Vieringen

Blijheid / bloemen

San Salvatorgemeenschap 29 juli 2017
Voorganger: John Parker
Thema: Bloemenviering / Blijheid

Openingslied: San Francisco (Scott McKenzie CD) Lees meer →

Wees niet bang

San Salvatorgemeenschap 24-25 juli 2017
Thema: Wees niet bang
Voorganger Franneke Hoeks
Cantor Gerard van de Weijer,
pianist: Marc Baghuis
Openingslied: Dit huis is een huis.

Welkom
Welkom op deze zomerse zondag. Een vakantiezondag. Veel mensen zijn onderweg, gaan vakantie vieren. U bent naar hier gekomen. Misschien voor de eerste keer. Ach of je hier nu iedere week aanschuift of af en toe een keertje aan komt waaien. Weet dat u dit uur meer dan welkom bent.
Vorige week vierden we uitgebreid op de zaterdagavond en meditatief op de zondag ochtend. Met deze vieringen luidden we de zomerse weken. Weken zonder koren, die hebben ook vakantie. Vorige week luisterden we naar de gelijkenis van de zaaier en vandaag vertelt Jezus weer een parabel waarin beelden van zaad, onkruid, groeien, oogsten centraal staan. Beelden die ons iets misschien iets leren over God, over zijn of haar bedoeling met de wereld. Over wat hij of zij met ons voor heeft. Laat ons aan het begin van deze viering de stilte opzoeken. De stilte waarin we Gods woord kunnen ontvangen. De stilte waarin gezaaid kan worden. De stilte waarin het eerste begin van groei mag ontstaan.

Gebed
Eeuwige, Jij die zaden van liefde plant
in harten van mensen
leer ons vertrouwen op jouw kiemkracht.

Laat ons zijn als opkomend gewas,
teer groen dat de donkere aarde breekt
met zachte kracht.
Laat ons dit uur groeien
in de naam van de vader,
zoon en heilige geest. Amen
Acclamatie: Naar u gaat mijn verlangen Heer.

1^e lezingJesaja 40, 12-25
Wie heeft de wateren met holle hand omvat,
de hemel gemeten met een ellenmaat?
Wie heeft het stof van de aarde met een maatlepel afgepast?
Wie heeft de bergen gewogen op een weegschaal,
de heuvels met balans en gewichten?
Wie heeft de geest van de HEER gemeten?
Heeft iemand hem ooit raad gegeven?
Wie raadpleegt hij, wie biedt hem inzicht?
Wie leidt hem op de paden van het recht?
Wie leidt hem naar de wijsheid?
Wie toont hem de weg van het inzicht?
In zijn ogen zijn de volken
als een druppel in een emmer,
als een stofje op een weegschaal;
de eilanden weegt hij als zandkorrels.
Zelfs de Libanon levert te weinig hout,
te weinig wild voor een brandoffer.
De volken betekenen niets in zijn ogen,
voor hem zijn ze minder dan niets.
Met wie wil je God vergelijken,
hoe is hij uit te beelden?
Met een godenbeeld misschien?

Dat is door een ambachtsman gemaakt,
door een edelsmid overtrokken
met goud en zilverbeslag.

Met een beeld, opgericht op een bergtop?
Dat is maar een stuk hout dat niet vermolmt,
met zorg gekozen door een vakman,
die een godenbeeld wil maken dat niet omvalt.
Weet je het niet? Heb je het niet gehoord?
Is het je niet van meet af aan verteld?
Is het niet al helder sinds de grondvesting van de wereld?
Hij troont boven de schijf van de aarde
– haar bewoners zijn als sprinkhanen –,
hij spreidt de hemel uit als een doek,
spant hem uit als een tent om in te wonen.
Hij maakt vorsten nietig,
de leiders van de aarde onbeduidend:
nauwelijks zijn ze geplant, nauwelijks gezaaid,
nauwelijks hebben ze wortel geschoten,
of hij blaast over hen, en ze verdorren
en de stormwind neemt hen op als kaf.
Met wie wil je mij vergelijken, zegt de Heilige,
aan wie ben ik gelijk te stellen?
Lied: Gij zijt voorbijgegaan

2^e lezing: Matteus 13,24–‐35
Jezus hield hun een andere gelijkenis voor: ‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een mens die goed zaad op zijn akker uitzaaide. Terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand onkruid tussen het graan zaaien en vertrok weer. Toen het jonge gewas opschoot en vrucht begon te dragen, kwam ook het onkruid tevoorschijn. De knechten kwamen de heer des huizes vragen: “Heer, hebt u soms geen goed zaad op uw akker gezaaid? Waar komt dat onkruid dan vandaan?” Hij antwoordde: “Dat is het werk van een vijand.” De knechten zeiden tegen hem: “Wilt u dat wij er het onkruid tussenuit wieden?” Hij antwoordde: “Nee, want dan zouden jullie met het onkruid ook het graan lostrekken. Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst, dan zal ik, wanneer het oogsttijd is, tegen de maaiers zeggen: ‘Wied eerst het onkruid, bind het in bundels bij elkaar en verbrand het. Breng dan het graan bijeen in mijn schuur.’ Jezus gaf nog een voorbeeld aan de mensen. Hij zei: ‘Gods nieuwe wereld lijkt op een mosterdzaadje. Dat is het kleinste zaadje dat er is. Als iemand het zaait op zijn land, dan groeit er uit dat kleine zaadje een boom. Die boom is het grootst van alle planten. En de vogels bouwen er hun nest in.’
Jezus gaf nog een voorbeeld. Hij zei: ‘Gods nieuwe wereld lijkt op gist. Een vrouw doet een klein beetje gist bij een grote zak meel.
Daardoor verandert al het meel.’ Jezus gaf de mensen al die voorbeelden. Hij gebruikte alleen maar voorbeelden als hij tegen hen sprak. Dat moest zo gebeuren, want dat wordt al gezegd in de heilige boeken. Daar staat: «Ik spreek met voorbeelden. Op die manier maak ik het geheim bekend dat zo oud is als de wereld zelf.
Acclamatie: Maak uw woord tot een kracht in ons midden.

Overweging
Toen ik de Jesaja tekst las was ik op een of andere manier diep ontroert. Soms gebeurt me dat. Ik kan niet precies zeggen waarom. Misschien waren het de prachtige poëtische beelden. Beelden die ons iets proberen te schetsen van wie of wat God is. Beelden die vooral ruimte scheppen omdat de Eeuwige altijd meer, anders is dan de beelden die wij van hem of haar maken.
Toen ik theologie studeerde maakte ik kennis met het werk van de theologe Sally Mc Fague. Zij had het over metaforische theologie. Bij het lezen van Jesaja moest ik aan haar denken.  Metaforen. Iets wat je niet kunt duiden door middel van beeldspraak toch te verhelderen.
God kunnen we nooit ten volle kennen. Daar ben ik heilig van overtuigd. We spreken over hem of haar (dat is ook al zo’n beeld) in woorden, met ideeën die ons vertrouwd zijn. Het is goed om te beseffen dat deze beelden nooit volledig samenvallen met de Eeuwige.  De beelden zijn in de loop van de tijd vastgeroest en daarmee doen we God te kort aldus deze theologe. Een metafoor zegt iets over het onderwerp terwijl het er niet mee samenvalt.  God is als een vader, als een koning, als een herder, als een…. Wat niet wil zeggen dat God een vader is, een koning is, een herder is, een…. is. God is altijd ook meer dan ieder beeld dat wij van hem of haar maken. Beelden zijn mensenwerk. Zonder beelden kunnen we echter niet spreken of God. Beelden maken God tastbaar. Geven haar body. Brengen hem nabij. Dat is mooi en dat is goed. Maar is het belangrijk dat beelden niet verstarren. God gaat deze beelden altijd te boven of te buiten.
Jezus als een kind van God lijkt dit als geen ander te beseffen. Hij is een verhalenverteller pur sang. Vandaag drie gelijkenissen die ons iets willen laten zien van Gods bedoeling met de wereld. Voorbeelden helpen ons beter te begrijpen, beter te onthouden.  Het mooi van parabels is dat ze je aan het denken zetten. Verhalen nemen je mee, dagen je uit en halen je uit de comfortzone. De luisteraar, de ontvanger moet er iets mee. Er wordt niet gezegd; zo is het en niet anders. Jij  de luisteraar, de ontvanger, mag die verhalen je eigen maken.
Verhalen die ons iets duidelijk proberen te maken van het rijk van god.
Een zaaier die zaait op de akker. Tussen het opschietend groen, komt ook onkruid op. Een eerste menselijke neiging zou zijn het onkruid te gaan uittrekken. Nee zegt de zaaier. Laat het eerst maar opkomen samen met het goede gewas. Daar spreekt voor mij iets uit van lange adem, niet meteen je eerste neiging volgen, het maar even uithouden in een situaties waarin het niet louter gaat zoals we zouden willen dat het gaat.
Ach en dan het verhaal van het mosterdzaadje. Ook dat leert ons iets over het rijk van God. Kleine dingen doen ertoe. Daar is het Rijk van God te vinden.
En het beeld van gist dat door het deeg gekneed wordt en zorgt dat het deeg gaat rijzen. Ook zo’n prachtig beeld. Gist geeft lucht en ruimte aan het deeg…. Je ziet het niet, maar het is er wel. Zo is het ook met het rijk van God. Onzichtbaar… en toch doordringt het onstuitbaar de wereld waarin wij leven. Verhalen dagen ons uit om er mee aan de slag te gaan. Om dat rijk van God waar te maken. Dat kan niet anders dan door ons mensen. De verhalen dagen ons uit om het uit te houden tussen en met het ongewenste op ons levenspad. Om de kleine gebaren nooit te vergeten. Daar ligt de kiem van het rijk van god.
God leren we kennen in beelden en verhalen. Maar kennen we God dan?  Maar hoe mooi en passend de beelden of verhalen ook zijn, ze blijven mensenwerk. God is nooit te vangen in beelden of verhalen. God is altijd meer, God is beweging. Is nooit vast omlijnt. Misschien is hij of zij wel ruimte waar keer op keer iets nieuws en onverwacht mag opbloeien.
Geloofslied: Geen taal die hem vertaalt.

De gaven worden klaargezet en er wordt gecollecteerd.

Voorbede
Goede God, jij die bent als de zaaier op de akker
Laat ons bidden voor uithoudingsvermogen in situaties in ons leven waarin dingen die gaan zoals we zouden willen dat ze zouden gaan. Laat ons daarin vertrouwen op jouw kiemkracht in ons.

Kom adem ons open

Goede god, jij die bent als een mosterdzaadje
Laten we bidden voor mensen die in de grote verhalen vergeten worden,

De ongeziene, de ongehoorde, dat zij beeld mogen zijn van jouw nieuwe werkelijkheid.

Kom adem ons open

Goede god, jij die bent als gist,
Laat ons bidden voor de positieve krachten in onze samenleving die zorgen dat de wereld, een prachtige leefbare plek is en blijft voor de generaties die na ons komen.

Kom adem ons open

Goede God, jij die bent als het licht
Wij bidden voor alles wat is toevertrouwd aan ons intentieboek. We denken aan de mensen die ons ontvallen zijn. Dat zij zich mogen koesteren in jouw eeuwige licht.

Kom adem ons open

Tafelgebed
Gezegend, Jij, God-met-ons, Jouw liefde is onze kiemkracht.
Jij zaait en wij mogen oogsten. Wij danken jou voor dit leven, voor schoonheid en vreugde, voor kwetsbaarheid en gebrokenheid, voor liefde en verbondenheid om samen door het leven te gaan, elkaar te dragen en ons gedragen te weten. Wij danken jou voor jouw zoon Jezus, Verhalenverteller die ons liet ervaren wat jij met ons voorhebt. Zoals hij willen wij leven, vol vertrouwen op jou. Wij dragen hem met ons mee.
Denken keer op keer aan die laatste avond van zijn leven In het bijzijn van zijn vrienden heeft Jezus brood genomen, dankte Jou voor het brood, brak het en deelde het aan zijn vrienden met de woorden: ‘Neem en eet van dit brood, dit is mijn leven, ik geef het aan jullie.’

