Groeizaam leven
San Salvatorgemeenschap 12 – 13 juli 2014
Thema: Groeizaam leven
Voorganger: Ard Nieuwenbroek
Openingslied: Vrede voor jou hierheen gekomen Lees meer →
Vieringen
Ontvangen is niet eenvoudig
San Salvator gemeenschap 5 – 6 juli 2014
Thema: Ontvangen is niet eenvoudig
Voorganger: John Parker.
Muzikale ondersteuning: de Cantorij.
Openingslied za: Hier wordt een huis – zo: Blijf geborgen in je naam
Inleiding
Welkom allemaal, gekomen om samen te vieren, zingen, bidden of watvoor reden dan ook.
Wij hopen iets uit deze viering te mogen krijgen. Wij staan open om een woord, een gebaar, een melodie, een glimlach van een ander te ontvangen. Aan het einde van een week vol werk, activiteiten, ontmoetingen, bezigheden, een moment van rust is welkom. Een vertrouwde omgeving waar we even stil kunnen zijn, tijd hebben om na te denken, om te bidden. Een fijne geschenk om te mogen ontvangen.
We beginnen met een moment van stilte om te bezinnen. Wat zou ik graag willen ontvangen? Van mezelf, van een ander, van God? En zou ik dat in alle eenvoud kúnnen ontvangen?
Gebed
Eeuwige, wij zien in kinderen de gave van eenvoud.
Zij vertrouwen erop dat een ander het goed bedoelt,
zij houden hoop overeind, in alle eenvoud, van nature.
Eeuwige, wij zien in onszelf hoe moeilijk het soms is om te vertrouwen.
Wij ervaren teleurstelling en verdriet,
en het is niet zo eenvoudig om altijd het goede te verwachten.
Eeuwige, Geest van openheid en eenvoud,
van ontvankelijkheid en vertrouwen,
mogen wij openstaan voor deze Geest in ons dagelijks leven.
Amen.
Acclamatie za: Hoe is uw naam – zo: Dat wij volstromen met levensadem
1e lezing: De arts (Kristina Reftel)
Een man keerde terug naar Amerika, nadat hij veertig jaar in Afrika als arts en leraar gewerkt had.
Hij stond op het dek toen het schip het land naderde en keek naar de haven. Wat hij zag verbaasde hem: er stond een groot fanfare-orkest op de kade, een rode loper was uitgerold en er was een grote menigte met vlaggen en wimpels. Even vroeg hij zich af of dit misschien een welkomstceremonie voor hem was, gearrangeerd door de organisatie die hem veertig jaar geleden naar Afrika had gestuurd. Maar toen dacht hij: “Nee, dat zal het wel niet zijn.”
“Wat heeft dat daar op de kade te betekenen?” vroeg hij een medepassagier.
“Weet u dat niet?” antwoordde de vrouw naast hem. “Onze president is op dit schip. Hij was een week in Afrika – en nu wordt hij thuis ontvangen.”
De president verliet uiteraard als eerste het schip, gevolgd door zijn bodyguards en hele aanhang.
Pas veel later mochten de andere passagiers van boord. Toen de gelovige arts het schip verliet, was de rode loper al weggehaald, de fanfare en het volk waren verdwenen, alleen een paar straatvegers veegden de resten van het feest bij elkaar.
De arts ging naar een hotel, huurde een kamer en wierp zich op het bed.
“God, ik begrijp het niet,” snikte hij in tranen. “De president was één week weg en kreeg een prachtige ontvangst. Ik was veertig lange jaren in Afrika om U te dienen door anderen te helpen, maar er was niemand om mij thuis te verwelkomen.”
Toen hoorde hij een stem in zichzelf: “Maar je bent ook nog niet thuis!”
Lied za: Zo vriendelijk en veilig – zo: Kom in mij
2e lezing: Mattheus 11 (25-30)
In die tijd zei Jezus ook: ‘Ik loof u, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat u deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo hebt u het gewild. Alles is mij toevertrouwd door mijn Vader, en niemand dan de Vader weet wie de Zoon is, en wie de Vader is, dat weet alleen de Zoon, en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren.
Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Acclamatie za: Oren en ogen – zo: Een schoot van ontferming
Overweging
Drie weken geleden op Vaderdag kreeg ik van onze kinderen een enorm kaart, geadresseerd aan De beste vader van de wereld. Nou ik ben niet zo blind dat ik dit geloof; er zijn zeker heel veel goede vaders in ons land. |Maar toen ik erover nadacht vond ik het een prachtig compliment. Onze kinderen hadden allen getekend en opgeschreven waarom ik, in hun ogen, zo ’n titel verdiende. Het geeft een warm gevoel als je zoiets leest, zelfs op zo ’n dag als vaderdag. Ik zou wensen dat alle vaders zo ’n compliment konden krijgen van hun kinderen.
Iets heel anders is een compliment krijgen van iemand die je misschien niet zo goed kent. Ik heb geleerd dat daar moeite mee heb. Bijvoorbeeld na een bijeenkomst die je samen met anderen mee heb voorbereid komt er iemand jou bedanken voor de goede samenzijn. Nou, het was een samenwerking, zou ik dan zeggen, met die en die en die. De dankbetuiging is om met anderen te delen. Of een natuurlijke achterdocht of wantrouwen doet dat ik twijfel aan de oprechtheid van het dankwoord. En toch heb ik, zoals wij allen, behoefte aan zo ’n erkenning die een welgemeende compliment is. Net zoveel behoefte aan goede kritiek, dat helpt om beter te worden. Een compliment, een woord van erkenning, een opbouwende kritiek, dit heb ik nodig om te kunnen groeien als mens. Een kind dat nooit zo ’n goed woord krijgt draagt een last de rest van zijn leven mee. Een zware last.
In onze evangelielezing hoorden we Jezus die mensen uitnodigt om naar hem te komen, naar hem te luisteren, om zoals hem te leven. Je zou kunnen zeggen dat hij praat tegen mensen die onderdrukt door het leven gaan. Onderdrukt door de Romeinse bezetting van hun land aan de ene kant; en door hun eigen religieuze leiders aan de andere kant. De ene kant eist belasting en gehoorzaamheid, de anderen eisen nederigheid en gehoorzaamheid. Een zwaar juk op hun schouders. Jezus bood hen een veel zachter juk aan. Vertrouwen in hun eigen goedheid, hun eigen waarde, vertrouwen in de goedheid van de Heer hun God. Een juk draag je altijd als mens. Wij zijn sterfelijk. Maar de vrije mens die die Jezus was, koos zelf het juk dat hij zou dragen: liefde voor ieder mens en solidair zijn met de onderdrukten. De weg naar diegene die hij zijn vader noemde.
Uiteindelijk werd zijn uitnodiging niet ontvangen en hij moest ervoor sterven. Maar zijn voorbeeld is doorgegeven en tot ons gekomen. Die uitnodiging hebben wij ontvangen en op onze beurt geven wij het door, door onze manier van leven.
Want wij vertrouwen in wat ons verteld is, en dit geeft hoop en moed om zo door te gaan. De mens, de wereld is van oorsprong goed. Daarom kan ik durven ontvangen wat er op mijn weg komt. Schoonheid van de wereld om me heen; alhoewel niet alles ziet er even schoon uit. Schoonheid van de mens die ik tegenkom; alhoewel dit vraagt soms veel lef. Proberen achter de schijn, het masker te zien, naar dat wat ik God durf te noemen.
Het geloof is iets dat ik van mijn ouders heb gekregen, als een soort zaadje, waar ik zelf lang mee werk. Niet altijd gemakkelijk. Je krijgt ook tegenslagen in het leven, die je ook mag ontvangen en te boven komen, verwerken.
De reiziger in ons eerste verhaal was eerst teleurgesteld dat er niemand was om hem en zijn verhaal te ontvangen, te verwelkomen. Maar zijn reis was nog niet af. De echte ontvangst zou gebeuren als hij thuis kwam, zijn reis beëindigd. Teleurstellingen ontvangen wij ook: een mooi natuur vervuild door wat mensen daar achterlaten; een mens die mij verraadt of die zijn woord niet nakomt. Zulke teleurstellingen ontvangen wij, en toch blijven wij durven vertrouwen.
Zo ’n juk mogen wij voor kiezen: zacht, licht, zoals die mooie mens Jezus ooit aanbood.
Geloofslied: Gij komt tot ons waar niet verwacht
Voorbede
Eeuwige, wij bidden:
Behoed ons ervoor lauw en onverschillig neer te zitten
en alleen maar kritiek en afkeuring te laten horen
over ontwikkelingen om ons heen…
Jij die onze gedachten raadt
Eeuwige, wij bidden:
behoed ons ervoor mensen die nieuwe ideeën hebben
of die andere wegen gaan, af te remmen
vanuit het denkbeeld dat het vroeger alleemaal beter was.
