nergens. We wensen hen toe dat zij zich thuis voelen waar ze ook zijn en ik wens ons toe dat we thuis mogen zijn hier op de plek die we thuis noemen. We zongen het zojuist: Wonen overal nergens thuis. Een lied dat ook vaak als slotlied wordt gezongen omdat je elkaar geluk toe wenst zodra de viering is afgelopen. Maar hoe mooi is het om bij de aanvang van deze viering elkaar geluk te wensen? Geluk voor de mensen die op vakantie zijn en geluk voor de mensen die hier samenzijn vandaag. Maria, wil jij de Paaskaars en de vredeskaars aansteken? De Paaskaars als teken van Gods licht en Aanwezigheid hier in ons midden en de vredeskaars als stille getuige dat wij blijven bidden voor vrede op deze Aarde, die soms wel in brand lijkt te staan of overstroomt van water…van tranen…onze hoop zal vlakkeren in het kaarslicht van de vredeskaars. Dank je wel, Maria.

Ik wens u een mooie viering toe.

Lees meer →

Klein wordt GROOT

Voorganger:  Franneke Hoeks

Lector Dorine Broekmeulen

Koor: Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden|

Pianist Coby Wagemans

Dwarsfluit Maria Werner

Openingslied Dag en welkom!Welkom
Dag en welkom lieve die en die… zongen we net. Ik mag hier staan om jullie welkom te heten. Lieve mensen, allemaal anders, jong-oud, groot-klein, hoge stemmen, lage stemmen, mensen met goede zin of misschien met een zwaarmoedig gevoel. Kijk maar een om je heen en zie al die andere mensen….. allemaal anders maar samen vormen we een prachtig geheel, met alles wat tussen ons in hangt, die dingen die we niet zien, maar die er wel zijn. Geluiden, dromen, verhalen, verbinding en vertrouwen. En ergens is er dan ook nog dat God bij ons aanwezig. Heer. Heertje – mijnheertje zo zou een kinderstem hem liefkozend kunnen noemen. Laten we de verwondering uit dit lied maar een beetje meenemen in deze viering. Lees meer →

viering Dertiende zondag door het jaar

Dertiende zondag door het jaar

EERSTE LEZING Wijsh., 1, 13- 15; 2, 23-24

Uit het boek Wijsheid

Niet God heeft de dood gemaakt
en Hij schept geen behagen in de ondergang van de levenden.
Hij toch heeft alles geschapen om te leven:
de schepselen der aarde zijn heilzaam,
geen dodelijk vergif wordt in hun gevonden
en de onderwereld regeert niet op aarde,
want de gerechtigheid is onsterfelijk!
God heeft immers de mens geschapen om gerechtigheid te leven,
Hij heeft hem gemaakt tot beeld van zijn eigen natuur.
Maar door de afgunst van de duivel kwam de dood in de wereld
Die  dood wordt ondervonden door hen die dat pad kiezen.

EVANGELIE Mc., 5, 21-43 of 21-24. 35b-43

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Marcus

In die tijd, toen Jezus weer met de boot overgestoken was stroomde veel volk bij Hem samen. Terwijl Hij zich aan de oever van het meer bevond kwam er een zekere Jaïrus, de overste van de synagoge. Toen hij Hem zag viel hij Hem te voet en smeekte Hem met aandrang: “Mijn dochtertje ken elk ogenblik sterven, kom toch haar de handen opleggen opdat ze mag genezen en leven.” Jezus ging met hem mee. Een dichte menigte vergezelde Hem en drong van alle kanten op. Er was een vrouw bij die al twaalf jaar aan bloedvloeiing leed. Zij had veel te verduren gehad van een hele reeks dokters en haar gehele vermogen uitgegeven, maar zonder er baat bij te vinden; integendeel, het was nog erger met haar geworden. Omdat zij over Jezus gehoord had drong zij zich in de menigte naar voren en raakte zijn mantel aan. Want ze zei bij zichzelf: “Als ik slechts zijn kleren kan aanraken, zal ik genezen zijn.” Terstond hield de bloeding op en werd ze aan haar lichaam gewaar dat ze van haar kwaal genezen was. Op hetzelfde ogenblik was Jezus zich bewust dat er een kracht van Hem was uitgegaan; Hij keerde zich te midden van de menigte om en vroeg: “Wie heeft mijn kleren aangeraakt?” Zijn leerlingen zeiden tot Hem: “Gij ziet dat de menigte van alle kanten opdringt en Gij vraagt: Wie heeft Mij aangeraakt?”  Maar Hij liet zijn blik rondgaan om te zien wie dat gedaan had. Wetend wet er met haar gebeurd was kwam de vrouw zich angstig en bevend voor Hem neerwerpen en bekende Hem de hele waarheid. Toen sprak Hij tot haar: “Dochter, uw geloof heeft u genezen. Ga in vrede en wees van uw kwaal verlost.”  Hij was nog niet uitgesproken of men kwam uit het huis van de overste van de synagoge met de boodschap: “Uw dochter is gestorven. Waartoe zoudt ge de Meester nog langer lastig vallen?” Jezus ving op wat er bericht werd  en zei tot de overste van de synagoge: “Wees niet bang, maar blijf geloven.” Hij liet niemand met zich meegaan behalve Petrus, Jakobus en Johannes, de broer van Jakobus. Toen zij aan het huis van de overste kwamen zag Hij het rouwmisbaar van mensen die luid weenden en weeklaagden. Hij ging naar binnen en zei tot hen: “Waarom dit misbaar en geween? Het kind is niet gestorven maar slaapt.” Doch ze lachten Hem uit. Maar Hij stuurde ze allemaal naar buiten en ging met zijn metgezellen en de vader en moeder van het kind het vertrek binnen waar het kind lag. Hij pakte de hand van het kind en zei tot haar: “Talita koemi”; wat vertaald betekent: Meisje, sta op. Onmiddellijk stond het meisje op en liep rond want het was twaalf jaar. En ze stonden stom van verbazing. Hij legde hun nadrukkelijk op dat niemand het te weten mocht komen, en voegde eraan toe dat men haar te eten moest geven.

Aan zon en maan een vriendengroet
Met onze wens houdt goede moed!
Schijn over mensen, goed en kwaad,
Totdat de hemel opengaat.

Aan storm en wind nog deze vraag:
Waai goede geest naar ons vandaag.
Til weg van ons met grote kracht
De hebzucht met haar man en macht.

Aan alle water om ons heen
Verzoek om wat gestorven scheen
Met al haar golven schoon te slaan
Om als herboren op te staan.

Aan alle wolken hoog en laag:
Dit lied om regen voor vandaag
Stort over mensen hart en geest,
Opdat hier ooit de vrede heerst.

Aan Hem of Haar dien naamloos leeft
En onze toekomst in  Zich heeft.
:Dat wij uit kracht van Jou bestaan
En voor Jouw toekomst opengaan

J van Opbergen

Voorbeden:

Heer, hoor ons gebed
Als ik roep antwoord mij
Heer hoor ons gebed,
Kom en luister naar mij        (2x)

Voor ons allen,
Voor hen met wie wij verbonden zijn
Om Uw zegen
Om een luisterend oor
Een liefdevol gebaar
Een bemoedigende blik

(stilte)

Wij bidden U voor de zwervers in onze stad
Dat zij als even-naaste gezien en benaderd worden
Om mensen die hen kunnen helpen
Om onderdak
Mogen ook wij  mensen zijn , die hen een teken van erkenning geven

(stilte)

Wij bidden U voor hen die lijden onder oorlogsgeweld
Om humanitaire hulp, om een veilige vluchtplaats
Om bescherming
(stilte)
Voor de nazaten van de tot slaaf gemaakten,
Om erkenning
Voor alle arbeidsmigranten in ons land, dat zij zich welkom mogen weten
Dat wij hen waarderen om wie ze zijn en wat zij doen

(stilte)
Wij bidden om uw Geest van Wijsheid,
Dat wij ons inzetten voor een wereld waar gerechtigheid woont

Heer hoor ons gebed…

Voor hen die gestorven zijn

Voor wat er in ons hart omgaat

Koester de namen….