Hij nam een beker, sprak een dankgebed, en zei tot zijn vrienden:
‘Drink hieruit en proef van mijn liefde,
zodat mijn vreugde in jou zal zijn en haar volheid bereikt.
Heb elkaar lief, zoals ik jou heb liefgehad.’

Zo heeft Hij zich aan ons gegeven, om blijvend te dragen,
als levend brood om samen met Hem de weg te kunnen gaan
die ons gegeven is. De weg van de kleine gebaren
De weg van het gist. De weg van het zaad.

Raak ons met jouw liefdesvuur. Verfris ons,
doe ons herleven in het doen van gerechtigheid.
Laten wij elkaar tot brood worden, brood van vrede en liefde,
laat ons daartoe bidden met de woorden die Jezus ons geleerd heeft:
Onze Vader

Vredeswens
Vredeslied Vrede voor jou en alle goeds je vrienden

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn
Lied: Eet en drinkt van brood en wijn

Gebed
Wij danken jou
voor graan dat groeit
dat geoogst en vermalen
werd tot brood om te delen.
Wij danken jou
voor druiven vol zonlicht
die geplukt en geplet
werden tot wijn van gedenken.
In breken en delen
ervaren we wat jij met ons voorhebt:
het goede leven voor allen.

Mededelingen en bloemetje van de week

Slotgedachte
Twee zaadjes liggen naast elkaar op een vruchtbare grond.

Zegt het ene zaadje tegen het andere: Ik wil groeien! Ik wil mijn wortels diep in de grond voelen en door de aardkorst heen naar boven uitbreken … Ik wil mijn tere knoppen uitvouwen om de komst van de lente aan te kondigen. Ik wil de warmte van de zon op mijn gezicht voelen en de zegeningen van de morgendauw op mijn blaadjes!

Het zaadje groeide …

Het tweede zaadje zei: Ik ben bang. Als ik mijn wortels naar beneden laat groeien, weet ik niet wat ik in het donker tegen zal komen. Als ik door de aardkorst heen breek, beschadig ik misschien mijn tere knoppen. En stel je voor dat ik mijn blaadjes uitrol en ze worden opgegeten door een slak. En als ik mijn bloesems open, komt er misschien een klein kind dat ze afplukt. Nee, ik kan maar beter wachten tot de kust veilig is.

Het zaadje wachtte …

Toen kwam er een scharrelkip de hoek om, op zoek naar voedsel, vond het wachtende zaadje en peuzelde het op.

Zegenwens
Laat ons gaan van hier als mensen
met ogen die niet alleen kijken
maar ook kunnen aanzien,
met oren die niet alleen horen
maar ook kunnen luisteren,
met een mond
die niet alleen praat
maar ook kan aanspreken,
met een verstand
dat niet alleen begrijpt
maar ook kan verstaan,
met een hart dat niet alleen klopt
maar ook nog kan bewogen zijn,
met handen die niet alleen grijpen
maar zich ook kunnen openen,
met voeten die niet alleen lopen
maar ook tegemoet kunnen komen,
want zo zijn wij gezegend
en elkaar tot zegen.
In de naam van de eeuwige
die we kennen als vader zoon en heilige geest.

Slotlied: Uit vuur en ijzer zuur en zout

Onderweg

San Salvatorgemeenschap 22 juli 2017
Thema: Onderweg
Voorganger: Wilton Desmense
Pianist: Cor Rademaker

Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis

Welkom
Voor velen is een belangrijk aspect van vakantie: niet thuis zijn, maar weg / onderweg / op weg.
Wij hier bijeen zouden ons op dit moment de thuisblijvers moeten noemen. Het is maar hoe je het bekijkt: vanavond gingen wij op weg, hierheen. Waarom? Voerde de vreugde ons naar dit huis? De hoop om geïnspireerd door de kracht van het evangelie verder te gaan tot waar de hemel opengaat? Straks wat meer gedachten daarover. Nu alvast één gedachte:

Gedachte
Ik ben op reis
Al weet ik niet waarheen
Maar ergens stond geschreven
Dat ik deze weg moest gaan
En al aarzel ik soms even
Langs die eindeloze baan
Toch weet ik
Iemand ging me voor
En daarom
Ga ik door
(Elly & Rikkert, Ik ben op reis)
Accl: Wonen overal nergens thuis

Inleiding op de lezingen
De eerste lezing lijkt, als je de eerste woorden hoort, op een sprookje. Onderweg zijn wordt erin bekeken vanuit het perspectief van een pelgrimstocht.
In de tweede lezing, die van het jaarleesrooster, bezien we, zoals we graag doen in vakanties, de kruiden en het onkruid in de natuur.

1e lezing: Er waren eens…
Er waren eens drie jongeren
die op pelgrimstocht waren geweest.
De eerste kwam thuis en dacht:
“Nu terug met de voeten op de grond;
gedaan met dromen!”.
En voor hem werd alles terug zoals vroeger…
… alsof er nooit een pelgrimstocht geweest was.
De tweede kwam thuis en zei:
“Vanaf vandaag wordt alles anders!”.
Maar na een maand was hij ontgoocheld
dat hij steeds weer faalde
in al die radicale eisen die hij zichzelf oplegde.
En – noodgedwongen bijna –
gooide hij dan maar alles overboord. . .
alsof er nooit een pelgrimstocht geweest was.
De derde had enkele goede voornemens gemaakt:
kleine haalbare stapjes. En hij werkte daar rustig aan
En als hij het de ene week al eens vergat,
dan begon hij de volgende week opnieuw eraan.
En de mensen zeiden:
“Jij bent zeker op pelgrimstocht geweest!”
(Uit: Omdat God de mens nabij wil zijn: www.ccv.be)
Lied: Alle wegen van de wereld
(origineel: Soeur Sourire, Tous les chemins)

2e lezing: Mattheus 13, 24-30
Een andere gelijkenis hield Hij hun voor: “Het Rijk der hemelen lijkt op een man die op zijn akker goed zaad had gezaaid; maar terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand, zaaide onkruid tussen de tarwe en ging heen. Toen de halmen opgeschoten waren en vrucht hadden gezet, was ook het onkruid te zien. Nu gingen de knechten naar hun meester en zeiden tegen hem: Heer, u hebt toch goed zaad op uw akker gezaaid? Hoe komt het dan dat er onkruid op staat? Hij antwoordde hun: Dat is het werk van een vijand. De knechten zeiden tot hem: Wilt u dan dat we het bijeengaren? Maar hij zei: Nee, ik ben bang dat jullie, wanneer je het onkruid bijeengaart, de tarwe mee uittrekt. Laat beide samen opgroeien tot de oogst, en met de oogsttijd zal ik maaiers zeggen: Haal eerst het onkruid bijeen en bindt het in bussels om te verbranden; maar sla de tarwe op in mijn schuur.”
Accl: Uw woord is een lamp

Overweging
In de evangelielezing wordt gesproken over het rijk der hemelen. Het lijkt op een man die goed zaad had gezaaid op zijn akker.
Velen van ons investeren in hun tuintje, hun grote tuin of hun volkstuin. In het voorjaar gaan we aan de slag: we zaaien en planten en hopen in de zomer te genieten van fraaie bloemen en planten en van een rijke oogst. Als die verwachting in vervulling gaat, dan genieten we daarvan: om dat een hemels gevoel te noemen, is misschien overdreven, maar toch, het gaat in die richting.
Het kan echter ook anders uitpakken: de vijand ligt op de loer. Hij is vermomd als slak, rups, luis, buxusmot, phytophthora, noem maar op. Wij proberen dan te redden wat er te redden valt. En ook onkruid laten we niet samen opgroeien met al dat moois, waarop we hopen. Conclusie: hierin lijken wij niet op die man van het evangelie en dus ook niet op het rijk der hemelen. Ik geloof niet dat dat erg is. Jezus beoogde iets anders met zijn vergelijking.
Het is vakantietijd. Het moois in onze tuinen verruilen velen voor ander moois, in eigen land of in het buitenland.
Wat drijft je om weg te gaan? Een tijdje “eruit zijn”, anders leven dan anders. Aan thuis zijn kleven immers vele dingen die moeten, aan weg zijn vele dingen die dan niet moeten of kunnen: het voelt als “vrij”.
Daar zitten dan wel weer andere dingen aan vast, die moeten, om elke dag in den vreemde goed door te komen: enige zorg om de eerste levensbehoeften blijft immers, waar je ook bent. Dat vormt ook wel een uitdaging, het is nieuw, spannend of boeiend.
Intussen moeten we niet blind zijn voor de negatieve kanten die het weg zijn met zich mee brengen: bijv. de aanslag op het milieu, het klimaat, de vrijheid van andere mensen.
Kennis maken met een andere cultuur heeft als keerzijde van de medaille verlies van de eigen cultuur: wil je één wereld als een eenheidsworst (Mac Donalds, Shell, Heineken all over the world), wil je eenheid in verscheidenheid of wil je behoud van gescheidenheid?
Vaak zie je dat zij, die een boodschap hebben, op weg gaan om die te verspreiden in den vreemde; en zij, die een boodschap hebben aan hen, die een boodschap komen brengen, zoeken elkaar op om elkaar te bevestigen en inspiratie te geven. Ooit stonden de apostelen buiten iedere gemeenschap, maar zelf waren zij een nieuwe gemeenschap en ze gingen op weg en wisten menige nieuwe gemeenschap tot stand te brengen, waaruit uiteindelijk de christelijke gemeenschap zich vormde. Daartoe behoort onze San Salvatorgemeenschap, ook al is zij door het “gezag” buiten de kerkgemeenschap gezet: buitengesloten door de een, aanvaard als medechristenen door de ander.
We doen wat ons hart ons ingeeft, de stem van het geweten volgend. We laten ons inspireren door het evangelie dat verhaalt over leven en werken van Jezus, en door elkaar.
En zo komen we, in die geest, hier samen, één keer in de week. Onder zo maar een dak, boven wat hoofden: maar niet boven zo maar wat hoofden! We hebben immers iets gemeenschappelijks: voor ons geldt het tegenovergestelde van de uitdrukking “daar heb ik geen boodschap aan”. We hebben wel een boodschap, namelijk aan die verhalen, die over de eeuwen, de generaties heen tot hier zijn gekomen, opgetekend in het boek dat achter mij staat.
Verhalen, waarover je zou kunnen zeggen:
Wat zoek je pelgrim,
welk doel hoop je te vinden?
Nee, de Heer die je zoekt,
wacht niet op jou
bij het einddoel van de weg.
De Heer die je zoekt
is je metgezel op de reis.
Draag zijn blijde boodschap
met je mee.
Moge die je behoeden
voor alle kwaad
en inspireren tot alle goed.
Ga die weg met liefde,
draag hem als je zuster, je broeder.
(Voor onderweg. Teksten voor de pelgrim)
Geloofslied Ga dan op weg

Voorbeden
We hebben het soms moeilijk om de weg te zien. Er zijn zoveel keuzes die we moeten maken.. zoveel kruispunten en rotondes op de weg van ons leven. Soms raken we verloren.
Mogen wij kracht vinden in ons geloof

Geef mij kracht

We ervaren wel eens leegte, eenzaamheid, verlatenheid. Zelfs al weten we dat er mensen zijn die van ons houden.
Mogen wij kracht vinden om de weg omhoog weer te vinden en dagelijks minstens één blij lied te zingen.

Geef mij kracht

We zijn vaak met onszelf bezig. Zo lopen we de mensen die op ons pad wandelen voorbij; we kijken zelfs over de mensen heen die naast het pad zitten.
Mogen wij kracht vinden om verder te kijken dan de grenzen van ons eigen lichaam.

Geef mij kracht

Wij bidden voor de intenties.

Tafelgebed
Hoe kleurrijk is de wereld,
met al wat leeft en bloeit,
met al wat is en wordt,
in de zee, op het land en in de lucht.

Hoe kleurrijk zijn de mensen,
van binnen, van buiten,
dichtbij en veraf,
in huizen en tehuizen,
op straat, op het werk.

Hoe kleurrijk ben jij, Enige!
In alles en iedereen aanwezig
dans jij telkens een nieuwe wereld,
weet jij ons te verwonderen
met jouw zegen,
voelbaar aanwezig
in een bevrijdende lach,
in glimmende ogen,
in de vreugde en het plezier,
de humor en de muziek.

