Vieringen

Hoop voor de stad

SAN SALVATORGEMEENSCHAP 9 en 10 november
HOOP VOOR DE STAD

Voorganger: ds Ruud Stiemer  (zaterdag Corrie Dansen)
Zaterdag volkszang o.l.v. Wilton Desmense | Piano Gieneke Ruyters
Zondag Melodiek o.l.v. Hans Waegemakers | Piano Coby Wageman

OPENINGSLIED: zat. Hier wordt een huis voor God gebouwd; zon. ‘Wees hier aanwezig’

WELKOM  Welkom aan u allen.  Wat fijn om elkaar vanmorgen te ontmoeten! Het is de achtste zondag van de Herfst en daarmee komt het einde van het kerkelijk jaar in zicht. Advent staat voor de deur. In de lezingen van vandaag gaat het over de stad Jeruzalem, waarin veel gebeurt dat het daglicht niet kan verdragen; maar er gloort een nieuwe morgen. Vandaar het thema: ‘Hoop voor de stad’. Een thema dat niet alleen slaat op Jeruzalem, maar ook op onze stad, ’s-Hertogenbosch.
Laten we allereerst even stil worden en ons openstellen voor de ontmoeting met de Eeuwige en met elkaar. Lees meer →

Een zegen zijn

San Salvator     3 november 2019
Een zegen zijn

Voorganger:  John Parker, zondag mmv de Cantorij.

Openingslied:  Vrede voor jou

Inleiding:
Welkom iedereen bij onze wekelijkse viering. Ik mag voorgaan in deze viering, samen met Maria Hoitink en Marleen Postma. Hier komen we samen, na een week soms druk met allebei activiteiten, verplichtingen, ontmoetingen. Hier komen we om dank uit te spreken om wat we mee gemaakt hebben, om wie we ontmoet hebben. Voor alles waardoor wij gezegend zijn.
Gisteravond hebben wij hier onze overledenen herdacht. Voor die ook zijn wij dankbaar, om alles dat zij voor ons hebben betekend. Vandaag kunnen wij onze dankbaarheid uitspreken en zingen, en onze hoop opbouwen voor de dagen die komen.
Laten wij eerst een moment stil zijn en bezinnen.

Lees meer →

Ik weef jou

SAN SALVATORGEMEENSCHAP 2 november 2019
Allerzielen IK WEEF JOU

Corrie Dansen, John Parker, Karel Bierlaagh, Franneke Hoeks
Koor afscheidsvieringen o.l.v. Gerard van de Weijer | Piano  Marc Baghuis

Ik weef de tranen in mijn leven
ik weef de trots in alle dagen
ik weef de pijn in zachte strengen
ik weef jou, in alle lagen
wie je was, wie je zult blijven
hoe je kijkt en hoe je lacht
wat je gaf en wat ik leerde
weven zal ik, alles wat je bracht
ik weef het missen, en het dragen
ik weef de liefde die is gebleven
ik weef jou met zorg en aandacht
in alle draden van mijn leven
Floortje Agema uit ‘Jij wordt gekend’,
uitgeverij In de Wolken

Lied Voor mensen die naamloos

Welkomstwoord  Van harte welkom iedereen bij onze Allerzielenviering. Welkom aan familieleden en naasten van die mensen van wie wij het afgelopen jaar afscheid moesten nemen. Fijn dat jullie hier zijn gekomen voor dit moment van herinneren en gedenken. Zoveel herinneringen flitsen door ons hoofd op zo ’n moment als dit. En ook al zijn ze mooi en goed toch is vrede vinden met het afscheid van een geliefd mens niet eenvoudig. Wij willen vieren met muziek, stilte, verhalen, licht. We hebben net de herinneringsboeken van onze gemeenschap op de tafel geplaatst. Hierin staan opgetekend de namen van de mensen van wie we afscheid moesten nemen. Deze boeken liggen hier iedere keer als wij bij elkaar komen om te vieren. Op deze manier geven we aan dat onze overledenen met ons verbonden blijven, verweven met ons bestaan. Laten we even stil zijn, en bidden.

Gebed  Als wij bidden God, dan doen wij dat, omdat we beseffen dat er meer is dan voor onze ogen zichtbaar is. Dat jij er bent en dat jij groter bent dan ons hart.
Als wij bidden God, dan spreken we uit wat in ons leeft dit uur: Ons verdriet, onze eenzaamheid, onze vragen, onze toekomst.
Als wij bidden God dan luisteren we naar het geheim dat in ons woont. Jouw adem, eens gekregen, jouw kracht die leven doet, de stilte van ons hart waarin jij tot ons spreekt en ons bemoedigt.
Als wij zo bidden God, dan groeit in ons jouw weten, en ons vermoeden, dat niet de dood het einde is. Dat hoop op leven nooit vergaat en dat jijzelf die hoop en onze toekomst bent ook vandaag, de dood voorbij. Amen

Lied  Voor mensen die naamloos

Inleiding en uitnodiging om licht te ontsteken
Vandaag noemen we de overledenen die het afgelopen jaar zijn opgetekend in het gedenkboek van de San Salvator geloofsgemeenschap. Bij het noemen van de naam van diegene die u dierbaar is, willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken. Licht dat de verbinding met de levensdraden van deze mensen zichtbaar maakt.

Lied: Voor uw aangezicht 

Uitnodiging tot het ontsteken van lichtjes voor alle overledenen   We hebben de lieve mensen die ons het afgelopen jaar in deze gemeenschap zijn ontvallen met name genoemd.  Vandaag gedenken wij ook alle andere mensen die ons zijn ontvallen. Kort of langgeleden. Hun namen blijven klinken. Zij blijven verbonden in het weefsel van ons leven. Graag willen wij u uitnodigen een lichtje te ontsteken voor hen, die een blijvende plaats innemen in uw hart.

Muziek

De drie laatste kaarsen
Tussen al deze lichtjes maken we ruimte voor nog drie kaarsen.  Met deze eerste kaars gedenken we alle mensen die zijn omgekomen door oorlog en geweld.
Met deze tweede kaars gedenken we hen die op de vlucht zijn gegaan, op zoek naar een beter bestaan, maar die bestemming nooit mochten bereiken.
Met deze derde kaars gedenken we hen die eenzaam zijn gestorven, dichtbij huis of waar dan ook in de wereld. Mensen niet meer gekend, genoemd, voorbijgelopen en voor altijd vergeten.  Dat ook hun levensverhalen blijven doorklinken.