Jij die onze gedachten raadt
Eeuwige, wij bidden:
behoed ons ervoor dat wij woorden spreken
die anderen pijn doen of buitensluiten,
die twist en tweedracht veroorzaken of die onze gemeenschap te niet doen.
Jij die onze gedachten raadt
Eeuwige, wij bidden voor zieken en voor overledenen
Tafelgebed
Gezegend Onuitsprekelijke, altijd aanwezig
en op zoek naar Uw beeld in ons.
Gezegend, onpeilbare diepte van ons hart
goddelijke stroom van licht en kracht
geheim van ons bestaan
en eeuwige vraag naar een luisterende metgezel.
Wij bidden U: leef in ons op
dat wij volstromen met het vuur van Uw Geest
want al wat wij zijn is dorst naar U.
Uw gedachten gaan de onze te boven
maar U hebt ze uitgezaaid in onze geest.
Een visioen staat U voor ogen:
wij mensen in vrede
wij mensen samen een akker van licht
oprijzend graan, brood voor elkaar
hemel en aarde die elkaar raken
Uw bedoelingen gekend en verstaan.
Wij bidden U: dat wij blijvend mogen drinken
uit Uw bron van levend water
en dat dit water onze dorst zal lessen.
Uw levensdroom is mens geworden
in Jezus van Nazareth.
Als een lopend vuur zocht zijn woord
een weg onder de mensen.
Hij bad met heel zijn leven:
met handen die helen en delen
met voeten die over het water gaan
voor kleine zoekers altijd bereikbaar
met ogen die de Bron weerspiegelen
en de weg vinden naar het hart.
Hij leerde ons om net als hij gebed te zijn
met heel ons leven aan woorden en beelden voorbij.
Ook op die laatste avond toen hij met zijn vrienden bijeen was
bracht hij goed nieuws toen hij zei:
“Mijn Vader en ik wij zullen bij je komen
en gaan wonen in het diepste van je hart”.
Toen gaf hij ons een teken van zijn grenzeloze liefde:
Hij nam brood, brak het en deelde het uit aan zijn vrienden
met de woorden: Hier, neem dit brood
mijn liefde; mijn leven voor jullie gegeven.
Neem ook deze beker, laat hem rondgaan en drink er uit
want het is mijn bloedeigen leven.
Blijf met mij en met elkaar verbonden
dorstend naar vrijheid en naar vergeving
die vreugde geeft en heel maakt.
Nu wij Hem gedenken die meer dan wie ook
Uw zoon geworden is nu bidden wij in zijn geest:
Houd in ons levend zijn levenslust
zijn opstandingslied tegen al wat ons bang maakt
en dodelijk vermoeid.
Maak groot al Uw vrienden die naar U zoeken.
Blaas met Uw Geest door ons heen en laat Uw rijk komen.
Zo bidden wij:
Onze Vader..
Vredeswens za: Vrede voor jou en alle goeds – zo: Onstilbare tonen
Communielied: Kom en volg mij
Gebed: In eenvoud te ontvangen is niet eenvoudig.
Eeuwige, geef moed om een ander het vertrouwen te schenken,
ook als de kans op teleurstelling groot is.
Geef mildheid om te zien wat de ander mij wil geven,
ook als ik zijn daden niet begrijp.
Geef de kracht om te onderscheiden wat de last is
die de ander draagt, juist als deze dreigt mijn eigen last te worden.
Eeuwige, geef rust, gun mij de tijd,
leer mij om in eenvoud te ontvangen.
Amen.
Mededelingen
Slotgedachte: Khalil Gibran.
Generosity is giving more than you can,
pride is taking less than you need.
Zegenwens
Slotlied: Uit vuur en ijzer.
Petrus en Paulus, waar sta je voor?
San Salvatorgemeenschap: 28 en 29 juni 2014
Thema: Petrus en Paulus, waar sta je voor?
Voorganger: Martien van Stiphout
Muzikale ondersteuning: de Cantorij
Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis Lees meer →
Met Jezus aan tafel gaan
San Salvatorgemeenschap 21 – 22 juni 2014
1e communieviering 22 juni 2104
Thema: Met Jezus aan tafel gaan
Voorganger: Erick Mickers
OPENINGSLIED: Dit huis is een huis
WELKOM
Van harte welkom allemaal, op deze feestelijke dag.