Hoe kleurrijk was jij, Enige, aanwezig
in Jezus, die ons voorging
om mensen te bevrijden,
hun ogen te laten stralen,
mensen op de been te helpen,
op te nemen in de kring,
hen aan te spreken op een manier
die klonk als muziek in de oren.

De avond voor zijn sterven,
gaf hij ons woorden van troost.
Hij brak het brood en zei:
“Deel dit brood, dat is als
mijn leven, dat ik geef voor jullie,
opdat jullie zullen leven.”
Hij nam ook de beker,
sprak zijn dank uit,
reikte hem over en zei:
“Deze wijn is als mijn liefde
stromend in mijn lijf;
drink ervan, opdat mijn liefde
blijft stromen in jullie.
Blijf dit doen
om mij te gedenken.”

In die geest willen we verder gaan,
willen we samen dansen,
er zijn voor elkaar,
in blije dagen, in bange dagen,
elkaar dragend, vertrouwend op de waarde
van zijn boodschap, wat er ook gebeurt.
En ook in die geest willen we samen bidden,
met de woorden die Jezus ons heeft aangereikt.
Onze Vader

Vredeswens
Vredeslied: Maak mij tot een bedding
Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn.
Pelgrimsgebed video (Amanda Strydom)
Vader God U ken my naam
My binnegoed en buitestaan
My grootpraat en my klein verdriet
My vashou aan als wat verskiet.

U ken my vrese en my hoop
Die pad wat ek so kaalvoet loop
Die pad het U lankal berei
U maak die pad gelyk vir my.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op die grootpad
Soekend na U boardinghuis.

Moeder God U ken my waan
My ego en my regopstaan
Die drake waarteen ek bly veg
U wys my altyd weer die weg.

U het my met U lig geseën
Die lig strooi ek op iedereen
Net U weet hoe my toekoms lyk
Ek het niks, U maak my ryk.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op die grootpad
Soekend na U boardinghuis.

Goed om te weten

Slotgedachte: Een oude pelgrim
Een oude pelgrim was midden in de winterse kou
op weg naar de Himalaya toen het begon te regenen.
Een herbergier vroeg hem:
“Hoe wil je daar ooit geraken met dit weer, lieve man?”
En de man antwoordde minzaam:
“Mijn hart gaat voorop.
De rest volgt vanzelf.”
(Anthony de Mello)

Slotlied: Door de wereld gaat een woord

Vader God, U kent mijn naam,
u kent mij van binnen en van buiten,
mijn grootspraak en mijn klein verdriet,
mijn vasthouden aan alles wat voorbijgaat.

U kent mijn vrees en mijn hoop,
het pad waarop ik blootsvoets loop.
Dat pad hebt U al lang bereid,
U maakt dat pad voor mij gelijk.
Alle pelgrims gaan weer op huis aan,
elke zwerver komt weer thuis.
Ik verdwaal steeds op de grote weg
zoekend naar Uw gastvrij huis.

Moeder God, U kent mijn ongelijk,
mijn ego en mijn trots
de slang waartegen ik blijf vechten.
U wijst mij altijd weer de weg.

U hebt mij met Uw licht gezegend;
dat licht strooi ik op iedereen.
Alleen U weet hoe mijn toekomst eruit ziet.
Ik heb niets, U maakt mij rijk.

Zaai

San Salvatorgemeenschap 15 juli 2017
Thema: Zaai
Voorganger: Mignon van Bokhoven
Muzikale ondersteuning: Marcel van der Maeden en Cor Rademaker

Openingslied Psalm 65: De stilte zingt U toe

Welkom
Van harte welkom op deze zaterdagavondviering. Een aantal van u is trouwe bezoeker op deze avond. U houdt van de rust en de stilte en de kleinschaligheid op zaterdagavond. Dus niet vanavond. Vanavond is het anders. Vanavond heten we ook vele zondagochtendbezoekers welkom. Waarom? Omdat we de vakantieperiode inluiden. En vakantie betekent ook vaak even verandering, van plaats, van mensen. En vooral ook even verandering van perspectief. Verfrissend. Even uit je comfortzone. We hopen dat u opgeschud en wakker weer hier vandaan zult gaan. In een omgewoelde akker zullen nieuwe planten opschieten, andere zaadjes naar boven komen en een kans krijgen om wortel te maken, op te groeien en tot bloei te komen.
Zo worden wij ook steeds uitgenodigd om tot bloei te komen. Om nieuwe woorden te herkennen, woorden van bemoediging, woorden van blijdschap, woorden van warmte. Kiemen van vertrouwen. Ons gegeven door de ander, en door de Ene, de Trouwe, onze God.

Openingsgebed
Goede God,
Aan het begin van deze viering
mogen wij staan voor uw aangezicht.

Voor u is het altijd goed, wie we ook zijn
wat we ook allemaal meenemen op
een onschuldige zomeravond

wat we hier komen halen
wat we hier komen brengen

Wees ook dit uur
voor ons de stille trouwe grond van ons bestaan
zodat wij vrij zijn om te luisteren
naar uw woord van toekomst
dat u zonder ophouden ons schenkt

Dat vragen wij in de naam
van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest,
Amen
Lied: Stilte nu

1e lezing: Een psalm van David.(Psalm 6)
Voor u is stilte een lofzang.
God die woont op de Sion,
U doet recht en redt ons, God,
op u hopen de einden der aarde,
de verten van de zee.
U hebt met kracht de bergen vastgezet,
u bent omgord met macht,
u brengt tot bedaren het geraas van de zeeën,
het gebulder van de golven,
het tumult van de volken.
Vrees voor uw tekenen vervult de bewoners der verten,
u brengt gejuich van het oosten tot het westen.
U zorgt voor het land en bevloeit het,
u maakt het vruchtbaar,
vol water staat de rivier van God.
U bewerkt het land voor het koren, zo bewerkt u het:
u doordrenkt de voren en effent de kluiten,
doorweekt ze met regen en zegent het jonge groen.
U kroont het jaar met uw goede gaven,
waar uw voeten gaan, druipt het van overvloed,
de velden in de steppe druipen,
de heuvels omgorden zich met gejubel,
de weiden kleden zich met kudden,
de dalen tooien zich met graan.
Zij zingen en juichen elkaar toe.
Lied: Dat ik aarde zou bewonen

2e lezing: Matheüs 13:1-9
Die dag verliet Jezus het huis en ging aan de oever van het meer zitten. Er kwam een grote mensenmassa om hem heen staan, en daarom ging hij in een boot zitten, terwijl de menigte op de oever bleef. Hij sprak hen uitvoerig toe en vertelde gelijkenissen: ‘Iemand ging eens naar zijn land om te zaaien. Tijdens het zaaien viel een deel van het zaad op de weg, en er kwamen vogels die het opaten. Een ander deel viel op rotsachtige grond, waar maar weinig aarde was, en het schoot meteen op omdat het niet diep in de grond kon doordringen. Toen de zon opkwam verschroeide het, en omdat het geen wortel had droogde het uit. Weer een ander deel viel tussen de distels, en toen die opschoten verstikten ze het zaaigoed. Maar er viel ook wat zaad in goede grond, en dat bracht vrucht voort, deels honderdvoudig, deels zestigvoudig, deels dertigvoudig. Laat wie oren heeft goed luisteren!’

Overweging
Een rijk schilderij wordt ons getoond. Waarin veel beelden te ontdekken zijn. De zaaier, het zaad, de aarde, de vogels, de rotsen, de distels, de brandende zon en de goede grond en de rijke vruchten.
Misschien kent u het ook wel dat er beelden zijn die met u meegaan in uw leven. Vaak zijn dit van die oerbeelden. Zoals het stromen van de rivier, de eindeloze zee, of juist een berg, of de weg, de pelgrimsweg, het beeld van de poort of misschien de regenboog. Als je alert wordt op zo’n beeld dan kan dat je helpen om de weg in je leven te vinden. Dat je kan helpen in tijden dat het je even niet meer weet. Het oproepen en overdenken van een dergelijk beeld, kan je vertrouwd worden, iets waar je steeds naar terug kan keren.
Ook voor een gemeenschap kan een verhaal in beelden, van betekenis zijn. Het verhaal van de zaaier kan ons inzicht geven over hoe wij omgaan met het woord van God, hoe wij omgaan met de woorden van elkaar. Over hoe wij kunnen uitdelen in warm gebaar en goed gesproken woorden. Hoe we een ontvankelijke houding kunnen aannemen. Hoe we geduld moeten hebben. Gras groeit nooit harder als je er aan trekt.
Dat de voorwaarde voor een gezonde plant een gezonde vruchtbare bodem is.

Ik zei al dat een bepaald beeld als het eenmaal met je vertrouwd is, een leidraad in je leven kan worden, wat steeds bij je terugkomt. Zo was ik dankbaar, maar niet heel erg verrast dat volgens rooster de lezing van dit weekend het verhaal van de zaaier was.

Het beeld van aarde, zaad, tot bloei komen is het beeld dat al lang met mij meegaat en dus ook vanavond weer op mijn pad komt. Het is een beeld dat mij ook weer troost geeft en de moed om door te gaan. De uitnodiging om steeds uit te blijven delen van het goede. Het goede woord, het warme gebaar. Het werken in deze gemeenschap heb ik als een tuinman gedaan. Grappig. Toen ik voor tuinman leerde wilde ik priester zijn. Tot iemand tegen me zei: je kunt je werk ook op priesterlijke wijze doen. En nu toen ik pastor was, werkte ik als een tuinman. En wat ik vooral belangrijk vind is het werken aan een goede grond. Wat ik hier maar even vertaal naar het werken aan ontvankelijkheid, aan stilte, aan luisteren.

Morgen staat deze tekst weer centraal in de meditatieve viering. Het zaad in de aarde is een prachtig beeld voor hoe wij meditatief om kunnen gaan met het woord van God, met de woorden uit het evangelie, met het ervaren van God zelf.

We weten allemaal dat niet elk goed woord, elk warm gebaar, elke bemoedigende gedachte misschien meteen voluit tot bloei komt. Het wordt soms zelfs verkeerd begrepen. Maar we kennen ook dat soms iemand naar je toekomt en zegt: wat je vorig jaar tegen me zei, toen ik het even niet meer wist, dat is tot grote steun geweest. Soms weet je zelf geeneens meer wat je precies tegen deze persoon gezegd hebt. Misschien was je vooral doorgever. Doorgeefluik. Iemand waar het goede spreken doorheen stroomt. Ik moet denken aan het gebaar van de zaaier. De zaaier loopt rechtop. De beweging van de hand gaat van het midden, door het hart met een wijd openend, bijna zegenend gebaar over de akker. Of zoals in het evangelie van vandaag, over de vruchtbare grond, maar evengoed over de rotsachtige grond, en tussen de distels.
Een gebaar van eerst ontvangen, van koesteren en van delen. Een gebaar in dienst van God. Dankbaar.
Geloofslied: Waarom wanneer uit welke luchtlaag

De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Er klinkt muziek

Voorbeden
Laten wij bidden
God,
wij bidden dat wij mensen mogen zijn die zonder
aarzelen bereid zijn goede woorden te spreken,
ook al worden we niet altijd gehoord of begrepen.

Luister Heer ontferm U over ons

Wij bidden dat wij mogen luisteren,
en dat wij het aandurven om ons te openen
voor al het goede dat op naar ons toe komt.

Luister Heer ontferm U over ons

Wij bidden voor de zieken in onze gemeenschap,
voor de mensen die daar zorgen over hebben.
Wij bidden voor onze eigen intenties
voor wat vandaag toevertrouwd is in het intentieboek.

Wij bidden voor allen die we moeten missen door de dood,
maar met wie wij ons nog altijd zo diep verbonden voelen.

Luister Heer ontferm u over ons

Tafelgebed
Goede God,
In het begin heeft u
aarde en water onderscheiden.
Zodat er grond zou zijn
voor mensen.

De aarde is vruchtbaar geworden,
door zon en regen
en mensen die het land bebouwen.

