Laat 1000 bloemen bloeien

San Salvatorgemeenschap 27 – 28 juli 2013
Thema: Laat 1000 bloemen bloeien
Voorgangers: John Parker, Toon van Mierlo,
Fiet Vreeburg en Wilton Desmense

Openingslied: Is een mens trouw

Binnenkomst
Ik weet honderd miljard moleculen
Die vormen honderd miljoen cellen
Die vormen één Bloem van honderd gram
Wij weten miljarden bloemen
Ik zie er maar duizend
Zij zijn allen verschillend
Maar zij vormen soorten en groepen
Wij houden van allen op verschillende wijze
Waarom?
Ik weet honderd miljard moleculen
Die vormen samen een bloem

Wij delen ons op in verscheidene groepen
Als homo’s of politici die zo maar wat roepen
In zwarten qua huid of religie, of ouden en zieken
In progressieven of streng katholieken
In IQ ’s van heel hoog tot randje debielen
In welgedane rijken of dolende zielen
Ook ieder van ons is geschapen naar Gods formule
En bestaat als de bloem uit miljard moleculen

Uit het veld van de duizend, kies ik vijf bossen met kleuren
Weerspiegel de schepping naar soorten naar geuren
Dat iedere bos weer zich toont naar haar waarde
En recht heeft op ieders respect op deez’ aarde
Symbolisch is elke bos een gediscrimineerde
Maar allen tezamen het reeds eeuwig geleerde
Gij Ene, de oorsprong, die alles doet noemen
Wij zijn samen jouw uniek duizend bloemen.

Gebed
Eeuwige oorsprong van alles dat leeft en ademhaalt,
de kleur en de geur in alles dat bloeit en groeit.
Alles dat beweegt vervult de behoefte van het geheel.
Mogen wij openstaan voor uw Geest,
die ons aandachtig maakt voor elkaar,
respectvol voor elkaar,
en voor de verschillen die het geheel heel maken. Amen.

Acclamatie: Geest die vuur en liefde zijt

Inleiding
“Laat 1000 bloemen bloeien”: een bekend citaat.
Deze viering wordt voorbereid door Fiet Vreeburg, Toon van Mierlo, Wilton Desmense en John Parker.
Wij luisteren nu naar 2 teksten, eigenlijk, 3 teksten. Een, een verhaal uit de Schrift, vanuit de eerste christelijke gemeenschap; een deel van een artikel van Monique Samuel, een journaliste met Egyptische en Nederlandse ouders; en, wat later in de viering, een oud lied, vertaald door Wilton.

1ste lezing: Handelingen 19 (9-23)
Die dag ging Petrus omstreeks het middaguur naar het dak van het huis om daar te bidden. Maar hij kreeg honger en wilde iets eten. Terwijl er eten voor hem werd klaargemaakt, werd hij gegrepen door een visioen. Hij zag hoe vanuit de geopende hemel een voorwerp dat op een groot linnen kleed leek aan vier punten op de aarde werd neergelaten. Op het kleed bevonden zich alle lopende en kruipende dieren van de aarde en alle vogels van de hemel. Hij hoorde een stem zeggen: ‘Ga je gang, Petrus, slacht en eet.’ Maar Petrus antwoordde: ‘Nee, Heer, in geen geval, want ik heb nog nooit iets gegeten dat verwerpelijk of onrein is.’ En voor de tweede maal hoorde hij de stem: ‘Wat God rein heeft verklaard, zul jij niet als verwerpelijk beschouwen.’ Tot driemaal toe hoorde hij de stem, en direct daarna werd het voorwerp weer in de hemel opgenomen. Petrus vroeg zich verbijsterd af wat de betekenis kon zijn van het visioen dat hij had gezien. Juist op dat moment arriveerden de afgezanten van Cornelius bij de poort. Cornelius was een Romeinse officier. Ze trokken door geroep de aandacht van de bewoners en vroegen of Simon Petrus in dit huis verbleef. Terwijl Petrus nog nadacht over het visioen, zei de Geest tegen hem: ‘Er zijn hier drie mannen die naar je op zoek zijn. Ga meteen naar beneden en ga zonder aarzelen met hen mee, want ik heb hen gezonden.’ Petrus ging naar beneden en zei tegen de mannen: ‘Ik ben degene die u zoekt. Wat is de reden van uw komst?’ Ze antwoordden: ‘Cornelius, een centurio, een rechtvaardig man die God vereert en bij het hele Joodse volk in aanzien staat, heeft van een heilige engel opdracht gekregen u naar zijn huis te laten komen om te luisteren naar wat u te zeggen hebt.’ Daarop nodigde Petrus de mannen uit om binnen te komen en bood hun onderdak.
Lied: O schoonheid uw verbrand gezicht