Lied Gij die uw naam hebt uitgeroepen in ons gezicht

Inleiding  op de lezing We openden deze viering met het gedicht Ik weef jou van Floortje Agema. Zij is naast schrijver ook rouwbegeleider. Vanuit haar werk met mensen die iemand verloren hebben schreef zij Ik weef jou. Woorden geven structuur en proberen verbindingen zichtbaar te maken. Door de eeuwen heen hebben mensen geprobeerd de mysteries rondom leven en dood met woorden te duiden. Verwoorden wat je nooit helemaal precies in woorden kunt vangen. We gaan terug in de tijd en luisteren naar een bewerking van een gedeelte van psalm 139. Ver voor onze jaartelling mijmerde David, die koning en dichter was over de relatie tussen god en mens. Poëzie over verwevenheid, gekend en gezien worden.

Psalm 139
Gij die God zijt,
Gij peilt mijn hart
Gij doorgrondt mij
Gij weet mijn gaan en staan.
Gij kent mijn gedachten van verre
mijn reizen, mijn trekken, mijn rusten.
Mijn wegen, allen, zij zijn u bekend
ieder woord, dat komt op mijn lippen,
onuitgesproken, Gij hoort het al.
Achter mij zijt Gij en voor mij
Gij legt Uw handen op mij.
Dit is wat ik niet kan begrijpen.
Dit gaat mij te boven.
Hoe zou ik Uw adem ontkomen
waarheen vluchten voor Uw aangezicht?
Beklim ik de hemel, daar zijt Gij
daal ik af in de aarde, daar vind ik U ook.
Had ik vleugels van morgenrood
vloog ik over de verste zeeën
Ook daar: Gij,
Uw hand, Uw rechterhand
die mij vasthoudt.
Zou ik roepen:
“duisternis bedek mij,
licht, verander in nacht”
voor U bestaat de duisternis niet.
Voor U is de nacht even licht als de dag
de duisternis even stralend als het licht.
Uw schepping ben ik in hart en nieren
Gij hebt mij geweven
in de schoot van mijn moeder.
Ik wil U bedanken  daarvoor.
Wat hebt Gij mij mooi gemaakt.
Mijn ziel en gebeente, door U gekend.
In mij was niets voor Uw ogen verborgen
toen ik werd gevormd in het diepste geheim
prachtig gevlochten in de schoot van mijn moeder.
Ik was nog ongeboren,
Gij had mij al gezien
en al mijn levensdagen stonden al in Uw boek
voordat Gij  er een had gemaakt.
Gij eeuwige, peil nu mijn hart,
doorgrond mij
toets mijn verborgen gedachten.
Leid mij voort op de weg van uw  dagen.

Lied Kom in mij

Overweging
Psalmen zijn gedichten, liederen, waarin schrijvers van weleer woorden geven aan gedachten over mens, wereld en God. Psalm 139 wordt toegeschreven aan koning David. ‘Een lied van David’ staat er in de aanhef van de tekst. Toen we deze viering aan het voorbereiden waren en we het gedicht ‘Ik weef jou’ tegenkwamen, was de verbinding met deze psalm snel gemaakt. ‘Gij hebt mij geweven in de schoot van mijn moeder’ en ‘prachtig gevlochten in de schoot’.  Mooie, tedere en hoopvolle beelden.  Het zegt iets over mijn, uw, onze bestemming. We zijn niet zomaar hier op deze aardbol terecht gekomen. Er zijn draden die ons verbinden
De journalist Fokke Obbema ging in 2017 dood, bijna. Zij hart stopte, hij lag twee dagen in coma, maar hij kwam er doorheen. Na deze bijna-dood ervaring ging hij op zoek naar de zin van het leven. Hij sprak met 40 totaal verschillende mensen over de zin van ons bestaan. ‘Als ik een rode draad zou mogen aangeven in deze gesprekken dan is dat het belang van verbinding.’,  schrijft hij als afronding van deze gesprekken. In veel gesprekken ging het over de verbinding tussen mensen, maar vaak ook over de verbondenheid die mensen voelen met iets wat groter is dan zij zelf.
Misschien gaan de oude woorden van koning David juist over deze verbondenheid met dat grotere. Dat gevoel dat er iets bestaat dat mij, jou, ons kent, door en door. Dat dat iets of iemand is die met ons door het leven trekt. Dat je niet, nooit,  totaal aan jezelf bent overgeleverd. Het is een gedachte die ingaat tegen de hedendaagse manier van denken en leven, waarin autonomie en zelfbeschikking de boventoon voeren. Dat gevoel van verbondenheid met het anderen, het hogere, met God is iets wat we niet kunnen begrijpen. Het gaat ons te boven. Maar dat we iets niet helemaal kunnen vatten, wil niet zeggen dat het er niet is.
Vandaag herdenken we mensen die we missen. Ieder van ons zit hier en denkt aan een of meerdere mensen die zijn weggevallen uit het leven. Soms doordat een levensdraad vanwege zieke of ouderdom werd uitgerekt tot een ragfijn draadje dat het op den duur niet meer hield. Soms doordat de draad van het leven ruw kapot getrokken werd. Allemaal zitten we hier met iets van gebrokenheid en gemis in ons. Het sterven van een dierbare doet ons beseffen dat we kwetsbaar zijn. Sterven doet ons beseffen dat het leven niet maakbaar is. Sterven is loslaten. Aan de ene kant een is dat loslaten totaal en rigoureus , terwijl op een wonderlijke manier de verbondenheid over de dood heen blijft bestaan. In het proces van afscheid nemen vertoont vanzelfsprekende weefsel van het leven opeens rafels en scheuren.
Wat mij raakte toen ik deze psalmtekst weer las, was dat die dragende kracht in ons leven, God, iets is van licht en positiviteit. Ook in de eerder genoemde interviews kwam dat keer op keer naar voren. Die verbondenheid met het hogere, grotere, diepere is nooit iets wat je naar beneden trekt, maar altijd iets wat licht brengt, steun geeft en ons mensen met zachte hand de goede kant op wil sturen.
Het blijft een sprong in het duister: vertrouwen op dat wat ons ten diepste draagt. Soms is het moeilijk om het gevoel te hebben dat je mooi bent en er toe doet. Maar zelfs deze worstelingen met het leven worden door dat wat ons draagt, door God gezien. Ook de dikke, zware, onhandelbare draden horen bij het weefsel van het leven.
Uit de psalm spreekt een gevoel van thuis zijn bij dat wat groter is dan wij zelf zijn. Een ruimte waar je gekend wordt. Je gezien en gekend voelen is bijna vanzelfsprekend als het goed met je gaat. Maar juist in verdriet en gemis hebben we die ruimte meer dan ooit nodig. Het is mooi als we dat mogen en kunnen ervaren bij mensen om ons heen. Dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Gij peilt mijn hart. Gij doorgrondt mij. De Eeuwige is de ruimte waar plaats is voor onuitgesproken verdriet, het alledaagse gemis en de dankbaarheid voor wat was. Het gedicht van Floortje Agema verwoordt hoe degene die we missen verweven is met ons eigen leven. Ik weef jou, lieve dierbare. De draad van jou leven is en blijft verbonden met mijn leven. De psalm spreekt over God die naar ieder van ons omziet. Ik weef jou, lieve mens. Ik laat je niet los. Je mag op mij vertrouwen. De draad van jouw leven is verbonden met de draden van ontelbare anderen. De draad van jou leven is verbonden met mij, de Eeuwige die zich laat kennen als Ik-zal- er-zijn.