Uw zoon werd medemens
mens onder mensen.
Hij leefde vanuit uw liefde,
die hij doorgaf zonder ophouden.

Aan deze tafel gedenken wij
wat Jezus ons heeft voorgedaan.

Hij heeft vrede gezaaid.
Hij kwam op voor de
mensen die aan de rand van het leven leven.
Tegen de gevestigde verwachtingen in. dwars.
Blij met zaadjes die groeien tegen distels
en droogte in.

Op de laatste avond van zijn leven
zat hij met zijn vrienden aan tafel en
deelde brood en wijn.

Brood dat ons doet denken aan:
zaaien en maaien,
kneden en bakken,eten en delen.
Het is weten dat de ene mens voor de andere leeft.

Wijn die ons doet denken aan:
de ranken en de druiven, plukken en pletten,
opbergen en bewaren tot op de dag van het feest.
Het is weten dat de vreugde ligt in het samenzijn.

Zo zijn wij dankbaar en vreugdevol
om ons samenzijn rond brood en wijn.
En willen wij samen bidden:
Onze Vader. . .

Vredeswens
Vredeslied: Honderd bloemen

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn
Communielied: Wat in stilte bloeit

Afsluitend gebed

Slotgedachte
De gebarsten emmer
Een waterdrager in India had twee grote emmers; elke emmer hing aan één kant van een juk dat hij over zijn schouders droeg. Eén van de emmers had een barst, de andere emmer was in perfecte staat. Dagelijks liep de waterdrager de lange weg naar de bron. En met één volle emmer en één halfvolle emmer kwam hij terug bij het huis van zijn meester.
Het ging zo twee jaren door. De waterdrager leverde altijd anderhalve emmer water af in het huis van zijn meester.
Op een dag begon de gebarsten emmer bij de rivier tegen de waterdrager te praten en zei “Ik schaam me en ik wil me bij jou verontschuldigen.”
“Waarom?,” vroeg de waterdrager, “waarom ben je beschaamd?”
“Door die barst in mijn zijwand verlies ik voortdurend water onderweg naar het huis van je meester. Jij werkt zo hard en je krijgt niet het volle loon voor je inspanning,” antwoordde de emmer.
De waterdrager zei tegen de emmer: “Als we dadelijk teruggaan naar het huis van mijn meester moet je eens goed op die prachtige bloemen letten aan de kant van de weg”.
En inderdaad: toen ze de heuvel opliepen zag de gebarsten emmer kleurige wilde bloemen langs de kant van de weg.
De waterdrager vroeg: “Heb je gezien dat er alleen maar bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte. Ik heb bloemzaadjes gezaaid aan jouw kant van de weg en elke keer als we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. En zo heb ik twee jaar lang prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel van de meester mee te versieren.”
(gelezen op beleven.org)

Zegenwens
Mogen wij van hier gaan met de zegen,
de goede woorden die tot ons gesproken worden.
De Ene zegene ons en Hij behoede ons.
De Ene doe zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig.
De Ene verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede.
Amen.

Slotlied: Nu wij uiteengaan vragen wij God

Rust vinden

San Salvatorgemeenschap 8-9-ju2017
Thema: Rust vinden
Voorganger: Ard Nieuwenbroek
Muzikale ondersteuning: koor Melodiek

Openingslied za: Heer onze Heer–
zo: Zomaar een dak Lees meer →

On the road . . .

San Salvatorgemeenschap 1-2 juli 2017
Thema: On the road…
Voorganger: John Parker.
Muzikale ondersteuning: Zondag mmv de Cantorij.

Openingslied za: Hier wordt een huis voor God gebouwd – zo: Kom in mij Lees meer →

Wees niet bang

San Salvatorgemeenschap 24 – 25 juni 2017
Thema: Wees niet bang
Voorgangers: Franneke Hoeks en Wim van Herk
Muzikale ondersteuning: Koor Melodiek

Openingslied za:: Hier gaan wij zingend
– zo: Als ik omkeer, kom ik nooit meer

Welkom
Of u hier voor het eerst komt, of regelmatig in onze vieringen te vinden bent het is fijn dat u hier bent om met ons te vieren. Dit weekend kleurt onze stad Roze. Den Bosch en Oss zijn dit jaar de locatie waar Roze Zaterdag wordt gevierd. Roze zaterdag gaat over diversiteit. Roze zaterdag vraag aandacht voor de LHBT-gemeenschap. LHBT. Dat moet ik misschien even uitleggen. LHBT staat voor Lesbisch, Homo, Biseksueel en Transgender. Den Bosch is sinds 2015 een regenboogstad. Dat wil zeggen dat er extra aandacht is voor diversiteit op allerlei vlakken. Ook voor homoseksualiteit en transgender. Dit weekend wordt hier in de stad de landelijke Roze Zaterdag gevierd. Het thema dit jaar is Roze Zaterdag voor jou…. Daarmee wil de organisatie aangeven dat dit evenement en alles waar het voor staat, niet alleen iets wat LHBT-ers aangaat. Het is iets wat ons allemaal raakt. Deze dag zou beginnen met een viering in de Sint Jan, waarbij bisschop de Korte aan het einde van de viering de reiszegen over de aanwezigen zou uitspreken. U vast meegekregen dat De Korte, onder interne druk zijn toestemming heeft moeten intrekken. Vanochtend vierden we toch! In de grote kerk, een viering gedragen door het beraad van kerken. Een viering waarin ook de plebaan mee voorging.
Wat dit ons duidelijk maakt is dat homoseksualiteit, misschien geldt dat überhaupt voor seksualiteit, geen vanzelfsprekendheid is in een kerkelijke of religieuze setting. Jammer want Roze zaterdag is een feest voor iedereen, een feest van verbinding, een feest van diversiteit, een feest van anders zijn, een feest waar niemand bang hoeft te zijn. Wees niet bang! Dat is het thema dat we deze viering meegeven. Deze viering is voorbereid door mijzelf en Wim van Herk. Wim is een nieuw lid van onze gemeenschap, was jarenlang werkzaam als geestelijk verzorger en is betrokken bij Oase in Veldhoven.
Aan het begin van onze viering maken we het even stil. In de stilte kunnen we loslaten en zodat er ruimte ontstaat om te ontvangen en te ontdekken. Stilte waarin we onze angsten even neer mogen leggen. Stilte waarin onze ogen en oren opengaan. Stilte als moment waarin veelkleurigheid kan ontstaan.

Gebed
Eeuwige, breng rust in mijn hoofd, zachtheid in mijn hart en liefde in mijn binnenste.
Mijn angsten leg ik hier voor jou neer.
Laat me zijn wie ik ben een mens, veelkleurig anders dan ieder ander en toch mens zoals elk mens. Laat ons hier dit uur maar oefenen in veelkleurigheid die ruimte schept.
Amen
Accl za: Hoe is uw naam waar zijt Gij te vinden – zo: Wek mijn zachtheid weer

Inleiding op de lezingen
We lezen in dit roze weekend gewoon de lezingen die in het oecumenisch leesrooster genoemd staan. Wonder boven wonder pasten de lezingen goed bij dit weekend. Het zijn geen roze lezingen maar ze vertellen ons wel iets over kracht en moed. We luisteren naar een tekst uit Jeremia en een passage uit Mattheus. Teksten die gaan over worsteling, over jezelf zijn, over je geroepen weten en vooral over niet bang zijn.

1^e lezing: Jeremia 20, 7-13
HEER, u hebt mij verleid, en ik ben bezweken, u was te sterk voor mij en hebt mij in uw greep gekregen. Dag in dag uit lachen ze om mij, iedereen bespot mij. Telkens als ik spreek, moet ik schreeuwen: “Ik word mishandeld, onderdrukt!” Want de woorden van de HEER brengen mij dag in dag uit schande en vernedering. Als ik denk: Ik wil hem niet meer noemen, niet meer spreken in zijn naam, dan laait er in mijn hart een vuur op, dan brandt het in mijn gebeente. Ik doe moeite om het in bedwang te houden, maar ik kan het niet. Want de mensen bauwen mij na: “Overal paniek! Overal paniek! Roep het, dan vertellen wij het verder.” Al mijn vrienden zijn uit op mijn val: “Misschien laat hij zich verleiden, dan krijgen wij hem in onze greep, dan wreken wij ons op hem.” Maar de HEER staat mij terzijde als een machtig krijgsman. Daarom komen mijn belagers ten val, ze krijgen mij niet in hun greep. Ze zullen diep worden beschaamd, ze zullen hun doel niet bereiken. Ze worden overladen met eeuwige schande, nooit zal die worden vergeten. HEER van de hemelse machten, die alles rechtvaardig onderzoekt, die hart en nieren doorgrondt, laat mij zien dat u zich op hen wreekt. U leg ik mijn zaak voor.
Zing voor de HEER, loof de HEER, want hij heeft het leven van de arme uit de handen van boosdoeners gered.
Lied za: Za God bewaar mij – zo: Voor mij alleen de weg

2^e lezing: Mattheus 10, 16- 33
Bedenk wel, ik zend jullie als schapen onder de wolven. Wees dus scherpzinnig als een slang, maar behoud de onschuld van een duif. Pas op voor de mensen, want ze zullen je voor het gerecht brengen en je geselen in hun synagogen. Jullie zullen omwille van mij worden voorgeleid aan gouverneurs en koningen, en een getuigenis moeten afleggen ten overstaan van hen en de heidenen. Wanneer ze je uitleveren, vraag je dan niet bezorgd af hoe je moet spreken of wat je moet zeggen. Want wat je moet zeggen, zal je op dat moment worden ingegeven. Jullie zijn het immers niet zelf die dan spreken, het is de Geest van jullie Vader die in jullie spreekt. De ene broer zal de andere uitleveren om hem te laten doden, en vaders zullen hetzelfde doen met hun kinderen, en kinderen zullen zich tegen hun ouders keren en hen laten terechtstellen. Jullie zullen door iedereen worden gehaat omwille van mijn naam; maar wie standhoudt tot het einde zal worden gered. Wanneer ze jullie vervolgen in de ene stad, vlucht dan naar de volgende. Ik verzeker jullie: voor je in elke stad van Israël bent geweest, zal de Mensenzoon gekomen zijn. Een leerling staat niet boven zijn leermeester en een slaaf niet boven zijn heer. Een leerling moet er genoegen mee nemen te worden als zijn leermeester, en de slaaf als zijn heer. Als ze de heer des huizes al Beëlzebul genoemd hebben, waarvoor zullen ze dan zijn huisgenoten wel niet uitmaken? Wees dus niet bang voor hen. Want niets is verborgen dat niet onthuld zal worden en niets is geheim dat niet bekend zal worden. Wat ik jullie in het duister zeg, spreek dat uit in het volle licht, en wat jullie in het oor gefluisterd wordt, schreeuw dat van de daken. Wees niet bang voor hen die wel het lichaam maar niet de ziel kunnen doden. Wees liever bang voor hem die in staat is én ziel én lichaam om te laten komen in de Gehenna. Wat kosten twee mussen? Zo goed als niets. Maar er valt er niet één dood neer als jullie Vader het niet wil. Bij jullie zijn zelfs alle haren op je hoofd geteld. Wees dus niet bang, jullie zijn meer waard dan een hele zwerm mussen. Iedereen die mij zal erkennen bij de mensen, zal ook ik erkennen bij mijn Vader in de hemel. Maar wie mij verloochent bij de mensen, zal ook ik verloochenen bij mijn Vader in de hemel.
Acclamatie za: Voor mij alleen de weg – zo: heeft gesproken en gezegd