WIE IS DEZE MAN?

23 juni 2024
Voorganger: Wilton Desmense
Lectoren: Corrie Dansen en Liesbeth van Leijen
Muzikale begeleiding: Melodiek

Thema: WIE IS DEZE MAN?

Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis

Inleiding en gebed
Goede morgen allemaal.
Het is vandaag de vierde zondag na Trinitatis, zoals de zondag na Pinksteren kerkelijk wordt genoemd.
Als alternatief spreekt het oecumenisch leesrooster van de eerste zondag van de zomer.
Het is vandaag ook Internationale Olympische Dag, ter herinnering aan de oprichtingsdatum van het I.O.C.,in het jaar 1894.
Drie associaties dus: drie-eenheid, warmte en verbroedering.
Hopelijk herkennen we die in de viering van vandaag,zoekend naar identiteit van Jezus en in hem die van onszelf.
Laten wij de volgende woorden aan hem en de bron van het al opdragen.

Warme zomerdag,
eenheidskleuren blauw en geel,
sporen van een vast penseel
gestreken door jouw warme vriendenhand.
In ’t wijde bijbels land
vond jij voor de eeuwigheid
de bron van jouw onsterfelijkheid,
als wij jouw taal in brood en wijn verstaan.
En wij zien je gaan,
vierend in een feest van kleur,
warmte zoekend achter elke deur,
opdat het wonder ooit gebeurt
dat iedereen jou verstaat en kent,
begrijpend wie je bent.
Acclamatie: Onstilbare tonen

Voorbereiding op de lezingen
De Bijbel is geopend bij het Oude Testament, het boek Job.
Voor de tweede lezing zal ik doorbladeren naar het evangelie van Marcus.
Dit leek mij, na het lezen van beide teksten, genoeg inleiding.
Luister maar naar onze lectoren, luister naar de levenslessen die verre voorouders hebben opgetekend,
laat de woorden over je komen.

Lezing 1: Job 38
Toen zei de Heer tegen Job, vanuit een zware storm:
Job, hoe durf je aan mijn wijsheid te twijfelen?
Je praat over zaken waar je niets van weet.
Let op, ik ga je een paar vragen stellen, en jij moet antwoord geven.
Laat zien wat je weet, Job!
Waar was jij toen ik de aarde maakte?
Vertel het maar, als je zo veel weet.
Wie heeft de grenzen en de maten van de aarde bepaald?
Dat weet jij vast wel!
Waarop is de aarde gebouwd?
Wie heeft de eerste steen van de aarde gelegd?
Toen dat gebeurde, juichten de sterren van vreugde,
en alle engelen zongen een lied.
Job, ben jij bij de bronnen van de zee geweest?
En heb jij over de bodem van de zee gewandeld?
Weet jij waar de poort is naar het land van de dood,
dat land waar het altijd donker is?
Weet jij van hoe ver het licht komt?
En waar komt de duisternis vandaan?
Kun jij het licht en het donker de weg wijzen?
En kun jij ze weer naar hun plek brengen?
Jij weet dat allemaal vast wel, want jij bent zo lang geleden geboren, jij leeft al zo lang!
Job, kun jij de sterren bij elkaar zetten,
en ze ook weer naar hun eigen plaats laten gaan?
Laat jij ze op de juiste tijd verschijnen?
Vertel jij ze waar ze heen moeten gaan?
Weet jij hoe de seizoenen ontstaan?
En wat de sterren daarmee te maken hebben?
Kun jij de wolken opdracht geven
om het op jouw hoofd te laten regenen?
Kun jij de bliksem ergens heen sturen?
Staat die klaar als jij dat wilt?
Weet jij, Job …?

Tussenzang: Dat ik aarde zou bewonen

Lezing 2:  Marcus 4: 35-41
’s Avonds zei Jezus tegen zijn leerlingen: “Kom, we varen naar de overkant van het meer.”
Jezus zat al in de boot. Ze gingen weg, terwijl de mensen achterbleven bij het meer.
Er gingen ook nog andere boten mee.
Toen begon het hard te stormen. De golven sloegen over de boot, en de boot liep vol water.
Jezus lag achter in de boot op een kussen te slapen.
De leerlingen riepen: “Meester, word wakker! Doe toch iets, straks verdrinken we!”
Jezus werd wakker.
Hij zei streng tegen de wind en het water: “Houd op! Wees stil!”
Het hield op met waaien, en het water werd helemaal rustig.
Jezus zei tegen de leerlingen: “Waarom waren jullie zo bang?
Hebben jullie nog steeds geen geloof in mij?”
De leerlingen schrokken en waren diep onder de indruk.
Ze zeiden tegen elkaar: “Zelfs de wind en het water doen wat hij zegt. Wie is deze man?”
Acclamatie: Jij leert mij vliegen

Overweging
De woorden die wij zongen – door mensenhand gemaakt –
en de woorden die wij hoorden – door meer dan mensengeest ingegeven – :
ik vond het bijzonder bij de voorbereiding van deze viering te merken hoezeer ze elkaar bevruchtten!
En daar was nog meer, dat op mijn pad kwam:
een Engelse tekst, en een vertaling ervan in het Nederlands,
opgedragen aan een een zekere Vincent, zijn achternaam wordt niet genoemd,
aan het eind van de viering kom ik er op terug!
De beide lezingen van vandaag banen de weg voor onze levenslange zoektocht naar antwoorden
op de vraag die het evangelie van vandaag stelt en die wij onszelf moeten blijven stellen:
“Wie is deze man?”
De arme Job kreeg al de ene vraag na de andere op zich afgevuurd van iemand groter dan hijzelf.
Ze klinken ons retorisch in de oren, als vragen waarop je het antwoord niet hoeft te geven:
het ligt er dik bovenop, wie of wat bedoeld wordt.
Het waren vragen naar de oorzaak van het bestaan van het al, het heelal.
Maar de vraag “Wie is deze man?”, is niet meer oudtestamentisch:
het is de evangelische vraag naar de reden van het bestaan:
en het antwoord erop, ligt er niet dik bovenop: Wie is toch deze man voor ieder van ons?