Speciaal welkom aan jullie: Thomas, Phoebe, Silvana en Quensy.
Een speciale dag. De ruimte mooi versierd door jullie ouders,
met slingers die door jullie gemaakt zijn. De mooiste kleren aan.
Het is feest voor jullie, maar ook voor jullie ouders, broertjes en zusjes en de opa’s oma’s,
de peetooms en peettantes, voor de hele familie. En voor iedereen hier aanwezig is het feest.
Wat fijn dat we met jullie samen de eerste communie mogen vieren.
Als je praat over de eerste keer, dan praat je over een begin van iets wat nog groeien kan.
Bij de eerste tandjes, weet je dat er nog meer komen.
De eerste woordjes zijn het begin van heel gesprek.
Wanneer je de eerste stapjes zet, dan duurt het niet lang voor je echt kunt lopen.
En bij de eerste schooldag begint spelenderwijs het lezen, rekenen en schrijven.
En jullie eerste communie is het feestelijk begin van een belevingswereld
van wonderen en verwonderen, van geloven en vertrouwen, van vieren en bidden,
van samen leven en samen delen.
En Jezus wil jullie en ons allemaal daarbij helpen.
Elke keer opnieuw.
Zullen we maar beginnen door een lichtje te ontsteken aan de Paaskaars,
het licht dat symbool staat voor het leven.
Phoebe, Silvana, Thomas en Quensy willen jullie de kaars aanmaken en samen met mij zingen:
Lichtje dat voor ieder schijnt
Lichtje van het leven
GEBED
Jij, God van groot en klein, Jij wilt er voor ons zijn,
voelbaar in de liefde, zichtbaar in de schoonheid,
hoorbaar in de stilte, Jij wilt er voor ons zijn,
in mooie tijden, in moeilijke tijden
door heel ons leven heen. Jij wilt er voor ons zijn,
luisterend, sprekend, dragend.
Jij ziet naar ons om,
Jij neemt ons aan zoals wij zijn,
Jij leeft in ons.
Jij weet hoe dankbaar
wij daarvoor zijn.
ACCLAMATIE: Neem mij aan zoals ik ben
Neem mij aan zoals ik ben. Zuiver uit wie ik zal zijn.
Druk uw zegel op mijn ziel en leef in mij.
1E LEZING
Het was winter en al heel lang had de eekhoorn niemand gezien. Hij zat voor zijn raam en keek naar de sneeuw die tussen de takken van de beuk naar beneden viel. Hij schonk zichzelf een kopje thee in. Het was een warm, dampend kopje en de eekhoorn dacht: eigenlijk is thee heel aardig. Hij wou dat hij een klein gesprekje met de thee kon voeren. Volgens de mier, dacht hij, kan je overal mee praten. Zelfs met de lucht. Weet je wat, dacht hij, laat ik het eens proberen. Hij schraapte zijn keel en zei: ‘Hallo thee’.
Even was het stil, toen hoorde hij een zachte, zilverachtige stem uit het kopje die zei: ‘Hallo eekhoorn.’ De eekhoorn viel bijna van zijn stoel, maar bleef nog net zitten. ‘Hallo thee,’ zei hij weer en begon een gesprek met de thee. Zij spraken over geuren, over kringelende dampen en over de winter. De thee wist veel. Ten slotte vroeg de thee of de eekhoorn hem wilde opdrinken. Voor ik koud ben,’ zei hij.
De eekhoorn aarzelde even en zei: “Dag thee.’ Toen dronk hij de thee op. Daarna was het stil.
‘Maar,’ had de thee nog gezegd, ‘zo nodig kom ik weer terug, eekhoorn.’ De eekhoorn zette het lege kopje neer en zuchtte. Hij keek naar de sneeuw op de takken van de bomen, en naar de donkere wolken die door de lucht trokken. Daar zou ik ook wel eens mee willen praten, dacht hij, met de wolken. Wat zou ik daar graag eens mee willen praten. Maar niet nu. Nu ga ik slapen, dacht hij. Hij stapte in bed en viel in slaap.
LIED: De boom is de aarde dankbaar
2E LEZING: Evangelie
Op een keer was Jezus ergens aan het bidden. Toen hij opgehouden was, vroeg een van zijn leerlingen hem: ‘Heer, leer ons bidden, zoals ook Johannes het zijn leerlingen geleerd heeft.’