Overweging
Dit weekend vieren we in onze stad diversiteit. De veelkleurigheid waarin mensen liefhebben over grenzen van de vast gebaande heen, over de grenzen van wat “normaal” is. Nederland is een land waar het voor LHTB-ers goed toeven is. We hebben wetten bepalen dat er niet gediscrimineerd mag worden op basis van seksuele voorkeur. Dat is mooi! Goedgeregeld. De alledaagse praktijk laat een ander verhaal zien. Homoseksuele mannen die in elkaar worden geslagen in een Nederlandse stad. Homoseksuele vluchtelingen die niet veilig zijn in onze Nederlandse asielzoekerscentra. Het verhaal van een vrouw die op haar werk (in een kerkelijke instelling) niet durft te vertellen dat ze een relatie heeft met een vrouw. Zo gemakkelijk en goed is het in onze tolerante Nederland.
In het beraad van kerken spraken wij als voorbereiding op Roze zaterdag met elkaar over homoseksualiteit. Dat wat een heel bijzonder gesprek waarin de verschillen tussen de kerken enorm waren. Er zijn gemeenschappen waar mannen die van mannen houden of vrouwen die van vrouwen houden gewoon weg niet kunnen omdat dat tegen het woord van god in zou gaan. In de Bijbel staat… wordt dan gezegd. Andere gemeenschappen is het geen probleem. Oprechte liefde telt en de vorm die die liefde krijgt is niet zo belangrijk. Dan zijn er ook kerken waarin twijfel heerst. Hoe kunnen wij ons tot homo’s, lesbiennes, biseksuelen verhouden in het licht van wat wij lezen in de bijbel? Een oprecht doorleefde worsteling van deze kerkgemeenschappen.
Tsja hoe moeizaam de verhouding homoseksualiteit en geloven is, werd haarscherp en pijnlijk duidelijk in het besluit van bisschop de Korte om de toestemming om in de Sint Jan te vieren terug te trekken. Homoseksualiteit in het huis van God heeft geen pas. De zegen uitspreken lijkt op het geven van bisschoppelijke goedkeuring, lijkt een deel van zijn kerk te zeggen. Die weerstand was zo sterk dat de Korte blijkbaar niet anders meer kon. Hoe jammer is dat. Hij kiest voor zijn priesters en mede bishoppen. Hij laat de gemeenschap van LHBT-ers in de kou staan en kiest niet voor de zwakkere…. Regeert hier de angst?
De teksten die we vandaag lezen gaan over afwijzing en tegenwerking. In de tekst van Jeremia horen we hoe de profeet wordt uitgelachen en bespot. Keer op keer raken mensen in paniek van Jeremia. Toch horen we in deze passage geen kommer en kwel. Ik zie een standvastig mens. Iemand die staat voor zijn zaak. Ik het volle licht. Koste wat kost. Hij kan niet anders dan zijn verhaal vertellen. Dat is wie hij ten diepste is. Het mooie van Jeremia is dat hij zich gedragen weet door de eeuwige. We horen een zelfbewuste Jeremia.  Hij heeft de stem van de eeuwige gehoord en kan niet anders dan dit verhaal teruggeven aan het Joodse volk. Dat wordt hem niet in dank af genomen, maar hij kan gewoonweg niet anders.
In de passage van Mattheus horen we een realistische Jezus die zijn leerlingen de wereld instuurt. Jezus waarschuwt wat de leerlingen allemaal over zich heen zullen krijgen als ze zijn boodschap verkondigen. Ook hier woorden van standvastigheid, van volhouden, van uitkomen waar je voor staat. Koste wat kost.
Jeremia en Jezus vertellen een tegendraads verhaal. Zij zijn spreekbuis van de eeuwige. Vertellen over een wereld omgekeerd. Sterker nog, ze laten zelfs zien dat die omkering werkelijkheid kan worden. Dat het mogelijk is om te komen tot goed leven voor allen. De verhalen van Jezus gaan over aandacht voor de achterkant, voor mensen die niet gezien worden. Jezus zet de wereld keer op keer volledig op zijn kop. Het verhaal van God is een verhaal van radicale, omkerende liefde.
Met het voorbereiden van deze viering realiseerde ik me dat ik makkelijk praten heb. Ik ben een vrouw die van mannen houdt, ik heb een baan, ben moeder, mijn kinderen kunnen studeren, woon in een leuk huis…. Ik pas prima in het plaatje van hoe het hoort. Dat maakt het leven gemakkelijk. Het leven, de samenleving, de ongeschreven regels zijn als het ware op mijn lijf geschreven. Of ik ben gemaakt, gevormd tot iets wat in dat maatschappelijke plaatje past. Niemand is perfect. Ook ik niet. Vrouw. Gescheiden. Dat zijn minstens twee zaken die misschien weer niet zo naadloos bij hoe het hoort. Maar ja laat we wel wezen, dat kunnen we wel aan.
Maar hoe zit dat met de liefde? Van wie je houdt is het fundament van je leven, het is je thuisbasis. Mannen die van mannen houden, vrouwen die van vrouwen houden kantelen het beeld van hoe het hoort. Ze doorbreken het “normale” beeld van liefde tussen man en vrouw doorbroken. Gelukkig maar want hoe normaal is normaal. Zou het niet meer over de liefde moeten gaan, en minder over de vorm. Dat is gemakkelijk gezegd. In een land waar homo’s in elkaar geslagen worden is mogen wij als kerken onze mond niet houden. Wees niet bang! We gaan uit uitdaging aan om met elkaar een wereld te scheppen waarin niet de angst voor wat anders is dienst uit maakt. We scheppen samen een land waarin de liefde veelkleurig regeert.
Hoe zit het met het lijf? Ons lijf is ons het meest nabij. Transgenders dagen ons uit na te denken over de grenzen van man en vrouw zijn. Wat is mannelijk? Wat is vrouwelijk? Dat is niet een vaststaand iets, maar die beelden zijn (gelukkig) aan verandering onderhevig. Ook hier geldt denk ik dat de liefde voor en in jezelf leidend is. Wees niet bang. Je mag zijn wie je bent, in al je veelkleurigheid.

Een chassidisch spreekwoord:
Als ik ik ben omdat jij jij bent en jij jij bent omdat ik ik ben,
dan ben ik niet werkelijk ik en jij niet werkelijk jij.
Maar als jij jij bent omdat jij jij bent en ik ik ben omdat ik ik ben,
dan ben ik werkelijk ik en jij werkelijk jij.

Laten wij ons als gemeenschap in een weekend als dit hard maken voor een wereld waarin niemand bang hoeft te zijn vanwege seksuele geaardheid of omdat een lijf niet past. Wees niet bang zeggen we tot de LHTB gemeenschap. Wees niet bang zeggen we tot andere kerken. Wees niet bang zeggen we tot onszelf. God is liefde. Radicale liefde in alle kleuren van de regenboog.
Geloofslied za: Een wereld vol mensen – zo: Ik heb lief de aarde en de mensen

De tafel wordt klaargemaakt en er wordt gecollecteerd.

Voorbeden
God van mensen,
Laat ons oog hebben voor ieders ras,
overtuiging en seksuele geaardheid,
opdat wij elkaar waarderen in ons menszijn,
dat we niet alleen kijken naar het anders zijn,
maar vanuit mogelijkheden, vanuit kansen,
en leer ons elkaar aan te vullen
om samen op weg te gaan naar de toekomst,
Uw toekomst.

Gij hart, Gij bron van leven

God van mensen
Wij bidden om leven dat een menswaardig bestaan is,
om veiligheid en geborgenheid,
dat vluchtelingen die hier zijn opgenomen
niet worden teruggestuurd
omdat hun seksuele geaardheid in twijfel wordt getrokken.

Gij hart, Gij bron van leven

God van mensen
wij bidden voor wat is opgeschreven
in ons intentieboek en alles wat leeft in ons hart.
Voor onze lieve doden die we niet vergeten.
Vandaag noemen we met name

Koester de namen

Tafelgebed
Gezegend, Jij, God-met-ons, uit jouw radicale liefde is leven ontstaan, werd het onmogelijke mogelijk en werd ons mens-zijn in veelkleurigheid geboren.

Jij bent bron van schoonheid en vreugde, troost voor kwetsbaarheid en gebrokenheid, kern van liefde en verbondenheid  aansporing tot verbondenheid en saamhorigheid. Jij gaf ons jouw zoon als teken van radicale liefde. Hij draaide alles om, had oog voor wie niet gezien werd Doden wekte hij tot leven. Wij dragen hem met ons mee want op zijn laatste avond gaf hij zichzelf aan ons.

In het bijzijn van zijn vrienden nam hij brood dankte Jou voor het brood, voor het leven, brak het  en deelde het aan zijn vrienden  met de woorden:  ‘Neem en eet van dit brood,  dit is mijn leven, ik geef het aan jullie.’

Hij nam een beker, sprak een dankgebed, en zei tot zijn vrienden:  ‘Drink hieruit en proef van mijn liefde,
Heb elkaar lief, zoals ik jou heb lief gehad.’

Zo heeft Hij zich aan ons gegeven, om blijvend te dragen,
als levend brood om samen met Hem  de weg te kunnen gaan  die ons gegeven is.   Zo weten wij ons gedragen door Jou,  zo dragen wij elkaar, met respect en mededogen,  Laat ons met de hulp van Jouw Geest  een gemeenschap zijn  van mensen in beweging,  vol ruimte en openheid voor wat anders is. Raak ons met jouw liefdesvuur.  Verfris ons,  doe ons herleven in het doen van gerechtigheid.  Laten wij elkaar tot brood worden,  brood van vrede en liefde, laat ons daartoe bidden met de woorden die Jezus ons geleerd heeft:
Onze Vader

Vredeswens
Vredelied za: Komen ooit voeten gevleugeld – zo: Ubi caritas

We delen brood en wijn
Lied za: Zolang wij delen is God onder ons – zo: Liefde heeft geen longen

Gebed
Eeuwige, dank voor brood en wijn
die we hier mochten delen met elkaar
rondom deze tafel van veelkleurigheid.
In het delen met elkaar verdwijnen de verschillen
worden we mensen die van mensen houden.
Amen.

Mededelingen & bloemetje

Slotgedachte: Gedicht van Freek de Jong
Wees niet bang, Je mag opnieuw beginnen Vastberaden, doelgericht, of aarzelend op de tast Houd je aan de regels of volg je eigen zinnen Laat die hand maar los of pak er juist een vast Wees niet bang voor al te grote dromen GA als je het zeker weet en als je aarzelt wacht Hoe ijdel zijn de dingen  die je je hebt voorgenomen Het mooiste overkomt je het minste is bedacht Wees niet bang voor wat ze van je vinden Wat weet je van de ander als je jezelf niet kent Verlies je oorsprong niet door je snel te binden Het leven lijkt afwisselend maar zelfs de liefde went Wees niet bang  je bent een van de velen En tegelijk is er maar EEN als jij Dat betekent dat je vaak zal moeten delen En soms zal moeten zeggen: LAAT ME VRIJ!

Zegenwens
Niet dat je weg puur over rozen gaat, dat je nooit tranen van spijt voelt of je dagen zonder pijn en smart zijn, nee, dat alles wens ik je niet toe. Maar wel is mijn wens dat je mag groeien in wie je bent, met de gaven die God je gegeven heeft. Dat ze het hart van je geliefden met blijheid mogen vervullen. Ik wens dat je in vreugde en smart Gods nabijheid blijft zoeken, en dat Hij je mag zegenen overvloedig en rijk.

Slotlied za: Uit vuur en ijzer – zo: Een wereld vol mensen

Het leven gaat door. . .

San Salvatorgemeenschap 18-19 juni 2017
Titel: Het leven gaat door. . .
Voorganger: John Parker
Muzikale ondersteuning: de Cantorij.

Openingslied: Zomaar een dak

Inleiding
Welkom iedereen hier bij onze wekelijkse viering in Cello.
Welkom, vaste bezoekers; welkom aan diegenen die misschien niet zo vaak of zelfs voor het eerste hier zijn.
Met woord en gezang, in beeld en symbool komen we bij elkaar. Wie dat dat wil, wie dat kan mag delen met anderen. De weg al gevolgd, de hoop voor de weg die komt, waarvoor er geen Tomtom of wegenkaart bestaat, die we blind maar in vertrouwen mogen bewandelen; alleen en samen met elkaar.
Het leven gaat door. Zo luidt ons thema vandaag. Het leven gaat door, met zijn momenten van vreugde, van verdriet, van hoop en plannen, van vermoeidheid, van enthousiasme en hard werken, van alles dat we mee mogen maken.
Ik wens ons allen een fijne viering toe; een uurtje van gedachten, van dromen, van reflectie, van gebed.