Ik hoop door deze viering wat aanknopingspunten aan te reiken voor onze zoektocht naar antwoorden,
geholpen door gelovige en ongelovige mensen, die wij allemaal tegenkomen op ons pad.
De weg is lang en kent vele keerpunten.
Ook vele wegwijzers: daar zijn de schrijvers, de liederen, hun componisten, zangers en spelers,
daar zijn de verhalen, die al die generaties die ons voorgingen hebben doorgegeven en beleefd,
en die hen hielpen om niet te verdrinken in het meer dat deze wereld is.
Geloven in zijn onvergankelijk testament:
dat is de paaltjes vinden onder de waterspiegel waar je je voeten op kunt zetten
om daarover naar de overkant te lopen van het levensmeer, ten eeuwig leven omgewend,
woorden waarmee wij ons geloofslied zullen beëindigen.
Geloofslied: Die chaos schiep tot mensenland

Collecte met muziek
Voorbede
Wij bidden dat het besef van eenheid in onze verscheidenheid
de volkeren van de wereld nader zal brengen tot elkaar.
Accl.: Keer U om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar
Wij bidden dat warme gevoelens voor andere mensen
een grensverleggende uitwerking zullen hebben
op onze betrokkenheid en ons besef van verantwoordelijkheid
voor de toekomst van alle bewoners van deze aarde.
Accl.
Wij bidden om verbroedering,
om geloof in wat wij voor anderen kunnen betekenen,
om recht op vrede, om trouw aan de rechten  van de mens.
Accl.
Wij bidden voor onze persoonlijke intenties
en voor hen die ons met de beste intenties
zijn voorgegaan in het doorgeven van
het licht van de blijde boodschap.
Accl.: Keer U om naar hen toe, keer ons toe naar elkaar

Tafelgebed:
Wij prijzen Jou, God, bron van al wat is en leeft;
oorsprong van duizend dingen, van aarde en hemelgewelf,
van ons mensen uit aarde gemaakt,
van de bloemen op het veld, de vogels in de lucht,
de vissen in het water.
Wij danken Jou om het vertrouwen in onze mogelijkheden:
je maakte ons naar jouw beeld, als jouw geesteskinderen.
Jij schonk ons de tijd,
gaf ons talenten mee, een, twee of zelfs vijf,
en zond een wegbereider om jou in te herkennen:
Jezus van Nazaret.
Met hem voelen wij ons verbonden
als een evenbeeld van wie jij moet zijn,
van wie jij bent.
Zijn woord en daad openden voor ons een vergezicht
op een nog onbekend land, waar mensen elkaar vinden
en een nieuwe toekomst tegemoet zingen,
verzinnebeeld in het gebaar van breken en delen,
zoals hij het voordeed, toen hij met zijn vrienden zijn leven bekroonde.
Want hij nam brood, brak het en deelde het uit met de woorden:
Neemt en eet: zo blijf ik onder jullie als brood dat wordt gedeeld
tot geluk van alle mensen van goede wil.
Ook een beker liet hij rondgaan en zei:
Drink hieruit, dit is als een bloedband met mijn leven.
Blijf zo met mij en met elkaar verbonden
om samen een nieuw begin te maken.
Zo is hij als een levende in ons midden,
telkens als er twee of drie in zijn naam bijeen zijn
en hun leven willen delen.
In zijn geest en verbondenheid met jou,
bron van al wat is en leeft,
zingen wij het gebed,
dat hij als leidraad ons heeft nagelaten.
Lied: Onze Vader verborgen

Vredeswens
Wie was deze man?
Hij was een mens op aarde
en een man van vrede voor de oneindigheid.
Met ons gebleven in de tijd leeft die geest van hem in ons voort.
Laten wij die bevestigen naar elkaar in een simpel woord, gebaar en lied.
Vredeslied: Komen ooit voeten gevleugeld

Communie
En in een eenvoudig gebaar bevestigen wij onze trouw aan zijn levende boodschap,
als wij doen zoals hij deed: breken en delen met elkaar.
Daartoe nodigen wij elkaar van harte uit: voel u vrij daarin mee te delen.
Communielied: Die mij droeg op adelaarsvleugels

Mededelingen

Slotgedachte
Wie is deze mens? Wie ben ik? Wie was deze mens?
Het is een vraag die men na het eind van iemands leven probeert te beantwoorden
en die je vaak te denken geven over dat van jezelf.
Als slotgedachte volgt hier een gezongen interpretatie
van het leven van Vincent van Gogh, om te denken te geven.

Lied: Vincent
( naar Don McLean (mel.) /Martine Bijl (tekst) / André van Duin (zang) )

Een warme zomerdag
Zinderend in blauw en geel
Sporen van een wild penseel
Gedreven door jouw rusteloze hand
In het wijde Franse land
Vond jij voor de eeuwigheid
De bron van jouw onsterfelijkheid
Maar niemand zag je rijke bron ontstaan

En ik zie je gaan
Schuilend in een feest van kleur
De waanzin loerend achter elke deur
Omdat het wonder nooit gebeurt
Dat ze je taal verstaan en dan, Vincent,
Begrijpen wie je bent

Avond op het land
Eenzaamheid in blauw en grijs
Maaier met een zware zeis
De laatste vonken van een heilig vuur
Hemel van azuur
Die heel het Franse land omspant
Cypres die als een zwarte hand
Zich uitstrekt naar een smalle bleke maan

En ik zie je gaan
Schuilend in een feest van kleur
De waanzin loerend achter elke deur
Omdat het wonder nooit gebeurt
Dat ze je taal verstaan en dan, Vincent,
Begrijpen wie je bent

Wat jij ze wou geven
Nam niemand van je aan –
En in die warme zomerdag
Heb je ’t eindelijk opgebracht
Wanhopig van de wereld weg te gaan
Vincent, een man als jij
Kan in een wereld vol van onbegrip
Onmogelijk bestaan

Wolkeloze nacht
Ergens is nog jouw gezicht
Ingelijst en fraai belicht
Gekoesterd in een veel te mooie zaal
Zo hopeloos verdwaald
Een hart dat zoveel liefde had
Jij schilderde je eigen pad
Een weg die doodliep in het rijpe graan

Zo zie ik je gaan
Schuilend in dat feest van kleur
De waanzin loerend achter elke deur
Omdat het wonder nooit gebeurt –
Toch zijn er meer nu dan je denkt, Vincent,
Die weten wie je bent

Wegzending
Gaan wij nu de week in die voor ons ligt
gedreven door de wens dat wij het evangelie verstaan
en dan begrijpen wie jij bent,
die wij in één adem noemen: vader, zoon en Heilige Geest.
Moge het zo zijn.

Slotlied: Niet als een storm als een vloed (= Mensen van God, A. Oomen)

Verdeeldheid & geestkracht

9 juni 2024

Voorganger Franneke Hoeks | Openingslied Van God is de aarde en die haar bewonen

 WelkomVandaag een viering vol tegenstellingen. Er klinken verhalen vol zwart-wit, wij-zij, leven-dood. Het gaat vandaag over verdeeldheid, over spanningen tussen groepen mensen en over woorden die voor verdeeldheid zorgen.  Met ons verhaal uit het oude testament duiken we in de geschiedenis van het Joodse volk. Het gaat over groepen tegenover elkaar: spanningen tussen de verschillende stammen van het joodse volk en conflict met omliggende volkeren. Geen gemakkelijke kost, maar verhalen die ook nu zouden kunnen klinken. Lees meer →

Bewust de (Gods-) tijd nemen

San Salvator geloofsgemeenschap

Datum 2 juni 2024
Voorganger Daniёlla Martina
Lectoren: Marga van der Koevering en Rinus van der Heijden
Cantor: Machteld Terlingen
Piano: Joost Boekhoven
Thema: Bewust de (Gods-) tijd nemen


Openingslied: Dit huis is een huis waar de deur open staat
Welkom
Goedemorgen allemaal. Ik wens u van harte welkom ook namens Marga van der Koevering en Rinus van der Heijden want samen met hen mag ik vandaag voor gaan. Het zal even bijkomen zijn na dat prachtige 12,5 jarige jubileum dat we vorige week zondag hebben gevierd. Nu weer een ‘gewone’ viering waarin iedereen even welkom is. Of je hier nu iedere week komt om inspiratie te zoeken, af en toe of hier vandaag misschien wel voor het eerst bent…weet je van harte welkom en we hopen dat je je hier thuis mag voelen.