2e lezing: uit ‘Omarm het verschil’ van Monique Samuel, De Groene Amsterdammer
Het wordt tijd dat de luchtballon van zogenaamde tolerantie wordt doorgeprikt, het eeuwige verlangen naar assimilatie – de zogenaamde acceptatie van één vast ‘waarden en normen’- pakket – opgegeven.
De maatschappelijke segregatie moet worden doorbroken. Niet door allemaal één kleur aan te nemen, of de verschillende kleuren in subgroepen naast elkaar te laten bestaan, maar door dwars door kleuren heen te kijken naar de gemeenschappelijke noemer daaronder. Alleen dan is er ruimte voor echte erkenning van het verschil, omarming van de nieuwe diversiteit en de acceptatie van een flexibele identiteit, allereerst van onszelf, maar daarnaast ook in relatie tot de ander. Uiteindelijk zijn wij allemaal meer dan de afkomst van onze vader, de taal van onze moeder, of de religie zoals opa die ooit ver weg in de bergen of verscholen achter de dijken aanhing.
Acclamatie: Alle mensen samen

Overweging
Laat 1000 bloemen bloeien: van allerlei kleuren, vormen en geuren. De o zo bekenden en de minder bekenden, die met de vreemd-klinkende namen. Alles samen zorgt voor een mooi tuin, een mooie boeket.
Laat allerlei politieke meningen bestaan. Want ieder mens heeft zijn of haar eigen opinie. Zolang als de mijne een ander geen onrecht doet, zolang als de mijne een ander niet beschadigt. Zolang als er respectvol met elkaar omgegaan wordt. Laat ieder zijn mening uiten. Laten wij in gesprek gaan met elkaar, niet om de ander te overtuigen of te bekeren, maar om met elkaar te delen op zo ’n nivo dat we de verschillen weten te waarderen en omarmen.
Laat 1000 religieuze bloemen bloeien. De mens zoekt naar zin in het leven; de mens zoekt naar het spiritueel, de diepere laag waar de mens echt kan zijn, een met zichzelf en met de wereld om zich heen, De verschillende religieuze stromingen zoeken ook naar de diepere zin, ieder op een eigen manier. Het is ook raar om te constateren hoe binnen eenzelfde religie of godsdienst er ook verschillen bestaan. Het ontstaan van deze verschillen is vaak gepaard met onbegrip, met geweld. Niet de mooiste bladzijden uit de menselijk geschiedenisboek.
Maar ik mag ervan leren dat geen een van deze stromingen de hele waarheid in bezit heeft. Dat allen iets hebben dat goed en recht is, dat allen iets mee brengen aan de menselijke spirituele tafel.
Omarm de verschillen. De perfecte Nederlander of Brit of aryan bestaat niet. Van immigranten wordt verwacht dat ze zich assimileren, dat ze zich aanpassen aan de Nederlandse of Britse norm, patroon, noem het maar hoe je het wil. Maar als ik naar het verhaal uit de Schrift luister, dat verhaal over Petrus en zijn visioen, dan word ik uitgenodigd om door de verschillen heen te kijken, om de mens te zien onder de oppervlakte van geslacht, van nationaliteit, van politieke of religieuze opvatting, van haarkleur of leeftijd of welke verschil dan ook. Wat wij gemeen hebben, de gemeenschappelijke noemer zoals Monique Samuel het noemt, is het mens-zijn. De rest is bloemen, kleur en geur. En bloemen zijn er om gezien te worden, als een genot voor het oog.
In onze gemeenschap zijn er ook verschillen. En die mogen er zijn. Een eenvoudige vraag: hoeveel nationaliteiten zijn er vertegenwoordigd hier vandaag? (Duits, Spaans, brits, belgen, Nederlandse,..) Een andere vraag: hoeveel verschillende meningen zijn er over onze gemeenschap? Over wie wij zijn, over onze gemeenschappelijke identiteit? Over welke richting wij zouden moeten nemen? (diakonaal, spiritueel, maatschappelijk betrokken, jeugd gericht, oecumenische, enz.) En zoveel meer verschillen.
Die verschillen mogen er zijn, want er is iets diepers dat ons verbindt, dat ons elkaar doet vertrouwen: ik noem het God die liefde is.
Die verschillende soorten bloemen die we binnengebracht hebben en bij elkaar neer gezet, die we gezongen hebben en die we straks willen uitdelen: laat die bloemen bloeien, kleur brengen in ons leven. Laten wij die bloemen, die verschillen vieren en omarmen, want zij verrijken ons leven.