Jezus zei tegen hen: ‘Als je bidt, zeg dan: Vader, laat uw naam geheiligd worden, laat uw koninkrijk komen. Geef ons elke dag het brood dat we nodig hebben. En vergeef ons onze zonden, want ook wij vergeven iedereen die schuldig is tegenover ons; en laat niet toe dat wij op de proef gesteld worden.’
En hij ging verder: ‘wanneer een vriend midden in de nacht jou om brood vraagt, dan geef je hem wat hij nodig heeft. Zoals die vriend aan jou om brood durft te vragen, durf zo ook te vragen aan de hemelse Vader. Iedereen die vraagt, zal krijgen, en wie zoekt, zal vindenen voor wie aanklopt, zal worden opengedaan. Als jullie al het goede weten te geven, hoeveel te meer zal dan de hemelse Vader geven aan hen die er om vragen.
ACCLAMATIE: Oren en ogen gaan open voor Jezus
OVERWEGING
Wie van ons heeft ooit in een dagboek geschreven? Het is een boek dat alleen voor jou bestemd is. Waaraan je alles kunt toevertrouwen wat jou dierbaar is. Wat je schrijft is alleen maar bestemd voor jou en het dagboek. Eigenlijk ben je in gesprek met jouw dagboek. Dat doe je niet zomaar. De eerste regels toevertrouwen aan het papier is een spannend gebeuren. Maar gaandeweg wordt het heel vertrouwd.Wie van ons heeft ooit met iemand gesproken die er niet meer is. Met iemand die overleden is praten, hardop of in stilte.
Misschien heb je je wel eens afgevraagd of dat eigenlijk wel kan. Je durft het ook niet tegen iedereen te vertellen. Stel je voor dat ze het gek vinden. En toch, heel veel mensen hebben het gedaan en doen het nog. Ook krijg je geen antwoord terug zoals je dat zou hopen. Hoe raar het voor anderen dan ook mag zijn, voor jou voelt het heel vertrouwd.
Wie van ons heeft ooit de ochtendzon begroet, de warmte en het licht verwelkomd in zijn leven, om zo de nieuwe dag te beginnen. De eerste keer is wat onwennig, maar gaandeweg voelt het als een tweede natuur, als een vanzelfsprekend onderdeel van jouw leven. Wie van ons heeft zich ooit aangesproken gevoeld door een boom, en voelde zich uitgenodigd om de boom aan te raken, erom heen te lopen, naar boven te kijken om te kunnen zeggen: wat ben jij een mooie boom!
De mier in het verhaal heeft blijkbaar toch gelijk. Je kunt met alles en iedereen praten. En zo gek is dat nog niet. Maar je moet het wel durven. Ook al is het zo eenvoudig, heel veel mensen durven het niet,
of niet meer, omdat ze denken dat het raar is, of denken dat je dan ziek bent of niet zo intelligent, niet zo slim. Juist omdat het zo eenvoudig is, is het voor mensen soms heel moeilijk.
Jezus zegt bijna hetzelfde als de mier. Je kunt altijd praten met God. En je mag alles vragen. En als je hem kwijt bent, dan vindt je hem wel weer hoor. Je kunt altijd bij hem aankloppen, hij doet altijd voor je open om naar jou te luisteren. En om te bidden hoef je helemaal geen moeilijke woorden te gebruiken, blijf maar gewoon jezelf. Sterker nog, je hoeft helemaal niets te zeggen, maar het mag wel. God is er voor jou, als een lieve vader of als een lieve moeder wil die er voor je zijn.
Maar net als die eerste woorden in dat dagboek, aan die dierbare overledene, bij die boom of je groet aan de zon moet je om te kunnen bidden iets overwinnen. Je moet het lef hebben om je er aan over te durven geven. Je kunt het vergelijken met de eerste keer leren zwemmen.
Weten jullie nog de eerste keer dat je ging zwemmen? Je gaat het water in ook al vind je het doodeng. Dan begin je niet zomaar met spartelen en bewegen. Nee, eerst begin je om rustig te leren liggen. Niet zomaar liggen, maar op een aandachtige manier, met een holle rug. Het water maakt jou lichter. Je merkt dat je het niet alleen hoeft te doen, maar het water helpt jou mee, draagt jou als het ware. Dan geef jij je over aan het water en langzaam aan mag je bewegingen maken. Je voelt dat je vooruit gaat. En als je even kopje onder dreigt te gaan, dan laat je je weer drijven, omdat je weet dat het water jou opvangt.