Nabije God, wij bidden u, hoor ons gebed
Hoor de stille woorden die sluimeren in ons hart
Dat wat woelt in ons binnenste, beelden van een wrede wereld, oorlog, uitbuiting, onrecht..
Hoor onze zorgen over mensen in nood, zorgen om de natuur waarvan wij dagelijks ervaren dat wij geen goede pachter zijn…
Hoor ons stille verdriet dat echoot in ons hart
Hoor de gebeden van een ieder en breng troost en warmte waar nodig.

Nabije God wij bidden u hoor ons gebed
Voor wie stiltes kunnen laten vallen zodat verdriet er mag zijn
Voor wie troost brengt en wie in het klein toch iets probeert te doen.
Voor de natuur en mensen in nood.
En Nabije God wees vreugdevol waar mensen de verbinding zoeken en vinden
Want ook daar in die vriendschap, bent U aanwezig.
Nabije God, we zingen biddend:

Acclamatie: Oh Lord hear my prayer

1E LEZING Deutrenomium 26, 5-11
₅Daarna moet je bij het altaar de volgende woorden uitspreken:
‘Onze voorouders waren Arameeërs die van de ene plaats naar de andere zwierven. Ze gingen naar Egypte en woonden daar als vreemdelingen. Ons volk was eerst nog klein, maar het werd daar groot en sterk.
₆De Egyptenaren behandelden ons slecht. Zij onderdrukten ons en lieten ons als slaven voor hen werken. ₇Toen smeekten we de Heer, de God van onze voorouders, om hulp. En hij hoorde ons. Hij zag dat we onderdrukt werden. Hij zag hoe hard we moesten werken. ₈Toen heeft hij ons bevrijd. Hij liet ons zijn grote macht zien en deed geweldige wonderen. ₉Hij bracht ons hierheen en gaf ons dit land. Het is een prachtig land, waar meer dan genoeg te eten is.’
₁₀Als je dat allemaal gezegd hebt, moet je knielen en zeggen: ‘Heer, ik breng u de eerste vruchten van het land dat u ons gegeven hebt.’

Lied: Gij zijt voorbij gegaan

Evangelielezing: Marcus 2,23-3,6
Op een keer liepen Jezus en zijn leerlingen door de korenvelden. Het was die dag sabbat. De leerlingen van Jezus plukten koren om iets te eten. ₂₄De farizeeën zeiden tegen Jezus: ‘Kijk nou! Waarom doen uw leerlingen iets dat op sabbat verboden is?’
₂₅Maar Jezus zei tegen hen: ‘Jullie weten toch wel wat David ooit gedaan heeft, toen hij en zijn mannen erge honger hadden? ₂₆Dat was in de tijd dat Abjatar priester was. David ging de tempel in en hij at van het offerbrood. Alleen priesters mogen dat eten. Maar David at dat brood toch, en zijn mannen deden dat ook.’
₂₇Jezus zei verder: ‘De sabbat is gemaakt voor de mens. De mens is niet gemaakt voor de sabbat. ₂₈Ik ben de Mensenzoon. Ik bepaal wat je op sabbat mag doen.’ ₁Jezus ging weer naar de synagoge. Daar was ook een man met een vergroeide hand. ₂De farizeeën letten goed op Jezus. Ze dachten: Als hij die man beter maakt op sabbat, kunnen we een klacht tegen hem indienen. ₃Jezus zei tegen de man: ‘Kom eens hier staan.’
₄Toen zei Jezus tegen de farizeeën: ‘Mag je op sabbat iets goeds doen? Of is het beter om iets slechts te doen? Mag je op sabbat iemands leven redden? Of is het beter om iemand dood te laten gaan?’ Maar de farizeeën gaven geen antwoord. ₅Jezus keek hen aan. Hij was boos en verdrietig omdat ze hem niet wilden begrijpen.
Jezus zei tegen de zieke man: ‘Steek je hand uit.’ De man stak zijn hand uit en meteen was de hand beter. ₆De farizeeën liepen weg. Ze maakten een plan om Jezus te doden. Ze maakten dat plan samen met de dienaren van koning Herodes.

Evangelieacclamatie: Oren en ogen gaan open

OVERWEGING
Lieve mensen, vandaag is het zondag, onze sabbatsdag want voor Jezus was dat natuurlijk van vrijdagavond tot zaterdagavond. De sabbatsdag is een moment van samen eten, met familie en vrienden zijn en een dag om dankbaar te zijn. Dankbaar voor de Nabije God, voor deze dag, voor het leven zelf. Dankbaarheid waar Mozes over spreekt in de tekst van Deuteronomium.

Op mijn werk stel ik regelmatig weleens een vraag en dan loop ik even rond om wie iets wil delen te laten vertellen. Het is echt een delen, we gaan niet in discussie maar horen hoe een ander iets ervaart.
Nu ben ik wel benieuwd: ervaar je de zondag echt als een rustdag? Neem je weleens bewust tijd om stil te worden? Waar ben je dankbaar voor?

Ik moet zeggen: heel erg rustig is die sabbatsdag niet voor Jezus. Hij krijgt het zelfs moeilijk in de lezing van Marcus . …iedere handeling, iedere zucht leggen de Farizeeërs onder een vergrootglas. De farizeeërs worden vaak gezien als de huichelaars, de schijnheiligen. Maar niet helemaal terecht, vind ik. Zij waren in die tijd gewoon een wat strengere stroming binnen het Jodendom die het belangrijk vonden om zich aan de wet te houden. Eerlijk is eerlijk, niet een stroming waar ik me tot aangetrokken zou voelen maar voor hen was de wet, hun heilige grond.
En Jezus, in al zijn eenvoud voelt voor de Farizeeërs als een enorme bedreiging. Hij laat hun heilige grond op de grondvesten schudden.
Wat moeten ze toch met die man die een hele andere weg lijkt in te slaan dan zoals zij het altijd gewend zijn geweest. Deze man van wie het lijkt alsof hij de wet aan zijn laars lapt…deze man die zijn eigen wijs zingt op de sabbatsdag.

Zo tegendraads als het voor de Farizeeërs lijkt zo kan het voor ons en anderen juist als een bevrijding voelen. Los van de ketens. Het mooie dat je kunt lezen in de lezing volgens Marcus is dat Jezus niet respectloos over de Heilige grond heen walst.. Hij geeft duidelijke onderbouwingen voor zijn keuzes. Hij verwijst zelfs naar Koning David uit het Oude testament. Een gewaardeerde koning in het Jodendom. David liet zijn mannen zelfs eten van altaarbrood wat alleen voor priesters was bestemd. Waarom zouden de vrienden van Jezus dan niet mogen plukken van de aren om iets te eten te hebben? Ook laat hij weten: vergeet niet: de sabbat is er voor de mens, de mens niet voor de sabbat. Hij lijkt hier mee te zeggen: ja, de wet is belangrijk maar als richtlijn, de mens is belangrijker. In sommige gevallen, bij honger, pijn of verdriet is het beter om van de wet af te wijken. Het niet zo zwart wit te nemen. Zoals Jezus ook in Mattheüs zei: heb uw naaste lief gelijk u zelf. Dat was volgens Jezus het tweede gebod naast God liefhebben en deze waren in zijn ogen gelijk aan elkaar. Dat staat dus boven de wet over de sabbat…

En dan is daar op sabbatsdag een man met een vergroeide hand. In die tijd werd er naar een beperking gekeken alsof je een grote zonde had begaan…het waren mensen die vaak op de achtergrond verbleven. Uit het zicht van de mensen. Jezus vraagt hem bij hem te komen staan. Ten aanzien van iedereen vraagt hij de Farizeeërs, is het beter om goed of kwaad te doen op de sabbat? Jammer genoeg kiezen de Farizeeërs toch voor de wet, voor hen staat die boven het menselijke te doen, er zijn voor een ander. De angst, de jaloezie voor de aandacht die Jezus krijgt door de wonderen die hij doet, zaten hen in de weg om te zien waar het werkelijk om gaat. Het omzien naar elkaar.