Stilte | Geloofslied  Licht dat ons aanstoot

Klaarmaken van de tafel  Wij brengen de gedachtenisboeken naar de tafel waar ze iedere viering in ons midden zijn. Boeken om door te bladeren. Boeken om te herinneren. Boeken om zachtjes hun namen uit te spreken. Bij deze boeken branden we een kaars.
Op deze tafel waar de kaarsen branden voor de mensen die we vandaag met name herdenken, zetten we brood en wijn klaar. We maken ons klaar om gebaren te herinneren die voor ons betekenis kregen. Breken en delen. Dat is iets wat we binnen de San Salvator samen doen. U kunt ook iets bijdragen aan deze tafel in de vorm van de collecte. Met uw bijdrage maakt u vieringen zoals deze, maar ook heel veel andere activiteiten vanuit de San Salvator mogelijk.

Collecte en instrumentaal intermezzo

Voorbede
Laten wij bidden voor allen die hier vanavond bij naam genoemd zijn  en al onze geliefden die ons al eerder ontvallen zijn. Opdat we het verdriet, de tranen, trots en pijn niet vergeten. Opdat zij een vaste plek krijgen in het ontwerp van ons leven.
Acclamatie Ik ben vandaag zo stil
Laten we ook bidden voor allen die ernstig ziek zijn,
of de hoop op een beter leven dreigen te verliezen,
opdat zij zich opgenomen weten in het grote patroon van het leven hier op aarde.
Acclamatie Ik ben vandaag zo stil
Laten we bidden dat we ons steeds gedragen voelen door het geheel en iedereen zich deel mag weten van het weefsel van het leven. Dat de zorg en aandacht die we van anderen ontvangen ons op de been houden en ons weer verbinden met elkaar.
Acclamatie Ik ben vandaag zo stil

Tafelgebed
Om mensen  willen wij Jou danken, mensen die met ons
verbonden waren. Hun levens  zijn blijvend verweven
met die van ons.  Om mensen willen wij Jou danken,  mensen die met ons meegaan, om te lachen en stil te zijn,
die ons ontvangen en liefde geven. Om mensen willen wij Jou danken God, mensen die met ons aan tafel zaten,
met ons brood deelden, lief en leed, vreugde en bezorgdheid.
Laat ons als mensen die samen-zijn ook die ene herinnering delen aan die mens die zoveel liefde in zich droeg dat wij ons daar nog steeds mee verbonden weten.  We denken hier aan hem die de avond voor zijn dood brood in zijn handen nam, zijn dank uitsprak, het brak voor zijn vrienden,
en zei:  telkens als je eet van dit brood,  denk dan aan mij,
met warmte en genegenheid, opdat Ik leef in jou.  Zo nam Hij ook de beker, gaf die door aan zijn vrienden, met de woorden, drink hieruit,  tot vreugde van Mij, blijft dat doen om mij te gedenken. Zo gedenken wij hem
en al onze lieve doden, niet door de leegte aan de tafel,
maar door de volheid van hun bestaan. Zo willen wij leven
en bidden in zijn geest, met woorden die Hij ons gegeven heeft.

Onze Vader die  in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd, Uw rijk kome. Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood,  en vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven. En leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade. Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen. 

Vredeswens | Vredeslied  Ubi caritas

Breken en delen

Lied  Gij komt tot ons waar niet verwacht 

Dankgebed
Eeuwige, Vader, Moeder wij danken jou voor wat we hier mochten delen: brood en wijn. Laat ze voor ons zijn als gebaren van troost en bemoediging. Zo voelen we ons geborgen in jouw aanwezigheid en het gezelschap van elkaar. Amen.

Gedicht Ik weef jou

Zegenwens Als wij zo meteen op weg gaan naar huis moge God ons dan zegenen, ons helen, licht zijn op onze wegen, ons hart verwarmen en bij ontij een regenboog voor ons weven aan onze horizon. Mag ook de zegen van elkaar met ons meegaan. In naam van die wij noemen Vader en Moeder, Zoon en Goede Geest.
Bron: Zusters Clarissen van Stabroek, in www.dezielgaattevoet.nl

Slotlied  Om warmte

75 jaar vrijheid

San Salvatorgemeenschap
Viering 26 en 27 oktober 2019
Thema Gastvoorganger Truus van Kaam
Thema 75 jaar Vrijheid
m.m.v. Melodiek

Openingslied

zaterdag en zondag Vrede voor jou hierheen gekomen

Openingsgebed

Acclamatie op het openingsgebed
zaterdag en zondag Houd mij in leven

Eerste lezing Ecclesiasticus/Wijsheid Jezus Sirach

De Heer is een rechter en bij Hem is geen aanzien des persoons.
Hij neemt geen steekpenningen aan ten koste van de arme,maar luistert naar het pleit van de verdrukte.
Hij wijst het gezucht van de wezen niet af noch van de weduwe wanneer zij blijft klagen.
Wie anderen bijstaat wordt welwillend ontvangen en zijn gebed verheft zich tot de wolken toe.
Het gebed van de weduwe dringt door de wolken heen, zolang het zijn doel niet bereikt,
rust het niet;
Het laat niet af totdat de Allerhoogste zich erbarmt en de Rechtvaardige oordeel velt en recht verschaft.

Antwoordzang zondag Zolang wij ademhalen

Lees meer →

Leid ons niet in bekoring maar verlos ons van het kwade

San Salvatorgemeenschap
Viering 19 en 20 oktober 2019

Thema: Leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade

Lectoren: Ria van Luijk/ Fiet Vreeburg en Maria Claessens
Muzikale ondersteuning: Wilton Desmense, cantor; Maria Werner, fluit/ Cantorij o.l.v. Peter-Paul van Beekum, Marc Baghuis, piano
Voorganger: Corrie Dansen

Openingslied
Zaterdag: Zomaar een dak
Zondag: De vreugde voert ons naar dit huis

Welkom
Lieve mensen,
Welkom, waar je ook vandaan komt, wie je ook bent, wat je ook met je meedraagt, jouw aanwezigheid draagt bij aan ons aller samenzijn hier. Fijn dat jullie er zijn!
Onze viering vandaag staat in het teken van de vierde avond in de Onze Vader-cyclus, met de bede “leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade”. Het is een viering geworden niet helemaal volgens het bekende stramien. Het thema is zo veel omvattend; vanavond/vanmorgen zullen we wat flarden ervan proberen te raken, en delen we een aantal impressies en associaties bij het thema. En we zingen samen liederen van verbinding.