Bidden is als drijven op het water, De eerste keer is het heel erg spannend. Je begint niet zomaar te praten en te roepen. Nee, eerst neem je de rust, niet zo als bij het slapen, maar op een aandachtige manier, bijvoorbeeld met een rechte rug of door je ogen te sluiten of je handen te vouwen. De rust en je houding zorgen ervoor dat je ontspant. Vanuit de stilte komen de woorden, iets in jou helpt jou mee en maakt dat jou innerlijk spreken gehoord wordt, dat jij je gedragen weet. Door te bidden geef jij je over aan het leven. Vanuit dat vertrouwen kom je in beweging, en durf je te leven als een vis in het water.
Geloven is biddend leven, ten diepste ervaren dat je altijd terug kunt vallen op die dragende kracht, om van daar uit weer in beweging te komen. De eerste communie, helpt jullie om een begin te maken met dat geloven. Daarbij is het net als bij het zwemmen, als je gemerkt hebt dat het fijn is, dan gaat het op een gegeven moment van zelf. Het is aan onze gemeenschap en aan jullie ouders, om samen met Jezus jullie daarbij te helpen.
Geloofsbelijdenis
Quensy:
Ik wil geloven in een wereld waar het fijn is om te wonen,
zonder dorst of honger,
waar mensen zorgen voor de natuur,
een wereld zoals God bedoeld heeft.
Willen jullie meewerken aan deze wereld?
Ja, daar werken wij aan mee.
Phoebe:
Ik wil geloven in een wereld,
waar liefde is tussen mensen, zonder ruzie of angst,
waar mensen zorgen voor elkaar,
een wereld zoals Jezus bedoeld heeft.
Willen jullie meewerken aan deze wereld?
Ja, daar werken wij aan mee.
Thomas:
Ik wil geloven in een wereld,
waar mensen gelukkig kunnen zijn,
om kleine en eenvoudige dingen,
waar mensen kunnen lachen,
een wereld waar God blij van wordt.
Willen jullie meewerken aan deze wereld?
Ja, daar werken wij aan mee.
Samen:
Ik wil geloven in een wereld,
waar God met ons meegaat, ons draagt en bemoedigt,
waar wij blijven vertrouwen op het leven dat ons gegeven is
en waar wij bouwen aan Gods’ droom:
een wereld van vrede en gerechtigheid. Amen.
De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Lied: Moeder God
Voorbede (na elk gebed ontsteekt een communicant een (doop)kaars )
Goede God, ons gebed gaat uit naar onze kinderen
Dat zij door onze handen mogen ervaren wat goedheid is.
Dat ze door onze liefde ervaren wat geloven is.
Dat zij door onze zorg mogen ervaren wat verbondenheid is.
Luister Heer, ontferm U over ons
Ons gebed gaat uit
naar Thomas, Quensy, Phoebe en Silvana en hun familie
naar datgene wat er in ieder van ons leeft,
naar de intenties geschreven in dit boek,
naar alle dierbaren die wij zo missen en mij meedragen in ons hart,
dat er licht mag zijn voor hen en allen hier aanwezig
Luister Heer, ontferm U over ons
Het intentiekaarsje wordt aangestoken
TAFELGEBED
In de geest van jouw Liefde zijn wij hier samen God,
als vrienden aan èèn tafel,
om jou te danken voor alles wat groeit en bloeit,
voor de wereld waarop wij wonen,
dat Jij een moeder en vader wilt zijn, voor grote en kleine mensen,
dat Jij ons roept om goed te zijn, om brood te delen met elkaar,
dat jij ons samen brengt, tot verbondenheid met iedereen.
Alle mensen samen, niemand meer alleen
rond de ene tafel, alle mensen één
Wij danken Jou voor Jezus van Nazareth,
mens onder mensen, in wie Jij zichtbaar werd,
als die nabije Ander, als vriend begaan met ons,
als broeder uit één familie,
verbonden en betrokken met ieder die op zijn pad kwam.
Zo ging hij ons voor, op weg naar vrede en geluk,
door blinden een gezicht te geven, door onderdrukten op te tillen,
door stommen een stem te geven, door verlamden op de been te zetten,
door doden te laten leven.
Zo vroeg Hij ons te doen wat hij heeft gedaan:
het leven te delen, in vriendschap met elkaar.