Tegelijkertijd doet Jezus in deze lezing eigenlijk precies waar het omgaat tijdens de sabbat, hij eet, weliswaar aren die nog geplukt worden, maar hij eet samen en gaat naar de synagoge, om God te danken, en daar is toevallig een man met een vergroeide hand. Hij geneest hem en samen vieren zij het leven, door God gegeven. Het klinkt mij als een perfecte sabbat, een perfecte rustdag in de oren.

Maar even terug naar deze tijd. Hoe gaan wij om met de sabbatsdag, de zevende dag, de rustdag? In onze tijd is de zondag een andere dag geworden. Weliswaar zoeken we vaak wel dierbaren op, maar een rustige dag? Alle winkels zijn open, de supermarkten…we doen vast de boodschappen voor de rest van de week, Tal van activiteiten zijn er te doen op de zondag, we sporten veel op zondag. Wie ben ik om hier iets over te zeggen? Ik ben van “deze” tijd. Toch gaan mensen in deze tijd vaak op retraite of nemen een kloosterweekend om daar tot rust te komen…zijn we voorbij gegaan aan de rustdag, de sabbatsdag? Het was zo’n gek idee nog niet, die rustdag maar de afgelopen decennia is de waarde daarvan langzaam naar de achtergrond verdwenen.

We komen graag op zondag hier naar de San Salvator, een moment van inspiratie, van samen zijn, samen brood delen, verhalen delen na afloop. Want is het niet zo dat het om die twee geboden gaat op die sabbatsdag en misschien wel de hele week? Heb God lief, en heb uw naasten lief gelijk u zelf? En dan maak ik me misschien soms wel de meeste zorgen over dat eerste gebod? Maak ik voldoende tijd vrij om God te vieren? Of doe ik dat vooral op zondag? Het zijn vragen om mee te nemen de week in. Iedereen is wijs genoeg om zelf te oordelen hoe je het misschien anders zou willen. Misschien meer “God” tijd of meer rust nemen om daardoor meer ruimte te voelen om er voor een ander te kunnen zijn? Misschien is dit wel het belangrijkste aan die rustdag…tijd om te reflecteren op wat we met onze “tijd” die misschien wel Godstijd is, doen. Bewust de Gods tijd nemen, dat wens ik u van harte toe.

Uitnodiging Geloofslied: Graag wil ik u uitnodigen om het geloofslied samen te zingen: Kom en volg mij op de weg, een weg met hobbels, met vergezichten, met drukke dagen en rustmomenten, Godstijd. Laten we samen gaan staan en zingen!

Geloofslied: Kom en volg mij op de weg

De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Intentieboek wordt naar voren gebracht.

INSTRUMENTALE MUZIEK

VOORBEDE
Nabije God, wij danken U voor mensen die een eigen wijs durven zingen, soms tegen de bierkaai op. Geef hen kracht en geloof, om de melodie niet te verliezen.
Laat ons zingend bidden: Gij hart…

Nabije God, wij danken u voor mensen die zich blijven inzetten voor vrede in oorlogsgebieden. Mensen die op blijven komen tegen onrecht. Dat zij de moed niet opgeven.
Laat ons zingend bidden: Gij vuur…

Nabije God, wij danken u voor deze gemeenschap, waar wij U mogen vieren en waarin wij in verbinding met elkaar inspiratie vinden en doorgeven.
Laten wij zingend bidden: Gij woord…

Nabije God, wij danken u voor de momenten van rust in ons leven, de momenten waarin we bij uitstek tijd voor U mogen maken. Rust in ons leven waardoor we ruimte krijgen om open een ander tegemoet te treden. Amen

We bidden voor wat ons werd toevertrouwd in het intentieboek.
Ook willen wij vandaag samen bidden voor een kindje van 1 maand oud dat ernstig ziek is. Laten wij bidden voor dit kindje om levenskracht en het de liefde mag ervaren van hen die om het kindje heen staan. Dat zij die zorgen hebben om dit pasgeboren kind zich gesterkt mogen weten. Wees hen nabij, God. We denken ook een moment in stilte aan hen die wonen in ons hart… en laten we hen ook zingend gedenken.

Gedenkacclamatie: Gedenk ons hier bijeen

TAFELGEBED
Gezegend Jij, die er bent voor ons,
die ons enkel het goede gunt, die ons meeneemt
naar plaatsen van rust, vrede en weldaad,
die ons op het spoor brengt van hoop en liefde, en zich zo laat kennen,
als de Ene, genoemd: ik zal er zijn.

Gezegend Jij, die ons vertrouwen geeft ,in tijden van duisternis en dood,
wanneer wij gaan door diepe dalen,
over wegen van verdriet en onzekerheid,
want jij bent bij ons, als steun en houvast, jij geeft ons nieuwe moed,
om bergen te beklimmen, nieuwe vergezichten te ontdekken.

Gezegend Jij, die zich laat zien in de mens tussen mensen, zoals eens, in Jezus van Nazareth,
die zich liet zien, door er te zijn voor vreemden en vervreemden, voor verguisden en ontspoorden, voor onderdrukten en ongezienen;
de mens, één met Jou, die zich liet kennen door er te zijn, puur, begaan, om niet;
zo heeft Hij zich aan ons gegeven,
trouw aan zichzelf, vol vertrouwen in Jou, het Leven zelf;

Zo ging hij ons voor, door brood te nemen, dankend tot Jou, door brood te delen, door de beker door te geven met de woorden: deel van dit brood, drinkt uit deze beker, als teken van verbondenheid met mij en met elkaar,
om zo verbonden te zijn met de Ene, die er is en blijven zal, voor ieder van ons.
In zijn Geest willen wij leven, brekend en delend, vertrouwend op jouw goedheid en liefde, alle dagen van ons leven, opdat ons huis, jouw huis is, ons lichaam, jouw lichaam, onze naam, jouw naam, ik zal er zijn, tot in lengte van dagen.

Toen hij het brood brak samen met zijn vrienden aan tafel zal hij hen gevraagd hebben: bid met mij mee met deze bekende woorden:

ONZE VADER

VREDESWENS

VREDESLIED Dona nobis pacem in terra

UITNODIGING AAN DE TAFEL VAN BROOD EN WIJN
Hier staan we dan samen aan de tafel van brood en wijn. Een tafel waar iedereen aan mag zitten en aan mag deelnemen want aan deze tafel is niemand uitgesloten, weet je van harte welkom!