Laten we nu eerst stil worden. Laten we ruimte maken in onszelf om ons te laten raken door wat we vanavond/vanmorgen horen, zien en ervaren.

Lees meer →

Wat kom je tegen?

Voorganger: Franneke Hoeks (Vervanging van Tony de Meulder)

Zondag Melodie o.l.v. Marcel van der Maeden | Piano Karen

Lees meer →

Moet Jezus altijd lief zijn?

San Salvatorgeloofsgemeenschap
6 oktober 2019

Voorganger Gepke Kerssen
Thema:  Moet Jezus altijd lief zijn?
m.m.v. de Cantorij o.l.v. Peter-Paul van Beekum
pianist: Marc Baghuis

Openingslied: De woorden die wij spraken
Welkom en inleiding
Met Ingrid van Kappel, Henny van der Meer en Forra van Reijswoud, heb ik gekeken naar de moeilijke Evangelietekst van deze week. Jezus lijkt hier zo veroordelend, zo negatief. Het botst met het beeld dat we van Jezus hebben.
We kwamen er niet goed uit. Of moet ik zeggen: ik kreeg de bezwaren niet goed weggenomen. Ik hoop dat het vanmorgen wel lukt. Er staat zo veel op het spel: het leven. Jezus ziet n.l. mensen die eraan onderdoor gaan en maakt zich boos om de hardheid en de  onverschilligheid van wie hen dit aandoen.
De oude wereld en de wereld die komen gaat, botsen hard op elkaar.
Aan zijn volgelingen een felle oproep om het anders te doen dan in de oude wereld.
Achter zijn felheid zit een diepe bewogenheid met kwetsbare mensen die het vaak niet redden.
Alsof hij ons vanochtend aankijkt en vraagt: hoe ga jij om met wat kwetsbaar is?
Kwetsbare mensen, een kwetsbare aarde.

Openingsgebed
Zorgzame en liefdevolle God,
Met zorg hebt u de aarde geschapen,
met liefde de mensen
alle vormen van leven zo nauw met elkaar verweven
en toch
mensen worden ten val gebracht
de aarde kreunt
laat uw boosheid
en de boosheid van  jonge mensen
als een spiegel zijn
als een oproep
tot een nieuwe manier van leven

Lied: Eeuwige onzienlijke

De tekst van vandaag is gecompliceerd; daarom houden we het bij één tekst.
Ik zal eerst uitvoerig iets over de achtergrond zeggen.
Daarna zingen we een lied; dan volgt de lezing in twee gedeeltes, met daartussen een lied, vervolgens de overweging.

Achtergrond van de Bijbeltekst
Jezus heeft oog voor mensen die in de verdrukking komen. Hij komt daarbij in botsing met farizeeën en schriftgeleerden.  Jezus ziet hoe ze van geld houden en neerkijken op mensen die niet mee kunnen komen in de samenleving. Mensen die arm zijn, anders leven. De schriftgeleerden hanteren strenge regels, waardoor een flink aantal mensen er niet bij hoort in de geloofsgemeenschap.
Ook wij konden ons niet vinden in een kerk die onbarmhartige  omging met mensen die niet aan te strenge regels voldeden en ook weinig oog had voor mensen die maatschappelijk in de verdrukking kwamen.
Het gesprek tussen Jezus en de farizeeën en schriftgeleerden wordt steeds feller,
gevaarlijker. Toch gaat Jezus door, naar Jeruzalem, de stad die een stad van vrede zou moeten zijn.
Je zou verwachten dat Jezus in een tijd van polarisatie  blij is met zijn leerlingen die hem volgen, blij is met ons als open en maatschappelijk betrokken kerk.
Maar hij vraagt of wij ons echt bevrijd hebben van de onbarmhartigheid van toen. Gaat het er bij ons echt anders aan toe dan in de oude kerk? Hoe gaan wij om met daklozen, lhbt-ers, met mensen met weinig geld, met dementerenden, met mensen met weinig zelfvertrouwen, met de kwetsbare natuur?
Jezus begint heel fel en dat ligt moeilijk hier.
Maar lijkt zijn woede niet op onze woede toen we zagen hoe allerlei mensen aan de uitsluiting van de oude kerk ten onder gingen?
Mag hij nu ook aan ons vragen hoe wij omgaan met kwetsbare mensen? Als jij er voor gezorgd hebt dat iemand het niet meer redt, als het door jou mis gaat met de aarde, zou je daarmee kunnen leven? Als je dan in de spiegel kijkt, zou je je dan niet doodschamen?

Als wij het moeilijk vinden om aangesproken te worden op ons gedrag, geldt dat ook voor anderen. Durven wij iemand aan te spreken?
Je kunt een ander aanspreken, als je weet dat je zelf niet volmaakt bent. En wat is het moeilijk jezelf helemaal te veranderen. Geef die ander een nieuwe kans en als het weer mis gaat, nog weer.
Steun elkaar om werkelijk de weg van Jezus te gaan, om er te zijn voor kleine mensen.

Lied: voor kleine mensen

Lucas 17:1-4  Oproep aan de leerlingen
Tegen zijn ​leerlingen​ zei Jezus: ‘Het is onvermijdelijk dat er mensen ten val worden gebracht, alleen: wee degene die daarvoor verantwoordelijk is! Het zou beter voor hem zijn als hij met een ​molensteen​ om zijn nek in zee werd geworpen dan dat hij ook maar een van deze geringen ten val zou brengen. Let dus goed op jezelf!

Indien een van je broeders of zusters zondigt, spreek die dan ernstig toe; en als ze berouw hebben, ​vergeef​ hun. En als ze zevenmaal op een dag tegen je zondigen en zevenmaal naar je terugkeren en zeggen: “Ik heb berouw,” dan moet je hun ​vergeven.’

Lied: wat ik gewild heb

Vervolg lezing: vers 5-10
Toen zeiden de ​apostelen​ tegen de ​Heer: ‘Geef ons meer geloof!’ De ​Heer​ zei: ‘Als jullie geloof hadden als een ​mosterdzaadje, zouden jullie tegen die moerbeiboom zeggen: “Trek je wortels uit de grond en plant jezelf in de zee!” en hij zou jullie gehoorzamen.