Alle mensen samen, niemand meer alleen
rond de ene tafel, alle mensen één
Op die laatste avond nam hij brood in zijn handen,
sprak zijn dank uit naar Jou,
brak het en deelde het aan zijn vrienden
met de woorden:
dit is mijn leven, gebroken voor jullie,
deel en eet dit met elkaar, telkens opnieuw,
breng zo de hemel bij de mensen.
Zo nam hij ook de wijn, gaf die door en zei daarbij:
dit is mijn liefde, tot vreugde van iedereen,
drink samen uit deze beker, als vrienden aan èèn tafel.
Blijf dit doen, als levende herinnering aan mij.
Alle mensen samen, niemand meer alleen
rond de ene tafel, alle mensen één
Daags daarna is Jezus gestorven maar niet voorgoed.
Telkens als wij samenzijn, als vrienden aan èèn tafel,
ontmoeten wij Jezus, in het delen van brood en wijn,
voelen we ons door Hem en met Hem verbonden,
herkennen we Hem in elkaar.
Zo houden wij zijn geest levend,
zo kunnen wij leven in zijn geest.
Verbonden met elkaar en met Hem,
bidden we samen het gebed dat Jezus ons gegeven heeft:
ONZE VADER
VREDESWENS
Laten we elkaar de vrede wensen.
Vrede en alle goeds.
VREDESLIED: Waar twee of drie mensen
UITNODIGING DEEL TE NEMEN AAN DE TAFEL VAN BROOD EN WIJN
Zoals Jezus het brood brak, zo doen wij dat ook.
Zoals Jezus de wijn deelde, zo doen wij dat ook.
Zo gaan wij met Jezus aan tafel.
Thomas, Phoebe, Silvana en Quensy,
mag jullie eerste communie bewaard blijven in jullie hart,
opdat elke volgende keer voelt als de eerste keer.
Wees welkom, zoals elke mens zich welkom
mag weten aan de tafel van Jezus.
LIED: Wij leven op aarde
ZEGENWENS
Laten we het feest mee naar huis nemen,
en blijven vertrouwen op het leven,
zodat een nieuwe wereld komen zal,
waar onze gezichten stralen van vreugde,
onze harten zingen van dankbaarheid,
onze voeten dansen van geluk,
in nabijheid van onze God, die we noemen,
De Vader, de Zoon en Heilige Geest.
Amen.
SLOTLIED: Dat een nieuwe wereld komen zal
Een ruimtescheppende verbeelding
San Salvatorgemeenschap 14 – 15 juni 2014
Feest van de Heilige Drie-Eenheid
Thema: Een ruimtescheppende verbeelding.
Voorganger: Ed Andriessen
Muzikale ondersteuning: de Cantorij
Openingslied za: Vrede voor jou
– zo: Ik zal in mijn huis niet wonen Lees meer →
Geest voor iedereen
San Salvatorgemeenschap 7-8 juni 2014
Pinksteren
Thema: Geest voor iedereen!
Voorganger: John Parker. Zondag mmv Melodiek.
Openingslied za: Hier gaan wij zingend –
zo: Dit huis vol mensen Lees meer →
Gij die onze voorspraak zijt
Geloofsgemeenschap San Salvator 1 juni 2014
Thema: Gij die onze voorspraak zijt!
Voorganger: Martien van Stiphout
Muzikale ondersteuning: de Cantorij
Openingslied: Dit huis is een huis waar de deur open Lees meer →
Hemels, zo’n retourtje aarde
San Salvatorgemeenschap 29 mei 2014
Thema: Hemels, zo’n retourtje aarde!
Voorgangers: Charles Verhoeven, Mignon van Bokhoven en Erick Mickers
Openingslied: de vreugde voert ons naar dit huis Lees meer →
Dat een nieuwe wereld komen zal
San Salvatorgemeenschap 24 en 25 mei 2014
Thema: Dat een nieuwe wereld komen zal
Voorganger: Gepke Kerssen
Muzikale ondersteuning: Melodiek
Openingslied: Wees hier aanwezig Lees meer →
Levende stenen
San Salvatorgemeenschap 17 en 18 mei 2014
Thema: Levende stenen
Voorganger: Ard Nieuwenbroek
Muzikale ondersteuning: de Cantorij
Openingslied za: Hier wordt een huis voor God gebouwd – zo: Jij die voor alle namen wijkt Lees meer →