LIED: Wat in stilte bloeit

GEBED
In stilte mag bloeien
De dankbaarheid voor wat we dagelijks mogen ontvangen
In stilte mag groeien
Het besef dat we elkaar nodig hebben
Om elkaar vast te houden en om te groeien aan elkaar
In stilte mogen wij bloeien
En in overvloed mogen wij vrucht dragen
En daarin delen we met elkaar, brood en wijn.
In stilte of zingend deze vruchten uitdelen naar buiten toe
De wereld in…
In stilte mag bloeien de Godstijd ….overvloedig,
Amen

MEDEDELINGEN

SLOTGEDACHTE
De mysticus Meister Eckhart heeft gezegd: “Als het enige gebed dat je ooit bidt ‘dank je’is, is dat genoeg”.
Soefimeester Roemi zei iets soortgelijks: Dankbaarheid is als wijn voor de ziel”.

Lieve mensen laten wij op weg gaan vandaag met de zegen van God:
ZEGENWENS uit de abdij van Iona
Dat God, die erbij is als de zon opgaat en ondergaat
en als je de zee oversteekt,
onderweg jou de weg mag wijzen
Dat God, die je nabij is als je zit
en als je staat,
je met liefde mag omringen
en je bij de hand mag nemen.
Dat God die jouw wegen kent
en de plaatsen waar je uitrust
bij je mag zijn in je taak op aarde
Bij het goede dat je uitdeelt aan de mensen om je heen
Dat God met je mee mag wandelen op de weg van je leven
en ons mag zegenen in Zijn Naam:
Vader,Moeder Zoon en heilige Geest.
Amen.

SLOTLIED: Uit grond en vuur

Viering 12 1/2 jaar op Heilige grond

26 mei 2024 San Salvatorgemeenschap
12 ½ jaar jubileum

Voorganger Daniëlla Martina
Lectoren: Corrie Dansen, Ingrid van Kappel, Marian Veenker
Koor Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden
Piano: Coby Wagemans
Thema: 12,5 jaar op Heilige grond

Openingslied: Dit huis vol mensen
Welkom

Van harte welkom hier in de San Salvator op deze bijzondere dag waarin we vieren dat de San Salvatorgemeenschap 12,5 jaar op eigen benen staat, een prachtig jubileum! Welkom voor wie hier iedere week viert, welkom aan wie af en toe met ons mee viert, welkom wie lang geleden met ons mee vierde en welkom aan wie hier vandaag voor het eerst is. Welke weg je ook bewandeld, weet je welkom hier in ons midden. We zijn verheugt om samen met u, met jou te vieren!

Lees meer →

Woorden ter harte nemen

Voorganger Franneke Hoeks

Lectoren Toon van Mierlo & Dorien Broekmeulen

Melodiek o.l.v. Machtelt Terlingen

Pianist Coby Wagemans

Fluit Maria Werner

Welkom
Dag lieve mensen. Fijn dat je er bent. Naar hier gekomen om te vieren, stil te zijn, woorden te horen, je stem te laten klinken, verbinding te zoeken, om je hart een beetje op te laden. Vandaag bevinden we ons tussen hemelvaart en Pinksteren. Een zondag tussen twee grote gebeurtenissen. Wezenzondag wordt  deze zondag ook wel genoemd. Dit jaar valt wezenzondag samen met Moederdag, de dag waarop moeders in het zonnetje worden gezet. Ik voel me vaak een beetje ongemakkelijk op moederdag. Ik ken teveel mensen, mannen en vrouwen in mijn omgeving, die zo graag moeder/vader hadden willen zijn….Ik hoor te vaak over verstoorde verhoudingen tussen moeders/vaders en kinderen. En dan de moeders/vaders die voortijdig afscheid van hun kinderen moesten nemen. Of kinderen die hun moeders/vaders moeten missen.
Dat gevoel van ongemak past bij wezen zondag: die gekke zondag tussen hemelvaart en Pinksteren.
Vandaag drie lezingen. Drie maal woorden uit onze traditie die tot ons spreken. We luisteren wijsheid uit Exodus. Het joodse volk slaat zijn kamp op in de Sinaiwoestijn. Mozes is hun leidsman. Hij gaat de berg op en hoort de stem van de Eeuwige die het joodse volk aanspoort om zijn/haar woorden ter harte te nemen.
Het boek Handelingen in het Nieuwe testament verhaalt over hoe het verder ging met de eerste christengemeenten. Na de dood van Jezus moeten de volgelingen door. Zij willen hun vriend en leermeester niet vergeten maar hoe pak je de draad weer op. Een stukje van dat verhaal horen we straks.
Als scharnierpunt tussen deze twee verhalen horen we fragmenten uit het Johannes evangelie waarin Jezus bidt voor zijn leerlingen. Woorden die over de eeuwen heen misschien ook voor ons gebeden werden.
Laten we kijken of wij de woorden die vandaag horen ter harte kunnen nemen. Voordat de verhalen hier klinken, willen we ruimte maken in onszelf. We zoeken de stilte. In dit stille moment mogen we dat wat leeft in ons hart neer leggen voor de Eeuwige.

GEBED
Eeuwige, jij die ons aanspoort  tot woorden van vrede
en daden van gerechtigheid,  Wees bij ons als we ons
klein en onmachtig voelen. Wapen ons dit uur tegen moedeloosheid, wakker vonken van visioenen in ons aan
geef ons moed om tegen de stroom in te gaan en beziel ons met onbevangenheid zodat we mensen naar jouw beeld worden. Amen
Acclamatie Wek mijn zachtheid weer

1e LEZING  Exodus 19, 1-5
In de derde maand, op precies dezelfde dag dat ze uit Egypte waren weggetrokken, kwamen de Israëlieten in de Sinaiwoestijn. Ze waren vanuit Refidim verder getrokken en in de Sinaiwoestijn gekomen. Daar sloegen de Israëlieten hun kamp op, vlak bij de berg. Mozes ging de berg op, naar God. De Eeuwige riep hem vanaf de berg toe: ‘Zeg tegen het volk van Jakob, laat de kinderen van Israël weten: “Jullie hebben gezien hoe Ik ben opgetreden tegen Egypte, en hoe Ik je op adelaarsvleugels gedragen heb en je hier bij mij heb gebracht. Als je mijn woorden ter harte neemt en je aan het verbond met Mij houdt, zul je een kostbaar bezit voor Mij zijn, kostbaarder dan alle andere volken – want de hele aarde behoort Mij toe.
Lied die mij droeg op adelaars vleugels
2E LEZING  Johannes 17,14-26 – fragmenten: een gebed van Jezus
Ik heb hun uw woord doorgegeven.
Ze horen niet bij de wereld,
zoals ik niet bij de wereld hoor.
Heilig hen dan door de waarheid.
Uw woord is de waarheid.
Ik zend hen naar de wereld,
zoals U mij naar de wereld hebt gezonden.
Ik bid niet alleen voor hen,
maar voor allen die door hun verkondiging in Mij geloven.
Laat hen allen één zijn, Eeuwige.
Zoals U in Mij bent en Ik in U,
laat hen zo ook in Ons zijn,
opdat de wereld gelooft dat U mij hebt gezonden
en dat U hen liefhad zoals u mij liefhad.
Ik heb hun uw naam bekendgemaakt
en dat zal Ik blijven doen,
zodat de liefde waarmee U Mij liefhad
in hen zal zijn en ik in hen.