Als iemand van jullie een knecht zou hebben die ​ploegt​ of de kudden weidt, dan zal hij, wanneer die thuiskomt van het land, toch niet tegen hem zeggen: “Ga maar meteen aan ​tafel”? Zal hij niet veel eerder tegen hem zeggen: “Maak iets te eten voor me klaar, doe je ​gordel​ om en bedien me terwijl ik eet en drink, en daarna kun je zelf eten en drinken”? Hij bedankt de knecht toch niet omdat die gedaan heeft wat hem is opgedragen? Hetzelfde geldt voor jullie; wanneer jullie alles gedaan hebben wat jullie is opgedragen, zeg dan: “Wij zijn maar knechten, we hebben enkel onze plicht gedaan.”’

Lied: Niemand heeft u ooit gezien

Overweging
Wat een opgave. Hoe krijg je het voor elkaar zo te leven. Geef ons meer geloof, zeggen de leerlingen van Jezus
Heb vertrouwen, zegt Jezus. Geloof maar dat het kan. Dan kun je bergen verzetten!
Hoe komt Jezus zelf aan dat geloof, aan dat vertrouwen?
Jezus is opgegroeid met de verhalen van zijn moeder, verhalen over haarzelf en de Eeuwige, de verhalen over wat God in het leven van het volk Israël betekend heeft.
Verhalen die de eeuwen door tot de dag van vandaag zijn doorgegeven en mensen hoop hebben gegeven, inspiratie, die soms als een spiegel werkten of een nieuwe weg wezen.
Het verhaal van God met de mensen.

Als gemeenschap heb je ook vertrouwen in elkaar nodig. Vertrouwen dat je het samen doet.
Vertrouwen van u als hoorders in de voorgangers en vertrouwen van de voorgangers in u als mensen die woorden waar maken.
Vertrouwen van de leden in de zorgvuldigheid van het bestuur en van het bestuur in de creativiteit en bereidheid om zich in te zetten van de leden.
Kom maar met mooie sprankelende ideeën en voer ze met enthousiasme  uit, zodat we blijven bewegen de toekomst tegemoet.

Samen zetten we ons in voor een wereld waarin de onbarmhartigheid is uitgeroeid, waarin er niemand meer stuk loopt op een ander, waarin er eten, een huis en frisse lucht en schoon water is voor iedereen.
Daar doen we het voor! Niet om er zelf beter van te worden of om belangrijk te lijken. Doe heel vanzelfsprekend wat je te doen staat, net als die knechten van vroeger die deden waarvoor ze waren aangenomen.
Doe waar jij goed in bent. Ieder zet zijn talent in voor de gemeenschap en als gemeenschap, voor de nieuwe samenleving. Iedereen heeft een taak en een eigen deskundigheid.
Wees trouw aan de bron van je leven, aan de mensen en aan moeder aarde.

Geloofslied: is een mens trouw

Tafel klaarmaken; collecteren

U zult in het Tafelgebed woorden van Franciscus aantreffen.
Het onze vader waar we het tafelgebed mee afsluiten is dit keer met andere woorden. Woorden van iemand die worstelt met een moeilijk leven. Als u wilt, mag u meebidden, u mag ook luisteren.

Voorbeden: accl. jij die onze gedachten raad

Wij bidden voor wie ten val is gebracht door een ander
Iemand die ernstig gewond is geraakt door iemand met te veel drank op
Iemand die is weggepest op school of op het werk
Iemand die door misleiding veel geld verloor en in de armoede terechtkwam
Iemand die te maken kreeg met ernstig geweld, met misbruik
Dat uw woede over wat hen is aangedaan ons mag raken, dat wij naast hen staan en hen weer overeind helpen accl: : jij die onze gedachten raad

Wij bidden u om heilige verontwaardiging om wat mensen of de aarde wordt aangedaan.
Dat wij het kwaad durven stoppen, een ander durven aanspreken en dat wij ook kritisch naar onszelf kijken.
Geef dat wij samen mogen zoeken naar wat goed is
Accl.: : jij die onze gedachten raad

Wij bidden dat het in de maatschappij en de kerk niet gaat
om wie het belangrijkste is,
maar om een duurzame manier van leven
die recht doet aan mensen en de aarde
en hoe ieder van ons daaraan een bijdrage kan leveren
Accl: : jij die onze gedachten raad

Intenties, daarna: voor uw Aangezicht

Tafelgebed ( naar Franciscus en Oosterhuis )
Onuitsprekelijk zijt Gij en goed.
Goed is de hand
die alles heeft geschapen.
Onzegbaar goed is onze broeder zon
die elke dag maakt dat het dag is,
die doorschijnend mooi
van licht en krachtig is,

Ook goed en mooi is zuster maan
met al haar sterren
die Gij van hemel hebt gemaakt.
En goed als Gij is broeder wind
met al zijn wolkenvelden –
en goed weer, slecht weer, en de lucht
waarin wij leven, nietig en gelukkig.

Gezegend is uw Naam om zuster water
die nuttig is en nederig
kostbaar en zuiver;
om broeder vuur
die in de nachten brandt
lachend robuust en ongewis;
om onze zuster moedertje aarde
die de voeten draagt, die ons bestiert
en alle soort van vruchten
en kruiden geeft en bloemen
fonkelend.

Gezegend zijt Gij
om vrouwen en mannen
die als profeten protesteren
als er mensen zijn die tekort komen
en als de aarde verschraalt
maar die ook een nieuwe wereld voor zich zien
en daarover inspirerend spreken
en daarnaar leven

Wij danken U voor Jezus
die heilzaam rondging
maar ook de confrontatie niet schuwde

Tot het laatste toe
bleef Hij verbonden
met U en met mensen
bleef hij vertrouwen dat de nieuwe wereld zou komen
zoals op de avond
waarop hij met zijn leerlingen het feest van de bevrijding vierde,
hij het brood nam, dankte
en zei;
“Dit brood is als mijn leven,
gegeven voor jullie, gedeeld met jullie.
Blijf brood breken en delen om mij te gedenken,
dan ben ik bij jullie.”
Hij nam ook de wijn gaf die aan zijn vrienden en zei
“Dit de wijn van ons gezamenlijk verlangen naar de nieuwe wereld
van liefde sterker dan de dood.
Blijf deze drinken, dan ben ik erbij,
dan blijft de hoop op de nieuwe wereld levend.”
Hierna werd hij opgepakt
Zijn lichaam werd geschonden, gedood,
maar het donker kon zijn licht niet doven.
Hij stond op,
staat op waar mensen hem gedenken
hem zichtbaar maken in hun leven

Dat wij in zijn geest mogen leven:
Met een open oog voor de ander,
opstandig tegenover krachten die het leven kapot maken,
helend voor wie gekwetst is.
tot heel de aarde op een hemel lijkt

tot het zo ver is blijven we bidden :

Onze Vader:
Onze Vader die in de hemelen zijt
U bent bezorgd om mijn leven

Of U altijd in mij een hemel vindt
waag ik te betwijfelen.
Vanuit diep lijden
is het soms moeilijk
Uw naam te heiligen.