Bezinning: van Leo Kaniek.
Misschien herken je dat wel. Je zit lekker ontspannen met een kopje thee in je luie stoel, en dan bekruipt je opeens het gevoel dat je nog iets moet: de was, je mail, de keuken, wat dan ook.
Als je goed naar dat ‘moeten’ kijkt, zul je zien dat het zelfs een lichte spanning in je lichaam teweegbrengt. ‘Moeten’ blokkeert de toegang naar het nu, naar dat wat is. In stilte lossen ‘moeten’ en spanning op en blijft de vrijheid van dit moment.
Acclamatie: Wek mijn zachtheid weer

1e lezing: Vrucht dragen, (Hans Waegemakers)
Dat je bij alle kwetsbaarheid
en ontoegankelijkheid
van de mensen
voor wie je zorgt
met wie je werkt
ontdekt
hoe kwetsbaar jijzelf bent.

En dat dit niet erg is
geen zwakte, maar juist je kracht

want wie zich breken laat
zal de stilte breken
wie verdriet durft tonen
zal schaterlachen zien
voor wie durft opengaan
zal de oester zich openen
voor wie kleur bekent
zal de vlinder zich ontvouwen
Lied za: De wijze woorden – zo: Je moet het eenzaam laten

2e lezing: Matteus 9, 35-38
Jezus trok rond langs alle steden en dorpen, hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws over het koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal.
Toen hij de mensenmenigte zag, voelde hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder. Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’
Daarop riep hij zijn twaalf leerlingen bij zich en gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen.
Acclamatie za: Wij hebben voor u gebeden – zo: Blijf niet staren

Overweging
Een paar weken geleden ben ik met ons gezin naar een escaperoom geweest, in Eindhoven. Ik weet niet of jullie bekend zijn met deze activiteit. Je wordt in een vrij donkere kamer opgesloten, en door het oplossen van een aantal puzzels vind je uiteindelijk een sleutel die de deur weer opendoet.
Het was een kleine kamer, misschien 5×3 meters, vol gepropt met oude kasten, koffers en oude kantoorartikelen; sommigen met een cijferslot, anderen die een sleutel moesten hebben. Woordpuzzels, licht en spiegelpuzzels, wiskunde puzzels, van alles om die cijfersloten open te krijgen en hopelijk een andere sleutel te vinden om zo verder te komen. Met zijn 5en in zo ’n kleine ruimte viel het niet altijd mee; mee gesleurd door het zoeken, in het verhaal dat ons voorgelegd werd. Het voelde als een uitdaging die we samen konden oplossen.
En gelukkig, binnen het uur waren wij eruit. De laatste sleutel deed de deur open, en wij vonden ons weer in de stad, onder een grijze aprilse hemel. Het leven kon doorgaan. Even een uurtje de werkelijkheid uit en dan weer terug erin. Het leven ging door.
Zoiets hebben we ook kunnen horen in onze lezing uit het evangelie vandaag. De schrijver beschrijft een moment uit het dagelijks leven van Jezus: rondreizen, dorpen bezoeken, zijn boodschap van hoop, van mildheid en medeleven doorgevend in woorden en tekenen. Hij voelt de behoefte van mensen om geholpen te worden, om oplossingen te vinden voor hun dagelijkse problemen, en hij weet dat hij dit niet alleen kan doen. Hij vraagt aan zijn vrienden om deze opdracht op zich te nemen. Misschien kunnen zij samen iets bereiken.
En zo gaat het leven door. De opdracht aan de leerlingen gegeven zou een voorbereiding op de tijd na Jezus z’n dood. Zelfs als hij er niet meer is gaat het leven door. Zijn boodschap van hoop, troost en liefde is groter dan één mens en zal verspreid moeten worden in alle tijden, in alle hoeken van de wereld.
Het leven van een mens is niet alleen een aaneenschakeling van gebeurtenissen, van feiten, van dingen. Er is een doel voor nodig, dat als een leidraad door het leven loopt. De mens is geen heilige, maar ieder mens kan vrucht dragen, om de beeldspraak van onze eerste lezing te gebruiken. Het gaat om hoe je je leven leeft; het gaat om hoe je het mens-zijn bekijk. Is ieder mens een eiland, zoals de Engelse dichter John Donne het zei; alleen met zichzelf bezig, zijn eigen geluk, zijn eigen ontwikkeling en zelfbeeld? Of is ieder mens afhankelijk van anderen en verantwoordelijk voor anderen?
Onze eerste lezing werd geschreven met het oog op mensen die in de zorgsector werkzaam zijn, maar ik heb altijd gedacht dat iemand die zich christen, religieus, spiritueel, een zorgende mentaliteit zou hebben. Niet dat je hoeft in de zorgsector te werken. Maar wat je ook doet, waar je ook maar ben, je denkt na, je denkt aan anderen met wie je onze wereld deelt. Naar het voorbeeld van Jezus; waar hij ook ging, hij had aandacht voor mensen – de zieken, de armen, de buitengeslotenen, de kwetsbaren.
Ik werd geraakt door de verhalen van mensen betroffen door de verschillende aanslagen deze afgelopen tijd. Ja, geweld is monstrueus, maar wat een moed, een menselijke moed getoond door die reddingwerkers. Mensen in Manchester, in Londen die slachtoffers gingen helpen. En de leerlingen uit Geldrop die hun leerkrachten hielpen toen hun bus verongelukte. Wat een teken van mens-zijn: er zijn voor anderen. Een hart open voor anderen.
Zo kunnen we verdergaan, met hoop en vertrouwen, in het leven, in de goedheid van de mens, in de God op wie wij hopen.
Geloofslied: Voor mensen die naamloos

Voorbeden
Wij bidden voor onze wereld, voor onszelf en voor alle mensen.
Wij bidden voor mensen die in de steek zijn gelaten of terzijde zijn geschoven;
dat zij ons nabij kunnen zien, barmhartig, menselijk, goddelijk.

Als alles duister is

Wij bidden voor mensen die door een wending van gebeurtenissen
onverwacht hun zekerheden en bezittingen hebben verloren;
Wij bidden voor mensen, slachtoffers van geweld of van ongelukken;
dat wij als medemensen weten ze op te vangen, in barmhartigheid en waardigheid.

Als alles duister is

Wij bidden voor allen die ons in de dood zijn voorgegaan

Tafelgebed
Geprezen zijt Gij, onze God
die ons tot op de dag van vandaag
in leven hebt gehouden.
Gij, God van Abraham, God van Isaak
God van Jacob,
wees ook onze God nu wij aan U denken
en tot U roepen.
Gij, bron van alle herinnering,
die weet dat vergeten vaak verlaten is
Gij zult ons dit niet aandoen.
Want wie zouden wij nog zijn
als Gij niet meer aan ons denkt?
Wij herinneren U aan de uittocht
toen U de ellende van uw volk hebt gezien
en hen de weg naar vrijheid hebt gewezen,.
naar het land waar het leven goed is.
Gij onze God,
die het verdriet en de wanhoop van mensen deelt:
wij bidden U:
richt ook ons hart op waarachtig medeleven
met die onze naasten zijn.

Herinner U,
wat er in ons omgaat aan hoop en twijfel,
domheid, drift, plezier, onzekerheid.
Gij zijt groter dan ons hart
op elk van ons houdt Gij uw oog gericht
en niemand of hij heeft een naam bij U.
en niemand valt of hij valt
in Uw liefdevolle handen.

Omdat Gij het zit

John
Herinner U die man uit Nazareth, Jezus,
die vol was van uw kracht
die zijn verleden niet verloochende
en die in diepste nood
aan U bleef vasthouden.
Hij is het levende bewijs geworden
dat Hij de dood en alle wanhoop overwonnen heeft.
Nog steeds denken wij aan Hem
en is Hij voor ons een teken van hoop,
en een levende herinnering geworden voor allen die rond Hem samen komen.

Zo hebben zijn volgelingen gedaan
in die laatste nacht dat Hij nog leefde;
toen Hij het brood in zijn handen nam het brak
en aan zijn vrienden uitdeelde met de woorden:
Hier, neemt en eet, mijn leven met u gedeeld.
Blijf dit doen om mij te gedenken.

Ook de beker liet Hij rondgaan en zei:
Dit is mijn leven, mijn bloed.
Drink eruit,
zo blijf ik met jullie verbonden in een nieuw verbond.
Blijf aan mij denken en Ik zal in jullie midden zijn.

Omdat Gij het zit

Zo houden wij zijn naam levend
en met Hem alle levenden en doden
die ons dierbaar zijn.
Zo versterken wij de hoop die in ons leeft:
dat het toch mo¬gelijk is:
vriendschap, vrede en recht
overal in deze wereld
ook hier en nu
in deze kleine gemeenschap
van San Salvator.

Want niemand ontkomt
aan Uw grenzeloze liefde
en niemand leeft of hij leeft door U
die groter zijt en liefdevoller
dan ieder van ons.

Omdat Gij het zit
Onze Vader….

Vredeswens
Vredeslied: Jij leert mij vliegen

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn

Communielied za: Houd mij in leven – zo: Zij die stom zijn

Goed on te weten

Slotgedachte: van Vaclav Havel
Ik geloof dat we moeten leren te wachten,
zoals wij ook moeten leren te scheppen.
We moeten geduldig de graankorrels zaaien,
de aarde waarin ze gezaaid zijn
koppig water blijven geven
en de planten verder hun eigen tijd gunnen.
We kunnen een plant nu eenmaal niet voor de gek houden,
net zo min als we de geschiedenis voor de gek kunnen houden.
Maar we kunnen wél water geven,
geduldig, elke dag, met begrip,
met nederigheid, maar ook met liefde.

Zegen en wegzending

Slotlied: Om warmte gaan wij een leven.

Twijfel

San salvatorgemeenschap 10 – 11 juni 2017
Thema: Twijfel
Voorganger: Ard Nieuwenbroek
Muzikale ondersteuning: Melodiek

Openingslied za: Voor mensen die naamloos
– zo: Onstilbare tonen, zwijgende woorden

Welkom
Wees welkom, wie je ook bent. Of waar je ook vandaan komt. Welkom met al je gedachten en je gevoelens. Ze mogen er zijn, ook hier vandaag. Deze viering heeft als thema ‘Twijfel’. Ongetwijfeld bij ons allen bekend. Bekend en gekend op soms moeilijke momenten van je leven. Of zelfs in hele fases van je leven. Twijfel hoort bij mensen, zoals ademen hoort bij leven. Zonder twijfel is er geen leven. En we zijn met ons twijfelen in goed gezelschap. In een interview met America Magazine zei de paus zelfs dat twijfel een essentieel onderdeel van het geloof is. “Als iemand op alle vragen een antwoord heeft, dan is dat een teken dat God niet bij hem is. Het betekent dat hij of zij religie voor zichzelf gebruikt. Grote leiders in de Bijbel, zoals Mozes, lieten ook ruimte voor twijfels. Je moet God de ruimte geven en niet jouw zekerheden.”

Laten we nu die ruimte zoeken en daartoe de stilte vinden in onszelf en om ons heen.

Gebed (Huub Oosterhuis)
Heer, ik wil jou danken voor je naam. Jouw vreemde naam die luidt: ‘Ik zal er zijn’. Jouw naam is zo gewoontjes en onuitsprekelijk bijzonder. ‘Ik ben’. Ik ben er in het donker. Ik ben er in je pijn. Ik ben er in je twijfel. Ik ben er als je fouten maakt. Ik ben er als je lacht. Ik ben er in je weifelende eenzaamheid. Jouw naam geeft ons toekomst, telkens weer. Hoop in twijfel en onzekerheid. Kracht om te blijven vechten voor de goede strijd. En zelfs als we geen uitkomst zien, zeg jij: ‘Ik zal er zijn’.
Lied za: Mijn God zijt gij – zo: Ik ben, zegt Gij, de eerste en de laatste

Inleiding op de lezingen
De lezingen gaan vandaag over twijfel. Hoe geloven en twijfel eigenlijk in elkaars verlengde liggen. De eerste lezing bevat hierover gedachten van Huub Schumacher. Gevolgd door de Evangelielezing van Mattheus waarin we kennis maken met twijfelende leerlingen.