MUZIEK

3^DE LEZING Handelingen  1, 15-26
In die dagen stond Petrus op te midden van de leerlingen – er was een groep van ongeveer honderdtwintig mensen bijeen – en zei: ‘Vrienden, het schriftwoord waarin de heilige Geest bij monde van David heeft gesproken over Judas, de gids van hen die Jezus gevangen hebben genomen, moest in vervulling gaan. Judas was een van ons en had deel aan onze dienende taak. Van de beloning voor zijn schanddaad kocht hij een stuk grond, maar bij een val werd zijn buik opengereten, zodat zijn ingewanden naar buiten kwamen. Alle inwoners van Jeruzalem hebben van deze gebeurtenis gehoord, en daarom noemen ze dat stuk grond in hun eigen taal Akeldama, wat “bloedgrond” betekent. In het boek van de Psalmen staat namelijk geschreven: “Laat zijn woonplaats een woestenij worden en laat niemand daar meer verblijven.” En ook: “Laat een ander zijn taak overnemen.” Daarom moet een van de mannen die steeds bij ons waren toen de Heer Jezus onder ons verkeerde, vanaf de doop door Johannes tot de dag waarop Hij in de hemel werd opgenomen, samen met ons getuigen van zijn opstanding.’
Ze stelden twee mannen voor: Josef Barsabbas, die de bijnaam Justus had, en Mattias. Daarna baden ze als volgt: ‘U, Eeuwige, doorgrondt ieders hart. Wijs van deze beide mannen degene aan die U gekozen hebt om als apostel zijn dienende taak te verrichten en de plaats in te nemen van Judas, die naar de voor hem bestemde plaats is gegaan.’ Ze lieten hen loten en het lot viel op Mattias. Hij werd aan de elf apostelen toegevoegd.

Acclamatie Herschep ons hart

OVERWEGING
Daar staan ze dan: de leerlingen van Jezus! Na zijn afschuwelijke dood moeten ze door. De verschijningsverhalen geven de volgelingen van Jezus weer een beetje moed. Dan is daar het moment van Hemelvaart: een soort definitief afscheid. Het besef dat Jezus niet meer bij hen is, dringt tot de groep van Jezus-mensen door. Hoe moet het dan verder met dat verhaal, met die droom van het goede leven voor allen?  Het boek Handelingen vertelt over hoe het verder ging na de dood van Jezus. Dit boek begint met het verhaal van hemelvaart. De leerlingen zien Jezus in wolken verdwijnen. Engelen sporen de achterblijvers aan om niet naar de hemel te blijven staren.
Ze zijn nog niet helemaal klaar en trekken zich terug, mannen en vrouwen, om te bidden. Hoe moet je in hemelsnaam de draad weer op pakken na zo’n gewelddadige dood?  En dan ook nog de onzekerheid in eigen midden. Een van hen was immers verantwoordelijk voor het verraad. Ga er als vriendenclub maar aanstaan!
In dat moment van bezinning staat Petrus op. Er zijn meer mensen aanwezig dan de elf overgebleven apostelen. Een grote groep mensen, een 120- tal, zo hoorden we was blij elkaar. Mannen en vrouwen zo stel ik me voor. Er wordt gesproken over Judas en hoe het verder moet. Ze missen niet allen hun leermeester, maar ook Judas heeft een lege plek achtergelaten in deze groep rondom Jezus. Vanuit de oude woorden, zoeken ze naar antwoorden op de vraag hoe nu verder.  kan me voorstellen dat deze groep wijsheid zocht in teksten die hen bekend waren. Zoals wij ons wenden tot teksten die voor ons belangrijk zijn zo deed deze groep mensen dat ook. Psalmwoorden doen Petrus beseffen dat de lege stoel van Judas opgevuld moet worden. Er is immers werk aan de winkel ook al hebben zij nog geen en enkel idee hoe.  Er zijn twee “kandidaten”. Wat prachtig dat er gebeden wordt voor er gekozen moet worden. Een moment van bezinning voor belangrijke beslissingen daar zou de wereld wel bij varen. Dan bezinning in de ruimste zin van het woord: ruimte maken voor de wijsheid van het grote geheel. Even buiten je eigen denkkaders treden en je hart doorgronden. Dan pas ben je klaar voor de beslissing. De lege plek van Judas wordt opgevuld, maar de leegte die Jezus achterliet is niet zo gemakkelijk op te vullen.
Jezus noemen we zoon van God. We zetten Jezus gemakkelijk op een voetstuk. Een wijze Ierse monnik zei me ooit; ‘We letten veel te veel op de handen van Jezus, op wat hij precies deed, maar daardoor zien we niet meer helder waar die handen van Jezus naar wijzen.’ Hij bedoelde hiermee dat als we teveel kijken naar wat Jezus deed we het grote geheel van het visioen van het goede leven voor allen, het rijk God -zo je wil- een beetje uit het oog kunnen verliezen. Daar gaat volgens mij die eerste lezing over. Het Joodse volk moet het zien uit te houden in de woestijn. Een god die je help ontsnappen uit slavernij is een god waar iedereen wel in wil geloven, niet waar. Maar hoe geloof je in woestijntijd? Hoe blijf je gaande als de weg onduidelijk is? Hoe kun je vertrouwen als alles om je heen wankelt? Hoe geloof je in een tussentijd?
Op een berg krijgt Mozes woorden van de Eeuwige. Een berg is hoog, dicht bij de wolken. Op die berg vinden verschillende “gesprekken” tussen Mozes en de Eeuwige plaats. Die berg is later ook de plek waar Mozes de 10 geboden krijgt aangereikt. Wat we vandaag hoorde is het verhaal van een van de eerste contactmomenten tussen Mozes en God.   De Eeuwige roept Mozes toe. Het is belangrijk dat woorden van God verstaan worden. “Ik draag jullie op adelaarsvleugels en heb je tot hier gebracht”. Een tekst die ons aanspoort om te vertrouwen op de Eeuwige. Woorden van de Eeuwige zijn woorden om ter harte te nemen. Woorden om in je binnenste te laten resoneren en dan je hart te laten spreken. Dan ben je een mens zoals God ons mensen graag ziet.
Het lijkt zo simpel, maar is in de praktijk vaak lastig om dat Woord te horen, echt te horen. God heeft godzijdank veel geduld met ons mensen. Hij/zij kent onze gebreken. Ook Jezus als iemand die als geen ander weet had van Gods woorden, kent onze menselijke tekortkomingen. Is het misschien daarom dat hij bidt tot de Eeuwige voor de mensen die hem volgen. Een gebed als een smeekbede: laat de mensen die mij volgen niet in de steek. ‘Zoals u in mij bent en ik in u laat hen zo ook in ons zijn’ maak hen tot deel van dat grote visioen en zorg dat ze het waar kunnen maken.  Jezus bidt niet alleen voor groep die hem volgde, maar voor iedereen die in hem gelooft. Deze tekst is ook een gebed voor ons.
Woorden als waarheid. Mooi, maar ook ingewikkeld. Woorden zijn immers altijd mensen-woorden en raken misschien nooit helemaal de bedoeling van de Eeuwige. Hetzelfde woord kan op zoveel verschillende manieren gesproken worden en op nog veel meer manieren worden gehoord. Dan is dat moment van gebed, bezinning of jezelf even leeg maken een wijze manier om voorbij je eigen kader, voorbij je eigen invulling te komen. Als we allemaal durven leven vanuit dat vertrouwen dat ik, dat jij, dat wij gedragen worden door die adelaarsvleugels en vanuit dat gevoel de ruimte van woorden opzoeken dan komt het goed.  Dan worden wensdromen waar – vast anders dan gedacht- maar vinden we elkaar in een taal van hoop en vrede. Een taal die wij ter harte nemen, hoe dan ook!