Toch vraag ik U
laat uw Rijk komen
in mijn zoekend hart
en in dat van mijn lotgenoten.
Uw wil: dat niets verloren mag gaan
van wat U geschapen hebt
geeft mij houvast

Geef mij
En mijn lotgenoten
het dagelijks brood
van wat uitzicht,
waardoor meer ruimte vrijkomt
voor uw aanwezigheid.

Vergeef mij
als ik mijn leven
bitter heb bezien.

Leer mij vergeven
dat anderen zo vanzelfsprekend
voorbijgaan aan mijn bestaan.

En leid mij niet in bekoring
de moed op te geven,
maar verlos mij
van medelijden met mezelf.

Want van u is het Koninkrijk
Waar iedereen eindelijk
zichzelf mag zijn,
Amen
( Jacqueline Kool )

Vredeswens Als kleine mensen onbevreesd klein en kwetsbaar kunnen zijn, komen de vrede en de nieuwe wereld dichterbij.
Beginnen wij dichtbij: Wensen wij elkaar de vrede toe

Vredeslied: Nooit hoorden wij andere stemmen dan de onze

Delen van brood en wijn
In het delen van brood en wijn denken we aan Jezus, aan zijn leven en sterven en dat hij nog altijd leeft onder ons.
Leef in verbondenheid met de Eeuwige, met je medemensen en de aarde
Van harte welkom aan deze tafel

Communielied : Tebe poem

Dankgebed
Wij danken u
dat wij hier samen
mogen luisteren naar uw stem
ontdekken wat leven geeft
nieuwe wegen mogen vinden
naar een wereld van recht en vrede
met brood voor onderweg
en wijn om de toekomst te vieren

Waard om te weten

Slotgedachte: Kracht van kwaadheid
Een kwaad en huilend meisje en een onverstoorbare bullebak op de VN top over het klimaat in New York. Wie wint?
Gretha is boos en heeft tranen in haar ogen. Dat levert heel veel venijnige commentaren op.
Met haar kwaadheid doorbreekt ze de muur van ‘het zal zo’n vaart niet lopen’, wees toch niet zo onredelijk’, ‘je verliest de nuance uit het oog’.
De woede van Greta doorbreekt het web van mooie praatjes.
Het is een woede die aan de orde stelt wat wezenlijk is voor ons samenleven op deze aarde. Het is het leven zelf dat protesteert als het geschonden wordt. De Greta’s zullen het winnen van de bullebakken. Zij hebben het leven zelf aan hun kant. ( met dank aan de Franciscaanse beweging  )

Zegen
Ga maar samen op weg met dat woord
Zeg maar ja op die stem
Die je meeneemt naar een nieuwe wereld
Voel je onderweg gezegend
en wees met je boosheid om onrecht
je hartstocht voor het leven
tot een zegen voor de aarde en de mensen

Slotlied: Dat woord waarin ons richting werd gegeven

Sint Frans en de rozenkrans

SAN SALVATORGEMEENSCHAP / zaterdag 5 oktober 2019

THEMA: Sint Frans en de rozenkrans

Piano: Gieneke Ruyters
Voorganger: Wilton Desmense
Lectoren: Marga van de Koevering

OPENINGSLIED: U rozenkrans bemin ik

WELKOM
Welkom allemaal; het is vandaag de dag na Sint Franciscus. Aandacht hebben voor al Gods schepselen was zijn handelsmerk. Het is deze maand de maand van Maria’s rozenkrans. Oog hebben voor alle rozen om je heen, roze, rood, wit of geel, met en zonder doornen, brengt een mooie cadans in je leven. In deze viering wil ik tegelijkertijd speciale aandacht schenken aan Sint Franciscus en ook aan de rozenkrans.

GEBED (in de geest van Franciscus)
Mooi is de wereld als de rozen bloeien,
als de aarde groen is en het koren geel.
Als de jongens en de meisjes stoeien
en de bijen zoemen van steel naar steel.
Dan zijt gij geprezen, God, om de schoonheid van uw schepping, om onze aarde en om het heelal.
Geef dat wij deze zegeningen koesteren
en ze behoeden voor het verval!
ACCL.: Groot is de wereld en lang duurt de tijd

INLEIDING
In de eerste lezing uit het Oude Testament is de profeet Habakuk aan het woord. Israël werd in zijn tijd bedreigd door de Babyloniërs. Toch blijft Haba-kuk vertrouwen op God. De tweede lezing is een verhaal over Sint Franciscus. Het verhaal is voor het grootste deel te vinden in de zogenaamde Fioretti,
de Bloempjes, van Sint Frans.

EERSTE LEZING (Habakuk 3; 1-2 en 16-19)
Dit is een gebed van Habakuk, de profeet.
“Heer, ik heb gehoord wat U gezegd heeft. Ik heb diep ontzag voor U. Heer, doe in de komende jaren alstublieft weer machtige dingen! Heb in uw woede ook medelijden met ons!
Ik zal rustig blijven in de tijd dat we in nood zullen zijn, als de vijand het volk met zijn legers aanvalt.
Zelfs als de vijgenbomen niet zullen bloeien, en er geen één druif in de wijngaarden te vinden zal zijn,
en we geen enkele olijf van de olijfbomen zullen kunnen oogsten, en er niets meer op de akkers zal groeien, en alle schapen uit de stallen zullen worden geroofd, en alle koeien verdwenen zullen zijn, zelfs dan zal ik tóch nog juichen over de Heer, blij jubelen over de God die voor mij zorgt. Want de Heer is mijn kracht. Dankzij Hem zal ik rondspringen als een
hert. Hij zal ervoor zorgen dat ik stevig blijf staan.”