1e lezing (Vrij naar Huub Schumacher)
Al raken mensen – door ziekte, oorlog, aardbeving, sterven van een dierbare – in diepe duisternis en twijfel, altijd strekken zij zich toch weer uit naar het licht. Zij krabbelen omhoog omdat het vertrouwen in een Oerkracht van Liefde ook in hen zijn werk doet! Op di manier geloven doet veel, inclusief alle twijfel. Je hoeft niet te vrezen dat je iets overkomt en of je wel aan je trekken komt. Daarom ben je helemaal vrij om te twijfelen. Helemaal vrij voor anderen. Om anderen die vertwijfeld in het donker zitten twijfelend nabij te zijn. Je helpt ze en jezelf want je weet dat vroeg of laat het Licht zal doorbreken.
Lied: za: Op mijn levenslange dagen – zo: Op mijn levenslange reizen

2e lezing: Mattheus 28, 16-20
De elf leerlingen gingen naar Galilea. Ze gingen naar de berg die Jezus genoemd had. Toen ze Jezus zagen, knielden ze voor hem. Maar de leerlingen twijfelden. Jezus kwam dichterbij en zei tegen de leerlingen:’ God heeft mij alle macht gegeven. In de hemel en op de aarde. Jullie moeten naar alle volken gaan, zodat iedereen mijn leerling kan worden. Jullie moeten de mensen dopen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de heilige Geest. Leer de mensen om zich te houden aan alles wat ik jullie verteld heb. En vergeet nooit: ik ben altijd bij jullie, totdat de nieuwe wereld komt.’
Lied za: Maak uw woord – zo: Mij nabij ben jij, mijn God

Overweging
Twijfelen doen we allemaal. Hoeveel keer per dag eigenlijk? Soms gebeurt het al ’s morgens vroeg: blijf ik nog even lekker in bed liggen of ga ik er meteen uit? Welke kleren trek ik vandaag aan? Ga ik met de fiets of auto naar mijn werk? Zal ik vandaag mijn dochter bellen of juist niet? Naast alledaagse twijfel is er ook zwaardere twijfel. Ga ik wel of niet een chemokuur volgen? Vinden we een oplossing voor ons relatieprobleem of gaan we uit elkaar? Gaan we kleiner wonen of blijven we waar we 40 jaar hebben gewoond? Twijfel. Een woord dat in het evangelie van Mattheus vandaag ineens opduikt. Wanneer de leerlingen hun Heer zien na Pasen wordt hen geen duidelijkheid verschaft maar twijfelen ze. In de vele Bijbelvertalingen zie je dat vertalers dat willen ‘verbeteren’ en dan woordjes aan de tekst van de evangelist gaan toevoegen. Zoals: ‘sommigen twijfelden’. Of soms lezen we: ‘sommigen twijfelden nog!’ Dus niet allemaal, gelukkig, en degenen die de moed hadden om te twijfelen deden dat slechts even. Twijfel is kennelijk niet zo aan de orde, niet zo positief. Gek genoeg ben ik, door de jaren heen, juist heel gelukkig met mijn toenemende twijfel. Op allerlei gebieden. Naarmate ik ouder word weet ik steeds minder dingen zeker. Ooit zei ik hier al eens: Ik ben een Goddelijke twijfelaar. Geloven is menselijk en twijfelen is Goddelijk. In het alledaagse leven is twijfelen volgens mij juist een kracht in plaats van een zwakte. Je hebt namelijk het lef om tijd te nemen en afwegingen te maken als het om iets belangrijks gaat. En niet opgejaagd te worden door de sneltreinvaart van onze maatschappij, die snelheid in beslissingen vraagt. Je lijkt soms bijna een beter mens als je slagvaardig, duidelijk en overtuigd in het leven staat en je ook zo gedraagt. Is daar wel plaats voor onzekerheid? Onzekerheid is echter toegestaan. Het is moedig om ‘ik weet niet’ momenten te omarmen, welkom te heten en dat met anderen te durven delen. Sommige ‘zekere’ mensen vinden het wellicht gemakkelijker ergens in te geloven dan ergens aan te twijfelen. Hoe is dat op geloofsgebied? Een misschien precair onderwerp. Je bent toch pas een gelovig mens als je in je geloof niet twijfelt? Zeker bent van die ene God, al of niet als figuur vermenselijkt? Zeker bent dat de verhalen in de Bijbel de enige juiste en ware richting zijn in je leven? Waaraan niet te tornen valt? Waar je anderen, twijfelende gelovigen, van probeert te overtuigen? Er zijn ook mensen die hier anders over denken. De scheiding tussen theïsme en atheïsme is heel poreus. Een aantal grote theologen uit de geschiedenis van de kerk noemt zich atheïst. Omgekeerd kennen mensen die niets met geloof hebben, momenten in hun leven waarop er iets in hen opwelt van dankbaarheid, van gebed zelfs.  Twijfelen mag en twijfelen maakt je sterker.  Na de dood van Savannah zei een voorganger van de plaatselijke kerk het volgende: ‘ Dit is een gemeenschap van harde werkers, van aanpakkers, arbeidersvolk. Daarom zijn ook de mensen dinsdag weer aan het werk gegaan, in de vis. Want we moeten ook verder. En ondertussen schuilen we in onze vertwijfeling bij God’ . Twijfelen mag en twijfelen maakt je sterker. Je durft en bent in beweging. Je twijfel, ook in geloven, durven te omarmen is er niet voor weglopen. Ermee bezig blijven, samen met anderen, gelovig of niet. Dan kan twijfel iets moois opleveren in je leven. Dan sta je niet stil. Zo durven we Goddelijke twijfelaars te zijn. Vrij om te twijfelen. Helemaal vrij om er voor anderen te zijn. Om hen, die vertwijfeld in het donker zitten, twijfelend nabij te zijn. Met als kers op de taart die beloftevolle woorden op het eind van het Evangelie. Misschien juist bedoeld voor de twijfelaars: Gods belofte, zijn verzekering: wees niet bang, ik ben erbij, ik laat je niet los. Zo durven we Goddelijke twijfelaars te zijn.
(Geïnspireerd door Jurgen van den Herik)

Geloofslied za: Niet als een storm – zo: Waarom, wanneer

De tafel wordt klaargemaakt en er wordt gecollecteerd.

Voorbeden
Eeuwige,
Wees ons nabij in onze twijfel. Geef ons de moed om onzeker te zijn. Zodat we vanuit jouw liefdevolle voorbeeld mens durven te zijn onder de mensen.

Kom over ons met uw Geest

Eeuwige,
Geef mensen die te maken hebben met ziekte, oorlog, aardbeving of sterven van een dierbare, jouw licht en liefde. Opdat de duisternis hen niet omarmt en het leven langzaam weer vervult raakt van licht.

Kom over ons met uw Geest

Eeuwige,
Jouw oerkracht van Liefde geeft ons ruimte om te geloven, inclusief twijfel. We danken jou voor de vrijheid om te mogen twijfelen. Om jouw Goddelijke twijfelaars te mogen zijn.

Kom over ons met uw Geest

Eeuwige,
We bidden om steun en verbinding voor allen die treuren om het verlies van twee jonge kinderen: Romy en Savannah. We bidden voor de, vermoedelijk, jonge daders van dit misdrijf en hun naaste familie. Opdat iedereen in vertwijfeling mag schuilen bij God.

Kom over ons met uw Geest

Eeuwige,
Vandaag vragen we om jouw liefdevolle nabijheid voor de verdrukten in onze samenleving. Beschadigde mensen, jong en oud. Wanhopige mensen, dichtbij en ver weg. Geef ons energie en wijsheid om in jouw naam verdrukten nabij te zijn.

Kom over ons met uw Geest

Eeuwige,
Geef ons troost en kracht daar waar verdriet ons soms omarmt. Dat verdriet ons niet de baas wordt en ons van het leven weg haalt. Om uiteindelijk als verdrietig mens ook in jouw Licht te durven leven, samen met liefdevolle mensen om ons heen.

Voor uw aangezicht gedenken wij onze doden

Tafelgebed
Gezegend jij, bron van hoop die vrijheid schept, die warmte geeft, die voelbaar in ons midden er wil zijn voor elke kleine en grote mens. Gezegend jij, bron van leven, die ruimte schept, die liefde geeft, die als een kracht in ons, ons doet opstaan voor vrede en gerechtigheid. Gezegend jij, bron van moed, die kansen schept, die toekomst geeft, die ogen opent om te zien wat ons te doen staat: werken aan jouw wereld van menswaardigheid. Gezegend jij, tot ons gekomen in Jezus van Nazareth, vermenselijking van hoop, leven en toekomst, die jouw woorden sprak, die jouw daden deed, om licht te zijn, om mens te zijn, om goed te zijn, voor elke mens. Gezegend jij, die ons uitnodigt om te mogen twijfelen. Jij, die ons vertrouwen geeft om desondanks op pad te gaan, samen met anderen.

Telkens als wij eten van dit brood en drinken uit deze beker verkondigen wij zijn dood en dat hij leeft, Jezus Messias. Die ons aanspreekt, ondervraagt, bemoedigt, troost, vermaant. Die ons verschijnt in de woorden ‘hebt elkander lief’. Die tot ons zegt: ‘Doe dit en denk aan mij. Breek je brood en deel je levenskracht. Geef je leven zoals ik het gaf: wees mijn zachte kracht, mijn lichaam en mijn licht in deze wereld. Moge het delen van dit brood en deze beker ons hart versterken: dat wij vol twijfel en hoop meewerken aan een nieuwe wereld waar brood en recht en liefde is voor al wat leeft.
Onze Vader

Vredeswens
Vredeslied za: Stad van vrede – zo: Vrede voor jou en vrede voor mij

Breken en delen Lied za: Neem ’t Gods woord met hart en mond – zo: Die met ons deel

Afsluitend gebed aan tafel

Slotgedachte
Een God die je aandacht waard is, is een God die altijd groter is dan je gedachten en over wie je denkbeelden dus nooit helemaal kloppen en waar dus altijd twijfel bij mogelijk is…

Zegen en wegzending
Eeuwige,
Draag ons in dit leven, waarin we er willen zijn voor elkaar
Licht ons bij, op die momenten waarop we twijfelen
Beadem ons, als we jouw liefdevolle inspiratie nodig hebben
Zie ons, in al onze worstelingen om jouw voorbeeld te volgen

Daartoe zegenen we elkaar en onszelf
in de naam van Vader, Zoon en Heilige Geest, Amen

Slotlied: za: Wachten, weten van de dingen – zo: Trek ik de zee door

Waakvlammetjes

San Salvatorgemeenschap 3 – 4 juni 2017
Pinksteren
Thema: Waakvlammetjes, één vlammetje, één vuur
Voorganger: Jack Steeghs
Muzikale ondersteuning: de Cantorij

Openingslied za: De Geest des Heren
– zo: Wat altijd is geweest

Openingswoord
Het is feest vandaag, een aanstekelijk feest. Want een viering die mensen samenbrengt en aanvuurt tot meer mens-zijn. De waakvlammetjes branden, één vlammetje steekt allen aan, één vuur zodat de hoop niet kan vergaan. De geest moet kunnen waaien, want de vonk kan overslaan.
Hartelijk welkom in deze viering op eerste Pinksterdag. Ben je vertrouwd met de vieringen in de San Salvator, ben je af en toe een gast, ben je nieuw, ben je jong of oud, vrouw of man… Weet je welkom. Vanuit een vertrouwde gastvrijheid hopen en verwachten wij met elkaar een goed uur te hebben. In de naam van de vader, de zoon en de heilige geest, amen.

Openingsgebed
Vurige God,
Op dit moment in dit uur van samenkomen
staan wij meer dan anders
stil bij de waakvlam die we willen zijn,
stil bij de vlam die ons aansteekt
en stil bij het vuur dat we met elkaar hopen.

Laten we daarom, nu aan het begin van deze viering
een moment stil zijn.
Acclamatie: Gij hart, Gij bron van leven – zo: Weet je waarom

Inleiding op de lezingen
Een korte eerste lezing, maar met geladen woorden. En een lang evangelie. Niet zo’n gemakkelijke en toegankelijke woorden gaan er klinken. Het is de traditie waar wij als geloofsgemeenschap uit voortkomen. In de overweging probeer ik die traditie en ons allen in deze geheel andere tijd recht te doen.