Geloofslied  Geen taal die hem vertaalt

TAFEL | COLLECTE|  MUZIEK

VOORBEDE
Laten we rondom deze tafel bidden voor mensen die zich verweesd voelen en zoeken naar nieuw perspectief. Dat zij steun en geestkracht mogen vinden om hun weg in het leven te gaan.
ACCLAMATIE

Laten we rondom deze tafel bidden voor mensen die als moeders/vaders zorgdragen voor al wat leeft. Vrouwen en mannen die werken aan vrede, duurzaamheid en rechtvaardigheid. Mensen die Jouw woorden leven. Dat zij ons tot voorbeeld mogen zijn.
ACCLAMATIE

Laten we rondom deze tafel bidden voor mensen in oorlogsgebieden. Dat kinderen daar kind mogen zijn en moeders/vaders zich geen zorgen hoeven maken over de dag van morgen.
ACCLAMATIE

Rondom deze tafel bidden we voor wat werd toevertrouwd aan ons intentieboek.  We bidden voor wie ziek zijn en voor onze dierbare overledenen.  Dat degenen van wie we afscheid moesten nemen zich geborgen mogen weten in de palm van uw hand.

LIED KOESTER DE NAMEN

TAFELGEBED
Jij die God bent,  een zachte kracht alom aanwezig, wij danken Jou voor de wereld waarop wij wonen, deze aarde met alles wat er leeft en groeit.
Jij die God bent, die ons wil ontvangen om wie wij zijn, die ons roept, groot en klein, om goed te zijn, om brood te delen, die ons oproept te blijven werken aan de vrede, die ons vraagt om trouw te zijn aan de goddelijke liefde in ons.
Wij danken Jou voor Jezus,  die mooie mens uit Nazareth, die lang geleden heeft gezegd: behandel anderen zoals jezelf behandelt wilt worden. En wat Hij altijd deed,  deed Hij ook de laatste avond.
Hij ging met zijn vrienden aan tafel. Hij nam het brood, brak het, deelde het uit en zei: Weet jij hoe je gelukkig kunt leven? Als je het brood van iedere dag niet allèèn eet maar breekt  en deelt met elkaar. Zo heb ik het ook gedaan  toen ik bij jullie was.
Daarna nam hij de beker en zei: Drink uit deze beker  en als ik er niet meer ben, vertel elkaar wat echt belangrijk is: deel vreugde en verdriet  en wees bevriend met iedereen.
Daags daarna is Jezus gestorven,  maar niet voorgoed Hij leeft nog temidden van ons  en gaat met ons mee  naar een betere wereld. Hij zegt: vier  dat je bij elkaar hoort, dat je niet alleen op de wereld bent. Weet dat je elkaar kunt inspireren om te worden wie je echt wilt zijn. Kijk maar goed:
overal in de wereld waar mensen  elkaar ontvangen en ontmoeten, samen het leven delen,
daar gebeurt het.
In zijn Geest zijn wij onderweg,  met zijn woorden willen wij bidden,  woorden van vrede,  woorden van toekomst.

ONZE VADER

VREDESWENS | VREDESLIED  Zuster en broeder

BREKEN EN DELEN

LIED Eet en drinkt van brood en wijn

MEDEDELINGEN

SLOTGEDACHTE
Een aantal jaren geleden werd ergens in Engeland een schilderij onthuld. Hierop stond Jezus afgebeeld. Hij stond voor een huis en klopte op de deur. De mensen die het schilderij zagen vonden het heel mooi.
Toen merkte een toeschouwer iets bijzonders op. Hij ging naar de kunstenaar die het schilderij gemaakt had en zei: ‘Ik vind het een mooi schilderij, maar u bent iets vergeten. De deur waar Jezus op klopt heeft geen klink. Hoe kan Jezus dan naar binnen gaan?’  De kunstenaar antwoordde: ‘De deur is de deur van ons hart. Ze kan alleen van binnenuit open gemaakt worden!”

ZEGENWENS
We gaan nu van hier, ieder naar ons eigen plaats.
Laten we woorden van liefde ter harte nemen
en vol vertrouwen de wereld tegemoet treden
om zo elkaar en al wat leeft tot zegen te zijn
steeds vanuit het visioen van de Eeuwige die we
kennen als vader/moeder, zoon en heilige geest. Amen.

SLOTLIED Wie ten einde toe

Dat woord is niet in steen geschreven

SAN SALVATORGEMEENSCHAP
5 mei 2024

Voorganger: Wilton Desmense
Lectoren: Maria Claessens en Albrecht Beeftink
Muzikale begeleiding: Joost Boekhoven

Thema: Dat woord is niet in steen geschreven

Openingslied: Gekomen is uw lieve mei

Lees meer →

ZET JE IN VOOR EEN ANDER

Zet je in voor een ander

28 april 2024
Voorbereiding   Corrie Dansen, Hennie Schiffer, Jan Wijgers, Ingrid Kappel & Franneke Hoeks
Melodiek o.l.v. Hans Waegemakers |  Pianist Coby Wagemans | Fluit Maria Werner

Openingslied Dit huis vol mensen
Welkom
Een huis vol mensen, deze zondagochtend hier in Cello. Een bijzondere viering vandaag rondom het thema Zet je in voor de ander.
De bezoekgroep is vandaag aan het woord. De afgelopen tijd kwamen Jan, Ingrid, Henny, Corrie en ik bij elkaar om deze viering voor te bereiden. We wilden heel graag een keer het belang van elkaar bezoeken, van omzien naar elkaar voor het voetlicht brengen.
Met het oog op het ouder worden van ons allemaal is het goed om stil te staan bij dit stukje van gemeenschap zijn. Onze verbinding met elkaar houdt niet op na de zegen op zondag. Ook door de week proberen we er voor elkaar te zijn. We willen in de viering vandaag het belang van contact tussen mensen verkennen. Dat doen we onder andere aan de hand van verhalen. Een tekst van Toon Tellegen laat ons prachtig zien hoe belangrijk contact tussen de een en de ander is. In het tweede verhaal laten we Jezus aan het woord. Daarin klinkt liefde voor de Eeuwige en liefde voor je naaste door. Ook in de liederen die we zingen gaat het over verbinding met elkaar en met de Eeuwige. Stil mag het ook zijn. Hoe belangrijk we het gesprek ook vinden, veel van wat we  “zeggen” gebeurt zonder woorden. We ontmoeten elkaar straks ook als we brood en wijn delen.
Een huis vol mensen. Soms zijn we onbekenden voor elkaar. Soms kennen we elkaar van gezicht. Soms kennen we elkaar bij name. Soms kennen we elkaar omdat we een tijdje met elkaar opliepen. Maar dit uur mogen we ons gekend weten door de Eeuwige. In zijn/haar licht mogen we de mensen zijn die we zijn met onze mooie en minder mooie kanten. We maken het stil om onszelf hier te laten landen. In deze ruimte, bij elkaar en bij de Eeuwige.
 GEBED
Vloei in ons uit,
Stroom door ons heen,
Wees kracht in ons, liefde,
Wees licht in ons, ruimte,
Leer ons stil zijn, leer ons open zijn,
Uw heilige Naam in ons midden,
Uw heilig Woord in ons hart,
Verbondenheid met allen,
Grenzen doorbroken.
Onuitsprekelijke,
wees bij ons,
Raak ons aan.   (Catharina Visser Uit: ‘Opstaan in stilte’)
Acclamatie  Keer u om naar ons toe Lees meer →