LIED: Ik zie de hemel opengaan

TWEEDE LEZING (Sint Frans en de rozenkrans)
Tijdens het leven van Sint Franciscus sloot een heel open en eerlijke jongeman zich aan bij Franciscus’ volgelingen. Die beschikten al over enkele kloosters en hij trok in in een piepklein exemplaar. Men sliep er op de vloer, want je kon er zelfs geen bed kwijt.
Eens kwam Franciscus zelf in dit klooster. ’s Avonds legde hij zich al vroeg ter ruste. Hij was namelijk gewend om, als de andere broeders sliepen, op te staan om de rozenkrans te gaan bidden. De jongeman, die Franciscus zorgvuldig in diens doen en laten wilde volgen, wilde graag precies weten, wat die ’s nachts deed, als hij was opgestaan. Daarom ging hij naast Franciscus liggen en bond, zonder dat Franciscus dit merkte, zijn witte koord, dat Franciscanen om hun middel dragen, vast aan dat van Franciscus; als deze opstond, zou hij het meteen merken. Toen alles in rust was en Francis-cus wilde opstaan, merkte hij dat zijn koord aan dat van de jongeman vastzat; heel zachtjes ontknoopte hij het, opdat de jongeman zou doorslapen, en ging toen alleen het bos in, waar hij verzonk in meditatie.
Na een poosje werd de jongeman wakker en merkte dat Franciscus weg was. De deur die naar het bos leidde, stond op een kier. Hij vermoedde dat Franciscus het bos in was gegaan en deed hetzelfde. Hij naderde de plek, een open plek in het bos, waar Franciscus bad. Deze werd beschenen door de volle maan. Franciscus’ lippen, Franciscus’ vingers
bewogen in een cadans die het ritme volgde van de kralen van zijn rozenkrans, die door het licht van de volle maan schitterend oplichtten. Hij bad: Wees gegroet, Maria, o violette zoet, wees mij, uw kinde, goed. Onze vader, vergeef mij mijn schuld. Wees geprezen, mijn Heer, door zuster maan en de sterren. Aan de hemel hebt Gij ze gevormd, helder en kostbaar en mooi. De jongeman zag en hoorde het, hij hoorde Franciscus bidden, en de ogen sluitend werd hij meegevoerd op die rustgevende cadans van de rozenkrans naar een visioen van een wonderbaar licht: daarin ontwaarde hij Jezus, Maria, Johannes de Doper en Johannes de evangelist en een grote menigte engelen, die zich allen met Franciscus onderhielden. Het was een licht dat alle duisternis overstraalde en voor altijd leek weg te nemen. Toen Franciscus terugkeerde naar het klooster, trof hij de jongeman als dood op de grond liggend aan. Hij nam hem op en droeg hem in zijn armen, zoals de Goede Herder doet met zijn schaapjes. En toen deze was bijgekomen en aan Franciscus vertelde, welk visioen hij had gezien, beval hij hem om gedurende Franciscus’ leven aan
niemand hier ooit over te spreken.

ACCL.: Oren en ogen gaan open voor Jezus

OVERWEGING
In de eerste lezing zegt Habakuk: “Heer, ik heb gehoord wat U gezegd heeft. Ik heb diep ontzag voor U.” Het zijn woorden die ons ouderwets in de oren klinken. Wanneer horen wij God nog spreken? Maar dat gold ook al voor de mensen in Habakuks tijd. God sprak nooit direct, hij sprak bij monde van profeten. Tenminste, dat beweerden die profeten. En we weten allemaal, hoe gevaarlijk het is, als iemand de wil van God beweert te verkondigen.
Wat wij hier met elkaar gemeen hebben is, denk ik, dat we iets goddelijks herkennen in bepaalde woorden, beelden en situaties. Habakuk schildert een aantal beelden uit de natuur, die door het optreden van de vijand tot het uiterste getart wordt: van de vijgenbomen die niet meer zullen bloeien tot en met de koeien die verdwenen zullen zijn. Het is een beeld dat vergelijkbaar is met dat van de desolate toestand van vernieling die in Rosmalen, Den Bosch, Engelen en Bokhoven na de bevrijding in oktober 1944 restte en waardoor je hier geen foto’s ziet van vreugdetaferelen, die er in andere steden in het bevrijde zuiden van ons land wel zijn genomen.
Habakuk stond stevig in zijn schoenen: “De Heer is mijn kracht”, zegt hij. Dankzij Hem zal ik rond-springen als een hert. Hij zal ervoor zorgen dat ik stevig blijf staan. Ik vertaal dat liever naar deze tijd: Ik ga er mijn best voor doen dat ik in deze wereld het goddelijke blijf herkennen. Franciscus is een ander verhaal. Of liever: een tweede verhaal om inspiratie uit te putten. Hij was een man van de natuur. Hij loofde Gods natuur in het zonnelied. Voor hem was de natuur een inspiratiebron. In de natuur zocht en vond hij contact met het goddelijke. Daar ontstonden, al biddend en mediterend, de beelden, die hem vertrouwd waren van de verhalen en van zijn geloof en zij kwamen weer tot leven. Zij spraken in die verbeelding tot hem en hij sprak met hen. Dat gaf hem de kracht om de bijzondere dingen die hij zichzelf oplegde, te volbrengen.
Franciscus beschouwde het als zijn taak de kerk van Christus te redden van de ondergang. Dat werd zelfs door de toenmalige paus erkend. Voor mij betekent het woord kerk: de mensen die zich verenigd voelen door de overtuiging dat alle mensen gelijk zijn en dat wij ons samen moeten inzetten voor het behoud van een wereld, waarin dat werkelijkheid wordt.
Was Sint Franciscus een vernieuwer? Of was hij ouderwets en behoudend? Je kunt daar een oordeel over hebben en dat hangt natuurlijk af van je eigen maatstaven. Maar hebben we er iets aan om dat oordeel uit te spreken? Schieten we daar iets mee op? In plaats van een oordeel uit te spreken kunnen we beter de verhalen laten spreken: verhalen die tot de verbeelding spreken, zeker als we ze willen plaatsen in de tijd, waarin ze tot stand kwamen.
Ik had het verhaal van Sint Frans en de rozenkrans kunnen beginnen met u te verzekeren dat Maria nooit een rozenkrans heeft gehad en Franciscus evenmin. Maar daar weet ik eerlijk gezegd niets van. Ik ging er voor de draai die ik aan het verhaal heb gegeven, liever van uit dat ze er allebei een hadden en misschien nog wel meer ook. En verder zou ik zeggen: denk er het uwe van, dan is het niet voor
niets verteld!