Geloofslied: Honderden duizenden bloemensoorten zijn er
Vertaling naar: An English country garden  door Wilton Desmense

Honderden duizenden bloemensoorten zijn er
in de tuin waarin wij wandelen.
Geel, bruin en rood, zwart, blank of karmozijn
te mooi om iets aan te veranderen.
Zonnebloem en anemoon,
anjelier en duizendschoon,
roos, blauwe druifjes, juffers in ’t groen,
afrikaan, madelief, chrysant, vergeet-me-nietjes
in de tuin waarin wij wandelen.

Honderd en meer insectensoorten zijn er
in de tuin waarin wij wandelen
Vlijtig en naarstig gaan ze heen en weer
om de wereld te veranderen.
Prachtkever en bidsprinkhaan,
duizendpoot en metselaar,
mier, horzel, vlinder, mulder, bij en daas,
lieveheersbeestjes, spinnen, zelfs de pissebed
in de tuin waarin wij wandelen.

Honderden duizenden vogelsoorten zijn er
in Gods tuin waarin wij wandelen.
Soms zijn ze groot en andere piepklein
te mooi om iets aan te veranderen.
Zanglijsters en papegaai,
kemphaantjes en bonte kraai,
mus, pimpelmeesjes, paapjes, kwartel, vink,
hier een raaf, daar een groenling of een kiekendief
in de tuin waarin wij wandelen.

(En de nachtegaal: denk ook aan de nachtegaal!)

De tafel van brood en wijn wordt klaargemaakt

Voorbede met: Kom over ons met uw geest
Wij dragen mee in ons hart hen die geknakt werden om hun huidskleur.
Wij willen ervoor staan dat zwart-wit denken plaats maakt voor
oog hebben voor al het moois van Gods wereld.

Kom over ons met uw geest

Wij dragen mee in ons hart hen wier hart doorstoken werd om hun anders zijn.
Wij willen ervoor staan dat afhouden en kwetsen
plaats maken voor toelaten en openstaan
in veelheid en verscheidenheid in Gods wereld.

Kom over ons met uw geest

Wij dragen mee in ons hart hen die gekleineerd en gekortwiekt werden om gewin.
Wij willen ervoor staan dat ieder ander de kans krijgt
net zo mens te zijn als uit de geest van het evangelie spreekt.

Kom over ons met uw geest

Laat onze aandacht uitgaan
naar hen die hun gebed hebben geschreven in dit boek,
naar hen voor wie ons gebed gevraagd is
en ons zijn voorgegaan in de dood
naar hen die wij zo missen,
laat jouw licht een baken van hoop zijn, voor ieder van ons.
Er wordt een intentiekaars op tafel aangestoken

Tafelgebed
Verzameld rond de tafel bidden wij vandaag dat wij zalige mensen mogen zijn
die thuis horen in Gods koninkrijk.