1^e lezing: Ezechiël 11, 17 – 20
Zeg hun bovendien: “Zo spreekt de Heer GOD: Ik zal u bijeenbrengen uit de volken, u verzamelen uit de landen waarover u verspreid bent, en u zal Ik de grond van Israël geven.”

Daar aangekomen zullen ze er alle gruwelen en alle afgoden verwijderen. Ik zal hun een nieuw hart geven en een nieuwe geest in hun binnenste uitstorten; Ik zal het stenen hart uit hun lichaam verwijderen en hun een hart van vlees geven, zodat ze mijn wetten in acht nemen en mijn geboden nauwlettend onderhouden. Zo zullen ze mijn volk zijn en Ik hun God.
Lied za: Zegen ons met het licht van uw ogen – zo: Waarom, wanneer, uit welke luchtlaag

2^e lezing: Handelingen 2, 1 – 24
Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen. Plotseling kwam er uit de hemel een geraas alsof er een hevige wind opstak, en het vulde heel het huis waar zij waren. Er verschenen hun vurige tongen, die zich verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten. Zij raakten allen vol van heilige Geest​ en begonnen te spreken in vreemde talen, zoals de Geest hun ingaf.
Nu woonden er in Jeruzalem vrome Joden, afkomstig uit ieder volk onder de hemel. Toen dat geluid opkwam, liep de menigte te hoop en raakte in verwarring, omdat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken. Ze stonden versteld en vroegen zich verwonderd af: ‘Maar dat zijn toch allemaal Galileeërs die daar spreken! Hoe is het dan mogelijk dat ieder van ons de taal van zijn geboortestreek hoort? Parten en Meden en Elamieten, en bewoners van Mesopotamië, Judea en Kappadocië, Pontus en Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en het Libische gebied bij Cyrene, en hier woonachtige Romeinen, Joden​ en ​proselieten, Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze eigen taal spreken over de grote daden van God.’ Ze stonden allen versteld, en in grote verlegenheid zei de één tegen de ander: ‘Wat heeft dit te betekenen?’ Maar anderen zeiden spottend: ‘Ze zitten vol wijn.’

Toen trad ​Petrus​ met de elf naar voren, verhief zijn stem en sprak hen als volgt toe: ‘Joden, inwoners van Jeruzalem, dit moet u allen weten, luister aandachtig naar mijn woorden! Want deze mensen zijn niet dronken, zoals u denkt – het is trouwens pas het derde uur van de dag  maar hier gebeurt wat gezegd is door de profeet Joël: 

En het zal gebeuren in de laatste dagen, zegt God,
dat Ik mijn Geest zal uitgieten over alle mensen;
uw zonen en uw dochters zullen profeteren,
de jongeren onder u zullen visioenen zien
en de ouderen zullen dromen dromen;
ja, over mijn dienaren en mijn dienaressen
zal Ik in die dagen mijn Geest uitgieten,
en zij zullen profeteren.

Ik zal wonderen verrichten aan de hemel boven
En tekenen op de aarde beneden:
bloed en vuur en walmende rook.
De zon zal veranderen in duisternis
en de maan in bloed,
voordat de dag van de Heer komt,
de grote en stralende dag.
Dan zal het gebeuren dat ieder
die de naam van de Heer aanroept, gered zal worden.

Israëlieten, luister naar deze woorden! Jezus de Nazareeër is u van Godswege aangewezen door machtige daden, wonderen en tekenen, die God door Hem in uw midden heeft verricht, zoals u zelf weet. Volgens Gods vastgestelde plan en met zijn voorkennis is Hij uitgeleverd en hebt u Hem door de hand van wetteloze mensen aan het kruis geslagen en omgebracht. Maar God heeft Hem laten opstaan door een eind te maken aan de weeën van de dood, want het was onmogelijk dat Hij door de dood werd vastgehouden.
Acclamatie za: Zegen ons met het licht van uw ogen – zo: Heel het duister is vol van luister

Overweging
Pinksteren, dat is… Waakvlammetjes, één vlammetje, slechts één… Een flinke windvlaag én de hele boel raakt in vuur en vlam! Alles wat ademt raakt in de ban van één helder en aanstekelijke vlammenzee. Ieder mens heeft vanuit aanleg en talenten volop zín in het leven. Er wordt gehandeld vanuit vertrouwen en hoop. Pinksteren.

Waakvlammetjes, één vlammetje, één groot vuur. Het is een belofte die in aanzet al klinkt vanuit de profeet Ezechiël. Die belofte is nodig. Want samenleven valt mensen vaak zwaar. Hoeveel eeuwen heeft het niet geduurd voordat Gods beloofde volk fatsoenlijke omgangsvormen in acht neemt? In het oude testament was het gangbaar om het volgende te denken: overal daar waar God in mensenlevens ingrijpt, daar zal wel iets aan de hand zal zijn. Krijg je een ernstige ziekte? Dan zul je wel buiten de wet hebben geleefd. Eigen schuld, dikke bult.
Mét de profeet Ezechiël verandert die ‘burgerlijke moraal’ langzamerhand.  Langzamerhand. Het leren aan het leven behoort tot de categorie bijzonder trage leerprocessen; wij kunnen tot in onze heel andere tijd nog steeds sporen zien van dit moeizame gezamenlijke leerproces.
De profeet Ezechiël zag 26 eeuwen geleden dat het dagelijkse leven meer complex is dan mensen elkaar willen doen geloven. Individueel zijn we allemaal verschillend en beperkt. Maar mét elkaar kunnen er veel niet te bedenken mogelijkheden ontstaan. Elke situatie en tijd heeft zo zijn eigen vragen. Span God daarom niet te gemakkelijk voor jouw karretje. Stel je hart open, luister en leef vooral de Thora met hart en ziel na. Zoiets stel ik me in mijn eigen woorden voor.

Met Jezus wordt die profetische lijn in het nieuwe testament doorgetrokken. Het Bijbelboek Handelingen wordt niet voor niets het evangelie van de Geest genoemd. Wat een spirit spat daar vanaf! Het is het Bijbelboek waar de vier grondtrekken van geloofsgemeenschappen vorm krijgen: het vieren, leren, dienen en naar elkaar omzien. Pinksteren wordt daarom ook wel het geboortefeest van geloofsgemeenschappen genoemd. Een geloofsgemeenschap is in feite een basisstructuur, om de bezieling in ons leven vorm te geven vanuit een christelijke spiritualiteit.

Maar pas op! Bezieling is nooit bezit. Bezieling en structuur verhouden zich niet zo gemakkelijk tot elkaar. De Heilige Geest waait waar ze wil. We kunnen die Geest hooguit gelegenheid geven. Dat is was ik bedoel met waakvlammetjes. Waakvlammetjes, één vlammetje, één vuur. Voordat er een vlam kan branden, is er iets nodig dat kan uitgroeien tot een volwaardige vlam. Een waakvlam lijkt bijna gedoofd maar vergis je niet. Er hoeft maar iets te gebeuren of….

Daarom is het nodig dat wij elkaar zien als een soort van waakvlammetje en dat we elkaars waakvlam voelen. Dat we regelmatig samenkomen en dat een ieder zich openstelt voor wat komen gaat. Niet alleen hier op zondag in Cello. Niet alleen in een viering. Niet alleen met vertrouwde gezichten. Niet alleen… (vul maar aan). Precies dát gebeurt naar mijn idee allemaal in het eerste vers van Handelingen 2: ‘Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen.’

Het Pinksterevangelie verzamelt allen op één plaats. En er is bereidheid om te luisteren en te ontvangen. De waakvlammetjes branden. Pas dan kan één enkel vlammetje een aanstekelijke vlammenzee worden. Geen mens kan zichzelf aanvuren, daartoe word je aangestoken. Letterlijk. Dat is Pinksteren. Pinksteren gebeurt vaak gewoon, overal daar waar mensen van goede wil met elkaar optrekken en enkele eenvoudige basisvoorwaarden in acht nemen. Structuur is nodig, zeker. Maar laten we niet vergeten wat alle regelwerk zo bijzonder maakt. Het is een drieslag:
Waakvlammetjes, één vlammetje, één vuur.
Geloofslied za: Wat altijd is geweest – zo: Kom en volg mij

De gaven van brood en wijn worden op tafel klaargezet. Er wordt gecollecteerd.

Voorbede
Bidden we voor alle plaatsen
waar mensen samenkomen
rond een gedekte tafel
met brood en met wijn,
waar een ieder die delen wil welkom mag zijn.

Jij die onze gedachten raadt

Bidden we voor buurten
waar mensen wonen
die omzien naar elkaar,
waar de nieuweling welkom is
en de schuchtere niet bang.

Jij die onze gedachten raadt

Bidden we voor steden en dorpen
waar iedereen zich thuis mag voelen,
waar ruimte is om in alle kleuren te genieten
van de rijkdom die het leven biedt.

Jij die onze gedachten raadt

Maken wij ruimte voor onze eigen intenties
en voor de intenties geschreven in dit boek.
Willen wij onze dierbare overledenen in het licht zetten.

Koester de namen

Tafelgebed
Gij die we God noemen,
Gij die ons aanzet om
waakzaam en ontvankelijk te zijn
voor wat op ons levenspad komt.
Gij die ons meer richt op de ander,
in het bijzonder die gans andere medemens:
Jezus van Nazareth,

die als geen ander
de mensen om hem heen
aanvuurde tot meer gemeenschap
en meer mens-zijn
in uw Naam.

Jezus van Nazareth
zat in de avond voor zijn dood
aan tafel met zijn vrienden,
hij nam het brood,
sprak zijn dank uit,
brak het en deelde met de woorden:
dit is mijn leven,
mijn liefde voor jullie gegeven.’

Ook liet Hij de beker rondgaan:
‘Drinkt hieruit, allemaal,
dit is mijn bloedeigen leven,
dat hemel en aarde verbindt.
Denk aan mij,
wanneer je hieruit samen drinkt
in mijn naam.’

Aangevuurd door zijn Geest
vinden woorden en mensen elkaar.
In zijn geest wijzen mensen
elkaar de bronnen aan,
vindplaatsen van waarheid en liefde.

Samen gaan ze wegen
om het onrecht te keren,
hun handen staan klaar
om te breken en te delen
wat het leven biedt.

Hij leeft in ons opstaan
en naar de ander gaan.
Zo groeit zijn rijk onder ons,
wordt zoeken een hoopvolle tocht
naar een land van licht en leven.

Bidden wij het gebed dat Hij ons geleerd heeft…
Onze Vader

Vredeswens
Een geest die ons zonder vrede en verdraagzaamheid aanvuurt is geen goede geest. Daarom is het een goede gewoonte om elkaar de hand te reiken: vrede en alle goeds.
Lied za: Geest die vuur en liefde zijt – zo: Komen ooit voeten gevleugeld

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn
Lied za: Licht dat ons aanstoot in de morgen – zo: Op mijn levenslange reizen

Afsluitend gebed
Danken we voor het breken en delen,
voor het ontvangen en het mogen doorgeven
in uw Naam,
en dat we meer dan andere zondagen
stil mochten staan bij uw Geest,
die een enkele waakvlam zomaar kan aanvuren
tot een aanstekelijke medemens
naar uw lichtend voorbeeld,
Jezus van Nazareth,

Amen.

Slotgedachte
Over waakvlammetjes, één vlammetje en één vuur gesproken…

Want het vuur moet blijven branden
En de hoop mag niet vergaan
En de geest moet kunnen waaien
Want de vonk kan overslaan

Het vuur moet blijven branden
(De Dijk, 2004)

Slotwoord
Neem bij de uitgang een lichtje mee, steek het thuis aan en heb het erover in een kring die jou vertrouwd is: waarom jij dit lichtje aan hebt gestoken, wat jij voorleeft, wat je de ander toewenst…

Zegenwens
Gaan wij van hier
vervuld met meer vuur
naar al die plekken
waar zijn Goede Geest
de vlam zomaar kan laten overslaan
van jou, van de een naar de ander.
In de naam van de vader, de zoon en de heilige geest, amen.

Slotlied za: Van Grond en vuur – zo: Wie mag te gast zijn