LIED: Kwam van Godswege … Franciscus was zijn naam

VOORBEDEN
Wij bidden dat wij de bron van het leven niet zullen uitputten, de adem ervan zuiver houden en de ziel van de schepping behoeden.
ACCL.: Gij hart, Gij bron van leven
Wij bidden dat wij de toorts van het leven, die ons voorgeslacht aan ons doorgaf, brandende houden, zodat hij warmte en licht blijft verspreiden.
ACCL.: Gij vuur dat voor ons uittrekt
Wij bidden dat de inspiratie van de woorden die Jezus ons meegaf, blijft doorklinken in de woorden die wij zelf gebruiken naar anderen toe.
ACCL.: Gij woord dat door ons mens wordt
We bidden mee met de intenties die in ons gebedenboek staan geschreven. En we noemen vandaag in het bijzonder uw moeder Maria, uw dienaar Franciscus van Assisi, Jack Snackers, Ceciel
van der Lugt, Ben van Houten en Karel Geerts.
ACCL.: Blijf hen nabij

TAFELGEBED: Gij die weet wat in mensen omgaat

ONZE VADER
eindigend met accl.: Want van U is de toekomst

VREDESWENS
Alle mensen samen, niemand meer alleen,
rond de ene tafel, alle mensen een.
Laat ons elkaars handen raken en elkaar in de ogen
zien: vrede zij met ons.

LIED: Maak mij tot een bedding

BREKEN EN DELEN
Laten wij doen, zoals zij deden, Jezus en zijn vrienden: samen het brood en de wijn van de wereld nuttigen en nooit vergeten dat altijd te blijven doen als teken van verbondenheid en
vriendschap.

LIED: God groet u zuiv’re bloeme

GEBED
Wees geprezen, God, om al wat U geschapen hebt,
om broeder zon, die de dag is en door wie Gij ons verlicht. Wees geprezen om zuster maan en de sterren, helder en kostbaar en mooi. Wees geprezen om zuster water, die heel nuttig is en nederig, kostbaar en kuis. Wees geprezen om moeder aarde,
die ons voedt en leidt, en allerlei vruchten voortbrengt, bonte bloemen en planten. Wees geprezen om wie de aarde koesteren en om wie de
vrede dragen in het hart.

MEDEDELINGEN

SLOTGEDACHTE (Lucas 17)
De twaalf leerlingen zeiden tegen de Heer Jezus: “Geef ons meer geloof!” De Heer zei: “Je geloof hoeft maar zo groot te zijn als een mosterdzaadje. Als je dan tegen een boom zou zeggen: ‘Kom met wortels en al uit de grond en ga in de zee staan,’ dan zou hij je gehoorzamen. En als jullie alles hebben gedaan wat jullie bevolen is, moeten jullie zeggen: ‘We zijn maar knechten. We hebben
gewoon gedaan wat we moesten doen.’ ”

GEZAMENLIJKE ZEGEN
Laten wij nu, gestimuleerd door de inspiratie
die we hier mochten ontvangen en vervuld van zijn zegen onze levensweg vervolgen, in de naam van de
vader en de zoon en de heilige geest.

SLOTLIED: Vervuld van uw zegen

God helpt… anders dan je denkt

SAN SALVATORGEMEENSCHAP 28 & 29 september  

GOD HELPT… ANDERS DAN JE DENKT

Voorganger: Franneke Hoeks
Zaterdag volkszang o.l.v. Wilton Densmense
Zondag volkszang o.l.v. Marcel van der Maeden | Piano Coby Wagemans

OPENINGSLIED Za | Zon Heer onze Heer, hoe zijt Gij aanwezig

WELKOM
Welkom in deze viering van de San Salvator geloofsgemeenschap.  Wie je ook bent, wat je hier ook zoekt, ik hoop dat dit uur je iets moois, nieuws, hoopvols brengt. Ik wil vandaag mensen die hier niet zo vertrouwd zijn in het bijzonder welkom heten. Dit weekend is het kerkproeverij. Een landelijk initiatief waar kerken van allerlei pluimage hun duren openzetten en nieuwe mensen gastvrij verwelkomen.
Naar een kerk gaan is niet vanzelfsprekend. Bij het woordje kerk denken veel mensen aan een mooi gebouw maar vaak ook aan regeltjes, geboden, opgeheven vingers kortom aan heel veel dingen die niet mogen.
San Salvator wil een ander soort kerk zijn. We hebben geen gebouw maar ontmoeten elkaar in een ruimte waar door de week mensen met een beperking thuis zijn. We zijn niet zwaar in de leer: je zult hier zelden stellige waarheden horen waar niet aan getornd mag worden. Twijfels en vragen zijn een mooi start punt voor geloven. Geloven is immers niet zeker weten. Wij geloven wel dat christelijke verhalen ons uitdagen, inspireren en laten nadenken over onszelf en de wereld om ons heen. We zijn een plek, een ruimte waar we God ter sprake brengen. Niet vanuit de wetenschap dat iemand van ons precies weet wie of wat God is. Misschien gaat het er ook niet om God in een woord te vangen. Het gaat er wel om dat we ruimte durven maken voor dat wat ons mensen te boven gaat.
Laat ons dat hier doen door het stil te maken. In de stilte laten we dat wat ons bezig houdt, het leven van alledag met zijn mooie, moeilijke kanten, tot rust komen. Dit stille moment is bedoeld om hier in deze viering te landen, om ruimte te maken voor wat we met elkaar dit uur gaan beleven. We maken in ons zelf ruimte voor dat wat ons draagt. We maken ruimte voor het verhaal van God die met mensen op weg gaat.

Lees meer →

Vrede verbindt over grenzen

Zondag 22 september 2019

Gezamenlijke Viering San Salvator Gemeenschap – Protestantse gemeente ‘s-Hertogenbosch

Thema: vrede verbindt over grenzen
Deze viering is terug te luisteren via https://kerkdienstgemist.nl/media/1748372-Kerkdienst

Voorgangers: pastor Franneke Hoeks en dominee Ruud Stiemer

Welkomstwoord
Welkom hier in deze ruimte waar we vandaag de vrede vieren. San Salvatorgeloofsgemeenschap en Grote kerk vieren vandaag samen. In de ruimte zien we een streep, een grens.
Grenzen zijn er in soorten en maten. Grenzen die je ziet. Grenzen waar je je niet bewust van bent. De grenzen van ons kennen en kunnen. De begrensdheid van lijf en leden.  De grens tussen hemel en aarde.  Je hebt grenzen die je ongemerkt overgaat. Maar er zijn ook grenzen waar je alleen met de juiste papieren mag passeren. De grenzen met hekken en muren. Grenzen waar mensen de dood vinden. Vrede verbindt over grenzen is het thema van de vredesweek. De grens is vandaag ons oefenterrein.  Door verhalen, muziek, gebed, stilte, breken en delen gaan wij deze viering op weg.
Laat ons hier samen ruimte maken in onszelf, ruimte voorbij de grenzen van het hier en nu,
ruimte voor de Eeuwige.

Lees meer →