Jij hebt ons geschapen lieve moeder, vader, God.
Jij hebt ons gezien vanaf het begin
als mensen, herschapen naar Jouw idee van leven
om te bloeien voor Jouw aanschijn om te lachen, om te leven
om gelukkig te zijn om mens te zijn met velen.

Jij hebt ons geschapen lieve moeder, vader, God,
Jij hebt ons gezien vanaf het begin man en vrouw,
vriend, vriendin, helft en wederhelft, naaste en evennaaste,
om te stichten een leefbare wereld
om te slechten de bergen van onrecht
om te dempen de kloof tussen rijk en arm, meesters en slaven,
om te beleven dat wij elkaars gelijken zijn
zalige mensen de een voor de ander.

Doe ons opstaan uit de gedachte van alleen maar huis en haard,
uit dat gebed om eigen ziel en zaligheid
en maak ons tot mensen rusteloos op zoek naar medemensen
die tafel en bed verschuiven richting de armen,
die meer en meer ons hart open zetten
naar een omgekeerde wereld.

Geef ons de moed om de weg te gaan van de mens
die ons werd doorverteld, die meer en meer ons voor ogen komt
als broer en lotgenoot van al wie lijdt
aan deze ongelijk verdeelde wereld.

Geef ons de moed om bij te schuiven aan de tafel die Hij heeft aangericht,
waaraan alles wordt gedeeld en waar wij kunnen proeven
hoe goed het is elkaars gelijke te zijn, zalige mensen de een voor de ander.

Die laatste avond van zijn leven ging Hij aan tafel met zijn vrienden.
Hij nam brood, brak het, gaf het aan ons
met de woorden: Neem en eet, dit ben ik zelf, gebroken voor jullie.
Zo immers heb ik geleefd, alles gedeeld, leven en dood.

Toen nam Hij de beker, gaf die aan zijn vrienden en zei:
drinkt allen hier uit de beker van vreugde en verdriet, samen gedeeld.
Blijf mij zo gedenken.

Wij bidden om trouw:
Dat wij blijven aan de zijde van hen die vechten voor voedsel en vrede;
dat wij met hen de duiven voeren en niet de haviken
dat wij wedden niet op de machthebbers maar op de machtelozen
en hun gang naar bevrijding.

Wij bidden om trouw:
Dat wij gaan staan naar het gebaar dat wij hier maken:
brood breken, iedere nieuwe dag die ons gegeven is;
Dat wij niet scheiden wat Jij verbonden hebt: mensen met elkaar;

Dat wij elkaar kunnen accepteren en met recht
Jou mogen noemen ons aller Vader, zoals Hij deed,
Jouw zoon Jezus van Nazareth

Vredeswens: Geef mij je hand

Iedereen wordt van harte uitgenodigd mee te delen met brood en wijn
Communielied: Jij leert mij vliegen

Slotgedachte uit:  Lief en lef van Yvonne Emmerik: Sta op en ga leven.
Vele vieringen zijn gemaakt met dit thema (Laat 1000 bloemen bloeien); Toos Verdonk heeft ooit een viering met dit thema gemaakt voor de kapelgemeenschap in Gemert. Wij nemen onze slotgedachte van haar viering., met dank aan Toos.

Het is om het even of je twaalf bent of vijftig of zeventig of meer.
Het is nooit te laat, want het is goed dat jij bestaat!
Je bent een bron aan mogelijkheden, een bloem vol kiemkracht
een schat aan gedachten en dromen, verwachtingen en kansen.
Sta op en ga leven ontdek jezelf
ontdek en delf je wezen op, want je wezen is vrij,
niet af te nemen door niets en niemand.
Ga open, ontvouw je, word ‘jij’!
Pas dan zul je weten wat je weg hebt te geven.
Pas dan geef je je vrij.

Zegen en wegzending
Slotlied: Een wereld vol mensen.